Buitensluiten…Lastig, lastig… jullie mening?

Ik vraag me toch de hele tijd af hoe het nu verder gegaan is @bunchy is de eerste schooldag al geweest?

 

eigenlijk lijkt het mij wel duidelijk. Niet mee bemoeien en je dochter haar ding laten doen zolang ze dat meisje niet pest! Ze gaat een nieuwe tijd tegemoed die voor haar ook spannend en nieuw is ze hoeft zich niet ook nog verantwoordelijk te voelen over haar buurmeisje / oud klasgenoot / niet echt vriendinnetje. En als dat meisje vraagt om samen te fietsen laat je dochter dat dan ook maar zelf oplossen. Vraag haar alleen wel aardig en eerlijk te blijven. Dus geen smoesjes waarom het niet zou kunnen waardoor dat meisje hoop houd dat het een dag later bijvoorbeeld wel kan. En hopelijk maakt dat meisje ook snel eigen vriendinnen in de brugklas. Vaak gaat dat hartstikke snel, al tijdens de introductie dagen trekken kinderen met dezelfde interesses naar elkaar toe.

 

Maar als mijn kind niet wil fietsen met iemand dan gaat dat toch niet veranderden als er een moeder komt uitleggen dat het eigenlijk wel heel sneu is voor de andere kind en of wij tegen ons kind willen zeggen dat ze dat meisje maar mee moeten nemen omdat ze in dezelfde straat wonen?

Ik vind dat ouders zich hier niet mee moeten bemoeien, ze gaan naar de middelbare en daarmee moet je ze ook een beetje loslaten. En als ouders zijnde van X is dat een beetje moeilijker dan ouders van andere kinderen maar dat maakt niet dat de verantwoording van de veiligheid/gezelligheid/vriendschap op de schouders moet komen van het oude vriendinnetje. Al helemaal niet als ze dat eigenlijk al langere tijd uit medelijden deed.

Het enige wat je krijgt zijn meiden die verplicht iemand op sleeptouw nemen. Wat ze liever niet doen, iemand die ze daarnaast heel erg gaat claimen en ze geen moment met rust gaat laten op school, tijdens de lessen, in de pauzes want zij hoort bij het vriendengroepje want ze fietst wel met hun mee hoor.

Ik heb dat zien gebeuren en dan gaat het uiteindelijk ontploffen en dan gaat x heel erg meer gekwetst worden dan wanneer vanaf dag 1 (of eigenlijk dag 0) al duidelijk wordt dat het oude vriendinnetje een nieuw leven heeft met nieuwe vriendinnen en dat X daar gewoon niet meer bijpast. Hoe rot dit ook mag klinken.

 

Het punt hier is dat X geen vriendin is in de ogen van de dochter van TO. Dochter vindt haar vreemd en heeft medelijden (wat nooit een basis voor een goede vriendschap is). X heeft teveel geclaimd omdat ze niemand verder heeft en dochter haar accepteerde. Dochter wil daar nu vanaf en zichzelf ontwikkelen. Dat mag ze natuurlijk gewoon doen. En op de middelbare school zie je dat kinderen zichzelf losmaken en ontwikkelen. Alleen de echte goede vriendschappen blijven. Daar is hier geen sprake van.

De vraag is waarom de ouders van X niet al veel eerder hebben ingegrepen. Blijkbaar is er wel wat aan de hand. Om erger te voorkomen laat je dat uitzoeken. Er zijn speciale trainingen om kinderen voor te bereiden op de brugklas. En tal van trainingen en behandelingen op het gebied van autisme (als daar sprake van is) en sociale vaardigheden. Het VO is heel hard. Dus dit meisje gaat het nu waarschijnlijk best zwaar krijgen. Alleen een keer meefietsen lost dat niet op.

 

Het is wel een beetje net van welke kant je het bekijkt.. het VO is heel hard.. waarom is het VO heel hard? Omdat we het blijkbaar normaal vinden dat kinderen die een beetje afwijken worden buitengesloten. Als we onze kinderen allemaal een beetje leren ook naar een ander om te kijken en niet alleen aan zichzelf te denken en wat verdraagzamer te zijn scheelt dat al heel wat verdriet en ellende.We kennen het beeld van de lhbtiq-gemeenschap die ervoor strijden om te mogen zijn wie ze zijn zonder te moeten veranderen, maar er zijn ook neurodivergente mensen die gewoon willen kunnen zijn zoals ze zijn zonder te moeten veranderen, omdat een ander dat “onaangepast” vindt.

 

Dat begint met het kijken naar hoe je het gedrag van een ander interpreteert.

 

Klopt alleen wordt het verhaal heel anders wanneer de neorodivergente persoon wel verwacht/verlangt dat die ander wel veranderd omdat voor diegene " makkelijker" is.

Wij leren onze zoon ( ass) dat hij anders is en dat dit gewoon mag, maar dat hij niet kan verlangen dat de wereld zich aanpast naar hem omdat dit makkelijker is voor hem.

Mijn dochter weet dus om te gaan met ass, komt vorig jaar in de klas waar een klasgenoot ook ass heeft. Niemand wil met deze klasgenoot samenwerken en dus doet mijn dochter dat maar. Maar elke samenwerking draait er oo uit dat het moet/gaat zoals klasgenoot het in het hoofd heeft met als 'excuus' dat diegene slecht tegen verandering kan. B.v muziek, opdracht zoek een liedje uit, 3 weken oefenen en dan ' optreden' voor de klas. Klasgenoot wil alleen een liedje van Antoon, dochter graag iets van Pink. Juf stelt voor een liedje van Pink gedeeltelijk te vertalen zodat klasgenoot wel in Nederlands kan zingen, dit vinden beiden goed. Week later, vertaling is klaar, klasgenoot weigert te oefenen want het is Nederlands dus ze leest het dan wel voor. Weer een week later, klasgenoot wil niet meer en wil echt alleen antoon, juf wijst op de gemaakte afspraken en oh ja ok. Dag voor het ' optreden' klasgenoot weigert nog steeds te oefenen, dochter zegt ik doe het wel alleen dan doe jij antoon alleen.

Maar vervolgens verteld klasgenoot tegen de andere grieten in de klas dat dochter de avond voor het optreden in eens niet meer wilde en haar aan de kant had gezet. Resultaat veel boze klasgenoten en verdrietige dochter omdat ze tijdens de pauze dus bij niemand mocht zitten.

Uiteindelijk heb ik alle boze klasgenoten bij ons thuis uitgenodigd, een aantal kwamen er. Ze uitgelegd dat iemand met ass dingen anders ervaart en uitlegd. Verteld wat er de weken vooraf was gebeurd, dat ik snap dat klasgenoot dit ervaarde als plotseling aan de kant gezet omdat ze de gevolgen van haar acties hieraan voorafgaand niet overziet. En dat het de volgende keer misschien handig is om eerst met de andere partij te praten ipv boos te worden op iemand.

Maar het steeds samenwerken met deze klasgenoot heeft veel gevraagd van mijn dochter. Als er een opdracht zat aan te komen dan zag ze daar enorm tegenop want ze wist al waar het opuit draaide. We hebben dit ook aan de mentor gemeld, ze heeft toen 1 of 2 opdrachten met anderen kunnen doen. Maar als snel weer met dit klasgenootje omdat die alleen met dochter wilde. Aan het einde van het jaar heeft dochter ook bij mentor aangegeven dat ze liever niet meer bij haar in de klas te willen zitten omdat klasgenoot haar belemmerde te kunnen samenwerken met anderen en dat de leraren dit allemaal wel makkelijk leken te vinden en niet ingrepen.

 

Ja ik denk dat je hun het nu verder zelf moet laten uitzoeken
Met x fietsen als de anderen niet kunnen vind ik gebruik maken van het meisje maar dit moet het andere meisje dan zelf maar kenbaar maken

 

Er is hier geen sprake van moeten veranderen of niet jezelf kunnen zijn. X wordt al jarenlang gewoon geaccepteerd door dochter van TO. Maar die heeft last van het claimende gedrag. En wil ook nieuwe vriendinnen maken. Een hele normale en gezonde ontwikkeling op de middelbare school!

Het maakt geen verschil of X "iets" zou hebben of gewoon vervelend is. Iedereen mag zijn eigen vrienden maken. Dat moet van 2 kanten komen zonder dat een ander zich volledig moet aanpassen.

 

Ja het moet van 2 kanten komen, maar je schreef dat het meisje allang naar allerlei trainingen had moeten gaan en dan klinkt het toch vooral dat zij zich moet aanpassen.
Daarnaast vind ik “met iemand meefietsen” nou niet perse hetzelfde als “vrienden zijn”. Maar ik begrijp inmiddels dat dit net is hoe je eigen referentiekader is. Bij ons vroeger fietste iedereen uit de buurt die naar dezelfde school ging metelkaar mee, in grote troepen. Dat was niet omdat we allemaal zulke goede vrienden vanelkaar waren, maar dat “hoorde” gewoon zo, je liet iemand niet alleen fietsen. Een beetje als in een sportteam ofzo, je hoeft niet allemaal elkaars beste vrienden te zijn , maar het gaat beter als je het samen doet die middelbare school.

 

To schrijft dat X haar dochter ziet als een vriendin. En dat er de afgelopen jaren heel veel aan haar is gehangen en dat sprake was van claimen. Dochter wil nu een nieuwe start maken en af van die situatie. Ze wil zichzelf ontwikkelen en zelf vriendinnen maken.

Dit is niet alleen meefietsen. X zit als enige in dezelfde klas en wil waarschijnlijk na het fietsen samen met dochter naar de klas lopen, naast haar in de klas zitten en dan heb je nog de pauze. In de eerste weken vormen groepjes zich. Anderen en dochter ergeren zich aan het gedrag van X. En dochter wil voorkomen dat X een belemmering vormt in haar ontwikkeling. Ik begrijp dat wel.