Klinkt als een super goed plan dat jullie samen hebben bedacht!! Wat super goed want soms is het ook heel moeilijk om de knop om te zetten. Ik ben tbm maar ben juist op zoek naar werk. Juist om ook wat anders te doen. Je bent er anders toch constant mee bezig. Afleiding is soms erg prettig.
Welkom! Zoon heeft ook geen vrienden. Hij kan wel makkelijk als we ergens zijn met iemand spelen. Meestal jonger want die kijken dan naar hem op en vragen dan hulp aan hem. Als hij gelukkig is op school vinden we nu het belangrijkste. Afspreken is hier inderdaad lastig omdat ze verder weg wonen. Hij speelt op school wel maar schaart ze niet onder vrienden. Hopelijk op de middelbare school meer geluk. Hij is nu 8 en zit in gr 6.
Klopt, soms heb je even een andere invalshoek nodig en zie je ineens hoe het wél kan werken. Dat kan ik me ook goed voorstellen! Lukt het wat om iets te vinden?
Haha, geniet er maar van! Vandaag was wel écht extreem, want mijn man is de hele week van huis. Maar dochter had ineens de smaak te pakken en kwam na het avondeten met nog meer pluswerktaken bij me, waar ze nu toch ook wel mee door wilde zetten, maar wat extra uitleg nodig bij had. En toen zij om half 10 eindelijk naar bed ging had de oudste nog een werkstuk levensbeschouwing waarvoor hij zijn ouders moest interviewen. Dus om half 11 lag de laatste hier pas in bed... Maar toch liever zo, en allemaal met een tevreden gevoel de dag afsluiten dan vol frustratie of stress om schoolwerk.
Oh, dat snap ik ook, dat écht even weg zijn ook heel lekker kan zijn. Maar wel heel lastig idd als ze je dan overstuur opbelt en je niets kan doen vanaf kantoor. Lukt het jullie beiden dan om het dan ook even te parkeren? Thuiswerken lukt hier normaal gezien heel prima, het is echt met vlagen dat we zo'n week vol frustraties hebben, mijn werkuren er wat bij in schieten en ik het idee heb een dubbele baan te hebben. De kinderen hebben continue rooster, dus tot 14:00 heb ik sowieso iedere dag het huis voor mezelf om rustig te kunnen werken, of wat tijd voor mezelf. De oudste gaat als hij uit school komt eigenlijk altijd heel zelfstandig aan zijn huiswerk en heeft zich intussen aangeleerd om vragen, of waar hij mee vastloopt te parkeren tot de avond en loopt dan dus niet meteen vast in de rest van zijn werk. Dochter heeft aardig wat vriendinnen in de buurt en spreekt na school regelmatig af, dus zit ook niet iedere middag gefrustreerd op haar kamer. En de jongste heeft nog 3 middagen BSO. Maar ik merk wel, doordat ik overdag hun eerste aanspreekpunt ben, gaat dat als vanzelfsprekend 's avonds ook door, terwijl mijn man er dan ook is om ergens bij te kunnen helpen. En hij 'voelt' hen ook minder goed aan, dat maakt denk ik ook wel dat ik 's avonds eerder even bij ze ga zitten en er nog van alles bovenkomt aan hulpvragen of frustratie.
Welkom! Leuk dat je mee komt praten. Ik ben geen heel actieve poster (okay, vandaag even wel ), maar vind het wel heel fijn om in deze groep ervaringen te lezen van andere ouders. Fijn dat je kinderen al zo snel op een passende school zitten en dat de school gemakkelijk was met toelating. En wat boft je zoon met zoveel vriendjes in de straat waar een klik mee is. Maar het lijkt me wel lastig idd om dan het contrast zo te zien met je dochter. Merk je dat ze er zelf ook mee zit, kan ze zichzelf goed vermaken, heeft ze aansluiting bij haar broertje en zijn vrienden?
@Zuri zit ze sinds dit jaar op de nieuwe school? Misschien dat het nog wat meer tijd nodig heeft, zeker als ze hiervoor ook geen vrienden had en misschien niet goed weet hoe ze die maakt? Doen ze aan sociale trainingen op school,en speelt ze daar wel met de rest?
@siets: Ligt er aan wat de oorzaak is en hoe erg ze overstuur is. En ook aan hoe druk ik het heb op mijn werk. Maar het liefst zou ik direct terugreizen en bij haar zijn dan. Maar goed, het komt gelukkig niet wekelijks voor. Wel de frustraties, in ernstige mate, maar niet dat ze me op mijn werk belt omdat ze overstuur is (wel voor andere dingen ). Heel herkenbaar wat je schrijft dat ze naar hun moeder gaan ipv vader die ook beschikbaar is. @Zuri: Welkom! Natuurlijk is er plek om mee te schrijven! Je zorgen zijn herkenbaar. Ik probeer vooral te kijken of mijn kind/kinderen gelukkig oogt/ogen en niet te projecteren, maar dat is soms best lastig (om niet te doen, maar ook om die dingen te scheiden).
Nee niet bepaald. Maar in de tussentijd zorg ik dat ik voor mijn gevoel een zinvolle dag heb. Gooi een boel op marktpkaats. Kruip achter mijn naaimachine, bak brood. Ik pak vaker mijn koptelefoon en merk dat ik me dan beter voel. Hij is draadloos dus kan gan alles in de tussentijd doen. Heb ook nog vrijwilligerswerk maar daar heerst nu corona dus dat ligt stil.
@siets zij en broertje zijn beste vriendjes, spelen altijd samen. Hebben amper echt ruzie. Dus daar boffen ze echt mee. Dochter is wel héél erg jaloers als zoon met een ander kindje gaat spelen. Gaat ook lastig hier thuis spelen dan claimt zij enorm haar broertje... @Leolove er zit wel wat sociale training op deze school maar vraag me wel eens af of we eraan genoeg hebben. Ze speelt met kindjes die naar haar komen, maar durft zelf niet op kindjes af te stappen. Vaak gaat ze ernaast staan en hoopt ze dat ze haar betrekken zeg maar. Ze zit er sinds halverwege vorig jaar maar we merken wel een enooooorm verschil hoor! Ze vindt het wel echt leuk hier, heeft ze op alle andere plekken nooit gehad. Soms twijfel ik of we haar niet alsnog moeten laten testen hoor, of hoe we haar kunnen helpen en of we haar al moeten helpen. Ik hoop dat de school daarin ook gewoon goed advies kan geven. @NiekeKris jep... dat vind ik dus heel lastig haha.
@Zuri ze wil dus wel spelen, maar durft het niet te vragen. Als je dat samen met haar doet, of zelf naar de ouders van een kindje stapt om het te vragen, zou ze het dan wel willen? Fijn dat ze het zo naar haar zin heeft, Wat voor meerwaarde heeft het om haar wel te testen? Verwacht je dat school dan andere dingen gaat doen met haar, ze zit toch al op een HBschool?
Ik wil alleen maar even zeggen dat ik heel graag mee lees. Jullie berichten zijn zo ontzettend herkenbaar. Wij hebben hier een 9 jarige HB'er met ASS. Zit nu in groep 7.volgt plus klas en gaat naar een HB instituut. Gaat na dit jaar een tussenjaar doen op het gymnasium een plaats verderop en daarna dan starten in de brugklas. Geen vrienden, boze buien, frustratie, heel gevoelig voor geluid etc zijn allemaal zo herkenbaar We hebben daarnaast nog 4 kinderen. Geen HB maar wel aan de bovenkant van de klas en enkel 1 scores. Daarnaast heeft de jongste ook nog TOS wat een lastige combinatie is. Of ik ga meeschrijven weet ik niet. Herkenbare dingen lezen is al heel fijn
Persoonlijkheidstest dan bedoelde ik. Om te zien of ze geen dubbeldiagnose moet krijgen en on te zien of er aandachtspunten zijn. Maar ik heb dat van horen zeggen ik weet het niet precies hoor Ja wat jij zegt proberen we nu ook te doen. Baby steps...
Heb je aanwijzingen dat er meer speelt? HB heeft ook veel kenmerken van ADHD of autisme dus als je erna wil kijken zoek iemand die zeker ook veel van hb weet. Ik zou haar de tijd geven. Evt kijken voor een training zodat ze wat zekerder van zichzelf wordt zodat ze mee durft te gaan spelen?
@Zuri En als je met haar mee zou gaan tijdens het speelafspraakje? Ik heb rond die leeftijd regelmatig een kopje thee gedaan bij iemand of een vader of moeder uitgenodigd om mee te komen. Zo is het een stuk minder spannend en kunnen ze ook een beetje bij je afkijken hoe je dat doet, kennismaken, bij iemand anders in huis komen. Niet voor ieder kind even vanzelfsprekend. Als je een idee hebt met wie ze in de klas graag omgaat, zou ik gewoon die ouders eens vragen of appen. Soms is het ook al fijn dat een afspraakje al is geregeld. Mijn jongste wil bijv. vaak eerst even knuffelen met me en zijn verhaal doen. Als hij daarna rondkijkt voor een vriendje zijn de afspraakjes vaak al gemaakt en blijft hij alleen over. Dat ondervang ik soms door hem te vragen met wie hij zou willen spelen en dan een dag eerder bijv. al uit te nodigen.
Van de week een gesprek gehad met juf. Zoon mocht vertellen hoe hij het vond gaan en ze gaven hem allemaal complimenten over hoe goed hij het aan het aanpakken is. Wat hij voor de vakantie nog als leerpunt kreeg was hij nu allemaal aan het toepassen. Hij kreeg nu als aandachtspunt eerst luisteren naar de uitleg en iets langer de tijd nemen en doorzetten. Dat snapte hij wel. Aan je zelf werken is super lastig. Dus een super trotste mama en papa dat hij zo goed bezig is.
Fijn dat die mogelijkheid er is hè. Een oud klasgenootje van Q doet nu ook zo’n tussenjaar en is helemaal blij!
Heel erg fijn. Hopelijk wordt hij toegelaten maar dat weten we pas in mei ofzo. Hij voldoet aan alle voorwaarden, de basisschool werkt mee dus zou wel gek gaan. We gaan uit van het positieve! Maar nog wel een ding hoor dat hij met 10 al 11km naar school moet fietsen... Iets met loslaten