Het is maar net wat en hoe je het gewend bent. Maar in het geval zoals het bij TS gaat is het natuurlijk wel een gedoe. En het is ook maar net hoe je er tegenaan kijkt. Jij ziet jouw verdiende geld als het jouwe en andersom. Ik zie mijn verdiende geld als voor t hele gezin en man ook.
Ja bij ts klinkt het wel zo. Is bij ons nooit geweest. Dan moet je erover praten en de neuzen weer dezelfde kant op krijgen. Hoe ze dat doen, is aan hun. Niks goed of fout in deze natuurlijk. Wel belangrijk als je er hetzelfde over denkt.
Nu ben ik wel benieuwd hoe je alles op een hoop als gedoe kan zien . Het komt binnen en het word uitgegeven. Door wie en aan wat maakt niet uit. Mijn of zijn word dan gewoon ons.
Voor mij zou het gedoe zijn door de hoogte van uitgaven. Wat ik al eerder al schreef: we hebben duurdere hobby’s. Zoveel geld uitgeven zonder daar over te spreken zou voor mij niet werken. Maar elke keer het gesprek er over hebben zou ik ook niet blij van worden. Als ik zie welke discussies we nu al hebben over de nieuwe televisie en wat die mag kosten (mijn argument) en welke features hij moet hebben (vriend zijn argument) zou ik dat niet bij een groter deel van onze uitgaves willen…
Wij hebben een vaste lasten rekening, daar gaat precies het bedrag op voor alle vaste lasten. De rest van het inkomen gaat naar de uitgaven rekening en wordt standaard verdeeld over deze potjes. Overig Boodschappen Budget voor mij Budget voor man Kinder kosten Vervoer Uitjes man vrouw Oppas Familiekosten Je kunt kijken of je ook van deze potjes kunt maken die bij jullie passen en daar bedragen aan kunt koppelen die je redelijk vindt. Voor ons helpt dit enorm om het overzicht te bewaren.
Hier alles ook op 1 hoop. Je zou jezelf en je man ook een x aantal bedrag kunnen overmaken waar je echt dingen voor jezelf kan kopen. die tas die je graag wilt of dat weekendje met vriendinnen….
Hier alles op een hoop, ik word al moe van al jou vragen. Mijn man verdiend een stuk meer en zal alleen maar groeien terwijl ik stil zal staan op 10tjes werk na in een jaar. Nooit een probleem geweest. Wel hebben wij elke maand "zakgeld", dan is er ook geen gezeur wie wat ergens aan uitgeeft. Maar in de praktijk geven wij beide niet overdreven veel uit, geen idee wat ik steeds zou moeten kopen. En zou dat wel zijn gunnen wij dat elkaar ook gewoon.
Hier ervaar ik 2 aparte en 1 gezamenlijke rekening ook niet als gedoe. Het is bij ons vanzelfsprekend wat van de gezamenlijke rekening betaald kan worden. Het komt vaak voor dat we iets alsnog van onze eigen rekening betalen. Maar onder de streep maakt dat niets uit, want wat over is, gaat deels weer naar de gezamenlijke rekening. Heb je meer van je eigen rekening betaald, heb je dus minder voor de gezamenlijke. In de 17 jaar dat we samen zijn, heeft dit nog nooit gedoe opgeleverd.
Ik snap TS wel in de zin van veel vragen. Maar dat komt denk ik ook omdat al die vragen ook in mijn hoofd zaten toen ik met C ging samenwonen. Ik wilde niet alles op één hoop: genoeg gezeik over geld gehad toen ik met ex uit elkaar ging. Hoe wij het hebben: ieder twee eigen rekeningen en twee gezamenlijke. Op de ene gezamenlijke storten we vanaf eigen rekening het boodschappen geld. Op de andere de vaste lasten zoals hypotheek, verzekering auto’s, energie, enz. Alles rondom het huis. De salarissen komen op onze eigen rekeningen binnen en we hebben beiden een spaarrekening. Ik vind een eigen rekening ook als een stukje zelfstandigheid voelen, maar dat voelt voor mij zo en ik snap het prima als anderen het anders doen. Wij wilden ook voorkomen dat de één aan de ander vragen zou stellen over uitgegeven geld. Ik denk niet dat het zou gebeuren bij ons maar het zou wel zo kunnen zijn dat C bijvoorbeeld zou vragen: wat heb je uitgegeven bij Zeeman en dat ik dat als een aanval zou voelen. Nou voel ik me niet snel aangevallen hoor maar ik heb er ook geen zin in om dat op te zoeken dus lekker apart. Bovendien hoeft hij ook helemaal niet te weten waar ik mijn geld (want zo voelt het; ik werk ervoor) aan uitgeef. Dat is lekker mijn eigen zaak. Maar als hij in mijn rekening zou willen kijken mag dat. Ik heb niets te verbergen. Lang verhaal kort: het is een gevoel waarom ik niet alles op één hoop wil.
Hier ook gezamelijk. Zou anders mooi een probleem opleveren, ik werk namelijk niet meer. Maar ook toen ik wel werkte, deden we alles op 1 hoop. Voor ons werkt het prima, maar we hebben niet echt extravagante uitgaven, dingen boven de 50 die niet echt nodig zijn overleggen we samen, maar dat gebeurd weinig.
Ohja zo discussies voeren wij niet . Onze manier van uitgeven is wat dezelfde. Zijn hobby kost vrij veel geld maar hij gaat bij aankopen niet overdrijven. Een tv trek ik mij bijvoorbeeld niets van aan, . Hij doet maar, ik zal eens kijken of het een 'mooie' is en dat is prima. Ook hier weet ik dat hij toch niet overdrijft. De enige reden waarbij ik wel zou ingrijpen is als er een gat in de hand ontstaat. Dat zou ik niet laten gebeuren. Maar we kunnen alle 2 perfect omgaan met geld dus daar is nu geen sprake van.
Ik denk ook zo over indirect meebetalen. Hoezo betaal ik mee aan de alimentatie die C betaalt voor zijn eerste 2 kinderen. Of aan zijn studieschuld? Of aan zijn benzine? Ik snap het niet
Ik zou er ook als kneusje uitkomen . Al altijd minder gaan werken voor de kinderen en nu tijdelijk op invaliditeit. Mijn inkomsten zijn om te janken en om nu te beginnen verrekenen hoeveel ik verlies doordat ik minder werk voor onze kinderen is er mss ook wat over .
Wij bewust huwelijkse voorwaarden met finaal verrekenbeding (overlijdt er 1 dan is t spontaan als ware "gemeenschap van goederen"). Wij hadden allebei al een huishouden etc. draaiende. Eigenlijk heeft de verdeling zo zn natuurlijke weg gevonden en met bijv. zwemles in overleg. Aangezien dat zwemles 100, pm is en ik met de gas/licht al zit. Kan nog wel meer balanceren maar die duo zit bij mij want die is van mij. De verhouding trekt wel weer recht als die er uit is. (Oh happy day...)
In dit geval zou ik kiezen voor zakgeld geven vanuit de gezamenlijke rekening. Allebei bijv 250,- wat je volledig aan jezelf kunt uitgeven. Ik zou al helemaal moe worden als ik elke keer moet gaan nadenken of het van de gezamenlijke of eigen rekening zou moeten.. Ik zie dan voor me dat ik shampoo mee moet nemen voor mijn man en dan een tikkie ga sturen neuh dit zou voor ons niet werken. Sowieso niet omdat ons inkomen teveel verschilt maar ook omdat het goed gaat zoals het nu gaat.
Omdat hij dan minder overhoudt voor eventuele gezamenlijke dingen. Hier komt eigen geld wel op de eigen spaarrekening, maar als we echt grote uitgaven moeten doen, dan worden ook eigen spaarrekeningen aangebroken. We doen dan naar verhouding. Als hij minder heeft, kan hij ook minder bijdragen.
O, nou daar merk ik al bijna 10 jaar niks van hoor. Ik heb nog nooit gehoord; dat kunnen we niet doen want alimentatie, studieschuld etc. Dus dat gaat voor ons niet op.
Dat snap ik ook niet. Wij gooien het op één hoop omdat wij dat overzichtelijker en fijner vinden en jullie doen dat niet. Prima toch.