Hangt misschien ook van gemeente af, maar hier was dat echt niet makkelijk altijd. Maar helaas is er in verleden ook enorm veel misbruik van dingen gemaakt waardoor ze strenger zijn geworden
Strenger of niet, de gemeente hoort uit te gaan van de leidraad invordering. Dat is landelijk zo bepaald door de Rijksoverheid. Ze mogen op enkele punten afwijken (ook bepaald welke, zie Rijksoverheid) en dat in de eigen leidraad vaststellen. Het uitgangspunt is altijd wel de basis; leidraad invordering. Het is eigenlijk heel simpel: voldoe je aan de voorwaarden, dan heb je recht op kwijtschelding.
Wij betalen zelf €502 vandaar dat ik 500 als bedrag had genomen. Kwijtschelding krijg je met een bijstandsuitkering zonder vermogen heel makkelijk.
Klopt, werd bij ons bijna nooit toegekend, ondanks inkomen op bijstandsniveau. Zal dan wel per gemeente verschillen. (Maargoed wij kregen ook zomaar geen toeslagen meer waar we uiteindelijk wel gewoon recht op hadden.)
Nou die kant gaat het wel op. Ik werk 36 uur per week, piketten, avonden en weekenden. Man werkt ook 36 uur per week. Daarnaast nog een eigen bedrijf Wij werken om 2 keer per jaar op vakantie te kunnen, af en toe uit eten te gaan, te sparen voor de kinderen later en voor hun studies, medicatie voor onze hond, af en toe dagjes weg te kunnen gaan en ons huis te verduurzamen. We leven niet uitbundig en over de top. Ik heb een zieke hond die mij al 5 jaar lang 240 euro per maand kost maar hey, alles over voor haar en ze doet het goed. Maar dat is wel al ruim 14000 euro aan kosten. Elke week ongeveer 110 euro aan boodschappen met 4 man, dus dat valt mee. Wij gaan over 3 weken aan de zonnepanelen, dat scheelt ons ruim 2815 euro per jaar aan energiekosten. Maar als ik zie wat ik elke maand overhoudt, het is om te janken eigenlijk. Ik werk keihard om juist relaxt te kunnen leven en mijn kinderen een goede toekomst te kunnen bieden, maar op de manier zoals het nu allemaal gaat en de stijgende kosten, wordr er niet makkelijker op. En ja er zijn mensen die nooit op vakantie kunnen of geen zonnepanelen kunnen betalen, maar dat moet geen reden zijn om dat elke keer als aegument aan te moeten halen. Wij werken er hard genoeg voor maar we krijgen werkelijkwaar niks. Alleen maar betalen betalen betalen.
Maar je kan je haren toch ook bij de wasbak wassen? Afhankelijk van je kraan natuurlijk. Als je zo'n klein design kraantje hebt dan wordt het wat lastig Handdoek over je schouders, kop onder de kraan, shampoo erin, uitspoelen en klaar.
Klopt zeker hoor! Ik weet er verder ook niet het fijne van en wat men uiteindelijk onderaan de streep overhoudt met uitkeringen, het verschilt denk ik ook per geval en per gemeente ...
En betalen een extra belasting omwille van het feit dat ze een huis hebben. (Eigenwoningforfait). Met de lage hypotheekrentes van de laatste jaren kan je dat al snel tegen elkaar wegstrepen.
Dat vind ik echt niet werken. Heb ik wel eens geprobeerd, maar krijg dan echt last van mijn rug wanneer ik zo gebukt sta + vind het niet fijn afspoelen.
Op zich ben ik het helemaal met je eens. Maar als men gaat roepen dat de overheid bij moet springen vanwege energiearmoede vind ik dat er wel door de overheid aangegeven mag worden wat luxe is en wat armoede is. Wat jij een gewenning vindt en geen luxe kan misschien gezien worden als luxe, waarvoor niet gecompenseerd wordt. Dit is niets nieuws. In de zorg wordt al jarenlang aangegeven wat de minimale (en helaas ook maximale) zorgniveau's zijn. Dus hoeveel er per week gedoucht mag worden en hoeveel er met een washandje gewassen wordt. Dus zolang je het zelf kunt betalen is iedereen wat mij betreft vrij om te bepalen wat luxe is en wat niet. Zodra het in het domein van armoedebstrijding valt gaat de overheid daar over. En dan kan het best zo zijn dat de definitie van armoede (of luxe) van iemand niet overeen komt met die van de overheid. En dan moet misschien toch die droger de deur uit. Of die tweede auto.
Natuurlijk. Maar dan zullen ze dat moeten doen op alle gebieden van het leven. Kijk,als ik netjes 2 x per week douche en geen droger gebruik (fictief) maar vervolgens wel voor de 4de x op vakantie ga dit jaar vind ik niet dat ik meer recht heb op een tegemoetkoming terwijl een ander jaren geleden voor het laatst op vakantie is geweest en wel dagelijks doucht en droger gebruikt. Dan moet je ook alle aspecten mee bemen
Helemaal eens. Maar mijn definitie van armoede is dan ook dat je hoe dan ook geen geld hebt om 2 auto's te hebben (of 1), zelfs maar 1x per jaar op vakantie te gaan, dat je dus in de basis net voldoende hebt om je lasten te betalen. Dus de mensen die 4x per jaar p vakantie gaan (uit jouw voorbeeld ) zouden in mijn wereldbeeld hoe dan ook niet in aanmerking komen voor armoedebestrijding, zelfs niet energiearmoede. Hoe lullig ook dat je altijd hard werkt en je pleziertjes in moet leveren omdat je anders de energierekening niet meer kunt betalen, dat is m.i. van een andere orde dan kiezen tussen brood of warm water. Die laatste groep is energiearmoede, de eerste niet.
Moeten kiezen tussen brood en warm water is absoluut pure armoede. Maar enkel werken en verder geen pleziertjes meer om de energierekening te kunnen betalen vind ik zeker energiearmoede. Er gaat iets helemaal fout als dat de norm gaat zijn.
Ik ben wel nieuwsgierig omdat de discussie nu gaat naar hoe veel geld je wel niet krijgt als je niet werkt vs. wanneer je wel werkt. Wat is de oplossing? Iedereen die dat vindt met een vaststellingsovereenkomst de ww in en al je bezittingen en spaargeld opmaken totdat je minder dan 1500 bezit en in een huurwoning van 500 euro zit en eindelijk de jackpot raakt van veel geld en toeslagen zonder werken? Of bedoelen jullie eigenlijk dat alle uitkeringen tot armoedeniveau terug moeten zodat het eindelijk eens afgelopen is met luilekkerland? Maar armoede is toch ook al je verwarming niet meer op 21 graden kunnen zetten en niet meer elke dag douchen? Of geldt dat alleen voor werkende mensen? Mis ik hier een soort van ubermensch-untermensch onderscheid tussen werkende mensen en mensen met een uitkering? Ik snap oprecht die wij-zij tweedeling niet, waarbij keihard uitgesproken wordt dat 'de ander' recht heeft op minder.