Nee, Maar als het er is dan geloof ik dat de hel is dat je weet wat je achter hebt gelaten en daar op moet gaan zitten wachten.
Ik geloof wel dat er iets is, maar ik heb nog geen ambities om t uit te gaan zoeken. Voorlopig hou ik t credo aan, elke dag is een cadeautje (ja ook die k.u.t. dag) stel niet uit tot later wat je graag kan en wilt doen. Er is geen tijd voor "had ik maar" en verspil tijd niet aan ruzies.
Wat verdrietig om te lezen, ik kan je berichtje niet overslaan maar eigenlijk ook geen woorden vinden..
Nee. Ik vind de dood heel eng, ik ben ook echt bang wat er dan gebeurd, waar ben ik dan bijv. Soms denk ik wel eens het zou fijn zijn als ik wel ergens in geloof dan heb ik deze angst minder.
Ook ik ben Christen en geloof in een leven na de dood, zonder pijn en verdriet. Ik kan hier ook wel verlangend naar uitkijken en rust in vinden.
Ik heb precies dezelfde ervaring met mijn oudste dochter gehad. Even na haar overlijden voelde ik het leven uit haar weggaan, ze zag er ook anders uit toen en het voelde opeens ook anders (dit klinkt natuurlijk enorm raar ). Maar ik had juist het idee dat ze wegzweefde ofzo. Kan het ook niet uitleggen. On topic: ja ik geloof dat er iets is. Heb te veel onverklaarbare dingen meegemaakt die ik niet kan negeren, waardoor ik geloof dat er meer is. Maar wat en hoe dat er dan uitziet… geen idee. Ik heb er iig alle vertrouwen in dat ik ooit mijn meisje terug zal zien. ❤️
Ja, wel iets. Ik geloof dat je terug komt, net zolang tot je alles hebt geleerd en je uiteindelijk in vrede kan gaan.
Ik weet het niet. Ik vind de dood eng en alles wat daarmee te maken heeft. Ik vind het ook heel confronterend ofzo, ik ben christelijk opgevoed; als in iedere zondag naar de kerk en het bestaan van een hemel en hel. Ga ik dan naar de hel omdat ik niet meer naar de kerk ga of de Bijbel lees? Dit maakt ook dat ik de dood gewoon eng vind. Maar als er niks is, wat dan?
Nee denk het niet. Net als voor je geboorte zeg maar. Wel denk ik dat er meerdere dimensies zijn. Maar dat is een wetenschappelijk verhaal hahaha.
❤️ Nee, is niet raar… ik herken het. wij hadden ook wel een situatie dat de oudste tijdens het overlijden van zijn broertje eindelijk heel stabiel was… dat was hij al die tijd niet geweest. Heel bijzonder, de verpleegkundigen vonden het ook echt opvallend en dan geloof je dat er meer is. Maar ik heb in de 9 jaar bijvoorbeeld nooit het gevoel gehad dat ze ergens bij mij waren ofzo… hoe graag ik dat ook zou willen❤️ Ach, we zullen het pas weten als het zover is.
Als ik rationeel nadenk dan geloof ik niet in leven na de dood. Toch zijn er momenten waarop mijn vader ineens heel dichtbij was. Verschillende gebeurtenissen met een vlinder. Rationeel denk ik: toeval. Gevoelsmatig: dat was papa. En mijn moeder heeft ook een raar verhaal over mij. Een buurvrouw op kraamvisite heeft gezegd dat ik een oude ziel zou zijn. (Euh.. ja ok) Toen ik 5 jaar was waren we op vakantie een kasteel aan het bezoeken. En het schijnt dat ik daar tijdens de rondleiding allerlei details wist te vertellen over ruimtes waar we nog niet geweest waren (en wat ik ook niet van foto's had kunnen afleiden). Hier heb ik zelf geen herinnering aan trouwens. En neem het ook met een flinke korrel zout.
Hier geloof ik dat er zeker wel meer is, na m'n mk wist ik precies een jaar later, dezelfde dag dat ik weer zwanger was. Heb in die tijd en ook dat m'n zoon er was meerdere keren gedroomd(werd er wakker van) dat ik nog een kind zocht, zelfs dat ik mijn zoon zag liggen en ik m'n nest uitvloog omdat ik dacht dat er nog 1 gevallen was. Totdat ik zwanger was van m'n 2e nooit meer die dromen/waarnemingen gehad. Dus zeg wel eens m'n eerste is toch weer teruggekomen. Een familie lid van mij geloofd in reïncarnatie m'n oudste heeft zoveel uiterlijke kenmerken (die wij totaal niet hebben) van mijn opa maar niet alleen dat ook gedragingen en eetgewoontes enz. Hij (6jr) zei laatst tegen mn vader jij gaat naar de hemel en echt die raakte bij m'n pa (zelf heb ik altijd het gevoel dat m'n pa niet oud gaat worden, heeft zn redenen en is ook een gevoel) maar bij m'n pa die zwaar gelovig is opgevoed en echt een rot jeugd heeft gehad weet ik dat die uitspraak waardevol is. Dus geloof dat er zeker wat is, en wat precies tjah, denk energien die komen en gaan. En dat je levenslessen hebt.
Ik geloof daar wel in. Heb wat ervaringen met mediums en ook zelf veel tekens gehad In het verleden. Ik geloof ook dat je weer samenkomt. Anders zou t hier maar zinloos zijn. Maar goed dat zijn mijn gedachtes
Ja ik geloof wel dat er "iets" is. Dat we ooit ons kleine meisje weer mogen zien en dat ze daar een leuke tijd heeft met familie of andere kinderen o.i.d. Na het overlijden van haar heeft er een tijd een klein wit vlindertje op het raam gezeten. We zeggen altijd gekscherend als er een tijdje een witte vlinder bij ons raam zit nu, dat zij dat is. Weet niet goed wat er is. Maar toen mijn opa overleed was de morfine niet goed ingesteld (of niet goed aangesloten) en dat wilde ze nog doen, maar hij zei toen dat hij dat niet wilde omdat hij zijn vader zag en naar hem toe wilde.
Nee, ik geloof daar niet. Ik snap dat mensen er behoefte aan hebben (ik zelf soms ook), maar ik denk helaas dat het extreem onwaarschijnlijk is.
Hier vlinders, roodborstjes en reigers. Voor ons allemaal voor andere personen overigens. Dat "vervliegen" rondom het sterfmoment herken ik wel heel erg. Klinkt oneerbiedig maar niet zo bedoeld: Alsof de inhoud weg is en de verpakking achtergebleven. De ene keer vind ik dat overigens meer tekenend dan de andere. (Heb helaas al 18 wakes gehouden)
8 ik ben atheïstisch, nuchter en totaal niet spiritueel. Ik geloof dat het na de dood helemaal ophoudt. Ik heb ook helemaal niets met uitspraken dat een overledene trots op iemands is. Fijn dat het anderen steun geeft, dat wel. Maar ik zal niet snel gaan meepraten met iemand Ik geloof ook niet in het paranormale. Verschijnselen zijn in het algemeen te verklaren vanuit de neurowetenschap.
Heel eerlijk geloof ik het niet nee. Ik denk dat als het lampje uitgaat het gewoon klaar is. Ergens in mijn achterhoofd hoop ik soms wel dat er meer is, ook omdat je soms onverklaarbare dingen hoort of leest en die zijn dan toch lastig te plaatsen. Echt een hemel en hel geloof ik dan weer niet in. Meer iets in de richting dat we een soort van energie zijn die toch ergens heen moet of gaat. Ik grap wel altijd dat als ik ga, ik in ieder geval niet naar de hemel ga want ik ga in geen geval al die trappen omhoog lopen. Ik laat me wel gewoon lekker warm naar beneden storten.