Vanmorgen met de huisarts assistent (die opgeleid is tot huisarts ook) overlegd ivm hoofdpijnaanvallen sinds dag 3 na de bevallng. Hij zegt dat kan een aantal weken duren, doe gewoon rustig aan, meer liggen. Caffeine etc. En dat het echt van de ruggenprikken is ivm verbetering met liggen, erger met opstaan. Maar.. cola mag ik met suiker eigenlijk niet hebben. Koffie leuk voor overdag, maar ik slaap heel slecht. En paracetamol.. heb nou niet de indruk dat het veel doet. Ik heb 2 ruggenprikken gehad die ze ivm dubbele hernia hoger hebben moeten zetten dan normaal. Weet niet of dat verder nog van invloed is? Maar eerst en vooral: wanneer is teveel, teveel pijn? Want kan heel wat hebben en ga nu al in de "ik sla zo mn kop tegen de muur" modus tussendoor. Ik moest dan aan de bel trekken, maarja wanneer doe je dat? Kan het echt weken duren voor het betert? Hebben jullie nog andere tips? De huisarts komt M. Morgen sowieso nakijken... en ik had al genoeg gedoe met mn lijf.. ik kan deze hoofdpijn er mentaal eigenlijk niet òòk nog bij hebben *zucht*
Weken met post-punctie hoofdpijn lopen? Nee joh. Tip 1: veel drinken. Gewoon water. Zorg voor genoeg volume aan boord. Tip 2: de caffeine is anekdotisch, in wetenschappelijk onderzoek niet aangetoond. Dus niet tegen je zin gaan drinken. Tip 3: echt plat blijven liggen. Liefst alleen eruit voor de wc, en dat minstens 24 uur lang. Makkelijk gezegd met een baby, ik weet het, maar zo houd je de druk van het lek af en kan het beter helen. En wel even je voeten goed blijven doorbewegen als kraamvrouw. Tip 4: als dit niet helpt, vraag dan om een bloodpatch. Deze kan de anesthesist zetten. Hiermee wordt het gaatje afgedicht doordat er een beetje van je eigen bloed wordt ingespoten in de ruimte rondom je hersenvliezen (die doorlopen tot in je heiligbeen, dit is hetzelfde compartiment als waar een pijnstillende ruggenprik wordt gelegd).
Volgens mij heb je ook een hele heftige (traumatische) bevalling gehad, klopt dat? Dat kan de pijn ook versterken. Letterlijk teveel aan je hoofd. Heb je eerder zulke aanvallen gehad? Laat je goed checken hoor, zelfs al zou dit volledig mentaal zijn: dit kun je er echt niet bijhebben. Let goed op jezelf, ook voor je kleine.
Maar eerst en vooral: wanneer is teveel, teveel pijn? Want kan heel wat hebben en ga nu al in de "ik sla zo mn kop tegen de muur" modus tussendoor. Ik moest dan aan de bel trekken, maarja wanneer doe je dat? Als antwoord op bovenstaande: nu dus. Want je kop tegen de muur aan willen slaan geeft wel echt aan dat het niet oké is wat je voelt!
Klopt. Ik kreeg door de morfine en de 2 ruggenprikken in een weeenstorm nog vreselijke beenweeen heen. Weeenstorm van 3-4uur bij een inleiding waarbij de weenstorm vrijwel meteen na breken vliezen kwam en toen was hij volgend op die uren er ineens in 8 minuten persen. Er is tussendoor veel chaos en paniek en gerij met mijn bed geweest omdat pijn blijkbaar voor een bevalling toch enigszins uitzonderlijk was. Ik had zelf tussendoor door alle pijn en weinig ademruimte tussen de weeen amper besef van realiteit meer en ging zelfs hallucineren afgewisseld met complete paniek of en wat er mis was omdat niemand van het personeel om me heen dus rustig was en 1 iemand alleen maar constant me in het hier aan nu aan het houden om te voorkomen dat ik out zou gaan etc. Dat bleek de verloskundige die vervolgens van de verpleging op haar donder kreeg dat ze niet meer controleerde hoeveel ontsluiting ik had.. aka van alle ellende dus ook nog te lang persweeen met veel geschreeuw opgevangen en tegengehouden. Wist ik veel.. was mn eerste bevalling.. en als je tegen mij zegt pers niet mee pers ik niet mee.. Zucht.. echt uh. Dit was dus een medisch geindiceerde inleiding omdat ik lichamelijk door mijn bindweefselziekte te vroeg op was.. dus dat ik die baby er met dit scenario er alsnog uitkreeg.. half wereldwonder.. maar ik moet inderdaad nu ook voorzichtig beseffen en accepteren en leren dat dit idd de categorie traumatische bevalling blijkt... Beetje lang omschreven zo.. sorry daarvoor. Dankjewel voor jouw kadering wel want als dat mentale stuk de pijn mee versterkt.. extra schop onder mn kont om wel echt even te blijven liggen nu. Mensen vonden het altijd super te bewonderen hoe ik met pijn heb leren omgaan. Maar nu kan ik me er een tikkeltje om verwensen En dank dat jullie aangeven van de huisarts etc. Die voeren nogal een ontmoedigingsbeleid lately en hopelijk denken die niet ook daarin: oh dat is die mevr die pijn doorgaans gewoon doorstaat zonder pijnstilling oid te vragen. Uh nee. Deze hoofdpijn, net als die pijn tijdens de bevalling.. uh die niet..
@MadeInUSA @Beausecret Enorm thx! Huisarts is op visite geweest en die zei idd dat dit niet kon zo. Mag me meteen aankleden en gaan melden voor een bloodpatch. Ik ben jullie eeuwig dankbaar want ik lag vanmorgen alweer te janken van de pijn toen ik op wilde staan. Thx!
Fijn dat het je heeft geholpen door te pakken! Hoe is vandaag gegaan? En jeetje wat klinkt jouw bevalling heftig. Heb je er een nagesprek over in het ziekenhuis? Praten erover en opschrijven helpt heel goed om het een plek te kunnen geven uiteindelijk.
Helaas weer een trauma rijker @Beausecret en jullie reacties hebben me van veel erger behoed. Geen grapje.. want door jullie heeft mijn huisarts zelf meteen aan de alarmbel kunnen trekken. Ik kwam met bloeddruk 189 en pols van 45 op de anesthesie aan... had tegen die tijd al nog maar half besef van de realiteit.. dacht dat het nog tropenwarm was buiten bijv en was tegenlijkertijd zo rustig en kalm dat de verpleging wist dat er iets niet klopte. Helaas pakte vervolgens daar de verdoving niet en dat is mijn helderste herinnering aan gisteren. De pijn van tijdens de bloodpatch. Inspuiten, raken wervels door het slangetje, alles. Ik heb erna meteen morfine gekregen want ik kreeg van de pijn geen lucht meer. Maar.. nja als ze eenmaal in je rug zitten is het te laat om te stoppen dus vandaar dat er tijdens niks kon. Ik heb maar heel de afdeling bij elkaar geschreeuwd dat was het enige wat ik nog kon bedenken het te doorstaan. Maar.. de patch heeft wel gewerkt. Ik heb nu vooral last nog van mijn rug en koude rillingen aanvallen. Anesthesist heeft uitgelegd dat mijn herstel een aantal weken kan duren. Ik heb al een zwakke slechte rug, dus die paar weken daar teken ik wel voor. De echte mentale klap van gisteren zal later wel komen. Voor nu.. ben ik bezorgder om mijn overbezorgde omgeving en troost en voedt tussendoor alsnog mijn kindje.. dan om mezelf ofzo? Heb wel vk en mijn psych van de peri partum geappt. Mijn vk komt morgen als het goed is. En thx dames.. dit had heel anders af kunnen lopen. Maar dat deed het gelukkig niet x Door het me zo aan te spannen waar je tijdens de bloodpatch hoort te ont-spannen heb ik de leuke complicatie van stijve pijnlijke rug op locatie van de patch er gratis cadeau bij.. Dus... rustig aan doen nu.. nog rustiger dan ik al deed