Dat m’n moeder COVID heeft… Ja ik weet het, we ontkomen er allemaal bijna niet aan maar na al die tijd had ze het nog niet gehad en ik weet niet, maar in mijn ogen is ze altijd zo onoverwinnelijk en sterk. Ik heb echt vreselijk moeten huilen. En misschien niet terecht maar ik ben zo ontzettend bang om haar te verliezen
@Iertje81 , wat vervelend voor je dat je moeder Covid heeft. Heeft ze echt serieuze klachten of komt je angst vooral vanwege het feit dat je al afscheid van je vader hebt moeten nemen en je bang bent voor de dag dat je ook van haar afscheid moet nemen. Ik wens jou, maar vooral je moeder een goed herstel toe en hopelijk geeft jou dat dan ook wat rust in je hoofd. Zet hem op.
Dus ook nu zal je moeder onoverwinnelijk sterk zijn! En weet je Iertje, volgende week is je moeder weer fit en hoeven jullie niet meer bang te zijn voor Corona, want dan heeft je moeder bewezen dat je ook sterker is dan Corona!
Zo die komt even binnen zeg. Ik denk onbewust beiden. Ze is echt heel erg beroerd. Net zo erg als ik deze week maar ik testte 2x negatief dus ze kwam voor me zorgen dinsdag. En natuurlijk heeft het te maken met het feit dat ik ongelooflijk bang ben om haar ook te moeten verliezen dus dat zag je juist ❤️
Mijn mond valt open van de buren die op de hoek wonen. Die hebben nog steeds de muziek buiten luid aan, 5 uur ‘s nachts mooie tijd voor een tuinfeestje
@Iertje81 wat ontzettend vervelend! Hopelijk knapt ze snel weer op! Mijn mond viel vanmorgen open toen ik op de wekker keek. Het was 8.15 en beide jongens sliepen nog Oke, het was dan ook een ontzettend drukke week en iedereen had dit even nodig blijkbaar
Mijn schoonmoeder heeft het ook heel zwaar gehad. Ze had het heel benauwd en heeft echt op het randje gelegen om naar het ziekenhuis te moeten. En dus aan de beademing zo erg. Maar ze is er boven op gekomen thuis in haar bed. Ze slikt zo'n 12 pillen per dag voor van alles dus dat was wel een dingetje. Dus gezond is ze niet en heeft dus van alles. Weken later was ze nog moe van het meest kleinste dingetje maar ze is er vanaf en kan haar ding weer doen. Wat ik wil zeggen houd moed en heb vertrouwen.
Ach jee. Is ze erg ziek? Beterschap voor haar. Voor heel veel mensen is het tegenwoordig weinig meer dan wat grieperig en verkouden. Zeker wanneer ze gevaccineerd zijn. Hoop voor je moeder ook op mild verloop. Edit. Lees net dat ze flinkt beroerd is. Beterschap nogmaals. Komt vast goed ❤
Dat onze opvang in september weer een aantal dagen dicht gaat. En niet eens alleen dat maar dat ze vandaag sturen " we communiceren dit zo vroeg mogelijk zodat jullie zelf nog wat kunnen regelen " dan denk je dat het over eind september gaat ofzo. Maar nee ze zijn dinsdag al voor het eerst dicht
Pff. Succes met regelen dan. Vroeger, toen mijn ouders nog wilden oppassen, deden we dit bewust op dagen dat het niet perse nodig was. Dan hadden zij altijd de vrijheid om af te zeggen (vakantie/ziekte) zonder dat wij meteen vanalles moesten regelen. En de opvang was juist fijn omdat je op de ingekochte dagen zekerheid had. Ook bewust voor kdv gekozen omdat bij een go nog altijd onzekerheid is omdat je go ook ziek kan worden. Op een kdv is er altijd vervanging. Dat was toen. Gelukkig nu geen opvang meer nodig. Ik zou gek worden
Ik denk dat je in bepaalde regio's al langere tijd met een go veel meer stabiliteit hebt dan op een kdv.
Dat de jongste gewoon niet naar de peuterspeelzaal wilt. Wel als ik er bij ben. Maar als hij denkt dat ik weg gaat begint hij al. Totaal overstuur gillen. Als hij dan thuis komt de dag angstig blijven en snachts ook steeds gillen. Weet echt niet wat ik er mee aan moet. Vanochtend werd hij ook nog eens snip verkouden wakker. Hopelijk word het niet te erg dan moet hij weer aan de antibiotica. Hij ' moet' niet naar de peuterspeelzaal. Het is dat we zelfs het fijn voor hem vinden. Maar op deze manier is het voor niemand fijn.
Hoe gaat het als je eenmaal weg bent op de psz?Krijgen ze hem rustig en aan het spelen?Is hij misschien 's nachts nog de drukte van de psz aan het verwerken omdat er teveel tegelijk gebeurd?Ik denk dat ik het nog te vroeg zou vinden en hem nog even thuis zou laten om het over een paar maanden nog een keer te proberen...sterkte ermee!
We zijn voor de vakantie begonnen. De eerste dag dat hij echt zou starten ben ik naar een uur gebeld. Of hem kon halen. Hij had een uur gegild aan een stuk door. En ze waren bang dat hij flauw zou vallen. Echt blinde paniek. Dus we hadden afgesproken naar de vakantie te starten en dan op te bouwen. Hij huilt dan met mij er bij. En uit eindelijk krijg ik hem getroost maar hij blijft in mijn buurt. Als hij denkt dat ik weg gaat begint zijn paniek weer. Leidster gaf ook aan het rustig op te bouwen . Maar zij had met haar jongste het zelfde probleem. Die is er uit eindelijk ook niet heen gegaan. Ik voel nu al een steen in mijn maag en het is nog niet eens dinsdag.
Wat verdrietig zeg. Hoe oud is hij nu? Jullie hebben ook nogal wat te verstouwen, toch? Met je jongste ook (medische) problemen (gehad) geloof ik?