Sinds een maand of 2/3 test ik helemaal niet meer. Ook geen ovulatietesten. Wacht gewoon de menstruatie af. Ga er zelfs al vanuit dat ik ongesteld word. Probeer er nu in te staan alsof we geen poging tot kind doen en dat gaat redelijk. Heeft me eigenlijk veel rust gebracht. Alle kwaaltjes tot geen kwaaltjes heb ik al gehad. Alleen na het intakegesprek dacht ik even, verrek en was het toch wel een soort van klap in het gezicht.
Hier witte test vanmorgen, aanstaande maandag ben ik 14 DPO, maar verwacht m'n menstruatie eigenlijk al eerder. (Hoop het niet alleen, want zit t weekend op de camping) Stiekem weer confronterend dat we in de maand aanbeland zijn waarop ik van m'n MA van eerder dit jaar uitgerekend zou zijn geweest, en weer nog geen positieve test in handen. Word er soms wel moedeloos van hoor. Pff.
Wat rot... En die data zijn erg confronterend❤ Een positieve test zou dat in ieder geval iets lichter maken omdat je dan ook weer kunt verheugen. Hopelijk blijft je menstruatie uit. Heb je nu krampen dat je het aan voelt komen?
M'n onderbuik is wat onrustig en de laatste cycli (muv vorige maand), werd ik steeds op 11-12 DPO al ongesteld, dus vermoed dat dat nu weer gaat komen... Merk ook dat ik opeens de zwangere buikjes in zomerse kleding van anderen (vaak moeders die ook kids op het KDV hebben) me een steek van jaloezie geven, waar ik dat eerst eigenlijk niet had. En dat vind ik dan ook weer stom van mezelf, want ik gun het anderen ook (en wie weet wat er aan de zwangerschap van hen vooraf is gegaan....)
Ik vind dat helemaal niet stom! Herken het heel erg. Als je al zolang wacht of tegenslagen hebt gehad dan is het echt niet zo verschrikkelijk dat je wat jaloerse gevoelens kunt hebben. Ik voel die steken ook, maar gun het ze daarnaast ook en hoop dat alles bij hen goed mag verlopen. Maar pijn doet het soms wel... In mijn omgeving is een behoorlijke babyboom geweest. Een behoorlijke aantal naaste familie/vrienden hadden ongeveer een kinderwens tegelijk met ons in 2020. Zij hebben allemaal al gezonde kindjes en sommige gaan voorzichtig al over een 2e nadenken. Dat vind ik zo ontzettend confronterend Ik hoop dat wij die ook al wat langer wachten ook snel een gezond kindje mogen verwelkomen. Dat geldt natuurlijk voor iedereen in dit topic
O wat balen dat je test wit was en ik snap heel goed dat het heel verdrietig is dat je nog steeds niet opnieuw zwanger bent terwijl je nu eigenlijk bijna een kindje had moeten krijgen. Heel veel sterkte! Die steken van jaloezie bij het zien van zwangere buikjes vind ik heel normaal! Dat zegt niks over in welke mate je anderen een babytje en een zwangere buik gunt. Ik hoor van mijn vriendinnen bij wie een zwangerschap ook niet vanzelfsprekend was, dat ze hier allemaal last van hadden, in meerdere of mindere mate. En eigenlijk is het ook ontzettend confronterend. Ik heb hetzelfde op het KDV, vrijwel alle moeders van de kindjes bij mijn zoon in de groep zijn of zwanger of hebben een baby. Dus 3x per week wordt ik met al die bolle buiken geconfronteerd en dat steekt dan toch een beetje. Feit is ook dat de kans 80% is dat zij gewoon binnen een jaar gezond zwanger waren, dus dan vind ik dat ik ook best een beetje jaloers mag zijn
Ik herken zo wat je zegt! Over de babyboom dan. Wij zijn minder lang bezig dan jullie, hebben al een gezond kindje en hebben niet zo'n verdrietige tegenslagen gehad. Maar hier wel ook een babyboom de afgelopen 1,5 jaar. Ik heb nu zowel een collega, als een van mijn beste vriendinnen, die nog zwanger waren van de eerste toen wij al bezig waren voor een tweede en die nu zelf al zwanger zijn van de tweede en bij ons in de straat struikel ik over de zwangere buurvrouwen. Een van hen is zwanger van de vierde, met straks alle kindjes netjes 2-2,5 jaar na elkaar. Toen ik die aankondiging hoorde dacht ik echt even 'ja dag, ik was echt eerder aan de beurt dan jij!'
Haha, snap wat je bedoelt. Mijn buurvrouw ook zwanger, van de derde, en zie ik ook elke dag langslopen. Vandaag 8dpo, ga vanavond testen. Ik let zelf ook niet meer op de symptomen, want heb ook van alles al een keer gevoeld of ook helemaal niks gevoeld waar ik dacht dat ik toen zwanger was.
Die babyboom in m'n directe omgeving valt mee, gelukkig. Zou dat echt in steeds toenemende mate moeilijk vinden. Eerst kon ik nog denken dat ik dat ook straks weer ga meemaken/er zo bij loop, maar nu neemt de ongeduldigheid en de onrust toe. (Gaat het ooit wel lukken? Moet ik niet gewoon blij zijn met m'n gezonde vrolijke schoolgaande dochter?) Bovendien verloopt een eventuele zwangerschap straks met zo veel angst en onzekerheid dat ik daar ook enorm tegenop zie... In mijn directe omgeving zie ik juist een collegatje ploeteren met de nasleep van een zoveelste miskraam en heeft mijn beste vriendin endometriose, en is in afwachting van een operatie en ziet haar kansen op een zwangerschap steeds kleiner worden daardoor ivm haar leeftijd. Hoop echt heel hard dat het voor ons allemaal binnenkort een keer raak is en er een gezond kindje van komt ❤️
Eergisteren had ik de licht positieve test op 8dpo. Nu 2 dagen later nog steeds dezelfde tuurlijntjes. Ik denk dat het dus toch nog oud HCG is na de zwangerschapsafbreking in mei. 4 juli had ik nog een HCG van 20. Kan wel janken!!! Had echt hoop want sinds de avond van 6 dpo echt last van mijn liezen en de afgelopen 2 dagen menstruatiekrampen. Maar als die tuurlijntjes voor de 3e dag niet duidelijker worden dan kan het niet anders....
O wat verdrietig Wishfull die onzekerheid en die spanning. Waarschijnlijk wil je dit nu niet horen, maar het kan wel nog alle kanten op! 10 DPO is nog vroeg. De hoeveelheden hcg zijn die eerste dagen zo minimaal en dan verschilt de oploop ook nog eens per vrouw en zwangerschap. Ik hoop dat er snel duidelijkheid komt en hopelijk door middel van goed positieve testen! Knuffel!
Zeker nog vroeg en misschien is de urine net iets minder geconcentreerd geweest. Ik test de komende dagen nog door, maar ga mijzelf niets meer in mijn hoofd halen. De dames op het forum met dit soort streepjes en geen oploop hadden meestal geen goede uitkomst. Hoop dat ik het mis heb, maar ik denk niet dat het nog beter gaat worden. Met 10 dpo had ik eerder altijd een veel duidelijker lijntje
Ah nee! Het is je zo gegund! Hopelijk is het echt nog vroeg en valt het straks allemaal mee. Ik hou mijn fingers crossed!!
Ach nee, dat is een tegenvaller had het je echt gegund! Hopelijk heb je morgen een donkerder test. En wat jullie zeggen over jaloezie, dat begrijp ik heel goed! Mijn beste vriendin is zwanger geworden op het moment dat wij begonnen (juni 2020) en inmiddels al zwanger van de tweede. Ik gun het haar echt heel erg, maar moest wel even slikken toen ik het hoorde. Dan denk ik, jeetje wij hadden ook al bijna 2 kindjes kunnen hebben en nu staan we nog met lege handen.
Vandaag toch een testje gewaagd. Gisteren kwamen toch langzaam pijnlijke borsten en buikkrampen opzetten, zoals ik die elke maand gewend ben. Merkte vanmorgen dat ik simpelweg geen zin had om nog 3 dagen in onzekerheid te zitten, dus dacht dan nu maar alvast door de zure appel heen. Even een klein traantje wegpinken en dan hopelijk van het mooie weekend genieten test inderdaad kei wit, op 11 DPO. Dus ik ga ervan uit dat ik doorga naar ronde 19
❤❤ Echt jammer Hier ook weer dezelfde onbeduidende lijntjes dus of oud HCG of een biochemische zwangerschap geweest. Gaan we samen naar de volgende ronde