“Jonge” wensmama's

Ze schrijft letterlijk dat haar overleden Opa haar signalen geeft dat als zij jong moeder wordt zij zich weer compleet zal voelen na een heftig verleden. Dat komt op mij over als dat een kindje als de oplossing wordt gezien. Ik vraag mij oprecht af hoe groot de stap dan is naar het al dan niet "per ongeluk" zwanger raken. Maar misschien ben ik dan te veel aan het doemdenken?

Wat betreft mijn opmerking over het leesplezier, daar heb je gelijk in. Niet netjes
Ik heb hem aangepast.


@TS: mijn adviezen zijn niet slecht bedoeld. Ik heb ervaring met onverwerkte trauma's uit het verleden en die kwamen naar boven bij de geboorte van mijn oudste dochter. Ik dacht dat ik een stabiele persoonlijkheid had maar niets bleek minder waar. Het ouderschap houdt je een spiegel voor en daagt je uit om eigenschappen van jezelf te ontwikkelen die je nooit kende van tevoren. Een kindje is niet de hele dag lekker knuffelen, het is hard werken. Inmiddels na jaren therapie kan ik stellen dat ik er weer ben en stabiel sta. Ga met je oude demonen aan de slag en word een gezonde volwassen vrouw die het ouderschap aan kan. En tot die tijd zou ik de focus leggen op je reborns en misschien een oppasadres zodat je wellicht al wat ervaring op kunt doen in de verzorging van kinderen.

 

Zo snel een nieuw account aanmaken is ook niet zo handig volgens mij.

Ik was gisteren al wat aan het scrollen en ze is gewoon een paar stappen te ver gegaan met sommige verzinsels.
Of je daar begrip voor hebt of niet mag en kan iedereen gelukkig zelf bepalen.

 

Ik heb alleen laatste gedeelte gelezen, en dat je eerlijk er voor uit bent gekomen waarom je zoiets gedaan hebt en dat vind ik heel knap en dapper van je! ( er zullen genoeg anderen zijn die dat niet doen…. Bedoel we zitten allemaal op internet en kunnen van alles bedenken…)
Je hebt een heftige jeugd gehad gepest worden en er niet bij horen maakt diepe wonden, werk eerst aan van jezelf te gaan houden door middel van therapie ect.. en dan pas actief met je kinderwens verder.
En je kan gewoon blijven hangen hier en meeleze. Een kindje geeft veel liefde maar is hard werken en je komt jezelf absoluut tegen, mijn zoontje lijkt enorm op mij en dat is wel eens lastig haha!

ik hoop dat je in de toekomst je wens met een lieve man als gezinnetje mag uitkomen.
Tot die tijd werk aan jezelf

 

Iedereen verdient een tweede kans, maar ik denk niet dat dit het juiste moment is. Een keertje iets laten ontglippen wat niet waar is, daar valt wat van te vinden maar kan gebeuren. Maar er is zo lang en zoveel verzonnen over zo’n gevoelig onderwerp. Dat is gewoon niet oké. Na de ‘bekentenis’ ook nog aankloppen in een MMM topic geeft voor mij wel aan dat je nog niet met jezelf aan de slag bent gegaan. En dat kan ook niet in zo’n korte tijd.

 

Ja ik begrijp goed dat je dat zo opvat, zoals ik privé heb begrepen is het niet zo bedoeld dat zij daar nu actief mee aan de slag gaat, maar onderbouwd voor haar wel temeer dat haar wens enorm groot is. Wat ze op het forum schreef is de beknopte versie van haar verhaal.
Ik kan denk ik ook wel stellen dat deze jongedame niet fysiek bezig is met (al dan niet “per ongeluk”) zwanger raken.

En het begrip “jong” moeder is ook best groot, ik ben zelf 11 dagen voor mijn 29e verjaardag voor het eerst moeder geworden (dus recent!) en ook ik ben nog “jong”. Ik zei overigens zelf ook altijd jong moeder te willen worden. Eerst voor mijn 20e, toen werd het 23, toen 25 en uiteindelijk zei ik oké, voor mijn 30e wil ik er actief voor gaan.

Fijn dat je het aangepast hebt.

 

Misschien was zo snel een account aanmaken ook niet zo handig en ik ben het met je eens dat je vrij bent om zelf te bepalen of je ergens wel of geen begrip voor hebt. TS en ik snappen ook goed dat sommigen er helemaal klaar mee zijn en verder geen gesprek meer willen voeren. Dat is helemaal prima. Maar als iemand geen begrip heeft voor de situatie wil dat niet zeggen dat het een vrijkaart is om iemand nog verder de grond in te mogen trappen of het gevoel te moeten geven dat zij hier niet (meer) welkom is op het forum.

 

Ik hou haar niet tegen en zeg er niets over dat ze hier niet welkom is. Ik lees al een lange tijd berichten van haar en de psychische nood sijpelt erdoorheen. Ik zeg dit puur tegen haar om te helpen. Heb geen enkele intentie om haar af te breken, alleen om haar op te bouwen

 

Dank voor je onderbouwing.

 

Maar dat is allemaal wat jij vind.
De grond intrappen zie ik bijvoorbeeld niet.
Waar lees je dat ?

Dat mensen haar hier liever niet meer zien schrijven is nier zo abnormaal in mijn ogen.

Verzinnen dat je zwanger bent is 1 ding, hele verhalen bij verzinnen over opnames en een kind met groeiachterstand is gewoon niet oké .

 

Aan de ene kant ben ik het zeker met je eens en verdiend iedereen een nieuwe kans. Maar aan de andere kant, wat als jij er niet bij toeval achter gekomen was? Was het dan ooit uitgekomen allemaal?

Dit forum is voor Julia (op dit moment) gewoon geen gepaste plek. Zo vaak heeft ze gezegd zich terug te trekken, aan zichzelf te werken blablabla.. 2 dagen later begint het aandacht vragen weer. Het lijkt mij belangrijk dat zij echt volledig aan zichzelf gaat werken en verwerken, en ik denk dat het verstandig is om alles omtrent kinderwens even te parkeren. En vooral hier lekker weg te blijven.

 

Dit en hierbij is steun van de omgeving ook 100 keer belangrijker dan begrip op een forum.

 

Lieve meid,

Ik denk dat je een heel mooi streven hebt; een goede moeder worden, een warm gezin hebben. Dat is een mooi doel, en een goede reden om flink aan jezelf te werken. Ook in moeilijke tijden kun je dit voor ogen houden, en weet je waar je het voor doet. Ik hoop dat je goede therapie vindt, dat je hard aan de slag gaat, dat je open kaart speelt met je dierbaren en dat je de juiste stappen weet te zetten om te helen. Ik denk dat je heel graag wil dat er onvoorwaardelijk van je gehouden wordt; leer van jezelf houden!

Ik wens je veel sterkte en veel succes! Onthoud dat de makkelijkste weg niet altijd de juiste is, wees eerlijk en open (ook zéker naar jezelf toe) en zet m op!

 

Op een groep kinderen letten die niet van jezelf zijn is echt wel wat anders dan de zorg 24/7 over een eigen kind. Dat in combinatie met gebrek aan slaap, hormonen en onzekerheden (waar je al mee kampt gezien je vorige posts) is geen succesformule. Geloof me

 

De wens mag er zijn maar de focus zou ik op dit moment meer op het helen van jezelf richten dan hier verder te gaan als een jongewensmoeder. Omdat ik denk dat je gevoelens alleen maar meer gevoed worden door hier rond te blijven hangen. Het komt een beetje over als een obsessie en dat is een paar stappen verder dan een wens.

Ik vind het verschrikkelijk dat je zo erg bent gepest. Dat zou niemand mee moeten maken. Dit breekt je als mens en je Zelfwaardering brokkelt steeds meer af.

Ik wens jouw alle kracht toe om je zelfwaarde weer te vinden. En je plekje op de wereld terug te eisen. Want ook jij mag er gewoon zijn!

Ook ben ik dankbaar voor je dat @Ploop je ge-out heeft en dat zij je verhaal volledig weet en de juiste middelen heeft ingezet om je verder te helpen.

Maar zoals eerder gezegd. Denk ik niet dat hier rond blijven hangen goed voor je is. ❤️

 

Uiteraard heb ik geen spijt van mijn kinderen. Maar ik vind wel dat er al genoeg kinderen geboren worden in onveilige situaties dus als ik er iemand van kan weerhouden om halsoverkop en met de nodige bagage een ondoordachte keuze te maken omdat ze een kind opvoeden iets te rooskleurig zien, dan doe ik dat graag.

@Ploop zegt dat je wel inziet dat je in deze staat beter nog niet actief met je kinderwens bezig kunt gaan maar door de reacties die jij geeft vraag ik mij oprecht af of je dat echt wel inziet. Maar ik denk dat ik mijn energie beter elders kan besteden. Ik wens je alle geluk en wijsheid toe voor de toekomst!

 

Ik lees hier niks wat bedoelt is als bangmakerij.
Ik lees wel meerdere goedbedoelde adviezen, waarbij toegelicht wordt hoe zwaar het is om moeder te worden en te zijn.

Als ik je posts zo lees (ook die op het account dat je gisteren hebt laten verwijderen) schrik ik oprecht:
Je lijkt zéér ongezond en obsessief bezig te zijn met je kinderwens. Maandenlang meeschrijven in een clubje, terwijl je doet of je zwanger bent (waarbij je in de kleinste details alles omschrijft en zelfs complicaties veinst), is echt niet oké.

Gun jezelf de tijd om prettiger in je vel en sterker in je schoenen te komen staan. Gun je eventuele toekomstige kindje dat ook. Dit is niet het moment en dit forum ongetwijfeld (op dit moment) voor jou niet de plek.

Je leeftijd maakt daarbij niet uit (ik was ook in de eerste helft van de 20 bij mijn oudste twee kinderen), maar wèl hoe je alles op orde hebt - en niet alleen qua een plekje, spullen, etc, ook mentaal.

 

Wat heb jij dit mooi verwoord!
Ik sluit me helemaal aan bij deze post.

Wens je ook oprecht heel veel kracht en sterkte toe @jongewensmama en vooral veel steun uit je omgeving, in wat voor vorm dan ook.

 

Hoe meer je denkt te weten, hoe meer je bewust van bent hoe weinig je weet. Dat heb ik zelf ervaren. Dit is realiteit, geen bangmakerij.
Ik heb een zorgenkindje met eetstoornis, darmproblemen en ondervoeding. Ik kan je zeggen. Hij is mijn tweede. Dus ik wist al hoe het was om korte nachten te hebben en had al 4 jaar een kind. En toch... heeft die tweede ons geknakt. Zo intensief, zoveel zorgen, relatie ging er vaak bijna aan ten onder: hel. Echt hel. Ik heb een vriendin, die gewoon een gezond kind kreeg, maar zelf een verleden met psychische problematiek. 2 jaar een depressie gehad, zo levensingrijpend was het kind. Doordat ze niet de rust kon paklen wanneer zij het nodig had (want kind is er) was haar veerkracht 0. 2 jaar hel. Als zij dit vooraf had geweten? Had ze nooit die keuze gemaakt. En t erge? Omdat ze zich schuldig voelde en slechte moeder zakte ze nog verder weg. Ik gun het niemand

En meid, zorg eerst goed voor jezelf. Je verdient t. Die wens loopt niet weg. Dat beloof ik je