Dat C boos is op mij. Ze is in het bed van der broertje in slaap gevallen omdat ze ziek was en werd wakker in der hoogslaper. Nou blijft ze beweren dat ik haar daar in heb gelegd.. Zie je het al voor je? Kind weegt 30kg en die hoogslaper is 1,80m hoog Daarbij heb ik zelf griep dus krijg mezelf al amper van de bank af , laat staan dat ik zoiets zou proberen
mijn man is er niet. Ik denk dat ze zelf naar der eigen bed is gegaan, half slapend ofzo? Ze slapen op dezelfde kamer , anders had ik het wel gehoord.
Geweldig zulke dingen! Mijn ene zoon werd een keer wakker met een flinke kwak kots op zijn dekbed. Hij sliep onderop het stapelbed en hij bleef erbij dat hij dat niet was geweest, dat had J gedaan. Die sliep bovenop J was niet zo blij met deze beschuldiging
Lieve @GroeneBomen je verdriet om en je liefde voor je vader zijn zo goed voelbaar bij het lezen van je berichtjes.. ik wil je heel veel sterkte wensen ❤️❤️
Van mijn oudste dochter.... Zij gaat in de herfstvakantie met een stel vriendinnen naar walibi halloween. Kaartje krijgt ze van ons met nog een beetje extra voor wat te eten en drinken. En de jongste heeft komende week studiedag dus had ik bedacht om samen met haar een dagje efteling te doen. Ze zit veel thuis, weinig vriendinnen. Dus daar hadden we het net even over. Is mijn oudste opeens hartstikke boos op mij omdat het niet eerlijk is dat ze niet mee mag naar de efteling. Ook met de uitleg van haar walibi uitje is ze het er niet mee eens en vind ze het ontzettend oneerlijk dat ze niet mee mag. De efteling is heel anders dan walibi vind ze, de jongste durft daar volgens haar toch niet veel dus vind ze dat ze ook mee mag naar de efteling en wel een dagje thuis kan blijven van school....? Ik zie het verschil tussen het ene pretpark en het andere niet hoor
Nou, ik vind Walibi ook echt heel anders dan de Efteling, dus daarin volg ik je dochter wel. Maar ik ben het wel met je eens dat er een grens zit aan hetzelfde krijgen. Dus ik zou dochter niet haar zin geven.
Ik ben vorig weekend een dagje alleen met de jongste naar de Efteling geweest. Met de andere 2 doen we ook regelmatig een op een dingen. Bovendien gaat de oudste met school naar moviepark en de middelste naar de Efteling. Ze hoeven niet altijd precies hetzelfde te krijgen.
Dan zou ik haar de keuze geven walibi zelf te betalen en op een studiedag naar de efteling met haar te gaan.. Of heel gauw te stoppen met zeuren voordat ze überhaupt niks meer krijgt
Is het omdat ze iets met jou alleen wil doen of het feit dat ze dat ook wil. Want als ze dat ook wil zal ze 1 van de 2 zelf moeten betalen. Of stoppen met zeuren. Ik neem aan dat ze wel in kan zien dat hey niet eerlijk is dat ze dan naar 2 pretparken gaat en haar zusje 1. Of neemt ze die dan ook mee
Ik vind het altijd wat lastig om te zeggen wat ik dan zou doen, simpelweg omdat ik nog geen kinderen heb in die leeftijd. Maar is zeiden en drammen niet zeuren en drammen ongeacht welke leeftijd? Sowieso met dit soort dingen dan? Mijn zusje heeft wel kinderen in precies dezelfde leeftijd als jij en die heeft zoiets wel een keer aan de hand gehad laatst. Die heeft toen gezegd dat de oudste, als hij nog langer zo zou zeiken, hij zijn eigen uitje op zijn buik kon schrijven en dat Luc minder kinderachtig was Hij wist niet hoe snel hij moest stoppen met drammen
Het gaat haar er niet zozeer om dat ze iets met mij wil doen, het is voor haar echt dat de efteling een heel ander soort pretpark is. In de herfstvakantie hebben we bv ook al de afspraak dat ik samen met haar een dagje ga winkelen in Duitsland, dus het gaat er niet om dat ze een dagje wat leuks wil doen met mij. Ze vind het gewoon niet eerlijk. Begin dit jaar is zij zelf een dagje naar de efteling geweest met de ah-zegels terwijl zus naar school moest. Ze kan het gewoon niet hebben..... Maar goed, inmiddels nog ff met haar gesproken en de lucht is geklaard. Ze snapt dat haar zus gewoon geluk heeft met haar studiedag, en een andere keer heeft zij weer mazzel.....
Dat de mist in mijn hoofd langzaam wegtrekt en ik weer meer in de wereld sta. Meer ruimte heb voor ook de kinderen, keuzes maken en niet de hele dag door hysterisch te huilen. Ik kom zelfs weer buiten. En hoe ontzettend lastig t is als er 0 op papier staat van te voren en wij alles moeten uitzoeken. Van abonnementen tot rekeningnummers en muziek en zelfs of t begraven of cremeren gewenst is. Moeders is digibeet en bezig met de stormloop in huis (begint al om 10 in de ochtend. Net is de laatste vertrokken) dus alles komt op ons aan. Morgen sluiten we onszelf op boven om hard te werken. Toespraak hebben we ook nog niet in elkaar. Ik heb plechtig beloofd dat ik nu al een bestand of mapje ga maken met alle rekeningnummers, wat we waar hebben lopen etc.
Dit zijn echt hele zware tijden voor jullie! Wil jullie heel veel sterkte wensen voor de komende tijd!
Deze tijd is enorm heftig. Je wordt zo geleefd. Ik herinner me nog zo goed (bijna 13 jaar geleden dat mijn vader overleed) dat ik in een soort waas leefde. Wel enorm fijn om steeds te lezen dat jullie alles samen doen en dat jullie veel steun hebben aan familie en vrienden etc. En dat jullie een mooi afscheid kunnen hebben. Dat heb ik zo gemist (vader is in Turkije begraven dus dat is allemaal anders dan hier en er was op dat moment ruzie in de familie).
Wat verdrietig dat het afscheid voor jou zo is verlopen ja dat blijft je bij... Huis wordt platgelopen hier, buren, familie, vrienden. Alleen komen langs en ze blijven ook echt even een langere tijd. Lijkt wel gewoon visite zeggen we wel eens. Pa had t geweldig gevonden. Maar dit helpt ons wel om terug te kijken op een vreselijke tijd die tegelijkertijd zo warm en liefdevol was. Dat weet ik zeker. We huilen, we lachen, we knuffelen ons suf. En t is zo fijn om dit samen met broer en zus goed te regelen en ik vind het echt verdrietig dat het voor jou anders is gelopen t is al vreselijj genoeg om je vader te verliezen
Meis toch. Ik denk zo aan je! Wij hebben dat toen gehad met het opzeggen van het telefoonabonnement van m’n vader. Ik was erbij toen m’n moeder belde. Kreeg ze zo’n mens aan de telefoon: ‘ja mevrouw, dat moet uw man zelf doen. Waar is hij?’ M’n moeder: ‘ja maar dat is het probleem’ Dat mens: ‘ja als hij het zelf niet zegt kan ik niks hè? U zult uw man nu een brief moeten laten opstellen of hij moet even bellen naar ons’ M’n moeder: ‘m’n man is overleden’ Die vrouw: ‘ja hij zal het echt zelf moeten doen’ Toen heb ik de telefoon maar even overgenomen @GroeneBomen; je doet het goed. Echt waar.