Ik hoop dat 7,5 mg het werk doet! Ik duim voor je! hormooninjecties lijkt mij ook best heftig, hopelijk hoeft het niet zover te komen.
@Elpje : hopelijk geeft je echo volgende vrijdag een mooie follikel en mooi dik slijmvlies! Hou ons op de hoogte. Ik heb kunnen regelen dat ik die zaterdag mag langskomen. Dat is dus dag 12. Hopelijk dan al veel zichtbaar anders heb ik voor de week nadien nog een probleem met mijn werk @Newbie123 : inderdaad het brengt een hele hoop stress mee. Die van mij kijkt ook niet happy als ik hem opdraag dat hij op bepaalde dagen zeker met mij naar bed moet gaan. Dan is voor hem de fun er ook af.
Oh dan moet je nog 3 weken wachten ? Dat moet zo machteloos aanvoelen. Heb je ondertussen nog bloedverlies gehad? Nou ik vind je testen nog wel mooi duidelijk en ik hoop dat je echo een gezond vruchtje laat zien !
Ja nog 3 weken nagelbijten inderdaad, ik ben dan waarschijnlijk 7+4. Verder geen bloedverlies meer gehad gelukkig, nog steeds wel extreem zere borsten. Maar dat kan natuurlijk ook tussen me oren zitten. Ik had dit termijn wel gehoopt op onwijze knaltesten. Maar donkerder als dit gaan ze denk niet worden. Ik hoop dat ik het vol houdt om niet meer te testen, want ik merk dat ik er alleen maar onzekerder van word. Heb er ondertussen al 12 testen tegenaan gegooid. Zit mezelf helemaal gek te maken, had echt geen stipje bloed willen zien deze x.
Bij ons is het andersom. Hij komt te weinig aan zijn trekken want ja ziekenhuis laat ons soms 4 dagen wachten. En het gebeurd in het normale leven ook wel eens dat hij 4 dagen niet aan zijn beurt komt dus lost hij het zelf op. Nu heb ik dus ontdekt dat hij dat ook doet rond de vruchtbare periode. Al het goede zaad dat normaal in me moest gaan heeft hij ‘weggesmeten’ Dus ik natuurlijk furieus! En het had natuurlijk weinig zin om dan nog seks te hebben… letterlijk het enige wat hij moet doen is zich ophouden in die periode en zelfs dat doet hij niet want dat is oh zo zwaar... Dus het zat er even serieus tegen.
Dit is zoo herkenbaar, mijn man heeft hier ook een “handje” van sorry kon de grappige woordgrap niet laten. met ons zoontje heeft hij een jaar lang dat telkens gedaan, ook rondom de vruchtbare periode en die ene maand dat hij echt beloofde om dat niet te doen werd ik spontaan zonder mmm zwanger. Dat heeft hij de hele zwangerschap ook naar zijn hoofd gekregen deze ronde kwam ik er ook achter dat hij zelf al een pleziertje had gehad de ochtend van mijn eisprong, dus was ook woest. Uiteindelijk ben ik wel zwanger geraakt maar ik heb wel 3 dagen op rij heel erg me best gedaan. Voor ons valt het ook veel zwaarder want wij zijn uiteindelijk degene die 3x per maand met onze benen wijd een follikel meting krijgen en telkens maar de ziekenhuis afspraken inplannen. Dus ik snap wel dat je er super gefrustreerd van raakt!
Nu mag mijn man aankomende weken miss wel maanden alles zelf doen, bij de zwangerschap van mijn zoontje had ik telkens onwijze bloedingen na de seks. ik durf er niet meer aan te beginnen.
Vahahaha ja perfect woordspeling! Oh blij dat ik niet de enige ben! Ik vind het zo dom. Als ik dan zeg dat het niet mag krijg ik de opmerking ‘maar dat maakt toch niet uit dat is toch voor jou dat het niet mag’ dacht echt serieus?! Universitair diploma maar totaal geen idee hoe het voortplantingsorgaan werkt of aka hij denkt gewoon met zijn l*l… De arts had het nochtans duidelijk gezegd, maar dat was hij ‘vergeten’. Ik ga toch nog een paar dagen boos er om zijn vrees ik. Voel me echt zo genaaid door hem. Die mannen toch…
Wat bedoel je deniseje? Ga je dan stoppen met de behandeling of wil je een ander type behandeling (die hormoon spuiten)?
Ik ervaar tot nu toe met name steun vanuit mijn partner. Hij gaat mee naar iedere ziekenhuisafspraak heeft pas 1 echo gemist. Ik vind het wel fijn dat hij het ziet als een probleem van ons beide en niet alleen van mij. Het is al zwaar genoeg inderdaad wat jullie zeggen met al die inwendige onderzoeken en bloed prikken...
dan ga ik er waarschijnlijk mee stoppen. Hormonen spuiten en verder zagen wij al niet zitten en dat is een grens waar we niet over heen willen. Het is op lange termijn denk ook niet goed voor onze relatie, we zijn nu al 1,5 jaar wiskundigmatig vrijen en dit traject met de extra afspraken doet ook niemand voor de lol. Ik denk als ik nu weer een miskraam krijg dat ik mentaal flink een klap krijg.
Heel fijn dat dat kan! Hier probeert mijn man ook altijd mee te gaan als dit kan. Alleen moet hij deze periode erg veel werken. toen ik in het ziekenhuis te horen kreeg dat ik een miskraam had gehad toen kon hij er helaas ook niet bij zijn, voelde ik me erg alleen. Om dat nieuws toen over de telefoon te moeten brengen was geen pretje.
Hier thuis ook veel steun aan mn man. Op het begin was t wel wat minder dat hij er mee bezig was, heb hem toen gezegd dat ik dat wel miste dat we het samen doen. En nu vraagt hij ook echt veel en vind het ook super spannend nu. En hij snapt ook mn verdriet en frustratie al is hij er nuchter in (een man he) Hij gaat niet mee naar de afspraken, dat lijkt me echt lastig te plannen, nu ben ik best vrij omdar ik zorg dat ik thuis werk als in naar het ziekenhuis moet. Tot nu toe gaat dat goed.
Nee dat snap ik. Je wil bij een positieve test helemaal geen bloedverlies verwachten. Maar het hoeft niet altijd iets ergs te betekenen. En ik vind je testen knallers.
Oh amai, dan zou bij mij het kot te klein zijn eerlijk gezegd. Ik heb hier thuis vanaf het begin gezegd dat ik mijn lichaam hier vanalles moet laten doorstaan voor ons. Hij beseft dat ook wel dat het zwaar is voor mij zowel psychisch als fysiek.
weet hij ook wel hoor, maar ja voor hem is zin hebben zijn dingetje heeft hij eigenlijk nooit goed met kunnen omgaan. Ik steek het op de ouders die hun kids al chips, kiekjes enzovoort in de winkel te eten gaven. Die kids kunnen dus niet wachten tot wanneer het past…
Mijn man is op wel heel steunend hoor. Maar net zoals een buitenstaander kan hij eigenlijk heel moeilijk inschatten hoe ik me voel en wat het met me doet. Hij ziet en weet dat het veel met me doet en dat ik me vaak slecht voel en dat pakt die goed op en heeft hij geduld mee. Hier gaat hij niet mee naar de echo’s enzovoort. Enkel dokters afspraken waar iets wordt besproken is hij bij. Mijn man heeft een heel verantwoordelijk baan en kan dus niet altijd flexibel zijn.
Hey! Hoe is het met iedereen hier? Ik heb zelf erg het idee dat zaterdag geen lucky day wordt, steeds wat krampen dus m'n menstruatie zal er echt wel aan komen. Nu al veel spanning voor de volgende ronde, omdat ik veel ben afgevallen en deze keer 2 follikels had, gaan we weer terug naar 5 mg, om te kijken of dat nu 1 folikel wil groeien. Wat wel heel dubbel voelt, omdat het de vorige keer niet echt wat deed.