Herkenbaar En dan ouders zien kijken: wat een loedermoeder Mijn oudste viel op zo'n ijzeren rooster. Ja dat doet pijn en ja ik heb haar getroost. Maar andere moeders stonden echt zo: dat doet pijn arm kind Ik: "oef, ja dat doet pijn. Kom even kijken, oh je hebt geen bloed, even kroelen en het is weer over!" Kind huppelde na een minuut weer weg. Andere keer. Kind viel met rennen op zijn knieën. Geen bloed, geen wondjes alleen wat vies. Krijsen alsof hij doodging. Moeder er letterlijk naar toe rennen, optillen, troosten, "och ja dat doet zoveel pijn he, laat mama is kijken?" Kind: "NEEEEEE" Moeder: "och jochie, kom gaan we het schoonmaken en dan gaan we een pleister plakken en daarna een ijsje eten voor de schrik." Ik:
Ik doe mee Moet wel zeggen dat ik er wel aan kan wennen zoveel vrije tijd. Lange leven school (oke, het is 6 maanden, dan gaan we weer babyplakken)