Ik ben eerste aanspreek punt voor de kinderen Mijn man is eerste aanspreekpunt als er wat kapot is op school. Ze kennen ons allebei goed en bellen ons allebei wel.
Mijn man is noodnummer 1 en ouder 1 in het systeem. Hij brengt en haalt jongste meestal. En toch sturen ze mij alle info. Toen zoon ziek was belden ze mij. Mijn eerste reactie was dan ook of ze mijn man niet hebben kunnen bereiken (ik werkte op 45 min rijden). Het antwoord was "we bellen eigenlijk altijd de mama". En bij het consultatiebureau prezen ze hem de hemel in dat hij tijd vrij maakte om daarheen te gaan. Wij werken allebei 4 dagen en hebben hetzelfde beroep. Nu gaat jongste naar school en kreeg mijn man ook berichten over vakanties e.d. Dat is alvast fijn, ik hoop dat het zo blijft. Andersom kan het ook hoor: toen m'n oudste naar de peuterspeelzaal ging heb ik (destijds alleenstaande moeder) hem aangemeld, op alle formulieren stond alleen mijn naam en natuurlijk de gegevens van mijn zoon. Vader niet in beeld. Dat ook bij de opmerkingen vermeld. Komt de factuur, op naam van Dhr. -achternaam kind-. Die heb ik dus mooi niet betaald.
Mijn man is sowieso weinig betrokken bij school Hij is doordeweeks niet thuis. Pasgeleden is die mee geweest met een schoolreisje van groep 2 en dat is dan ook het eerste wat ie ooit gedaan heeft Hij wist niet eens waar De peuterschool entree zat toen die L moest weg brengen.. Even voor de goede orde: de peuterschool zit in de straat achter ons achterpad ik word altijd gebeld als er iets is. Logisch want man zit ergens in België, Frankrijk, Luxemburg of Duitsland. School weet dat man niet thuis is dus hij word eigenlijk nooit gebeld, behalve als ze de andere op de lijst niet te pakken krijgen. hij heeft er geen moeite mee. We hebben samen besloten dat ik de zorg van de kinderen zou doen en hij werkt. Belangrijke beslissingen nemen we samen maar sommige dingen (bijv iets op school) laat ie volledig aan mij over.
Het is natuurlijk ook niet vreemd of iets mis mee als moeder gebeld wordt als dat de afspraak is. Wat wel vreemd is, is als moeder gebeld wordt terwijl vader als eerste contactpersoon op staat.
Mijn man is denk ik wel even veel betrokken bij school. Ook alle gesprekken doen we 9 vd 10 keer samen en dat soms tot verbazing van de school dat hij er altijd vrij voor vraagt. Mijn man is daar ook heel duidelijk in geweest in het begin naar zijn werk toe dat wat betreft belangrijke afspraken van de kinderen hij daar bij wilt zijn. Mijn man werkt op een uur afstand dus bij nood ben ik aanspreekpunt en word ik gebeld. Na de operatie van de oudste wilde hij toch graag naar de psz en in overleg met de juf besloten het aan te kijken en te bellen wanneer het niet meer ging. Dan werd ik gebeld want op het werk kan mijn man niet altijd opnemen en appte ik hem en zorgde hij dat hij er op die tijd stond om hem op te halen omdat ik dan hem niet kon ophalen maar wel weer bereikbaar was. Thuis is de verdeling tussen papa en mama wel gelijk geloof ik.. hij draait net zovaak een was als ik als we merken dat er weer een was gedraaid moet worden of hij draait de was en ik vouw het op dat soort dingen. Boodschappen idem dito. Vaak maak ik een lijstje en haalt hij het op of laten het bezorgen. Koken vindt hij net zo leuk als ik dus het is nog net geen ruzie wie er mag koken Geen echte taakverdeling dus hier. Hij werken en ik thuis doe ik merendeel thuis het huishouden, beide thuis is het gewoon beiden evenveel huishouden. Of de één zorgt voor de kinderen zodat de ander het huis op orde kan maken en dat wisselt dus ook per keer wie dat is. Ziekenhuis afspraken van de kinderen doen we vaak ook om en om ligt er ook aan welk kind. De oudste kan inmiddels benoemen wie hij mee wilt en als dat mogelijk is gaat die ouder mee. Bijvoorbeeld zijn fysio afspraak mag echt alleen papa mee. Spannende dingen kiest hij weer vaak mij. Alleen de hap doet mijn man vaak en blijf ik thuis bij de andere kinderen omdat hij een rijbewijs heeft en ik niet. Anders was dat vast ook 50/50 geweest. Mijn man is alleen niet goed in sparen en dat weet hij ook van zichzelf en geeft dat ook toe dat ik beter ben in het financiële plaatje. Dus ik herinner hem vaak aan wat er nog over is op onze gezamenlijke rekening of dat er nog iets betaald moet worden. Misschien kinderachtig maar het werkt.. Sparen kan hij om die reden ook niet want als hij weet dat we bijvoorbeeld 200 euro extra opzij kunnen zetten dan heeft hij wel weer iets in zijn hoofd waar het aan op gemaakt kan worden. Dus dat "beheer" ik. Afspraken houd ik ook bij want hij vergeet ze (zelfs wanneer het op een memo bord met koeienletters geschreven staat) En als ik hem er aan herinner dan gaat hij mee naar een afspraak met de kinderen. zoals morgen gaat hij met de tweeling naar het gemeentehuis om de id kaarten aan te vragen maar als ik niks had gezegd was hij dat morgen gewoon vergeten. En ik zie overal gevaar in dus daarom is het maar goed dat ze papa ook nog hebben want die laat ze daarin wel veel meer hun eigen gang gaan en kan zijn hoofd veel koeler houden. Ik was dan al 10 keer in volle paniek geschoten bij wijze van. En verder is het goed dat papa er ook veel is omdat ze mij sneller voor de gek kunnen houden. Bij mij is het net doen alsof het niet lukt bij de 3e keer "kom maar doet mama het wel" en bij papa is het " dan probeer je het gewoon nog een keer tot het wel lukt of probeer je het op een andere manier zodat het wel werkt en anders doen we het samen" Alleen tot 10 tellen gaat mij dan weer beter af dan mijn man.. die kan soms echt weinig geduld hebben als de kinderen treuzelen of vervelend zijn en neem ik het vaak dan maar over. Dus zo vullen we elkaar goed aan geloof ik. Het enige wat hij aan mij over laat is kinderkleding kopen, hem laten shoppen is gegarandeerd thuis komen met een andere maat. Niet verder kijken of de maat hetzelfde is als wat er op het hangertje staat. (Want mensen verwisselen weleens in de winkel kledingstukken van het hangertje) of marktplaats advertenties niet verder lezen dan de titel en bij ontvangst er achter komen dat het grootste gedeelte van het pakket te groot nog is.
Hier is mijn ex evenveel betrokken als ik gelukkig. Ik herken het ook niet. Merk geen verschil tussen communicatie naar mijn ex of mij. M'n ex is zelf ook wel heel betrokken en hij praat ook beter dan mij, ik zeg vaak hetzelfde maar dan in 1 zin maar om echt zaken uit te leggen heb ik liever dat hij het doet.
Wat een belangrijke afspraak is zodat je vrij moet vragen is ook per gezin (/kind/ouder) verschillend. Bij mij valt 10 minuten gesprek niet onder belangrijk maar eerder onder tijdverspilling En bij belangrijk zit mijn inziens ook weer een scheiding. Oorbuisjes is belangrijk maar niet ernstig dus kan prima alleen. Open hart operatie is belangrijk maar ook ernstig dus wel beide. Het werk van beide zal ook meespelen in wat onder belangrijk valt en de verdeling. Een piloot kan niet even uitstappen voor een gesprek, een kantoormedewerker kan makkelijker een uurtje eerder stoppen/savonds inhalen
Ik zie bij ons op school dat Helaas het leeuwendeel van de extra taken rondom school nog altijd de schouders van de moeders vallen ondanks dat er bij ons op school heel veel moeders zijn met een heel goede baan. Er wordt veel verwacht van de ouders wat betreft hulp op school. Denk dan aan veel uitstapjes maar ook verzoekjes van de juf, Kunnen jullie volgende week allemaal kartonnen blikken voor de kinderen meenemen, sponsorloop, oefenen met schoolwerk en dergelijke. Dit komt bij ons op school echt volgens mij voor 90% op de schouders van de moeders neer, iig het management ervan.
Dat is ook waar het voor veel vrouwen op kapot loopt qua werk en kinderen combineren. Over het algemeen doen vrouwen alles omtrent het gezinsmanagement. Dus zelfs als de taken op zich gelijk verdeeld zijn, dan doen moeders meestal (bijna) alle regelzaken en dat kost heel veel (mentale) energie. En in Nederland wordt er wat dat betreft veel van ouders verwacht, al jouw voorbeelden, maar ook van alles qua sport en dergelijke gaat allemaal buiten school om en kost veel extra regelwerk en planning. In veel landen is bijvoorbeeld zwemles, sportles (voor meerdere sporten), muziekles en dergelijke direct aan school gekoppeld, dus daar hoef je niets anders te doen dan aanmelden en zorgen voor spullen. Dat scheelt al heel veel geregel, maar dat is in Nederland bijna nergens.
Mijn man brengt elke dag de kinderen naar school en als het nodig is en hij is vrij dan rijd ie weleens bv naar een museum of theater Oudergesprekken doe ik en als er een kind ziek is word er gekeken wie er gebeld kan worden die dag ivm onregelmatige werktijden van ons beide wat gewoon duidelijk in de kinderen hun dossier staan
Hier gaat alles via mij. Maar dat komt omdat mijn man zich niet aanmeldt op de ouderapps. Na acht jaar heb ik het losgelaten. Als ik niet kan bel ik hem zelf wel even haha!
Vorige week was S ziek geweest. Op de eerste dag BSO daarna had ik doorgegeven dat als hij het toch niet volhield, mijn vriend thuis was en hii evt eerder naar huis kon. Sturen ze om 15.30u MIJ een appje toen hij in slaap gevallen was op de bank... niet handig