Welkom @Kippie13 je hebt zeker al een hoop te verwerken gehad. Super stoer dat je er alleen voor gaat! Gezellig dat je hier mee komt kletsen
Goed dat je er nu zo in kunt staan en even rust ervaart Lekker om de focus op andere dingen te kunnen hebben, dan gaat de tijd ook een stuk sneller dan alleen maar bezig zijn met welke CD je zit en aftellen naar testen enzo.
Goed bezig! Merk zelf ook dat ik wat minder aanwezig ben in de nod groepjes. Wat later aangemeld en iets minder actief aan het meekletsen. Nu een paar dagen op citytrip wat ook heel erg helpt afleiding
Dat snap ik helemaal Die confrontatie op het werk is dan gewoon ook echt niet ok. Had het bij m'n eerste ma ook, waren meerdere collega s in dezelfde maand uitgerekend. Je gaat toch vergelijken. Hopelijk kun jij ook snel weer vooruit kijken
Ik herken het gebrek aan positiviteit ook heel erg. Ik ben dan wel heel zen, maar dat is niet uit positiviteit, eerder uit verslagenheid. Als 19 rondes absoluut nergens toe hebben geleid, er niet eens een spoortje is geweest van iets dat ook maar op een bevruchting of innesteling lijkt, waarom zou het in de resterende natuurlijke 5 rondes dan wel lukken. Terwijl eigenlijk, als ik het wel positief zou bekijken, is er juist ook geen reden waarom het niet zou lukken. Maar ik kan die optimistische instelling niet meer opbrengen. Ik betrapte me er tijdens onze vakantie zelfs regelmatig op dat ik dacht ‘misschien is het wel goed zo’. We hebben 1 gezond kind, het leeftijdsverschil kruipt nu richting de 4,5 jaar, mijn man is bijna 40, ik word er doodmoe van dat nu 2 jaar mijn leven in het teken staat van zwanger worden (we hebben namelijk eerst een half jaar hele moeilijk gesprekken gehad omdat mijn man eigenlijk geen tweede wilde). Misschien heb ik er gewoon niet meer zo’n zin in allemaal…
O wat balen!! En vakantie (ik hoop slechts deels) in het water en gemiste ronde. Wat shit zeg! Beterschap!
Best herkenbaar.. ik ben sinds juni 2021 bezig voor een 2e. En hoewel ik 1 keer zwanger ben geweest in die tijd, maar het niet goed zat, denk ik ook vaak zo. En mijn man wilde het eerste jaar na de 1e ook geen 2e. Heeft echt heeeeel lang volgehouden geen 2e te willen. Dus toen die omslag kwam was ik super blij, maar nu denk ik soms: moeten we niet gewoon blij zijn met wat we hebben, we hebben 1 gezonde zoon, hij wordt bijna 3 jaar, het leven is nu super, we kunnen overal gaan en staan waar we willen, ons huwelijk is goed (babytijd vond ik best heftig voor onze relatie) is het niet gewoon goed zo.. haal ik niet juist heel veel problemen binnen als we hiermee doorgaan. Ik heb echt al best vaak tegen mijn man gezegd zullen we er gewoon mee stoppen en gelukkig zijn met wat we nu hebben. Maar gek genoeg wil hij nu juist echt doorgaan. (En ik eigenlijk ook wel maar het is eng en ik ben het soms helemaal zat) Pff ik denk teveel na. En ondertussen verwacht ik een van de komende dagen mijn eisprong en gaan we "vrolijk" door..
Heftig dat jouw man ook lang geen tweede heeft gewild! Tenminste, ik vond die periode heel verdrietig. Met hele goede, maar intense en emotionele gesprekken. Zonder dat je weet of de uitkomst ooit gaat zijn dat je samen voor een tweede kindje zal gaan. Ik was echt bang dat mijn man nooit overstag zou gaan en was bang voor de impact die dat op mij en onze relatie zou hebben. Heel toevallig is ook hij nu degene die niet van stoppen wil horen.
Ja hij zei altijd 2 kinderen te willen, dus toen dat ineens veranderd was was ik echt even in shock. En was ook een beetje bang dat dat slecht zou zijn voor onze relatie. Al denk ik nu dat door een 2e onze relatie waarschijnlijk meer onder vuur zal komen te liggen haha. Maar we zien nu wel wat de toekomst brengt.
Ik wil nog heel even hierop reageren. Want ik twijfel soms wel, maar dat is niet omdat ik geen 2e wil, maar omdat ik bang ben. Bang voor weer een zol/bbz/miskraam. Bang om mijn aandacht te moeten verdelen, bang dat mijn zoon te weinig aandacht gaat krijgen na de komst van een 2e, bang voor het effect op mijn relatie, bang dat ik het niet aan kan. Heel vaak bang voor alles haha. Ik denk pas als ik een positieve test in handen heb, ik die twijfel pas niet meer heb en ik super super super blij ben. Angst laat me vaak twijfelen, maar ik wil het net zo graag als jullie allemaal.
Heel, heel herkenbaar dit. De wens is groot, maar weet ook wat de (potentiële) impact gaat zijn van alles en de gebroken nachten etc etc. Daarnaast voel ik me pas net weer een beetje mezelf na de afgebroken zwangerschap in april vorig jaar en ben ik bang dat door al het hormonale geweld, ik weer terug in een soort gat val. Maar probeer dit niet te veel aandacht te geven. Ik ben hier ook doorheen gekomen en kom er straks ook weer doorheen.
Ik heb nu een positieve ovulatietest dus we gaan er weer voor. Wel blijf ik echt élke maand twijfelen en onzeker over wanneer nu seks hebben. We hebben het gisteren voor het laatst gedaan. Wanneer raden jullie aan om nog seks te hebben?
Dat lijkt me echt ontzettend heftig, een afgebroken zwangerschap. Het is sowieso heel heftig vind ik, qua hormonen tijdens de zwangerschap. En dan heb ik niet eens zo'n hele heftige dingen meegemaakt.
Je hoeft je echt niet te verklaren of verontschuldigen hoor! Ik denk dat iedereen hier heel goed weet dat jouw wens voor een tweede kindje heel groot is. En al was het minder, dan was het ook goed. En die onzekerheden en angsten heeft denk ik bijna iedereen wel (eens). Bij mij voelen de twijfels ook wel eens als een soort van beschermingsmechanisme tegen de teleurstelling. Als ik maar goed op een rijtje heb wat de nadelen van een zwangerschap en een baby ook al weer zijn, dan is het minder erg als het niet lukt.
Oef, net wat Babywishh zegt, als je de heftigheid op een weegschaal moet leggen, weegt een afbreking wel heel zwaar. En de nasleep is lang lees ik... Ik kan me heel goed voorstellen dat angsten dan de kop op steken...
Fijn dat je een positieve ovutest hebt! Ik vind de timing ook elke maand weer lastig. Is elke dag niet te vaak? Maar mis ik niet mijn kans als we pas op de dag van ovulatie seks hebben? Etc etc, om gek van te worden. Ik laat het de laatste paar rondes wat meer los. Als we 1x seks hebben gehad in de vruchtbare periode, dicht tegen mijn ovulatie aan, dan vind ik het wel mooi geweest. Als het dan nog een keer lukt is het mooi meegenomen, maar ik leg er geen druk op. Ik denk dat je al goed zit met je timing van gisteravond (onze zoon is ook van 2 dagen voor ovulatie). Vanavond of morgen hangt een beetje af van wanneer je je ovulatie verwacht. Ik moet het echt voor ovulatie doen, want direct na mijn eisprong verandert mijn slijm van eiwitachtig en doorzichtig naar plakkerig en wit. Dus als je pas morgenavond seks kan hebben, maar je eisprong wellicht al eerder op de dag is, zou ik het vanavond doen. En anders maakt het qua kansen niet heel veel uit denk ik.
Oke dankje voor je mening. Ik twijfel tussen vanavond of vanavond én morgenavond óf morgenvroeg haha. 3 dagen achter elkaar lijkt me wel een beetje veel. Ik heb vaak ongeveer 36 uur na de positieve test de eisprong, denk ik tenminste, dan voel ik iets ploppen ofzo en dan is de pijn weg. Geen idee of dat klopt. We zien wel wanneer we seks gaan hebben, ik moet het ook wat meer los gaan laten. Ik weet wel dat mijn zoon van seks is op de avond van de smiley. Daarna geen seks meer gehad. Toen was ik er ook nog niet zo mee bezig haha.
Vanavond en morgenvroeg heeft denk ik niet zo veel zin. Theoretisch gezien heeft het lichaam van je man dan niet voldoende tijd om de chemische samenstelling van het sperma weer op orde te krijgen. Maar alleen morgenochtend klinkt prima