Welkom! Heel herkenbaar. Hier een dochter van precies dezelfde leeftijd. Gaat ook naar groep 2 en kan behoorlijk overweldigd zijn door emoties (bij haar is het meer verdriet dan boosheid, al kan ze behoorlijk opstandig zijn). Beleeft dingen heel intens en dat is soms best ingewikkeld. Gaat na de zomer ook naar groep 2. Op school is ze heel braaf, volgzaam, laat zich inmiddels iets meer zien maar dat heeft veel inspanning van de juf gekost om voor elkaar te krijgen… We merkten, zoals bij zo velen, dat er een direct verband was tussen het aangepaste gedrag op school en de heftige emoties thuis. Dus als het thuis niet goed gaat, dan weten we dat we allereerst met de juf om tafel moeten. Die staat daar gelukkig ook voor open en denkt heel fijn mee. Hoe is het bij jullie op school? Denken en werken zij hierin goed mee en krijgt ze aangepast werk?
Op school heeft de juf gezegd dat ze misschien adhd of add zou kunnen hebben. Dat dat er misschien later wel bij haar uit zal komen maar dat het niet hoeft. Verder nu nog geen extra uitdaging. Dus blijft nu afwachten hoe ze het in groep 2 gaat doen. Haar juf zei ook wel dat ze, ook al lijkt het soms alsof ze niet oplet, ze wel alles oppikt en alle informatie opzuigt. We blijven er wel bovenop zitten en gaan na de vakantie bekijken en overleggen met onze begeleider of we verder willen zoeken of ze echt hoogbegaafd is of een ontwikkelingsvoorsprong heeft. Of dat er toch iets anders aan de hand is. Ze is wel snel van slag als er iets niet goed gat op school maar kan daar ook weer makkelijk overheen stappen. Het is ook zo sneu voor haar. Het lijkt alsof ze alle informatie opzuigt maar dat haar hoofd daarna echt overloopt.
Mijn hoogbegaafde lijkt ook ADHD te rijden, altijd in beweging, net zoals zoveel andere hoogbegaafde. En niet opletten en toch opslaan klinkt niet als ADHD, daar komt het dan helemaal niet binnen. Overlopend hoofd hebben we hier ook wel eens last van. Bij testen bleek ook dat het werkgeheugen niet heel goed was omdat ze nog 10 andere dingen in haar hoofd aan het doen is op de achtergrond. Dat zou vanzelf beter moeten worden. Dus ook al zien ze nu geen kind dat uitdaging nodig heeft, zou ik daar toch op sturen. En dan net ondersteuning, niet hier heb je iets, zoek het maar uit want dat werkt niet. Ook voorlopende kinderen hebben uitleg nodig
Dank je wel voor je antwoord. Onze begeleiding zei ook al dat ze waarschijnlijk in haar hoofd haar lijstje aan het afwerken is en als het ene klaar is kan ze pas verder met het andere. Vandaag ook weer, ze was weer vragen aan het stellen: papa, wat is sneller, de tv of het licht? En vanmiddag zag ze mijn oudste dochter samen met mij pesten (het kaartspel) en dat wilde ze ook gelijk leren. Ze begreep het gelijk. We gaan in ieder geval na de vakantie overleggen met de begeleiding over hoe verder. En ik denk wel dat we verder gaan kijken/zoeken. De directrice van school heeft aangegeven dat ze pas vanaf groep 4 verder kijken dus als we eerder al wat hebben kunnen ze eerder gaan ondersteunen.
Wist je dat kinderen die hb zijn vaak een misdiagnose krijgen? Dan denken ze aan ad(h)d. Zoon is druk en heeft veel energie. Hij wil alles weten. Hij wil dingen niet leren hij wil het kunnen. Niet kunnen is falen. Hij moet echt leren leren. Het heftig reageren was hier een gebrek aan uitdaging. Als het thuis hommeles was dan was het tijd voor een gesprek op school. Op zijn oude school konden ze hem niks meer bieden bij de kleuters en ging daarom met 5 naar gr 3. De uitdaging was beperkt tot inkorten van werk en 2 pluswerkjes voor de hele week. Vanaf gr 4 iets beter maar zoon ging te hard. Inmiddels 8 en gaat na de vakantie naar gr 6. Het belangrijkste is: - korte lijnen met school - Blijven kijken of ze kunnen bieden wat je nodig hebt. - testen wanneer ze op school niet verder kunnen of twijfelen. - verder weg van huis maar goed onderwijs is belangrijker dan dicht bij en makkelijk af kunnen spreken.
Misdiagnoses komen inderdaad veel voor, sowieso goed om niet zomaar zo iets te accepteren. Aan de andere kant komen diagnoses soms ook wel eens samen voor, het is dus wel goed om er serieus naar te (laten) kijken. Ik had zelf niet per se de diagnose ADHD verwacht bij mijn dochter. Maar nadat de onderzoekers uitlegden waarom ze tot die diagnose gekomen waren, kon ik me er wel in vinden. En sinds ze medicatie gebruikt en we het verschil merken, is het helemaal duidelijk.
Ik breek even in! Heb een tijdje geleden gepost dat onze dochter (nu 2) doorverwezen was naar gespecialiseerde opvang voor peuters met een ontwikkelvoorsprong. Oh my, wat een goede keus was dat. We hebben een heel ander kind thuis! Ze kwekt volop, telt alles wat los en vast zit, maakt puzzeltjes, leest boekjes voor (uit geheugen), danst, zingt liedjes en is zo vrolijk en levenslustig. Ze maakt enorme sprongen in taal, ruimtelijk inzicht en tellen. Ook maakt ze heel veel meer contact met andere kindjes en spelen ze echt samen. Op haar vorige opvang paste ze zich zo aan aan de groep, dat ze thuis bijna niet te handelen was. Nu krijgen we aan het einde van de dag een vrolijk en gezellig kind mee naar huis die standaard vraagt "nog een keer naar de opvang mama?". Wat zagen we op tegen de keus en wat zijn we opgelucht dat het goed uitgepakt heeft. Eventueel mag ze daar blijven tot 5 en doen zij standaard een warme overdracht naar een aantal scholen waar ze mee samenwerken. Daar staat ze inmiddels ook ingeschreven. We kijken nu echt uit naar haar ontwikkeling, in plaats van dat we denken "oh lievie, doe toch rustig aan".
Wat fijn @Oilell !! Mijn zoon (ook 2) gaat na de zomervakantie naar de voorschool, oa om die redenen ook. Hij wil niet meedoen met de groep. Wil niet dansen, niet blijven zitten, niet tekenen, niet knutselen. Thuis wil hij dat allemaal wel. Hij telt ook alles wat los en vast zit en heeft interesse in symbolen, cijfers, letters, enz.. net zoals zijn broer (wel minder obsessief). Dus na overleg besloten om hem lekker naar de voorschool te doen. Beetje stimuleren dat brein
Dochter (bijna 5) is tot nu toe erg ambivalent over lezen; wil het graag kunnen, maar slaat het 'leren' liever over . Begon met lezen toen ze 3 was maar bleef - tot haar eigen frustratie - heel lang op hetzelfde "hakken en plakken niveau" hangen. Een week geleden koos ze voor het eerst zelf een avi boekje uit de bieb en tot mijn verbazing leest ze het sindsdien elke avond wel tien keer achter elkaar. Ze kent ‘m nu dus ook uit haar hoofd en leest alle woorden nu ook vloeiend (categorie: waar is aap? aap is in de bus. dag aap!). Het verbaast me zo want ze is normaal gesproken helemaal niet van de herhaling (integendeel... ) en echt leuk is het verhaal zelf ook niet. Ze zegt zelf dat ze het verhaal saai vindt, dus daar is het haar niet om te doen. Maar iets anders lezen wil ze echt niet (prima, we laten haar lekker haar gang gaan). Herkenbaar? Maak me overigens geen zorgen ofzo hoor, maar vind het zo opvallend. Er was ook blinde paniek toen ik zei dat we naar de bieb gingen voor nieuwe boekjes. Dit boekje mocht echt niet weg (gewoon verlengd dus niks aan de hand, maar de emoties waren intens). Nou ja, ze blijven verbazen, zullen we maar zeggen
Niet herkenbaar. Maar is het niet om dat ze dit nu kan lezen uit geheugen, en ze dus het idee heeft dat ze kan lezen. Een ander boekje zal weer hakken en plakken worden want dat is onbekend?
Zou kunnen. Denk dat het haar wel zelfvertrouwen geeft (en dat miste ze wel als t op lezen aan kwam). Ze las net voor t eerst in weken een ander boekje (zo’n stickerboekje dat jij volgens mij destijds aanraadde) en dat ging opeens wel vloeiend (aantal woorden daargelaten). Dus het helpt haar blijkbaar wel in vlot lezen… maar daarna pakte ze weer heel snel dr bekende boekje om die te lezen. En nog een keer en nog een keer…
Voor vloeiend lezen vond ik dat het leek alsof de hersenen dan opeens een sprongetje maken en het kunnen. Hakken en plakken vond ik meer een trucje lijken oid. Hier ging die overgang ook heel plotseling, met name bij de oudste. En ik zou vooral lekker laten lezen wat ze wil en andere dingen ook blijven stimuleren, bv. door samen te lezen (om en om of voorlezen en zij meelezen) of bv. een recept wat ze kan maken, op straat of in een museum een simpel bordje, dat soort dingen. En verder in gesprek blijven gaan mbt wat leren is en wat als iets niet in een keer lukt ed. Ik weet niet of ze al op zwemles zit? Dat was hier heel lang het beste voorbeeld mbt ‘iets niet meteen kunnen, maar na veel oefening gaat het steeds beter’. We hebben daar heel lang bij andere dingen maar terugverwezen, ‘weet je nog met zwemles…’.
@Archie83 klinkt een beetje alsof ze geen fouten durft te maken. Dit boekje kent ze, dat gaat goed. Een nieuw boekje is een onzekerheidsfactor, dat zou wel eens moeilijk kunnen zijn en daardoor eng. Zoals eerder gezegd praat met haar over het leren leren. De leerkuil is voor jezelf een mooie verduidelijking, voor je dochter misschien nog wat te complex. Onze dochter heeft jarenlang nog dezelfde boekjes uit groep 3 gelezen, omdat dat lekker vlot ging en ze dan weer gelezen had (want dat moest van de juf, maar daar had ze geen zin in). De leerkuil is voor mijn dochter ook nog steeds een aandachtspunt. Het voorbeeld van zwemles of leren turnen gebruik ik ook vaak als voorbeeld. Gek genoeg heeft ze daar wel geduld mee.
Archie, dat lezen is wel herkenbaar. Mijn dochter kent ook best wat boekjes uit haar hoofd en "leest" dan ook de boekjes. Hier vandaag weer contact opgenomen met onze thuisbegeleiding voor onze dochter. We zijn vrijdag teruggekomen van vakantie en in de vakantie heeft ze behoorlijk wat meer woede aanvallen gehad en vooral totaal niet luisteren. Niet stil willen/kunnen zitten, geluiden maken die zij leuk vindt. Echt pittig. Ze zegt ook dat ze school mist. We zijn nu meer bezig met Loco mini, dat vindt ze ook erg leuk. We hebben nog 3 weken vakantie te overbruggen. We gaan wel nog af en toe een dag weg, daar geniet ze wel echt van. Hebben jullie nog tips om te doen met haar?
@Roderoosjes: Fotoboekje maken van de vakantie (met stickers ed, a la scrapbook)? Bakken? En dan zelf het recept lezen en ingrediënten afwegen ed? Knutselen (lang leve Pinterest!)? Happy Stones maken en verstoppen? Proefjes doen? Filmmiddag of -avond (met natuurlijk popcorn en/of chips)? Zoektocht in het bos/park (zie als voorbeeld bijgevoegde afbeelding)? Alle speeltuinen in de buurt bezoeken? IJsje halen bij de plaatselijke ijswinkel (en er lopend, steppend, fietsend, … naar toe)? Strandje in de buurt bezoeken? Rondvaart/watertaxi/…? Bij sommige kinderen werkt een ‘anti-verveelpot’, een pot met briefjes met dingen (leuk en minder leuk (huishoudelijk)) die je kunt doen als je je verveelt. Een soort aftelkalender werkt hier altijd goed (nog steeds). Eventueel met een soort ‘bucketlist’ erbij van wat jullie nog kunnen en willen doen. En natuurlijk afstrepen als de dag voorbij is/iets gedaan is.
Dank je wel. Vandaag zijn we naar het Nationaal Militair Museum in Soesterberg geweest. Hier wonen we niet heel ver vandaan en ze hebben een heerlijk stukje met water waar kinderen fijn kunnen spelen. Maar het leukste vond ze dat ze mee alles mocht zien aanraken van de marechaussee en zelfs een stukje mee mocht rijden. Ze wil later bij de politie.
Wij laten hem elke vakantie op een blad tekenen/schrijven met dingen die hij zou willen doen. Meestal staat het bos er op, bakken, slapen op het luchtbed beneden, ergens naar toe fietsen. Ijsje eten in het centrum, samen knutselen, proefje, bieb, spelletje
Ja dit is heel herkenbaar. Moet wel zeggen dat ze de laatste dagen iets meer naar een tweetal andere boekjes grijpt en zelf merkt dat het lezen echt vlotter gaat (bizar vlot opeens, als je het mij vraagt...). Geeft haar zichtbaar zelfvertrouwen. De leerkuil is inderdaad een punt van aandacht. En zwemles is daarvan een mooi voorbeeld. Inderdaad goed om weer eens wat explicieter aandacht aan te besteden.