Ik word verdrietig van alle schulden die we hebben. Een jaar in de ww en ziektewet gezeten en daardoor schulden opgebouwd. Ik denk teveel om zelf op te kunnen lossen, maar wil ook echt niet een schuldsanering in. Hebben 3 kids en ben zelf opgegroeid in een omgeving waar nooit geld was. Vond dat altijd zo naar, 50 euro per week en niks extra's kunnen doen. Nooit geld voor kleding, een uitje o.i.d Wil mijn kids dat gewoon niet "aandoen". Heb er zelf zoveel last van gehad, alles Wil nog proberen zelf een plan te maken met de schuldeisers maar word er gewoon verdrietig van.
Wat heftig. Sterkte! Heb je wel hulp van de gemeente oid ? Mocht je hulp nodig hebben dan kan je altijd een berichtje sturen in het topic wie redt het niet meer.
Nee, wel aangemeld bij de gemeente voor hulp, al is het maar voor een stukje overzicht. Vind het lastig, maar ook van bewust dat het zo niet kan. Elke dag bang voor de postbode is ook niet goed natuurlijk. Post maak ik al niet meer open, kan er toch niets mee. Kan het toch niet betalen op dit moment.. En uit dit cirkeltje moeten we gewoon uitkomen anders hebben we een groter probleem.
Dan heb je in iedergeval de eerste stap gezet. Hopelijk geeft een goed overzicht ook weer rust en mogelijkheden tot een goed stappenplan. Kan mij voorstellen dat het nu heel uitzichtloos voelt en dat je met een beter overzicht weer naar de toekomst durft te kijken!
Wat zo niet leuk! Ik zou je wel willen adviseren om je post echt open te blijven maken en toch alvast proberen te bellen met de instanties/bedrijven waarbij je schulden hebt. Probeer een betalingsregeling te treffen. Hoe eerder je bent, des te meer zijn ze bereid met je mee te denken. Heel veel sterkte met de situatie en hopelijk krijg je snel hulp van de gemeente.