Ik woon in Groningen op de grens met Friesland. Wonen prachtig mooi, landelijk aan een zand weggetje tussen de bomen en weilanden, maar op 10 min rijden naar het dorp. Zou hier dus ook nooit meer weg willen. En als we dan toch zouden verhuizen dan word het weer terug naar NZ. Maargoed OT een andere provincie dan zou ik kiezen voor Friesland of Drenthe. Mooi de rust en de ruimte.
Ik woon in Friesland, tegen Drenthe aan maar kom oorspronkelijk uit Zuid-Holland. Heerlijk wonen hier maar Zeeland, bij voorkeur Zeeuws Vlaanderen lijkt me ook wel wat.
Mijn man heeft dezelfde ervaring. Hij komt uit Brabant en ging studeren in Maastricht. Daar heeft ie 9 jaar gewoond maar hij bleef een buitenstaander. Van zijn groep studievrienden is iedereen die niet oorspronkelijk uit Limburg kwam ook weer vertrokken om dezelfde reden. Alleen de Limburgers bleven er wonen. Mijn man woont inmiddels al zo'n 15 jaar in Utrecht en hier is hij wel helemaal ingeburgerd. We bezoeken regelmatig vrienden in Limburg, zijn er ook wel op vakantie geweest en het is prachtig, maar we zouden er beiden dus nooit (meer) willen wonen.
Ik woon in Overijssel, in een dorpje vlakbij Dalfsen en ik zou hier niet meer weg willen. Maar als ik moest kiezen zou ik voor Zeeland gaan.
Wij wonen in regio noord Holland noord. Zou hier eigenlijk niet weg willen haha. Dorp met alle voorzieningen en alles dichtbij maar geen drukte van de stad. Zee/IJsselmeer dichtbij, grote steden dichtbij, goed bereikbaar met OV. Ruime keuze uit winkels, scholen etc. Mensen zijn heerlijk nuchter en duidelijk, geen overdreven controle/bemoeizucht en op zichzelf. Zou echt ongelukkig worden van buren die (bij wijze van) iedere dag een praatje willen houden. Als ik dan zou moeten verhuizen... Dan naar een plek met dezelfde eigenschappen in een andere provincie haha.
Omdat de ander dan weet waar hij/ zij aan toe is vond het zo vervelend dat ik dingen hoorde via collega's ipv de cliënt zelf ik bijt niet hoor. Of als er ergens om heen gedraaid word. Zeg gewoon waar het op staat. Je hoeft uiteraard niet alles te zeggen wat je denkt maar te bescheiden hoef je ook niet te zijn heeft een ander ook niks aan.
Ik als drenth en man als Fries wonen wij gedwongen door onze ouders in zuidhel. Met als bijnaam sweet nog wat. Dus je begrijpt wel dat wij graag die kant uit willen gaan. Hebben ook al een plek maar nu nog de stap..
Dat is mijn ervaring ook. En mijn schoonvader kwam uit Zuid-Limburg, mijn man heeft daar heel veel tijd doorgebracht, heeft veel dialect geleerd via zijn vader en daarna zijn best gedaan om het op te pikken omdat hij het echt leuk vindt. Maar na een aantal jaar Maastricht was voor hem heel duidelijk dat hij daar niet wilde blijven, dat was voor mij nog duidelijker. Terwijl ik ook bewust geprobeerd heb om buiten het universiteits kringetje te komen. Ik heb gewerkt in de thuiszorg en in het ziekenhuis en er werd me zo vaak duidelijk gemaakt dat ik daar niet hoorde, vond het echt net zo erg als in het dorpje in Brabant waar we hebben gewoond en waar iedereen familie van elkaar was en wij als buitenlanders (want we hadden een paar jaar in het buitenland gewoond) kwamen wonen. Ik moet zeggen dat we daarna ook nog een aantal jaar in Weert hebben gewoond en daar vond ik dat veel minder. Daar had ik best willen blijven als we er werk hadden kunnen vinden.
Ik denk dat het veel te maken heeft met je eigen levensvisie en of dat een beetje aansluit. Ik denk eigenlijk dat @citroenrasp haar visie op het leven beter aan sluit op die van streng gereformeerde mensen dan die van mij. En dan zijn bepaalde dingen makkelijker in te passen of te begrijpen dan anderen. Ik heb lang gewerkt in de biblebelt en voor mij was heel duidelijk dat ik daar echt nooit zou kunnen wonen.
Precies. Enne: die N9 is verschrikkelijk. Ik rij er minstens 2x per week en vind het ook gewoon een enge weg. Hoeveel ongelukken daar wel niet zijn gebeurd….
Mijn tante is naar Limburg verhuisd en heeft er nooit kunnen aarden. En ik geloof dat ze er nu al ruim 40 jaar woont. Het is niet dat ‘ze’ onaardig zijn of zo. Het is een gevoel dat keer op bevestiging wordt.
Mijn oma kwam uit Limburg en sprak met haar vriendinnen dialect. Maar niet als wij er ook waren dan schakelde ze over. Één van haar vriendinnen zei ook een keer tegen haar dat ze niet snapte waarom wij dat dialect niet ‘gewoon’ leerden. Toen zei zij: waarom? Die kinderen wonen in het westen en wij praten het allebei dus geen moeite om over te schakelen op’ Nou, dat kon die vriendin niet waarderen Nou snap ik ook heus wel dat niet alle mensen uit Limburg zo zijn uiteraard maar met het verhaal van m’n tante (zie hierboven) erbij, ben ik wel een beetje gekleurd hierin.
Het hoeft juist totaal niet aan te sluiten. Mijn buren hebben echt helemaal 0,0 met het geloof, maar laten ons gewoon in onze waarde en wij hen. Jij zou het niet kunnen, zij en velen anderen wel. Dat zegt niks over aansluiting, maar wel over hoe je er zelf mee om gaat.
Mijn oma woont ook ongeveer zolang in een dorpje in Drenthe en voelt zich ook altijd een buitenstaander. Ik denk dat vooral bepaalde dorpen, in heel het land, de mentaliteit "wij" en "zij" hebben.
Ja klopt denk ik wel. Mijn tante zegt altijd dat ze in het westen wat gastvrijer zijn en er minder ons en ons is, maar ja, ga maar eens in het Gooi kijken of wonen als buitenstaander in die dikke huizen met enorme hekken ervoor en mensen die met zonnebrillen de deur uit gaan. Ik denk dat het daar ook zo werkt.