Echt hè, te vroeg gejuicht ik denk ook dat me lichaam gewoon heel erg toe is aan rust. Hele zomer keihard doorgewerkt en helemaal nog geen vakantie gehad.
Nee ik heb nog geen medicatie aangevraagd. Maar ik denk dat me lijf gewoon op is, ik merk dat wanneer ik vermoeid ben de misselijkheid veel erger is. Bij mijn zoontje gebruikte ik emasefene de misselijkheid nam iets af maar ik werd er zo vreselijk moe van. Ik hoop dat het is de vakantie weer wat wegtrekt.
Ja snap ik, lijf schreeuwt om pauze. Ik hoop deze keer ook zonder medicatie te kunnen, maakt idd moe en je zwanger zijn maakt al moe zat
Oke dat is wel fijn dat je dan weer verder kan, als het zo niet lukt. Hopelijk dat je door iui dan snel zwanger kan worden! Het duurt toch al allemaal lang! Ik had het laatste gesprek met daarin die keuze voor de Ovitrele, daarna niet meer gevraagd hoe lang ik op deze weg doormoet. Moet als het niet raak is toch weer terug, dus dan kan ik het eens vragen.
Ja het duurt lang. Waarschijnlijk is het omdat wij ook voor het ziekenhuis verhaal al een hele tijd van pogingen hebben ondergaan. En ergens verwacht je dan, oké ik volg nu een traject, nu zal het wel sneller prijs zijn. Geduld is nooit mijn sterkste kant geweest Wel leuk dat ze jouw keuze erin volgen en de ovitrelle dan ook opgestart zijn. Dat is toch ook een teken dat ze met je meedenken.
Ja jullie zijn al heel lang bezig! Dan hoop je wel inderdaad dat er dan wat meer schot in zit, maar daarom ook goed dat je al weer door kan als het zo niet lukt. De wens voor een kindje wordt alleen maar groter. De fertiliteitsverpleegkundige was niet heel blij met die gynaecoloog die ovitrelle had gezet geloof ik. Maar ze vond wel dat ik daardoor de keuze wel moest hebben, dus beetje geluk dat ik in haar vakantie bij iemand anders terecht kwam.
Ja heel herkenbaar. Bij de tweede was t pas na bijna 2 jaar raak, paar maanden in traject En ik dacht nu heel naïef: nu ga ik gelijk t traject ipv jaar zelf bezig dus had stiekem gedacht binnen half jaar zwanger
Gelukkig dat je dan bij iemand anders terecht kwam. Voel jij je dan nog goed bij jouw fertiliteitsverpleegkundige? (Vind het ook wel eens interessant om te weten hoe het bij jullie in Nederland loopt, want ik heb altijd de gynaecoloog die de echo's doet, enkel een verpleegkundige die de ovitrelle zet).
Gelukkig dat je geduld beloond wordt! Hopelijk blijft ie lekker plakken! Ze zeggen ook dat je heel blij bent als je zwanger geraakt en dan het hele traject de moeite waard is geweest, maar de tijd daartussen is toch vermoeiend In ieder geval, wij kunnen allemaal zeggen dat wij al van voor de zwangerschap aan het vechten zijn voor ons kindje en we door het vuur gingen.
De eerste kwam haast vanzelfsprekend, getrouwd, gestopt met de pil dag na ons huwelijk en keurig 6 maanden later zwanger. Geen gedoe, geen miskramen. Ik ervaar de 2e nog steeds als een wonder. Bij de eerste stond ik er minder bij stil zeg maar, het gebeurde gewoon. Ik ben nu zelfs blij met de 24/7 gevoel van wagenziekte. Na zoveel werk, stress, tig naalden en vaker de broek laten zakken voor de gyn dan voor mijn man: ja ook deze keer voelt t als een giga wonder. Als je zoveel ervoor moet opgeven, dan voelt de beloning ook extra bijzonder denk ik. Miskramen ook extra zwaar daarentegen, weer t traject in... weer terug naar start.
Dat laatste wat je zegt, daar ben ik doodsbang voor. Ik heb ook geen idee hoe ik met zoiets zou omgaan. Je kunt je daar moeilijk op voorbereiden denk ik.
Klopt. En elke miskraam ervaar je weer anders zelfs. T maakt de wens naar een kindje nog groter ♡ Maar hoop ook dat je het nooit hoeft mee te maken! Kan he? niet elke vrouw heeft een miskraam goddank. Wat ik wel bijzonder vind is hoe snel mijn intuïtie al zei: deze zwangerschap is niet goed. Al voor de nod. Heb nu juist heel sterk het gevoel: dit kindje gaat er wel komen.
Jawel dat nog wel prima, zij werken gewoon een standaard lijstje en volgorde af. Maar nu wijken ze er dus wel van af omdat het gewoon zo is gelopen. Vond het heel netjes dat ze me de keus gaf, ze had dat niet hoeven doen en dan had ik ook niet geweten dat het een optie zou zijn. Ik heb het idee dat zij beter de echo's voor dit traject kan beoordelen als de gynaecoloog (misschien specifiek voor dit dan). Bij de gynaecoloog is het altijd wat vager en meer zoeken voor mijn idee. Voel me er voor nu zeker goed bij en dat het nog niet tot een zwangerschap heeft geresulteerd kan zij natuurlijk ook niks aan doen. Er is inderdaad verschil tussen Nederland en België, maar ook hier tussen de ziekenhuizen is geloof ik wel veel verschil. Ik heb ook nooit in het weekend een echo, dat tillen ze er altijd over of vrijdags nog een echo.. Voel jij je nog goed bij het ziekenhuis en gynaecoloog waar je bij zit?
Ja ik wil gesprek afwachten wat we gaan doen na deze ronde. Want ik ben vandaag in ronde 3 gestapt. Ga zo meteen bellen voor de echo’s te plannen en dan ga ik het secretariaat eens afvuren of de gynaecoloog enkele vragen van me kan beantwoorden of ik daar nog een aparte datum voor moet zoeken want ik vermoed dat mijn partner dan moet meekomen.
Aah sjit, dus je gevoel klopte wel , dikke knuffel! Dan inderdaad maar alvast wat inplannen en dan hopen dat het na deze ronde niet nodig blijkt te zijn! Ik denk zowiso wel fijn als je partner bij zo'n gesprek kan zijn, dat je allebei hoort wat ze zeggen en hoe jullie verder kunnen.
Denk dat hij er vooral bij moet zijn omdat ook hij nu zijn bijdrage gaat moeten leveren en dus vrij zal moeten nemen
Iets ouder bericht, maar ik kreeg geen meldingen meer. Hier heb ik zooooo’n schrik voor. In bijna 1,5 jaar geen enkele positieve test. Dan denk ik vaak kan toch niet dat het van de eerste keer daar ook zeker een plakker zal zijn en wat als het nadien nog eens 1,5 jaar duurt. Ik mag er echt niet over nadenken en go with the flow ofzo.