Misschien is het interessanter om te weten waarom sommige ouders 'geen behoefte' hebben. Ik ben zo'n ouder, die nooit hulp aanbiedt of me opgeef voor activiteiten. Je gaat mij ook nooit 'om' krijgen. Ik ben druk met werk en zorgen en ik moet bewust omgaan met vrije tijd die er is. Veel van dit soort school activiteiten, vind ik niet leuk en/of kosten me erg veel energie, dus kies ik er bewust voor om niet deel te nemen. Ik kom echt alleen als mijn kind een optreden heeft oid. Ik kan me goed voorstellen dat er meer ouders zo in staan, of zo worstelen met (mantel)zorg, gezondheidsproblemen, opvoedproblemen etc dat dergelijke ouder participatie simpelweg niet op te brengen is. Wat ik wel belangrijk vind, is laagdrempelig contact met leerkracht, door naar binnen te mogen lopen en berichtjes/emails te kunnen sturen.
Ik vind het dan wel belangrijk hoe de houding van deze ouders is. Want in zoons klas zitten ook ouders die geen zin, tijd of andere redenen hebben om niet een keertje te helpen, maar die vinden ondertussen wel dat er veel meer gedaan moet worden. Echt vreselijk zulke mensen. Verder kan ik mij gewoon heel slecht voorstellen dat je niet 1x in een heel schooljaar kan. 1 keertje maar. Als alle ouders 1x komen is er nooit een probleem met hulp.
Hoe zou je het dan vinden als het merendeel van de ouders er zo in zou staan en er daardoor bijna geen extra activiteiten meer georganiseerd zouden worden? As we speak is mijn vriend met de klas van de oudste mee met een adventure trail run, ik begrijp best dat niet alle ouders zich daarvoor opgeven (ik zelf ook niet ), maar morgen zijn er weer spelletjes op school ivm de dorpsfeesten en een andere keer worden er ouders gevraagd voor de bieb, kerstknutselen, rijden naar een museum.... Er is toch altijd wel iets waar je wél je steentje aan kunt bijdragen? Toch zonde wanneer al deze extra activiteiten niet meer door kunnen gaan?
Als ouder levert het je toch in ieder geval een stukje betrokkenheid op bij waar je kind 5 dagen in de week een aantal uren per dag doorbrengt....
Ja, dan denk ik dat je zo dat contact moet leggen; het gaat om de kinderen. Als het goed is, is dat de gemeenschappelijke interesse van school en de ouders. Dus speel daarop in. Ikzelf zou bv niet veel hebben met een borrelavondje met de ouders, of een koffieochtend. Dat is leuk om andere ouders te leren kennen, maar an sich is dat niet echt waar de noodzaak van goed contact met ouders en school ligt (dat is misschien meer iets voor een oudervereniging). Voor beter en meer contact tussen school en ouder, zou ik het kind dus in het midden zetten; bv een expositie als ze een thema hebben afgerond, waarbij kinderen hun werk kunnen laten zien - van muurposters tot werkstukken tot knutselwerkjes etc. Hier is er bij elk thema bv ook een kunst-opdracht, super leuk om dat tentoon te stellen. Zo zien ouders en leerkrachten elkaar ook regelmatig verspreid door het jaar, heel laagdrempelig ook, leuke sfeer.
Natuurlijk is er op iedere school een groep ouders die heel weinig praktisch voor school kan betekenen vanwege mantelzorg of eigen gezondheid. Maar er is vaak ook een groep “klagers”, mensen die het overal mee oneens zijn, die iedere beslissing slecht vinden, alle mogelijke bestemmingen van het schoolreisje zijn verkeerd, alle sinterklaaskadootjes zijn stom…. Op het schoolplein en in de appgroepen hebben die alle tijd om hun commentaar te geven, maar als het er op aan komt helpen ze nooit met iets mee. Het zou wel helpen als je die groep mensen in elk geval zo klein mogelijk weet te houden, door ze te betrekken in beslissingen, laten zien dat het echt niet meevalt om met zo’n klein budget het sinterklaasfeest te regelen, ze laten inzien hoe lastig het is om met zo’n krappe bezetting aan leerkrachten toch zoveel gedaan te krijgen.
Lijst ophangen voor inschrijven per activiteit ook gehad, dat vond ik wel aardig, want dan kun je zelf kiezen wat bij je Ik gaf me wel regelmatig op als hulpouder, niet altijd omdat ik al die uitstapjes en activiteiten altijd zo leuk vond (en mijn kinderen ook niet altijd, voor de zoveelste keer naar het lokale museum of de bieb), maar deels omdat er ouders bij zaten waar ik ze absoluut niet bij in de auto wou. Verder gaf ik me ook wel op voor schoonmaken of de kerstversiering er af halen, knutselen, zulke dingen. Ze hebben ook een school gehad waarbij het werkelijk nergens meer op sloeg, zoveel moesten de ouders doen. Die schoven alles af op ouders, bizar gewoon. Was gewoon een opluchting om daar weg te zijn. Buiten dat gaf ik me gemiddeld 5 x ofzo per jaar op als hulpmoeder. In sommige groepen vaker, in andere groepen minder. Edit. Een paar extra handen en ogen zijn in sommige situaties gewoon wel zo prettig. En het geeft je ook meer inzicht in hoe de sfeer in de klas is en hoe de leerkracht omgaat met kinderen. Kortom, beide partijen hebben er wat aan in mijn ogen. Oudercafé ging ik niet naartoe, was een soort verlengde van de schoolpleinkliekjes- en praatjes. Dat hangt ook een af van de opzet.
Dat moet je kunnen en leuk vinden. In heb bijvoorbeeld ass en adhd en word na 5 min in drukte helemaal overprikkeld. Ik kan echt echt niet tegen drukte van meerdere kinderen bij elkaar en zou ook geen overzicht hebben. Ik vind activiteiten met kinderen (behalve die van mezelf) echt verschrikkelijk. Met een kinderfeestje gaat er bij ons altijd een opa of oma mee. En daarbij vind ik andermans kinderen gewoon echt niet leuk Je moet het leuk vinden om met die kinderen wat te doen, te knutselen enz. Ik houd het dus bij 1x per jaar een paar schoolboeken plastificeren. Thuis.
Wiw heeft het over het merendeel ? Kache heeft het over "sommige". En over het algemeen is het bij de meeste scholen ook maar een klein deel ouders die om de redenen van kache niet helpen. Ik ben daar zo 1 van. Ik heb ASS en adhd en paar jaar geleden burnout gehad. Het kost mij al gigantisch veel energie om m'n gezin draaiende te houden, heen en weer naar sporten enz en te werken. Ik moet bij elk ding gaan nadenken of het mij iets opleverd of iets gaat kosten. Ik kan er gewoon geen dingen bij hebben. + daarnaast kan ik gewoon echt niet tegen tegen drukte op school, vind ik activiteiten met andermans kinderen verschrikkelijk en ik vind andermans kinderen gewoon echt niet leuk Knutselen en veel dingetjes heb ik het geduld niet voor, spelletjes onthou ik de regels niet van en overzie het niet. + als het me te druk wordt kan ik overprikkeld raken en dan wil/moet ik.gewoon weg van de situatie. Best lullig als je dan met een groep kinderen ergens staat Dus nee, ik help niet mee en mij krijgen ze ook niet over de drempel. En heb verder ook totaal geen behoefte aan contacten. Ja, gesprekken tussen mij en leerkracht. En verder ben ik altijd bij informatie avonden, oudergesprekken, musical enz Maar helpen?. Nee dat gaat hem niet worden. Ja, een keer thuis boeken plastificeren. En de leerkrachten hier weten ook de reden dat ik niet kan/wil helpen en dit wordt ook gewoon geaccepteerd. Niemand heeft er wat aan wanneer ik met een zuur gezicht bij die kinderen zit...
Maar dan heb je toch, ondanks alles, iets gevonden om je steentje bij te dragen? Dat is toch super? Ik ben ook heel slecht met drukke groepen kinderen, dus die dingen laat ik aan me voorbij gaan of mijn man gaat helpen. Maar als er schoolfruit gesneden moet, of de kerstversiering na schooltijd opgeruimd, of dingen bakken voor het kerstdiner, dan ben ik er wel. Mij op schoolreis meesturen is een recipe for disaster
Er is idd maar een heel klein percentage die om jouw redenen niet kan helpen. Echter is er een heel groot percentage die niet helpt. Andermans kinderen niet leuk vinden, vind ik overigens geen reden. Maar luizen pluizen kan met 1 kind tegelijk, maar ja dat vindt men weer vies. Leesouder is ook 1 op 1. Zo kan ik nog tal van dingen opnoemen. Maar toch is het vaak een heel klein groepje ouders dat elk jaar helpt en de rest doet 8 jaar lang niks behalve commentaar geven.
Ik zou dat prima vinden, omdat ik er van uit ga dat ieder hierin zijn eigen overweging en keuze heeft gemaakt. Ik kan niet achter voordeur kijken, ik weet niet hoe leven van andere mensen eruit ziet, wat ze wel en niet kunnen opbrengen. De extra activiteiten zijn leuk, maar niet kerntaak van school. Wat kan, dat kan. Wat niet kan, tja dan niet. En ja er is altijd iets wat je kunt bijdragen, ik verzamel thuis met liefde WC rollen of schoendozen om te knutselen, lege flessen of batterijen om in te leveren, of sponsor mijn kind ruim als er een sponsorloop is etc. Er over zeuren, maar dan niet zelf iets oppakken, dat vind ik overigens ook storend, maar je zult mij dus niet horen zeuren.
Tot nu toe is het elke keer precies als mijn man werkt en aangezien ik gewoon een dochter van 1 heb kan ik dus niet helpen. Binnenkort komt er weer iets en dan kan ik mee maar dan moet de kleine ook mee en dat lijkt me dan weer geen succes Bij ons willen ze liever ook niet dat je meeloopt. Gewoon afzetten en uitzwaaien. Maar als er iets is en je wilt even gauw iets tegen de juf zeggen dan mag dat altijd. Maar liever gewoon einde van de dag, dan hebben ze alle tijd. Ook wij hebben parro en daar komen eigenlijk alle hulpvragen op. Paar dagen terug hadden we een informatieavond op school, alle klassen hadden een soort presentatie met hoe het jaar eruit zag en je kon de klassen in/gesprekje met de juf/inschrijven voor hulp met technieklessen. De eerste dag was meteen iets waarbij ik niet kon door de kleine maar heb een foto gemaakt en gezegd dat ik (man heeft net een nieuwe baan) later laat weten of ik kon helpen met de andere dagen.
Steentje bij dragen kan ook thuis. Hier ging speelgoed mee met ouders die het dan schoon maakte.Of wasjes. Maar ja je hebt ouders die niets goed of leuk vinden en zelf helemaal niets doen. En ouders die willen maar niet kunnen. Maar het is een balans vinden.
Echt he.... ik vind andere kinderen ook echt niet leuk, ik heb ook echt hulp nodig bij feestjes etc. Buiten dat heb ik long-covid, dus jammer voor de school, ik ben al blij als ik ff kan zitten na de vaatwasser uitruimen.
Wat is betrokken zijn bij school? Ik wil op school en in de klas best helpen, maar heb dat lang niet gekund doordat ik nog een kleintje thuis had. Onze jongste meenemen naar een activiteit op school was echt geen doen. Dan kon ik de hele tijd achter hem aanrennen Niet handig dus. Nu zit hij op school, dus kan ik wel helpen. Een keertje rijden naar iets ofzo vind ik leuk. En mijn kind ook. verkeerslessen op het plein of door het dorp help ik ook wel mee. Vorig schooljaar ben ik meegeweest met schoolreis. Vond mijn zoon echt heel erg leuk. De hulpvragen van de leerkrachten komen in Parro. Dat werkt goed. Vaak zijn het wel een beetje dezelfde ouders die helpen. Maar koffieochtenden voor ouders of borrels? Nou nee hoor, daar zou ik echt geen behoefte aan hebben.
Niet alle ouders hebben het in zich om die betrokkenheid ook te hebben bij een hoop andere kinderen maast hun eigen kind. Sommige mensen hebben daar misschien de tijd/energie niet voor, maar het komt ook genoeg voor dat ouders echt alleen maar oog voor hun eigen kind hebben en anderen kinderen helemaal niet leuk vinden. Nou vind ik dat ook een slecht excuus om nooit te helpen, maar tegelijkertijd is het ook maar goed ook dat deze ouders bij bepaalde activiteiten niet helpen… Zitten ze als een kip te broeden op hun eigen kind terwijl ze helemaal geen oog hebben voor de andere kinderen die ook toezicht/hulp/aandacht nodig hebben. Ik heb met een schoolreisje bv liever dat er een ‘algemeen’ betrokken ouder voor mijn kind zorgt, dan een ouder die alleen maar druk is met foto’s maken van zijn/haar Pietje. Ik heb vaak genoeg meegemaakt dat er ouders zijn die hun neus ophalen voor de zgn ‘rotklusjes’, maar er als de kippen bij zijn om zichzelf aan te bieden als begeleider voor het schoolreisje/kamp, en dan niet eens omdat ze dat zo leuk vinden, maar vooral omdat ze dan bij hun kind kunnen blijven. Daar gaan mijn nekharen echt rechtovereind van staan.
Op de oude school was er genoeg mogelijkheden om bij de school betrokken te zijn. Niet iedereen heeft daar ook tijd voor. Vaak toch onder schooltijd. Maar wat wel raar is dat als de kleuter groepen spullen schoon moesten hebben niet alle ouders wat deden. Dat kon thuis en het was over het algemeen een korte klus. De juffen gaven het dan gewoon mee aan de kinderen. Als je zelf kwam halen had je tenminste nog keus Hier moeten kinderen van ver komen maar als er iemand nodig is krijgen ze het altijd rond. Voor de zomervakantie een uitstapje met activiteiten en rondleiding spelen in het museum. Dan loop je rond en help je waar nodig is. Bij de activiteit blijft de 1 juist bij zijn kind terwijl ik juist overal heb geholpen. Dat is een keuze. Niet iedereen durft ook hulp te geven aan kinderen die ze niet kennen. Of hebben daar behoefte aan.