Echt? Ik kom er vandaan, heb er ook in winkels gewerkt (waar ik altijd Nederlands sprak met iedereen, op 1 collega na) en ook op school is de voertaal Nederlands. Kan me wel 1 meisje herinneren in de klas die echt alleen maar dialect sprak en de leraren gewoon 8 jaar lang bezig zijn geweest haar normaal Nederlands te spreken maar dat lukte niet erg. Moet nog wel eens aan haar denken, waar ze dan terecht gekomen is. Mijn vader is weg gegaan uit de binnenstad en daar wonen nauwelijks nog Maastrichtenaren, op wat ouderen na. Rest allemaal student, expat of niet Limburgers.
Ik en mijn man hebben dezelfde ervaring als @femkes vanuit onze studententijd. Alhoewel mijn man soms vriendelijker behandeld werd, maar dan werd er wel engels gesproken en dachten ze dat hij een toerist was haha.
Ik spreek inderdaad ook geen Limburgs met de kinderen. De oudste kan het verstaan, zal het ze nooit leren, want wat hebben ze er hier aan? En ik denk dat als ik in Limburg was gebleven ik het ze ook niet geleerd had want ik praat Nederlands met m’n man. Misschien dat ze het dan meer van vriendjes hadden opgepikt
Maastricht is ook erg chauvinistisch, daar zou ik als Limburgse niet eens kunnen aarden. Maar om dan meteen alle Limburgers over 1 kam te scheren, gaat wel erg ver!!!! Want alle Amsterdammers zijn ook hondsbrutaal zeker??? Ik woon in dorpje met veel import, en iedereen wordt met open armen ontvangen. Bij mijn ouders in een Limburgse stad is het niet anders en bij mijn schoonouders elders in Limburg wonen ook zeker 5 mensen elders uit Nederland in de straat. Dus ik denk dat ik een prima beeld heb van hoe ' import' ontvangen wordt in midden noord en zuid limburg
Naar mijn idee volledig onterecht Gelukkig zijn onze buurtgenoten een andere mening toebedeeld en willen nooit meer naar de randstad
Daardoor denk ik dat het voor een groot deel niet gaat om de provincie, maar om de plaats en je eigen wensen en gevoelens. Ik heb namelijk in meerdere provincies in meerdere plaatsen gewoond en vind de mentaliteit bij mensen wel wat verschillen per provincie, maar veel meer per plaats. Uiteindelijk zoekt iedereen toch een beetje waar hij/zij zich prettig bij voelt en daardoor krijg je meer dezelfde soort mensen op bepaalde plaatsen.
Ik herken me ook niet zo ver de verhalen over Limburg. Maar eerlijk is eerlijk ik zou ook niet in Maastricht willen wonen. Zelf woon ik in Sittard en daar merk ik persoonlijk niet dat mensen buiten Limburg minder welkom zouden zijn.
Hahaha ik groeide op in Brabant maar dat is inderdaad echt te. Het voelt niet altijd echt, alles moet via een omweg. Misschien uit brabant gegroeid. Maak ik vast geen fans mee Ik zou wel eens bij zee willen wonen of bij bossen. In ieder geval.niet ergens waar het heel druk is
Ik herken dat ook helemaal niet. Mijn moeder komt uit Limburg en ben daar als kind zo vaak geweest. Nooit last van gehad.
Ik zou voor Zeeland kiezen. Woon nu in Zuid-Holland en als we richting Zeeland gaan krijg ik altijd al een vakantiegevoel en een gevoel van rust ofzo.
Wij wonen nu in Brabant en dat is prima. Maar mijn familiebanden liggen in Friesland. Zodra ik mensen met een Friese tongval hoor praten, vooral ik me thuis. Dat zou dus mijn eerste keuze zijn. Drenthe vind ik ook mooi. Maar in Overijssel en Gelderland zou ik me ook wel thuis kunnen voelen.
Ik lees opvallend vaak Zeeland, en dat kan ik me helemaal goed voorstellen, ik woon er al tig jaren. Het is hier heerlijk vertoeven. Een andere provincie: ik neig naar een Waddeneiland, maar ik ben er al ruim 30 jaar niet meer geweest. Of naar een eiland op de Nederlandse Antillen.
Ik woon in NH en zou niet in een andere provincie willen wonen. Ik heb alles wat in nodig heb op een acceptabele afstand. Moest ik echt ergens anders gaan wonen dan kies ik wel een bijzondere gemeente van NL. Bonaire, Statia of Saba.
Och ja natuurlijk! De eilanden! Dat lijkt mij heerlijk. Maar zou het nooit doen omdat ik niet ver wil wonen van mijn familie. Heb het pas hier gezien met een overlijden in de familie. Degene die in het buitenland woont zat echt in de rats.