Hahaha arme jongen, naamloos door het leven. Ik vond meisjeskleding vroeger erg mooi, maar naarmate ik ouder werd, werden er alleen maar jongens geboren en ik denk dat ik er onbewust aan gewend ben geraakt en hetgeen in de winkel nu echt totaal niet mooi vind. Ben je een ervaren naaister? Zo ja, welke naaimachine raad je me aan? Ik zoek er eentje van een redelijke budget met veel verschillende steken waaronder het alfabet, om leuke teksten op babykleding en wellicht ook mijn eigen spullen te plaatsen. Ik heb genaaid in mijn tienerjaren, beetje van mijn moeder en opa afgekeken en wat tassen en jurken voor mezelf gemaakt, maar nooit echt lessen gevolgd wat ik nu wel sterk overweeg.
Nee, niet heel ervaren. Ik heb een Brother Innovis 15, maar die heeft geen alfabet! En een Lewenstein 700DE lockmachine. Ik ben een jaar geleden een naaimachinewinkel binnen gelopen voor advies en zij kwamen (zonder dat ik ze genoemd had) met de machines waar ik online naar had gekeken. De lock hadden ze tweedehands staan, dus dat scheelde. Ik was voor 500 euro klaar. Naai momenteel weinig, vind voor mezelf naaien minder leuk, haha. Dus zat te wachten tot ik zwanger zou raken en wacht nu eerst even echo's af tot ik het aandurf.
Aah oke, brother overweeg ik ook op dit koment maar een ander model. Dat andere merk ben ik niet bekend mee, maar wil voorlopig geen aparte lockmachine (ruimtetekort thuis). Ik vind het altijd wel een beetje intimiderend om zo'n winkel in te stappen, maar dat scheelt idd enorm dus moet me er gewoon aan wagen denk ik. Ik had mezelf een naaimachine beloofd als cadeau bij slagen voor m'n uni diploma en na vele jaren vertraging is t toch eindelijk gelukt. Toevallig in dezelfde maand als dat ik erachter kwam zwanger te zijn. Was dan ook de voornaamste reden dat we het kind krijgen even hadden uitgesteld.
Gefeliciteerd! Nu heb je ook meteen een mooie reden om te naaien. Ik vond het ook spannend om binnen te lopen, maar het viel me reuze mee. Kreeg uitleg en mocht dingen uitproberen. Was erg fijn! Helaas zijn ze nu gesloten.
Wat leuk om jullie ideeën over het geslacht te lezen. Ik vind mijzelf echt een meisjesmoeder. Maar toen ik de test in handen dacht ik meteen: dit is een jongen. We hebben het mijn ouders verteld dit weekend. Juist omdat we door het icsi gebeuren vaak negatieve dingen moesten melden en ze veel voor ons hebben gedaan toen ik niets kon door de puncties. We wilden ook eens iets leuks melden. Ook al gaat het misschien niet goed, dan hebben we toch een leuk moment gevierd. En het grappige is dat zei allebei zeiden: ik denk dat het een jongen is hahaha. het maakt mij helemaal niks uit. Ik hoop natuurlijk op een gezonde baby en ik heb een lichte voorkeur voor een kindje dat met een dikke bos haar wordt geboren, zoals ikzelf Maar een kale knikker is ook welkom hoor haha. Ik lees dat sommige meiden hier vertrouwen hebben. Wat voelen jullie dan precies? Een zekerheid van ‘het komt wel goed’ of juist rust als in ‘rustig afwachten we zien het wel’? Ik merk echt dat ik juist, en dat vind ik best erg om toe te geven want het lijkt net alsof ik de kleine onderschat, weinig vertrouwen heb. Mijn klachten worden met de dag minder en de kans op een miskraam is hoger bij icsi. Dan denk ik echt… het kan toch bijna niet dat het bij mij in 1x helemaal goed gaat wat een onzekerheid
Bedankt. En ook bedankt voor het advies. Ik ga even wat adresjes noteren en in de loop van volgende week een aantal proberen op te zoeken. Het is erg makkelijk om stoffenwinkels te vinden, maar het aanbod aan fysieke naaimachine winkels vind ik wel erg beperkt helaas.
Ach, heel lief dat iedereen unaniem meteen aan een jongetje denkt. En het is alleen maar begrijpelijk dat je er zo inzit. Veel sterkte toegewenst, ik heb er volle vertrouwen in dat het bij jou goed zal komen. Probeer er zelf ook hoe moeilijk ook zo positief mogelijk naar te blijven kijken. Je bent zwanger en op hoop van zegen blijf je dat totdat je van een gezond baby'tje zal bevallen (met een mooie volle bos haar hihi). Ik sta er zelf gewoon neutraal in. Ik weet dat er veel mis kan gaan, maar dat druk ik een beetje zo ver mogelijk weg. Ik ben blij dat ik zwanger ben en ik hou moed dat ik dit blijf totdat ik een gezonde baby in handen mag nemen. Vanaf het moment dat het geslacht bekend is, zal ik ietwat geruster zijn en het ook dan pas meedelen aan de omgeving. Ook mijn ouders en schoonouders zullen dan een grand reveal krijgen haha, met de aankondiging zwanger/halverwege het termijn en meteen het geslacht erbij. Het is wel even spannend en vooral met al hetgeen ik nu niet mag eten/drinken, kan het soms opvallen dus dat wordt een uitdaging! Nog 14 weekjes..
Zo leuk dat jullie het al verteld hebben, ik ben ook van mening dat je elk moment mag vieren, hoe vroeg ook. Ik kan het moeilijk uitleggen. Vorige keer (eerste zwangerschap) had ik vanaf het prille begin echt angst dat het mis zou gaan. Pas na de eerste (goeie) echo kon ik de grote schik een beetje loslaten, maar in mijn achterhoofd bleef die angst. Die dus ook bevestigd werd later. Nu hoop ik dat het een goeie en gezonde zwangerschap mag zijn, maar voel ik veel vertrouwen en weinig angst. Misschien omdat ik het allemaal al eens heb meegemaakt vind ik er rust in. Het kan fout gaan, en dan kunnen we daar niks aan veranderen. Maar ik geloof dat het ons dit keer gewoon gegund is, en daar hou ik me een beetje aan vast. Hopelijk kan ik deze positieve noot verder zetten en ook vol vertrouwen naar onze eerste echo gaan (die nog veeel te lang weg is ).
Maar ik begrijp je angst en onzekerheid, en het voelt soms onhoudbaar. Probeer er in te geloven. Ik zie dat je nu de 3de icsi poging hebt gehad, derde keer goeie keer ❤️
Ik heb deze keer juist minder vertrouwen er in.. Zo stom, maar mijn gevoel zegt gewoon dat het niet goed gaat. Misschien verdwijnt dat na de eerste echo! Nog 5 dagen!
Voor mij houdt de hoop ook een beetje op. Ik heb geen last van bloed ofzo maar het continue ziek zijn door mijn amandel onsteking, 3 dagen hoge koorts gehad. Continu aan de paracetamol en nu antibiotica.. en geen zwangerschapssymptomen. Het beetje steekjes bij mijn borsten zijn ook ineens weg
Oh meiden, dat zijn geen leuke berichten! Niet fijn om je zo onzeker te voelen... Ik hoop dat jullie het gevoel het mis heeft en dat er een mooie baby aan het groeien is. Symptomen hoeven niks te zeggen, maar ze helemaal niet voelen is niet zo fijn. Als je ergens last van hebt geeft dat toch het gevoel dat er wat gebeurt daarbinnen he! Ik duim voor jullie hoor!
Hoe is jullie bloeddruk mijn onderdruk is aan de lag kant en me pols ook ik ben ook zo duizelig alsof ik draaierig een attractie uit kom.
Dat hoeft helemaal niks te betekenen ik had bij me 3 zoons pas kwaaltjes bij 8 weken dus maak je niet te druk lieverd en ik heb ook al aan antibiotica gezeten ik had een blaasontsteking komt echt wel goed
Ik heb zelf een keer zo bloeddruk meter gekocht die je kan koppelen aan je telefoon. Op aanraden van de dokter ik had steeds hartkloppingen
Bedankt voor jullie bemoedigende woorden! Het is idd afwachten en idd als het mis is,kan je het toch niet tegenhouden of veranderen. Maar we willen het allemaal zo graag hè Fijn weekend allemaal trouwens!
Ik ben niet perse gerust erop maar ook niet dat ik me zorgen maak. Ik kan me wel druk gaan maken denk ik dan naar op moment kan ik er zelf vrij weinig aan doen.. zolang ik geen bloed zie maak ik me niet echt zorgen. We wachten rustig af tot 7 september (nog maar anderhalve week ).
Ik begin nu sochtends ook een klein buikje te krijgen. Weet dat het gewoon m’n (verschoven) darmen zijn. Maar toch leuk om te zien . Heb jullie dat ook?
Ik heb van mezelf helaas al best wel een buikje, dus ik denk dat het nog wel even gaat duren voordat het echt een zwangerschapsbuik is