Pff... Wat vervelend, al die witten testen. Zeker als het al zo lang duurt. En al die babies die niet hadden mogen zijn. Dikke knuffel en hopelijk volgende maand allemaal een goede zwangerschap! Wij zitten nu dan pas in de eerste ronde, maar aangezien het bij onze zoon zo lang heeft geduurd en daarvoor zo vaak is misgegaan, ga ik er vanuit dat het nu ook wel niet vanzelf zal gaan.
Dan heb jij er ook een zwaar traject opzitten. Hopelijk heb je ongelijk en gaat het nu wel wat beter.
N Aah nee.. wat vroeg. Waarschijnlijk is dit bij jou niet het geval, maar ik word áltijd 13 a 14 dpo ongesteld. Ik heb ooit gehad dat ik op 10dpo ongesteld werd, dacht ik tenminste want ik bloedde heftig voor 3 dagen. Vraag me niet waarom, maar ik heb toen een zwangerschapstest gedaan en die was positief en liep na de bloeding op tot een knaltest. Helaas was dit een ZOL die ik heb moeten afbreken. Maar als ik nu weer een aantal dagen eerder dan verwacht ongesteld word, ga ik zeker weer even een zwangerschapstest doen voor de zekerheid.
Ik hoop het, maar deze ronde wordt het hem niet denk ik zo haha. 0 gevoel dat ik zwanger ben. Ach komt vanzelf
Ja, toen was het niet gemakkelijk. De vraag of het ooit goed mag gaan. Maar nu ik een super leuke zoon heb, is dat gevoel echt naar de achtergrond gegaan. Ik weet dat het kan! En hoe dan ook, hebben we hem, en daar zijn we super blij mee. Ik hoop van harte dat jij op korte termijn een goede zwangerschap hebt en vertrouwen kunt krijgen in je lijf.
Shit wat vroeg! Dat is even van een koude kermis thuiskomen dan Shit! Dat is van een koude kermis thuiskomen op CD 22. Zou het inderdaad echt geen innesteling kunnen zijn?
Leeftijd.... Vervelend dat de tijd maar door blijft tikken Wij begonnen toen ik nog 34 was, deze maand word ik 36. Ik hoop toch dat we voor mn 40ste 2 kindjes mogen verwelkomen. Grenzen verleggen denk ik, een kwart van de vrouwen krijgt hun eerste nu boven de 35 las ik laatst
Inderdaad het blijft telkens grenzen verleggen, heel het parcour. Nu kom je tot het besef hoeveel wilskracht en veerkracht je als persoon bezit.
Ja, die leeftijd vind ik ook wel echt een ding. Ik word bijna 35. Zal hopelijk 35 zijn, maar waarschijnlijk 36 of ouder bij de volgende baby. Als je jong bent wordt er heel veel aandacht besteed aan het voorkomen van een zwangerschap. Condooms, enge ziektes, babies voorkomen. En daarnaast studeren, carrière maken. En dan pas als je je eens klaar voelt voor een baby kom je er achter dat je eigenlijk al te laat bent. Begrijp mij goed, goede voorlichting is belangrijk. Maar ik denk dat die wel wat completer mag. Dus ook allerlei ziektes als PCOD, endometriose en miskramen, vruchtbaarheidsproblemen en dergelijke behandelen. Sowieso slim, zoveel meiden denken dat het normaal is om altijd maar super veel pijn te hebben bij het menstrueren.
Wij waren begonnen toen ik 29 was en ik was al binnen 2 maanden zwanger dus bevallen toen ik 30 was. Maar helaas duurt het nu wat langer. Ik ben nog "maar" 33, maar ik zag 35 een paar jaar geleden wel echt al maximum leeftijd voor mezelf. Maar geen idee of ik dan echt wil stoppen of niet. Na de 40 is voor mezelf echt een no go. Maar als ik dan nog geen 1 kind had gekregen, was dat misschien ook wel anders. Ik ga dan meteen rekenen hé, dan denk ik, 40 jaar zwanger, kind gaat misschien met 30 jaar ofzo de deur uit, dan ben ik al bijna dood. maar ik denk misschien teveel na haha. Het gegeven is wel dat je steeds minder kans hebt om zwanger te worden hoe ouder je wordt, daarom ben ik iets eerder begonnen. Als het aan mij lag waren we nog een paar jaar eerder begonnen maar mijn man was er nog niet klaar voor. Maar die tikkende tijdbom in je achterhoofd is echt super irritant, ik zou willen dat ik dat even kon uitschakelen. + dat de leeftijd tussen de 1e en 2e steeds groter wordt, daar zit ik ook best wel mee.
Ik word maandag 37. Ik heb uit een vorige relatie een dochter van bijna 10 mijn vriend een zoon van 10. Samen een kleintje van 3,5 en nu nog de wens voor een kleintje erbij. Ik heb echt totaal geen problemen met mijn leeftijd en nog een kinderwens. Sterker nog…ik voel me meer een leuke mama dan toen ik 30 was. Ik ben nu veel bewuster bezig met de kids, toen ik 30 was was ik toch nog meer met andere dingen bezig. Maar toch idd…je voelt de tijd wel veel meer tikken en gaat je toch wel de vraag stellen tot hoelang blijven we het proberen en je gaat die grens toch bijstellen als je dichterbij komt. Leeftijdsverschil is overigens bij ons echt heel leuk. De jongste huppelt gewoon achter de oudste twee aan en die spelen gewoon nog verstoppertje met haar. Ook heb je wat meer ogen. Ze staan ook te springen om nog een broertje of zusje. Enige nadeel is dat de jongste alles overneemt van de oudste twee en afgelopen week ineens de hele dag shit zat te roepen.