op een gegeven moment enorme pijn en bloedingen , paracetamol hielp niet .. Had ik lekkend baarmoederslijmvlies in de bekken en dat kan ik voorteken zijn van adenomyose. Toen verder onderzoek gehad.. maar ja nu heb ik nog meer littekenweefsel door de 2e laparoscopie.
O dames ik durf de zwangerschap niet te vertellen aan mijn ouders en schoonouders. Mijn vriendin reageerde al zo vol teleurstelling dat we ervan af hadden moeten zien ten behoeve van het hele gezin. Ik voel mij echt kl#te erdoor. Zo'n zware weg en dan krijg je de beker aan t eind en smijt een ander de beker kapot. En ik had van haar oprecht een andere reactie verwacht omdat ze altijd zo enthousiast is over andermans zwangerschappen... daarom had ik haar als 1e verteld, zodat ik 1 had die t wel leuk vond voor ons.... maar nee. Ik snap de zorgen, echt. Maar dit heeft wat gedaan met mij. Mijn moeder zal vast huilen,niet van blijdschap want nog meer zorgen... mijn schoonvader zal ons een preek geven... deed hij bij schoonzus ook hoe ze t in haar hoofd had gehaald. O dames... had niet gedacht dat ik mij zo kl#te zou voelen over zo'n wonder. We zijn volwassenen, die zo bewust hiervoor hebben gekozen en t voelt alsof we 2 tieners zijn die thuis wonen en per ongeluk met 15 ouder worden.... Ik weet het gewoon even niet.... heb zelfs verteld van de miskraam en hoe afschuwelijk dat weer was en daarna toch die reactie...
Maar waarom hadden jullie van gezinsuitbreiding af moeten zien ten behoeve van het hele gezin volgens jouw vriendin?? Elk kind wil toch een broertje of een zusje?
Omdat we volgens haar tekort schieten qua stabiliteit, gezondheid, aandacht en dat wij afhankelijk zijn van hulp. Dat wij een te groot risico nemen ten koste van onszelf, gezin en mensen om ons heen. En ik word daar zo verdrietig van: dit is zo'n gigantisch weloverwogen besluit geweest. Niet alleen tussen ons maar gesprekken gehad met kinderarts en de pedagoog. Wij zijn niet naief. We zijn door hel gegaan met de jongste en... er uit gekomen. Ja ik zal fysiek achteruit gaan, zwangerschap is een flinke impact maar... ik kom weer op dit niveau en kan tot t einde gewoon op fiets de oudste naar school brengen en werken zal idd weer langer niet lukken maar IK heb daar vrede mee. Leven is nog lang om te werken, om kinderen te krijgen niet. We hebben financieel de ruimte, praktisch de ruimte en in ons hart de ruimte. Ik heb allang mijn weg gevonden qua belastbaarheid, ik ben er voor de kinderen. Heb mijn prio's allang verschoven. En we redden onszelf gewoon prima. En natuurlijk soms met wat hulp, maar dat zie ik ook bij mijn vriendin waarbij de schoonouders 2 dagen oppassen. Wij verwachten niets van mensen om ons heen. We redden ons wel. Dat doen we al jaren. Ik verwacht niet dat mensen blij moeten zijn voor ons, we hebben begrip voor zorgen maar ons niet keihard veroordelen zou wel fijn zijn....
Ik zou zeggen, dikgedrukte is voldoende toch. Wat hebben zij er verder mee te maken. Als ze niet blij voor jullie kunnen zijn, dan maar niet maar houd het lekker voor je. Super rot zeg! Ik zou het na het hele traject zo’n giga afknapper vinden als familie zo zou reageren.
Thanks, je hebt echt helemaal gelijk! Dat zei mijj man ook, die is heel duidelijk nu gelukkig. En ik weet ook echt wel dat ze allemaal verliefd zullen zijn op de kleine. Dat hou ik ook voor ogen. Want het zijn allemaal mensen waar ik van hou en die van mij houden, onvoorwaardelijk. Het gaat goed komen, dit is ook een proces. Maar eerst ff door die zure appel heen. Ik heb t traject gered,mijn naaldenangst volledig overwonnen.. dan moet ik dit ook kunnen. Maar een afknapper is t zeker
Weet je, mensen zullen hun hele leven lang oordelen. Soms zeggen mensen tegen ons: “jullie zijn al zo lang met traject bezig.. zou je er niet gewoon mee stoppen? “ “Jullie zijn ook niet meer de jongste, ook niet leuk voor het kind.” Alsof leeftijd wat uitmaakt als je gezond bent. Ik zou nooit ervoor kiezen als ik ongezond was en dat mogelijk de opvoeding in de weg lag. Hou je focus op jullie als gezin, de liefde voor elkaar en de kleine, wat de omgeving vindt is pijnlijk maar laat dat bij hen. Hier krijg je de steun die je verdient. En super knap van die naaldenangst, die heb ik nooit overwonnen!
@GroeneBomen, vind hetzelfde als krv en wondertje. Verwachtingen hebben is onze grootste vijand. Jij verteld het haar met de verwachting dat ze enthousiast reageerd. Wanneer dat niet gebeurd is het dubbel pijnlijk. Vertel het daarom je familie zonder verwachting. Zijn ze blij? Dubbel leuk, zijn ze het niet ben je minder verdrietig omdat je niks had verwacht. Iedereen kijkt van een afstand naar je leven en oordelen maar niemand weet hoe het echt is. Oordelen zit in onze natuur. Dat is makkelijk, dan hoef je niet naar je eigen gebreken te kijken. + hormonen werken ook niet mee natuurlijk. Net wat je zegt, volwassen en wel overwogen, met soms hulp. Das precies hoe ik het zou brengen. Als dat voor jouw gevoel het punt van oordelen is ontneem ze dat door de juiste dingen te zeggen. Snap je wat ik bedoel. Dikke knuffel ❤️
Jeetje wat naar ook dat ze jullie zo benaderen en je hebt helemaal gelijk, focus op elkaar! Dat telt ♡
Pa in tranen van vreugde, mam aan t trillen en ook echt wel blij. Viel 100000 procent mee, heb gejankt als een klein kind in de armen van mijn vader toen al die spanning van mij af viel. Ze hebben er alle vertrouwen in. Hoewel ze het niet hadden verwacht, is hun nieuwe kleinkind zo welkom. En ergens had ze het ook wel verwacht, heb nooit onder stoelen of banken gestoken dat ik mijzelf met 3 kinderen zag. Hele opluchting. Nu nog de schoonouders.
Ja idd heb heerlijk een potje gehuild met mijn vader ♡ liefdevoller dan dat wordt t niet. Mam boodt gelijk al financiële hulp aan, als we t niet redden dat ze met liefde ons helpen voor de kinderen. Hoewel dat niet nodig is, is dit wel echt onwijs lief en positief.
Ik krijg de uitslag later want we zijn even er tussenuit. Ook dan bloedonderzoek want HCG is nog niet 0, wel gedaald gelukkig. Voelt zo rot om daar gelukkig achter te zetten, blijft oneerlijk ..
Fijn dag jullie er even uit zijn. Balen dat hcg nog niet onder 5 zit, maar wel goed op weg naar beneden. Ja het blijft dubbel... dit had gewoon eindelijk eens goed moeten gaan.
Ontzettend oneerlijk! Het was jullie heel erg gegund dat dit goed was gegaan En fijn zeg er even tussenuit zijn! Lukt het al om ervan te genieten? @Asil: heel veel succes morgen!!