Hoi dames! JA, ik heb het vast al eens eerder gevraagd! But who cares…. Wie weet zijn er weer zat nieuwe dames bijgekomen! ik ben op zoek naar ervaringsverhalen van dames die zwanger zijn geworden/bevallen zijn terwijl ze een baarmoederverzakking hadden (in welk stadia dan ook…) hoe verliep je zwangerschap en hoe herstelde/of verslechterde het na je bevalling? Heel Benieuwd, alvast bedankt!
Ik had na mijn vierde een lichte baarmoederverzakking. Heeft bij de vijfde en zesde geen enkel probleem opgeleverd en zijn ook makkelijke bevallingen geweest. Moet ik er wel bij zeggen dat het leeftijdsverschil tussen nr. 4&5 resp. 5,5 jaar en 4j8m was. Weet niet hoe het zou zijn geweest als die korter op elkaar hadden gezeten. Ook heb ik overspannen bekkenbodemspieren (geen idee of dat een reflex van mijn lichaam is geweest/geworden door die verzakking of dat dat er misschien altijd al was eigenlijk). Niet iets waar ik verder last van heb, behalve met goed kunnen uitplassen. Daar moet ik echt de tijd voor nemen.
Ik heb er geloof ik geen ervaring mee. Althans. Nooit iets van gehoord of gemerkt. Ben wel als de dood voor een verzakking zometeen na nummer 4 aangezien ik de kinderen heel kort op elkaar heb gekregen allemaal. Mijn vraag is dus meer: hoe weet je van je verzakking(en) af en hoe is dat geconstateerd? Kan zoiets ook weer over gaan? Merk alleen nu hoogzwanger dat alles behoorlijk onder druk staat en ik dat bal-gevoel heb maar dan is in mijn toestand nu natuurlijk normaal. Wel heb ik deze zwangerschap lange tijd wel echt last gehad van urineverlies zonder het te merken ik hoop dus wel serieus dat dit na de bevalling weer over gaat
Bedankt voor je reactie! hoe is het nu dan? En heb je nooit echt klachten gehad? Weet je ook welke graad je had/heb? Hier graad 1 a 2 en hier voel ik baarmoedermond bijv halverwege de dag echt wel zitten op zo’n 5/7 cm inwendig. En seks is gewoon bagger! Heb voor een ring gekozen om t wat rustiger te krijgen in m’n hoofd :/ nog wel echt heel sterke wens voor kindje maar word verscheurd door het idee dat het nog veel erger zal worden
Zelf geen ervaring mee, maar wel iemand in mijn omgeving. Diegene kon de laatste zwangerschap bijna niet meer lopen (en nee, geen bekkenklachten). Door de druk van de baby, kreeg diegene zoveel pijn ook op haar stuitje, waardoor bukken niet meer ging. Na de bevalling is dat nog steeds niet goed meer hersteld. Een stukje rennen kan niet meer zonder urineverlies en vrijen zorgt voor veel pijnklachten. Je weet niet alles vooraf natuurlijk, maar zelf zou ik het daar ook wel moeilijk mee hebben. Ik heb advies gevraagd aan de gynaecoloog, voordat we besloten om voor een derde te gaan, ze kon gelukkig bij mij geen verzwakking ontdekken. Tijdens een zwangerschap klachten is voor mij nog redelijk oké, dat is tijdelijk. Maar blijvend urineverlies en pijn bij het vrijen, zou ik echt heel moeilijk kunnen accepteren.
Even een aanvulling op mijn reactie hierboven om wat meer context te geven. Ik ben het eens met @Fanne al kun je het nooit helemaal van tevoren inschatten. Ik heb na nr 3 wel een check bij de bekkenbodemfysio laten doen en alles voelde gewoon goed aan. Ondanks dat ik dus geen klachten dacht te merken van een verzakking (wat merk je dan exact? Dat balgevoel tijdens bijvoorbeeld gewoon lopen?)? Ik deed het meer uit voorzorg maar wist ook niet heel goed op welke klachten ik alert moest zijn. Maar ik heb tijdens deze zwangerschap (die snel is ontstaan na nr 3) wel serieus urineverlies gehad zoals ik al schreef, zonder dat ik dit bewust voelde. Ook echt vanaf het hele begin. Ging ik rustig wandelen op de loopband, merkte ik daarna wat urine in mijn Inlegkruisje . Ik merk dat op dit moment eigenlijk niet (geloof ik), maar wat ik zeker van plan ben is om vlak na de bevalling weer contact op te nemen met diezelfde bekkenbodemfysio. Dat is een hele prettige specialist in het ziekenhuis en die checken ook inwendig na de bevalling (ik geloof dat 6 weken standaard is) hoe het staat met eventuele (beginnende) verzakking. Ben wel bang voor blijvende klachten. Het is tegenwoordig wel zo dat beginnende klachten of klachten die nog niet ver gevorderd hartstikke goed verholpen kunnen worden. Via oefeningen bijvoorbeeld; of de juiste houding aannemen, niet té snel gaan sporten weer en soms ook wat aanvullende maatregelen - bijv een pessarium. Als je echt blijvende klachten eraan overhoudt kan je gynaecoloog je helpen. En het speelt geloof ik ook mee in hoeverre je zelf ook klachten ondervindt van een verzakking. Stel dat de boel bij mij wat verzakt zou blijven (wat me erg logisch zou lijken na 4 zwangerschappen) maar ik zou er geen hinder van ondervinden in de vorm van incontinentie of pijnklachten, dan hoeft er wat bij betreft ook niks aan gedaan te worden behalve wat fysio. Ik bedoel, mijn buikspieren zijn ook slapper. Ben heel benieuwd naar alle ‘schade’ straks
Hier 4 kids en na nummer 2 al een verzakking. Zowaar na nummer 4 is de verzakking minder geworden . Dat kan dus nog ook, dat het beter wordt . Nummer 5 en 6 en misschien nummer 7 komen ook nog wel, verzakking of niet. Weet je er is zoveel te doen tegen een verzakking en het is echt niet het einde van de wereld als je er last van hebt. Laat een verzakking je niet weerhouden van je kinderwens! Nu overigens nog steeds wel een uterus en voorwandverzakking (en ook een graad 1 milde achterwand verzakking), maar ik zit er echt niet mee. Ja wie weet heb ik straks incontinentie klachten als ik 60 ben, nou en? Dan kan je met een ring en weet ik niet hoeveel andere behandelingen wat eraan doen. Die kids zijn het mij meer dan waard . En ondertussen doe ik wel braaf de bekkenbodem oefeningen en hoop ik er verder weinig last van te hebben. Maar komt dat wel, jammer dan, dat hoort bij het krijgen van veel kinderen
Tja mijn zus is zwaar incontinent geworden na haar 3e. Elke bevalling werd t erger met haar verzakking. Ze kon geen sprintje meer trekken en de broek was nat. Niezen, hoesten... altijd stond de kraan open. Operatie had ze nodig uiteindelijk. Was geen pretje. Ze is ook echt gestopt na t 3e kindje. Beperkt je enorm in je doen als je incontinent bent. Ook als moeder zijnde. Dat gun ik je niet.
Serieus? fysiek of qua gevoel/klachten. Ja ik vind het echt een heeeeeel moeilijke “beslissing” En heb tot nu toe echt heel simpele/vlotte bevallingen gehad haha dus daar ben ik ook niet direct bang voor. Maar kwaliteit van leven… is wel weer belangrijk.
Ik heb 3 hele “makkelijke” bevallingen gehad van 1,5 uur maar de 4e bevalling is zeer traumatisch geweest en is me verzakking erger geworden dat ik er gewoon zwaar depressief van wordt. 8 weken geleden bevallen en nog steeds geen sex gehad, normaal na 3 weken alweer. Dus ja je zou een afspraak bij de gyn kunnen maken of t verstandig zal zijn ja of nee?
Kwaliteit van leven is voor iedereen natuurlijk anders. Wat de een prima te doen vindt is voor een ander haast ondraaglijk lijden. Hoe veel last je hiervan hebt is dus heel persoonlijk. Voor mij is een verzakking iets waar ik mijn schouders over ophaal ondanks de fysieke klachten. Maar ik snap dat het voor een ander iets verschrikkelijks kan zijn.