Wij wonen inmiddels 10 jaar aan de rand van een grote stad en zijn ons al een tijdje aan het oriënteren voor een Net iets groter huis.Verbouwen blijkt inmiddels te mogen ivm beschermd stadsgezicht. We zouden het liefst ook vrijstaand wonen met een Net iets groter perceel Maar dan moeten we eigenlijk kijken naar aangrenzende stadjes (te duur vlakbij). Ik vind het zo lastig om te bepalen wat belangrijk is voor de komende 10 jaar. het liefst zorgen voor een omgeving waar de kinderen ook als ze tiener zijn graag met vrienden komen zodat ik ze een beetje 'bij me houd'. Bij een groter huis en grote tuin denk ik dan aan mogelijkheden zoals van alles in de tuin kunnen doen (voetballen, tafeltennissen, zwembad) een soort jeugdhonk/gameroom,etc. Ook lijkt me een grotere moestuin fijn. Zelf hou ik echter ook wel van de drukte van de grote stad, zeker omdat ik vanuit huis Werk en het anders een beetje saai is. Dat vind ik dus minder aan een groter huis op een net iets meer afgelegen plek. Aan de andere kant is dat wel op te lossen door misschien twee dagen in de week weer naar de grote stad te gaan en daar bijvoorbeeld deels vanuit een koffietent werken. Over de woonwensem voor iets grotere kinderen: Wat is nou belangrijk voor ze? Misschien bedenk ik wel dat ik allerlei leuke faciliteiten rondom het huis wil hebben zodat ze lekker met hun vrienden bij ons komen maar misschien gaan tieners wel juist naar het vriendje dat woo nt vlakbij school? Of zijn er heel andere dingen waar ik niet aan denk waardoor dat grote huis/ grote tuin eigenlijk helemaal niet zo nodig/handig blijkt te zijn. Wie heeft goede ideeën?
Het gaat er niet om welke faciliteiten jij de kinderen en daarmee vrienden/vriendinnen geeft. Maar het gaat erom dat iedereen zich welkom, geliefd en vooral veilig voelt. Hier komen altijd alle kinderen aan de deur en niet omdat wij altijd alleen al het buitenspeelgoed buiten uitstallen, maar omdat ze hier binnen welkom zijn en ik standaard een kan water met bekers neerzet, een praatje met ze maak en de boel buiten in de gaten houd.
Precies dit. De vriendinnen bij wie ik graag thuis kwam waren niet perse degenen met een groot huis of toffe faciliteiten. Maar daar waar ik me welkom voelde. Maar goed. Dat was de vraag niet natuurlijk. En nu ben je bezig met hoe je nieuwe huis moet worden. Een vriendin van mij (met grote kinderen puber + student) heeft achterin de tuin een grote schuur omgebouwd. Er is een werkplek ingericht boor man die vaak conditie huis werkt. Maar ook een gezellig zitje en bar. Daar wordt veel gebruik van gemaakt door de kinderen. Maar ook door hunzelf. Je noemt voetballen in de tuin. Maar dan moet je wel echt een grote tuin hebben, anders heb je continu gedoe met kapotte planten en ballen over de schutting (ervaring met knul van 13 die van voetbal houdt ) Verdere vereisten zijn hier vooralsnog vooral goede WiFi op de eigen kamer
Haha ja je moet goede wifi hebben en lekkerder snoep/chips dan de andere gezinnen Ik lees mee, ben wel benieuwd.
Vroeger waren er altijd vriend(inn)en hier, maar sinds het VO moet mijn dochter (13) verder fietsen naar school (iets meer dan een half uur, helemaal niet extreem ver dus) en komen er zelden kinderen mee. Ze vinden het allemaal te ver en ze gaan dan inderdaad liever naar kinderen die rondom de school wonen. Mijn dochter is dus heel vaak na school bij iemand anders. Ik zou dus vooral kiezen voor dichterbij en goed bereikbaar. En daarnaast natuurlijk inderdaad ‘open deuren beleid’/mensen zich welkom laten voelen.
Mijn puberdochter wil graag zo kort mogelijk fietsen. Ze kiezen dus idd vaak een plek dichtbij school of ze wil het liefst gebracht Mijn dochter zou heeeel graag een eigen badkamer willen en een grote kamer met tweepersoonsbed (verder helemaal niet veeleisend ofzo ) Twee badkamers lijkt mij dus ook ideaal en een grote tuin met overkapping, waar ze in kunnen chillen of iets van een gameroom/ hangplek. Ik denk idd dat Kids vooral het gevoel moeten hebben dat ze welkom zijn. Verder zijn ze gevoelig voor goede wifi en snacks
Mijn kinderen zijn 9, 13 en 15 en wij zijn net verhuisd naar een vrijstaand huis op een groot perceel iets buiten ons dorp. De oudste twee vinden/vonden het vreselijk. Ze moeten 7 minuten langer fietsen, we wonen nergens meer op loopafstand van, terwijl we eerst echt middenin het dorp woonden, vlakbij de hangplekken, skatebaan en het niet veel voorstellende centrum. Ze vinden daarnaast het huis ouderwets en geven niet veel om de buitenruimte. We wonen er nu ruim een maand waarvan we 3 weken met vakantie zijn geweest dus echt gewend zijn ze nog niet. Maar langzamerhand raken ze wel iets positiever. Ze namen nooit vrienden nee, ik zat daar in ons oude huis ook niet zo op te wachten want we hadden daar weinig ruimte en de buren zouden er ook al snel last van hebben. Maar mijn oudste neemt nu al heel vaak vrienden mee. Met dit weer zitten ze dan buiten, maar straks kunnen ze ook makkelijker in hun eigen kamer zitten of zelfs in de woonkamer, want dan gaan wij gewoon naar de keuken of zo. De middelste fietst gewoon naar de skatebaan, dat blijkt prima te gaan. En we hebben inmiddels wat diertjes, dat vindt hij helemaal te gek. Ook is de WiFi intussen goed, beter zelfs dan in het oude huis. Dat was ook wel een belangrijk ding ja. Ze zullen het niet gauw toegeven, maar volgens mij zien ze soms ook welde voordelen in nu. Maar als je het hen vraagt willen ze gewoon in het dorp wonen, op loopafstand van vrienden, sport, winkels en ontmoetingsplekken. En het liefst ook zo dicht mogelijk bij school.
Dit herken ik wel. Ik woonde 11 km fietsen van de middelbare school, ik woonde vrijstaand met een grote tuin en er stond een pony in het weiland. Toch was het veel gedoe om vriendinnen vanuit school naar mij mee te nemen, ze moesten ook weer ruim een half uur naar huis fietsen. Het gebeurde wel, maar we zaten vaker bij vriendinnen die in de buurt van de school woonde.
Heel bepalend is de afstand. Want iets buiten het dorp is wat anders dan buitenaf op het platteland. Kinderen hier in de omgeving die echt buitenaf wonen hebben weinig tot geen aanloop. Het is gewoon te ver om te fietsen en zeker in het najaar willen ouders hun kinderen daar ook niet alleen laten (terug)fietsen. Totaal verlaten, donker, glad in de winter of verkeer wat keihard langkomt. Die kinderen hebben zelf overigens ook bijna standaard een elektrische fiets ivm de afstand. Maar vriendjes hebben dat natuurlijk niet. In de praktijk zie je dat ze vaak na school niet naar huis gaan maar naar vrienden in de buurt. Om daarna naar hun bijbaan, sport of uitgaan te gaan. Ook blijven ze liever na het stappen bij vrienden in de stad of het dorp slapen. Een oplossing is overigens wel dat ouders die een beetje ruimte bij huis hebben intussen een bar/café/keet laten bouwen. Tegenwoordig mogen ze als tiener nergens meer naar binnen. Met een eigen bar in of naast het huis hebben ouders toezicht en ze gaan niet elders rondhangen. Dat zou ik dus aanraden: bouw een bar in je grote tuin. Ook voor jezelf! En daarnaast zaken als een zwembad, overkapping als dat mogelijk is. En met tieners is een 2e badkamer ook echt wel een must. Of anders een wastafel op de kamer.
Geen ervaring met tieners maar ik denk dichtbij goede voorzieningen wonen, school, dorp, uitgaansgelegenheden, later een station. Verder inderdaad extra badkamers en een goede game plek.
Bedankt voor alle tips al! Oké locatie is dus toch ook zeker wel een belangrijk dingetje. Ik denk dat we eens beter naar alle middelbare scholen moet kijken. Overigens wonen we in de randstad dus ook de buitensteden hier hebben vaak wel middelbare school binnen redelijke tijd en veilige route fietsen. En helemaal mee eens dat een fijne en relaxte sfeer natuurlijk ook heel belangrijk is! Als ik nu mijn openings bericht lees klinkt het wel een beetje oppervlakkig. Zo bedoel ik het natuurlijk niet.
Hier zit de oudste net op de middelbare school, wat hij belangrijk vindt is de fietsafstand naar zijn vrienden, school en het centrum. De game kamer wordt hier altijd goed gebruikt (staat ook zo'n voetbal tafel in). En hij zit ook vaak met vrienden op z'n kamer (hier in liggen meerdere zitzakken om te chillen). Het zwembad in onze tuin is uiteraard ook erg populair, van bommetjes maken tot een floatie gevecht. Een overkapping hebben wij niet, dat past niet meer in de tuin door het zwembad. Beide kinderen hebben hier samen een eigen badkamer, dat zou ik iedereen aanraden. Maar zijn vriendengroep komt hier graag omdat ze altijd welkom zijn, denk dat dat belangrijker is dan alle voorzieningen.
Wij hebben in de achtertuin een prieel met een grote hoekbank erin. Hij kan met deuren helemaal gesloten en er hangt terrasverwarming in. Heel de winter door is die te gebruiken. Mijn oudere kinderen vinden het daar erg fijn met vrienden. De slaapkamers zijn hier te klein om met vrienden te zitten. Maar in ons prieel kan dat makkelijk. Zo kun je toch een oogje in het zeil.houden en ze hebben toch hun eigen plekje.
Dochter is erg blij met haar eigen badkamer (en wij ook). Verder heeft ze een eigen verdieping, de andere zolderkamer is voor haar hobby's. Ook het halletje heeft ze naar eigen wens ingericht.Op haar kamer een slaapbank en tv, ook prettig. En wij hebben een groot souterrain waar ze een groot Lego project wil beginnen. Toch is locatie erg belangrijk, ze vindt onze woonplaats niet fijn en door haar pestverleden zou ze graag ergens anders wonen. Gelukkig gaat ze school en hobby in een andere plaats volgen.
Een fijne hang/chill plek en privacy, zich welkom en veilig voelen waardoor ze graag naar huis komen. En goeie wifi natuurlijk. Toegang tot een tosti machine, snacks en drinken. Denk dat de gemiddelde puber daar gelukkig van wordt Qua tuin zou ik ook denken aan vb een plek waar vb een vuurschaal kan staan met zitjes er rond voor lange avonden met vrienden en marshmellows roosteren En als er geld en plaats voor is, een zwembad of jacuzzi
Vroeger was ons huis meestal plek waar gehangen werd, want groot, dicht bij school, dicht bij de stad (winkels en het uitgaansleven), dicht bij zwembad... En mijn ouders waren ook best relaxed. Met 10 meiden slapen in woonkamer, kamperen in de tuin, van alles kon en mocht. Ik ben wat dat betreft echt een stadskind, kon overal met de fiets naar toe (overal verlicht) of met stadsbus (die minstens 4 keer per uur gaat). Dat was echt prettig, je bent dan als puber erg vrij. Mijn man is opgegroeid in een dorpje (heeft dat overigens ook als prima ervaren) en zou graag terug willen naar dorp (we wonen nu in stad ook met veel mogelijkheden), maar ik moet er niet aan denken .
Is het ook. Alleen wat doe je er aan? Nu gaan wij verhuizen (niet om die reden, maar het is natuurlijk wel een fijne bijkomstigheid), dan wonen we wat dichterbij. Ben benieuwd of er dan wat verandert.
dat klinkt wel heel idyllisch. Ik ging juist altijd naar de vriendin die in een groot huis woonde en waarvan haar ouders nooit tijd hadden om zich met haar te bemoeien, dan konden we lekker doen wat we wilden. Want mijn moeder zat er altijd met haar neus bovenop Dat gezegd hebbende. Wij zijn 5 jaar geleden naar een groter huis en grotere tuin aan de rand van de stad gegaan. We zijn nog steeds een beetje bezig om het naar onze zin in te richten. We hebben in elk geval een overdekte zithoek in de tuin en een fitness-hoek erbij. Kunnen ze chillen en sporten tegelijk. De slaapkamers zijn niet heel groot, maar we hebben op zolder een tweede tv-hoek gemaakt met een bankje, zodat ze daar een filmpje kunnen pakken met vrienden. En we hebben een aparte game-kamer in de garage gemaakt. Een beetje buiten het huis, achter 2 dichte deuren. Kan de oudste lekker hard schreeuwen in zn games zonder dat ik het hoor Ik vind het ook fijn dat we op 5 min van een station wonen. Als ze later ergens een stad verder willen werken/studeren dan is dat gewoon aan te reizen. Ik hoop stiekum ook dat ze nog lang bij ons blijven wonen
Bij mij was vroeger echt afstand het allerbelangrijkste! Wij woonden echt ver van het centrum maar hadden de ruimte. We hadden wel zo'n soort keet of meer een caravan, maar ik zat daar amper met vrienden en mn zus echt nooit. En thuis komen was altijd lastig, mn ouders deden nooit moeilijk met op idiote tijden tegemoet fietsen en om het hoekje staan zodat niemand ze zag, maar ik vond het alsnog vreselijk, helemaal als je (stiekem)wat gedronken had.