Hoi dames, Ik had me zo enorm verheugd op onze vakantie. Eindelijk even tijd met elkaar en mooie plekken zien met elkaar. Ik had 2/3 weken terug een angstaanval gehad bij de tandarts en sindsdien lijkt er iets aangewakkerd te zijn bij me. Gisteren had ik wat last van angstaanvallen die ik kon relativeren. Zei ook tegen mezelf dat dit waarschijnlijk kwam door de spanning van inpakken, regelen en boeken van de vakantie. Vanochtend waren we vertrokken en ik kreeg al een angstaanval bij het wegrijden. De angst zit ‘m bij mij dat ik allerlei scenario’s in me hoofd krijg en me hierop ga lopen stressen. Ik probeer te relativeren, praten me me partner, dingen te ondernemen, spelletjes, schrijven etc. Maar de angst zit zo diep, dat het op me ademhaling slaat. Het is zo raar om ergens bang voor te zijn terwijl de angst niet realistisch is. Het is echt een mindfuck! Weet niet wat ik hiermee wil maar wilde het even plaatsen, want ik voel me echt zo ruk gewoon!
Blijf jezelf eraan herinneren dat het een mindfuck is en ga tellen bij je ademhaling net zolang tot je focus daar ligt en blijft. Dan voelen hoelang de paniek weg blijft en als deze terug komt direct weer focus op je lijf. Dit duurt misschien een paar dagen als je het heel consequent doet maar dan heb je ook wat. Je moet je hoofd uithongeren….
Ik zou op internet mindfulness oefeningen opzoeken, misschien helpt dat. Haalt de spanning uit je lijf en maakt je hoofd leeg.
Ik heb het ook. Ben ineens dan ook bang voor autorijden, om ergens heen te gaan. Zijn nu halverwege terug uit Italië en heb barstende koppijn, omdat ik zo gespannen in de auto heb gezeten. Het is heel vervelend. Ik probeer bewust te ademhalen etc, maar er komt elke keer wel weer wat nieuws en dan begin ik weer opnieuw. Ik bedenk ook de gekste dingen in mijn hoofd en alle dingen hebben de meest erge uitkomsten. Word dan echt gek van mijzelf. Sterkte!
Bedankt voor je reactie. Je bedoelt dus (als ik het goed begrijp), als ik een angstaanval heb mezelf eraan herinneren dat het niet realistisch is. En hierna mijn ademhalingen gaan tellen. Dus elke inademing en uitademing tellen?
Zo herkenbaar! Bizar hoe dit zo kan zijn. Ik ben echt boos en verdrietig op mezelf. In plaats van te genieten van de omgeving om me heen (en alle andere zegeningen) ben ik bezig om de gedachtes uit mijn hoofd te filteren zodat ik niet gillend gek aan het worden ben! Hoe heb jij je vakantie in Italie doorgebracht? Heb je wel wat kunnen genieten?
Heb je hier eerder last van gehad? Zo ja wat werkte toen? Het is persoonlijk wat werkt. Als ik mij op mijn lichaam ga focussen dan ga ik juist hyperventileren. Als ik mij op mijn gedachten ga focussen dan word het een gevecht. Sinds een week heb ik een auto (tweede auto in het gezin). Ik heb rijangst en daarom heb ik het een tijd af gehouden. Kleine stukjes rijden (zelf) heeft mij al wat rustiger gemaakt. Soms kan het bij mij ook komen door over of onder prikkeling. Dan moet ik even wat meer rust opzoeken of juist meer sporten.
Ik heb al sinds mijn 16e paniekaanvallen. We zijn nu in Italie maar ik heb echt een kalmeringspilletje nodig om tot hier te komen. Ik durf hier ook echt niet te rijden.
Vervelend dat je hier al zolang last van hebt. Wat voor pilletjes heb je die je hierbij helpen kalmeren? Ik heb een tijdje wietolie gebruikt maar dit hielp niet en ben ik mee gestopt.
Ik heb jaren geleden een postnatale depressie gehad waarin ik ook deze angstaanvallen had. Ik heb toen therapie gehad om te relativeren, iets te doen om uit die gedachtes te komen en vooral mijn angsten onder ogen zien (en ze niet weg wuiven). Ik ben hoogsensitief en heb enorme moeite met prikkels, alles komt bij me binnen. Ik ben daarnaast een enorme denker en kan heel goed doemdenken. Daarnaast weet ik van mezelf dat ik het lastig vindt om me eigen vertrouwde omgeving te verlaten voor het onbekende. Dus al met al weet ik waar het vandaan komt (maar er op dit moment iets meedoen valt me moeilijk).
Ik weet niets om je te helpen alleen dat het zo herkenbaar is. Vooral het vetgedrukte stukje. Ik heb er deze vakantie ook veel last van. Had het thuis al maanden maar had gehoopt in een andere omgeving waar niets moet en alles relaxed gaat het minder of weg zou zijn. Dat is helaas niet het geval. Soms lijkt het juist erger hier te zijn dan thuis, of tenminste dat ik er sneller en vaker last van heb. De aanvallen zelf zijn gelukkig niet erger.
Wat bij mij wel helpt in de auto tegen paniek en angst is muziek opzetten en meezingen. Voor de medepassagiers iets minder prettig maar ze weten dat ik het doe om rustig te worden bij paniek dus ze klagen er gelukkig niet over als ik dat doe. Als ik ga meezingen voel ik de angst en paniek zo weg zakken.
Precies dit! Ik had zo gehoopt in een andere omgeving er geen last van te hebben. Thuis heb ik nog me eigen ritueeltjes die ik doe ter afleiding, hier heb ik dat niet. Hoe doe jij dat met je kinderen en partner? Ik houd het verborgen voor de kinderen om ze niet ongerust te maken, maar man o man wat kost me dit veel energie! Liefst breek ik in huilen neer en raap ik mezelf erna weer op, maar dat kan ik de kinderen niet aandoen.
Ja eenmaal daar wel kunnen genieten gelukkig! Rijden daar vond ik spannend, maar wel gedaan en uiteindelijk was er niks aan de hand gelukkig. Wel om en om een rustdagje, dan kan ik even lekker bijkomen van alle prikkels en spanningen.
Oh wat een goede tip! Ga ik morgen gelijk proberen. Vandaag was ik bezig met een hotelovernachting boeken en dat hielp ook merkte ik. Morgen lekker meezingen haha en ik zing vals..
Dat herken ik ook wel, zeker als ik veel moet , is gewoon te druk in mijn hoofd dan en dan is alles erg zeg maar. Ik geef dan ook heel duidelijk aan bij mijn man dat ik even niks doe die middag of ochtend en daarna gaat het vaak wel weer.
Ja dat wilde ik dus ook, maar durfde ik niet, want dan was ik weer bang dat man iets zou gebeuren en dan zou ik ook niet kunnen rijden. Ik heb ook niet gereden daar. Ze rijden daar zo anders en zeker bij die rotondes bij de camping, pff. Heb me vandaag voorgenomen om volgend jaar weer in Nederland te blijven. Maar ja, dan laat ik me weer leiden door de angst.
Fijn dat hij dat dan opvangt. Als wij op vakantie zouden gaan ben ik denk ik (samen met dochter) het meest flexibel wbt locatie. Opvangen van mezelf plus een gezin wat uit balans is houd mij tegen om met zijn allen op vakantie te gaan. Normaal ga ik 1 a 2 keer per jaar op vakantie met een deel. Ironisch gezien is de vader van mijn kinderen trouwens een chauffeur.
Wat ontzettend vervelend voor je dat je hier last van hebt! Ik herken het, ik heb er vooral 's nachts veel last van. Overdag kan ik (inmiddels) best goed relativeren meestal, maar 's nachts doet die functie het niet zo goed bij me. Focussen op m'n ademhaling, toch maar proberen relativerende gedachtes te denken en afleiding zoeken helpen soms een beetje, maar echt een magic trick heb ik nog niet ontdekt. Ik doe ook wel eens de "wat als/wat dan" techniek die ik ook van een psycholoog heb geleerd. Bij elke angstige "wat als?" gedachte die in me opkomt, daar dan het antwoord op geven, om vervolgens te denken: "Ja, en dan?" Nou, daar komt soms een ander onwenselijk scenario uit voort, dan vraag ik me weer af" "En dan?" En zo denk ik steeds door. Punt is dat je uiteindelijk bij het 'ergste' uitkomt, en dan dat ergste vaak niet zo heel erg is. Tenminste, de gedachten die mij 's nachts veel spanning opleveren zijn vaak geen leven of dood kwesties. Maar zo voelen ze op dat moment soms wel. Dan helpt zo'n oefening om in te zien dat ook in het ergste geval ik daar wel doorheen kom, of dat er wel een oplossing voor te vinden is. Dit werkt niet altijd bij alles helaas. Voor sommige angsten is geen verzachtend antwoord beschikbaar. Maar met deze trucjes kan ik het een beetje beheersbaar maken. Het is lastiger als je niet in bed ligt, maar echt dingen moet doen, zoals autorijden, wat je dan niet durft. Dan gaan je angsten vaak ook wel degelijk over leven of dood kwesties, want je bent bang dat jullie iets overkomt. Als je echt dingen enorm gaat vermijden, zou ik daar zeker hulp voor zoeken als het niet vanzelf overgaat op korte termijn. Sterkte in ieder geval!