Dat we vorige week meerdere stervende zwaan imitaties hadden van jongste (oorzaak: spanning dat school weer begint). Dus ik had er een gard hoofd in om hem weer op tijd en met goed fatsoen te kunnen brengen. Gisteren 1e dag. Alles liep soepel. Vandaag: Geen centje pijn. Helemaal in meewerkstand. Terwijl je echt nog wel spanning aan hem ziet/merkt. Onze strakke routine werkt blijkbaar (7 'uur wekker, half 8 ontbijt, 8 uur aankleden, kwart over 8 op de fiets) Trots op m'n manneke
Mijn gestoorde ex belde mij vannacht wakker na 8 maanden rust van hem te hebben gehad. Heb toch een raar gevoel vandaag.
Waren alle baasjes maar zo! Laatst een rottweiler. Man maar zeggen hij doet niks. Zoon in elkaar gekropen doodsbang. Laat die man zijn hond los Deed niks maar was een rare man en enge hond. Geen goede combinatie
Nee geen verbod. Het was toen ook een heel gedoe met aangifte enzo omdat de politie zei dat zijn reactie daarop totaal niet in te schatten was en ze mijn veiligheid niet konden garanderen. Dus ook geen aangifte gedaan. Hij heeft volgens mij alleen een stopgesprek met zijn wijkagent gehad toen. Hopelijk blijft het bij 1x alleen bellen.
Mijn zoontje is ook jaren bang geweest voor dieren (echtvalle fieren. Fluffy klein konijntje durfde die al niet in de buurt te komen). Maar na een poosje rustig wennen durft hij wel te aaien en vind hij het juist leuk. Komen we bij vrienden die een nogal enthousiaste hond hebben. Kind superbang (en al overweldigd door aankomen op een nieuwe plek bij vreemden voor hem). Dus ik til hem op voor een veilig gevoel. Was het volgens haar mijn schuld dat hij bang was, want door optillen bevestig ik hem. Ze deden hond wel in de keuken. Maar na een poosje mocht fie binnen. Zoon went en heeft plezier het beestje te aaien. Gewoon even wentijd nodig. 2 jaar terug katten genomen. Was wel spannend. Maar na half uurtje 'eng' was hij helemaal verliefd. En intussen helemaal niet meer bang. Wil alle honden op straat ook aaien. Heb gezegd dat hij dan eerst de baas moet vragen. En als het mag eerst aan de handen laten snuffelen .
Nee idd. Het hele verhaal is wel bekend bij politie dus anders bel ik die weer maar daar heb ik echt geen zin in allemaal.
Ik ben N vergeten op te halen van school!!! Ik was een kwartier te laat!! Normaal gaat ze naar de opvang, maar ze heeft vanmiddag een proefles turnen. Ik had ook nog een kennismakingsgesprek om 14.30u met haar juf. Ik was echt totaal de tijd vergeten (in gedachten was ik de hele middag vrij) en was nog even aan de telefoon met m'n tante. Hangen we op, zie ik dat het bijna half 3 is Op de fiets gesprongen, nog net op tijd voor het gesprek. N was helemaal ok, zat gezellig met alle juffen te praten en ik deed 'the walk of shame' Ben ik ook nog zelf leerkracht hè!!! Dat kan echt niet Anyway, ze is nu bij turnen. Eind goed al goed
Hahahahaha o zo herkenbaar, vooral als je kind schreeuwt 'mama waar bleef je nou?' Ehh ehhhh ehhhh ik ehhh was eh vergeten dat je een margemiddag had tot school belde
Dit deed ze precies!!!! En natuurlijk toen we langs de stamtafel liepen met alle leerkrachten er omheen Schaamtelijk!!!!
Hahaha. Zoiets heb ik ook weleens gehad. Gevalletje miscommunicatie met man. Dachten allebei dat de ander zou gaan halen. En dan heb je ineens juf aan de telefoon Nouja... we zijn allemaal mensen gelukkig. En blij dat ik een zoon heb die dan braaf terug de school in loopt om het te melden ipv in zijn eentje op pad te gaan. Hoewel hij inmiddels de weg naar huis wel kent en ook de weg over kan steken. Maar toch.
Dat het vandaag alweer 6 jaar geleden is dat mijn vriend overleed. Zes (!) jaar. Haast niet voor te stellen dat we gewoon al 6 jaar verder zijn. Soms zou ik hem zo graag willen vertellen hoe goed het met ons gaat. Hoe bizar veel de jongens op hem lijken en hoe goed ze het doen. Dat ze, ondanks dat ze een andere man nu papa noemen, dondersgoed weten dat ze nog een vader hebben. Dat hij bij ons gezin hoort en altijd zal horen. Dat mijn liefde voor hem er nog altijd is en altijd zal zijn. Dat we verder zijn gegaan met ons leven en het allemaal goed is gekomen, maar dat hij nog steeds gemist wordt en nooit vergeten zal worden❤️.
♥️ Wat mooi geschreven. En wat fijn dat het goed met jullie gaat. Denk dat je vriend trots op jullie zou zijn.
❤️ Super knap hoe jij je leven weer op de rit hebt gekregen na zo’n groot gemis. Hij kan alleen maar super trots zijn!
Dat onze jongste pas 25 oktober terecht kon op de poep en plas poli. Ik ging gelijk bellen of hij dan niet bij een andere vestiging terecht kon. Helaas niet. Word ik een uur later terug gebeld. Hadden ze een afzegger en kan hij komende donderdag al terecht. Wat ben ik blij dat ik er achteraan gebeld heb zeg! En nu hopen dat ze er ook wat mee kunnen en onze zoon zindelijk kan worden. (Hij poept wel 6-8 keer op een dag en daardoor lukt het zindelijk worden niet)