Kijk wel uit met minder werken en dan in de ziektewet. Want mocht het dan tot het Uwv komen en hij krijgt een uitkering dan wordt de hoogte ervan bepaald op zijn inkomsten toen hij zich ziek meldde.
Dit en hij doet zichzelf te kort. Hij werkt niet minder omdat hij leuke activiteiten gaat ondernemen, maar omdat het fysiek te zwaar is. @Juul75 werk jij niet in een HR gerelateerde functie? Kan jij hier iets over adviseren? Ik sta er iets te ver vanaf om hier echt iets over te zeggen.
Idd. Zo heeft mijn moeder zichzelf eigenlijk tekort gedaan. Werkte fulltime maar kreeg steeds meer lichamelijke klachten. Ging voor ze de ziektewet inging minder werken. Waardoor ze nu een veel lagere uitkering krijgt dan wanneer ze vanuit fulltime werken in de ziektewet was gegaan.
Een collega van mij had dat ook. Met als gevolg dat ze nauwelijks rond kwam van haar uitkering. Terwijl ze chronisch ziek was geworden en daardoor niet meer de uren kon werken.
Nee, helaas . Ik doe wel veel HR spul vanwege mijn functie maar dit is zo gespecialiseerd, daar weet ik niet voldoende van. @taliaa geloof ik wel
Op papier gaat ie niet minder werken hoor. Het is nu afgelopen 2 weken even om te zorgen dat zn lijf wat rust krijgt. Maar ik zal m straks ff vragen of ie ziek gemeld is voor die uurtjes. Het gaat niet om de helft van zn uren ofzo. Maar uurtje per dag minder.
Nog als aanvulling op eerdere berichten: het eerste jaar krijg je 100% doorbetaald, het tweede jaar afhankelijk van je werkgever tenminste 70%. In het tweede jaar wordt gekeken of de verwachting is dat je terug kan keren in je eigen functie of dat er gekeken moet worden naar vervangend werk (2 sporen). Na 2 jaar wordt dan gekeken of je hersteld bent of niet.
Dit is CAO bepaald dus wat je zegt hoeft niet voor iedereen te kloppen. Wettelijk is het zo dat je het eerste jaar minimaal 70% krijgt doorbetaald maar nooit minder dan het minimum loon. Het tweede jaar ook 70% maar dan mag het dus minder worden dan het minimumloon. Wanneer je man door zijn klachten zijn werk niet meer kan doen zal hij zich moeten ziekmelden. Volledig dan wel gedeeltelijk. De werkgever heeft zich dan aan een heel stappenplan te houden. Zo zal er een re-integratie verslag moeten komen, na 42 weken een melding bij het uwv enz. ( google maar eens op stappenplan zieke werknemer). De werkgever heeft veel verplichtingen bij een langdurig zieke. Hij zal ook actief moeten meekijken naar re-integratie. Kan dit niet binnen het eigen bedrijf dan zal hij ook een “ spoor 2” moeten onderzoeken. Dit betekent re-integratie bij een ander bedrijf ( bijvoorbeeld de bakkers school waar je het over had). Na 88 weken ziekte start het traject voor de wia aanvraag. Er zullen dan papieren moeten worden ingevuld, alle (verplichte) verslagen van de ziekte periode moeten worden opgestuurd enz. Dan volgt een gesprek met de uwv arts die gaat beoordelen wat je klachten exact zijn. Deze klachten en beperkingen levert de arts aan aan de arbeidsdeskundige. Dan volgt een gesprek met de arbeidsdeskundige die beoordeeld welke 3 beroepen je met de door de arts aangeleverde beperkingen je wel nog kunt doen. Het gemiddelde salaris van deze 3 beroepen wordt afgezet tegen je huidige salaris en het percentage wat daaruit komt is het percentage waarvoor je in de wia komt. Dit is even in korte lijnen hoe het de eerste 2 jaar gaat. Zonder de stress beschreven want geloof me dat het een heftig traject gaat zijn. Sterkte voor jou en je man. Steun elkaar en praat er over.
Misschien ook iets om uit te zoeken hoe en of je verzekerd bent als je met morfine werkt en je krijgt een bedrijfsongeval... Ook al is het vanwege medische redenen, geen idee of je verzekering dan alles dekt? Heel veel sterkte, uiteindelijk staat zijn eigen lijf/ gezondheid bovenop, hopelijk ziet hij dat zelf ook in!
@Mim89 ik heb niet te maken met herkeuringen hoor wga 100 procent afgekeurd nu bijna 3 jaar. Krijg geen herkeuringen: alleen als mijn situatie veranderd en ik dat aangeef. Ik hou dit tot in principe mijn aow leeftijd. Heb wel 1x per jaar even contact met de arbeidsdeskundige.
Mijn bedrijf heeft overigens een sanctie gekregen omdat ze mijn reïntegratie niet ondersteunden terwijl ik wel zelf inzet toonde. Ik had dat ook aangegeven bij uwv, dat ze niets hebben gedaan om mij te helpen. Lieten mij fysiek werk doen, boden geen alternatief aan ondanks herhaaldelijk verzoek en ik heb buiten mijn leidinggevende om zelf alternatief werk gezocht bij het hoofdbedrijf waarop mijn baas mij mailde dat ze niet meer verantwoordelijkheid was voor mij en ze mij had overgedragen. Wat dus onzin was. Ze verzuimde haar plicht. Tweede spoor nooit ingezet zelfs Moraal: zorg dat als hij communiceert het ook via de mail of brief gaat dat je bewijs hebt als ze niet willen meewerken. Traject uwv vond ik écht een verademing. Bijna 3 jaar ervoor loodzwaar, met name gesprek met bedrijfsarts en erger... de verzuimcoach die alleen was ingehuurd om targets te halen en over lijken ging.
En zijn jullie dan niet verplicht om als re-integratie bij uw eigen werkgever niet kan, op zoek te gaan naar een job die wel passend is? Want zoals ik het nu lees, zou je mss wel iets kunnen doen van werk maar word je gewoon met rust gelaten omdat uw huidige werkgever geen moeite doet? Of ik lees het volledig fout, dat kan ook
Ik ben ook volledig afgekeurd en krijg serieus om de 2/3 jaar een herkeuring. Zit er nu weer middenin. Terwijl er niks veranderd aan mijn situatie. Zo zie je maar hoe verschillend het kan zijn met uwv. Lig al 11 jaar overhoop met ze.
De werkgever geeft die sanctie daarom gekregen, 0 moeite gedaan voor de reïntegratie en ook geen tweede spoor ingezet waarbij ik buiten bedrijf kon reïntegreren. Ze hebben toen ze van de sanctie hoorden snel een jobcoach ingezet om mij te helpen solliciteren, maar als je dat pas doet na bijna 2 jaar en puur uit angst voor sanctie vond t uwv ook onzin. Ze moesten mijn ziekmelding dus nog een jaar doorbetalen. Ik ben volledig afgekeurd. Net als de partner van de topic starter liep ik ook gewoon door op morfine en 2 uur werken betekende 2 dagen niet kunnen lopen en mantelzorg nodig te hebben. Sinds ik niet meer werk, heb ik ruimte voor revalidatie en slik ik minder pijnstillers en heb ik geen bed meer in de woonkamer staan. Ik kan weer zelf voor mijn kinderen zorgen zelfs. Vond het verslag van uwv erg confronteren maar ook ene kant mooi, stond in dat ik enorm gemotiveerd was en heel graag wil maar dat het uwv voor mij nu beslist: het kan niet.
Zelfs mijn moeder moest vroeger telkens herkeurd worden. Ze woonde in een verpleeghuis, met MS. Niet iets dat verbetering geeft lijkt me.