Ha allemaal, Ik zie er als een berg tegenop, maar wil morgen toch de stoute schoenen aan trekken de de huisarts bellen voor een verwijzing naar de KNOarts. Mijn amandelen zijn keer op keer ontstoken en zeker na Corona merk ik dat het sneller terugkomt steeds. Mijn amandelen zijn sinds ik jaren geleden pfeiffer heb gehad niet meer geslonken. Ze zitten bijna tegen elkaar aan en ben er nu zo klaar mee. Wie o wie heeft hier ervaring mee op volwassen leeftijd? Was het echt zo erg als dat velen zeggen of viel het toch wel mee? Ik ben vooral bang voor complicaties. Natuurlijk ook de napijn, maarja, dat zou dan voor een goed doel zijn bedenk ik me dan en nu heb ik ook vaak pijn. Ben benieuwd naar jullie ervaring!
Zelf nog niet laten doen (wel ql besproken met de kno) maar mijn zus wel. Het deed veel pijn erna(geloof ik best, haar keel zag zwart, grijs ...) en ze is via spoed moeten binnengaan wegens een nabloeding maar dat gaat over een periode van 2 tal weken last in vergelijk met jaren last natuurlijk.
Bedankt voor je antwoord! Ja daarom, ik moet dat kunnen overzien, maar toch he… vind t gewoon hartstikke eng.
Mijn schoonzus moest wel flink herstellen na het verwijderen, maar telkens fikse keelontstekingen was echt vele malen vervelender. Ze lag zo iedere 6 weken weer net koorts en veel pijn in bed, dan is een paar weken herstellen van een operatie (en geen koorts) wel fijner - en daarna ook nooit meer een keelontsteking gehad. Ze had ook een nabloeding wel, maar daar hoefde uiteindelijk niks aan gedaan te worden.
Ik was 24 toen mijn keelamandelen verwijderd werden. Ik had uiteraard een hoop horrorverhalen gehoord en me voorbereid op een hoop pijn, maar het viel juist erg mee. Ja, het doet wel pijn, maar het was goed te verdragen. Na een aantal dagen was ik ook wel klaar met ijsjes en vla eten, dat ik al een boterham probeerde. Dat was qua pijn al best goed te doen, alleen bleef het me nog halverwege de keel hangen omdat slikken niet goed genoeg ging Na een week had ik er al nauwelijks last meer van.
Ik was ergens in de 20. De napijn is gewoon vreselijk. Maar ja, bevallen is dat ook. (Volwassenen moeten een nacht blijven in het ziekenhuis voor evt nabloedingen) De truc is om telkens te zorgen dat je genoeg en op tijd (voordat het echt pijn doet) pijnmedicatie in neemt. Sla dus vooral veel paracetamol 1000mg zetpillen in, en evt diclofenac zetpillen (als dat lukt) Slikken is in de 1e week amper een optie. Je bent een week echt beroerd. Dus zorg voor een oppas, huishoudelijke hulp enz. En dat er iemand voor jou zorgt en ook streng kan zijn. Ik wilde op een gegeven moment echt geen ijswater meer drinken. Dat deed zoveel pijn.
Napijn was niet leuk . Ik moest nog een nachtje blijven. Ben na 14 dagen weer gaan werken en heb daarna nog maar 1 keer een keelontsteking gehad. Ik ben echt heel blij dat ik het gedaan heb. Was im de haverklap ziek.
Ik was 15 toen ik na jaren van keelontstekingen eindelijk een KNO-arts zag, diegene heeft ervoor gezorgd dat ik het eerstvolgende open plekje toegewezen kreeg. Ik had 2 weken ontstekingen en 4/5 dagen niet en dan begon het opnieuw. Het was bijna chronisch ontstoken. Ik werd behandeld in een ziekenhuis waar dit een dagopname was. Ik werd als 1 van de 1e geopereerd en ging nog na sluitingstijd naar huis, ze twijfelden om mij nog door te sturen naar een ander ziekenhuis om de nacht door te brengen, maar uiteindelijk niet gedaan. Het was een hel. Ik had een nabloeding, moest overgeven thuis. (Ze hadden mij nooit mogen laten gaan). Vervolgens ben ik nog 2 weken herstellende geweest. En een paar weken later had ik gewoon weer een keelontsteking. Mijn keel is nog steeds erg gevoelig. Ik heb met iedere weersverandering wel een ontsteking.
Ik heb hier een tijdje terug ook een topic over geopend. Ik sta nu op de wachtlijst maar denk erover om het uit te stellen. Het schijnt 2 a3 weken ellende te zijn. Daarna opluchting. Ik zie het niet zo zitten met een baby. edit: inmiddels hoeven volwassenen niet meer een nacht te blijven. Het is weer een dagopname.
Ik heb ze een paar jaar geleden laten verwijderen. Ook constant keelontstekingen. Op een gegeven moment zelfs gewoon weer 2 dagen na een antibioticakuur. Ik mocht eigenlijk dezelfde dag naar huis, maar ivm lage bloeddruk, veel bloedverlies en veel pijn toch een nacht moeten blijven. De chirurg zei na de operatie dat mijn amandelen echt heel groot waren met allemaal 'putjes' erin waar steeds troep in bleef hangen waardoor het steeds ging ontsteken. Ja het doet pijn. Maar de pijn was wel minder dan ik verwacht had. Ik kreeg op de uitslaapkamer al een ijsje. Terug op de kamer werd er meteen een kan ijswater langs mijn bed gezet wat ik zoveel mogelijk moest drinken. Ook om het kwartier koelen met een icepack. Ik heb ongeveer anderhalve week niet kunnen praten en heb ongeveer anderhalve week geleefd op water, ranja, appelmoes en waterijsjes. Tip: na de operatie geen yoghurt producten drinken/eten. Daar krijg je meer slijm van en moet je dus meer slikken en dat wil je echt zo min mogelijk. Ik slikte ibuprofen tegen de pijn want die zijn glad. Kreeg ook de tip van het zkh om water langs mijn bed te zetten en zodra ik wakker werd meteen drinken. Vooral de eerste keer slikken in de ochtend is verschrikkelijk. Het was pittig, maar ben nog steeds blij dat ik het heb laten doen!
Ik was 29 toen ik mijn amandelen liet verwijderen, nadat ik maandelijks zulke ontstekingen had dat ik niet kon slikken. Ook voorbereid op het ergste, want je leest horror. De eerste pijn was vervelend, maar ik heb veel ijsjes gegeten en constant gedronken. Na een paar dagen kon ik weer gewoon eten (wel rustig en niet te zout) en na een week was ik weer aan het werk. Als het over moest doen, zou ik het zo weer doen. De pijn van de ontstekingen was vele malen erger dan dit!
Ik heb er 4 nachten voor in het ziekenhuis gelegen dus was wel een ellende... Maar het was het zo waard. Daarna nooit meer ellende! Tenminste in de keel niet
Pfoei, tis nu wel even erger dan de andere keren weer. Ik heb er heel veel last van, alles slaat op mn amandelen, maar vaak ook maar even 1 dag ofzo. Nu echt ziek ervan, bijna 40 graden koorts. Heb net een corona test gedaan, die is hartstikke negatief, dus morgen hopelijk langs de ha voor een doorverwijzing. Slik nu ibu, maar dat slik ik al zo vaak voor mn migraine
Ik was ca. 17 toen ze bij mij eruit werden gehaald, 1 nacht ziekenhuis. Was wel even 2 weken echt rot, amper vast voedsel eten. Vooral soep, bouillon, water, sapjes (niet te zuur), ijs. Zere keel. Vieze smaak en stank uit je mond. Maar daarna nooit meer erge keelontsteking gehad.
Mijn man vond het meevallen Je moet maar zo denken ....Een week ff doorbikkelen en dan ben je ervan af. Dat getob continu is ook niks.
Een bevalling en keelontsteking zijn minder pijnlijk. Dus het is wel echt 1 a 2 weken afzien, maar daarna is het een enorme opluchting.
2 weken hel maar er dik voor over gehad. Nu nog wel eens keel ontstekingen maar die zijn niets bij ontstoken amandelen. Iedere keer bij wat keelpijn blij dat ze eruit zijn omdat ik weet dat het normaal weer een fikse ontsteking was geworden. Zorg idd wel dat je weinig om handen hebt thuis na ok om goed uit te zieken. Ik had op dag 5 een peuter die om me heen hing en dat was niet bevordelijk. veel water ijsjes in huis en appelmoes. Heel veel appelmoes en pudding.