Hallo meiden, Binnenkort starten wij met ons IVF-traject. Heel spannend allemaal. Waar ik vooral tegenop zie is het zelf toedienen van de vele injecties. Hoe is dit bij jullie gegaan? Hoe pakte je dit aan? Is het erg lastig om te doen? Merk dat ik daarvoor echt nog een drempel over moet. Dan maar niet te spreken van de puncties, maar dat komt later. Stap voor stap. Eerst starten met de medicatie. Kortom, hoe hebben jullie dit ervaren?
Ik vond de eerste injectie heel spannend, ondanks dat ik zelf verpleegkundige ben en echt wel weet hoe en wat... Het is toch anders wanneer je die naald in je eigen buik moet prikken. Maar het viel me zo mee! Ik vond het spuiten heel erg meevallen en ik kijk er ook niet tegenop dat we binnenkort de derde ronde in gaan. Ik vind persoonlijk het mentale gedeelte veel heftiger dan het fysieke gedeelte.
Hoi Narcisje, dank voor je reactie! Doet me goed te lezen dat een verpleegkundige het ook spannend vindt. Zo voel ik me minder een ‘aanstelster’. Lijkt me logisch dat het bij jezelf wel een ding kan zijn. Fijn dat het is meegevallen. Tja, psychisch lijkt het me ook behoorlijk pittig. Ben benieuwd hoe en of ik dat ga trekken. Jij heel veel succes de derde ronde, hopelijk is drie keer scheepsrecht voor jou!
Blijf er over praten in je omgeving, dat helpt. En geef goed je grenzen aan op bijv je werk, dat heb ik ook gedaan en daardoor was het goed vol te houden. En dank je wel
Hier zette mijn man alle injecties. Heb het eenmaal geprobeerd maar lukte niet. En eerlijk vond het wel fijn dat we dit samen deden.
Ik vond t niet spannend maar best veel. Het prikken liet ik mijn partner doen. Ik begon toen einde van t jaar. De menstruatie 1e echo... toen kwam er nog FSH prikpen bij.. nog 1 of 2 echos toen de punctie. Voor de punctie nog pregnyl en utrogestan 3 dagen na de punctie terugplaatsing
Maar je hebt het nu over puncties... Als ze in je 1e punctie genoeg kwalitatief goede eicellen hebben hoef je misschien niet meer puncties Ik dacht dat ook toen. Ik krijg er maar 3 vergoed tot 43 jaar. Maar uit eerste punctie had ik 2 goede eicellen over en was meteen zwanger 41 jaar !
Ja, dat is nog wel een dingetje hier. Op één vriendin na weet verder helemaal niemand over ons traject. Op werk zou ik het liefst helemaal niets vertellen, maar ik heb gemerkt dat dat met de vele ziekenhuisafspraken best lastig gaat kunnen worden.
Dat is een positieve gedachte. Het zou inderdaad kunnen dat er maar één punctie nodig is. Ik hoop het van harte. Is meer uit zelfbescherming dat ik van meerdere puncties uitga, dan kan het alleen maar meevallen Maar ik snap je gedachte hoor, ik blijf positief. Hopelijk bij mij net zoveel succes als bij jou.
Ik heb nog nooit een blauwe plek oid gehad. Ik heb 6 ronden gespoten, doe alles zelf De eerste is altijd het spannendste. Mijn vader is diabeet en behandel het als puur suiker prikken in mijn hoofd. Als ik er de kinderwens niet aan verbind vind ik het een stuk minder spannend zeg maar.
Fijn dat je nooit problemen met het prikken heb gehad. Jaren geleden heb ik mijn vader Fragmin-injecties moeten toedienen. Dat waren soortgelijke spuitjes. Hopelijk vallen deze bij mezelf ook mee. Stapje voor stapje. Wat ik me eigenlijk ook nog afvroeg; ik las ergens dat ze voor de eicelpunctie door je vaginawand moeten prikken, weet iemand of dit klopt? Dat lijkt me namelijk wel een erg pijnlijke. Aan de andere kant, je eierstokken liggen natuurlijk niet in je baarmoeder, dus de info zou kunnen kloppen. Je eileiders staan wel in verbinding met je baarmoeder, maar dacht dat de eierstokken weer op een afstandje lagen. Weet iemand hoe dit precies zit? De biologieles is ook alweer een tijd geleden zullen we maar zeggen en tijdens de uitleg van de IVF heb ik hier helemaal niet bij stil gestaan
De punctie gaat inderdaad middels een naald door de vaginawand je eierstokken in. Maar als het goed is krijg je gewoon pijnstilling hoor! Heb je geen informatie folder van het ziekenhuis gekregen? Waar ben je onder behandeling?
Logisch dat je het spannend vindt! Er komt sowiso veel op je af en er hangt veel af van zo’n traject. Dan nog het zelf spuiten etc.. Mijn ervaring: ik vond het spuiten prima te doen! De eerste keer is even raar maar je krijgt er snel handigheid in. Neem er vooral de tijd voor, niet snel snel voor je bv de deur uit moet. Ik zette ze altijd in de ochtend. Ontbijt en thee naast me, spuit even opwarmen tussen je handen en dan zette ik hem rustig. Ik pakte altijd een stuk huid/vet stevig vast, dan spuit er recht op in en de vloeistof heel rustig eruit drukken. Ondertussen serietje aan, dan was ik afgeleid en ging het zetten en spuiten vanzelf. Dan bleef ik lekker even zitten met m’n ontbijtje en serie. Dit werkte voor mij het meest ontspannends. Had wel eens wat last van duizelingen na het spuiten, als ik het rustig aanpakte dan viel dat erg mee. De punctie heb ik veel verhalen over gelezen. Zelf 2 puncties gehad. De eerste was niet fijn (zachtjes uitgedrukt), had weinig pijnstilling en deze deed weinig. De tweede punctie morfine en dat ging een stuk beter. Nog niet fijn maar was te doen. Het is ook echt maar kort en voor een goed doel. Moet wel zeggen dat het bij mij wat gevoelig was en de eierstokken er niet gunstig voor lagen. Dat hielp ook niet.
Van mij wist het werk het niet. Maar ik vond t meevallen met vele ziekenhuisbezoeken tenminste van t 30 dagen traject. Ik werkte parttime dus vaak viel het op mijn vrije dag of weekend. En die keer dat je een echo hebt onder werktijd. Kon ik zeggen privé afspraak of ik ben even een paar uur afwezig. We werken veel thuis en dat is geen probleem. Wat wel t probleem was dat manlief vrij moest pakken voor zoontje op te vangen. Die mocht niet naar opvang want ik had geen cruciaal beroep. QUOTE="Nylla, post: 24355056, member: 122756"]Dat is een positieve gedachte. Het zou inderdaad kunnen dat er maar één punctie nodig is. Ik hoop het van harte. Is meer uit zelfbescherming dat ik van meerdere puncties uitga, dan kan het alleen maar meevallen Maar ik snap je gedachte hoor, ik blijf positief. Hopelijk bij mij net zoveel succes als bij jou.[/QUOTE]
Ik zou daar toch wat mee opletten of je moet een mensenmens als leiding hebben. QUOTE="Nylla, post: 24355052, member: 122756"]Ja, dat is nog wel een dingetje hier. Op één vriendin na weet verder helemaal niemand over ons traject. Op werk zou ik het liefst helemaal niets vertellen, maar ik heb gemerkt dat dat met de vele ziekenhuisafspraken best lastig gaat kunnen worden.[/QUOTE]
Wat een spannende periode! Hier zijn we een jaar geleden gestart met de eerste ronde (toen zat ik aan de pil voor de eerste ronde). De eerste prikken waren een beetje spannend, je hoopt toch dat je het doet zoals het moet. Gelukkig krijg je ook instructies mee en oefen je de eerste spuit met water (die je vervolgens er niet inspuit). Wat kan helpen is je buik iets koelen met een ijsklontje. Hierdoor wordt je buik op die ene plek net wat verdoofd qua gevoel en dat kan het prikken prettiger maken. Dit heb ik alleen gedaan in de periode dat ik moest stimuleren en twee prikken achter elkaar in de ochtend moest zetten (Decapeptyl en Menopur). Toen ik alleen met Decapeptyl startte, deed ik dat niet.
Een paar goede collegas wisten dit. Die zeiden ook beter niet iedereen op t werk vertellen want het is heel erg prive. ook onze leidinggevende was niet menselijk en anti kind. En zou me alleen weer stress hebben gegeven waardoor ik dacht dat t niet zou lukken (1e zwangerschap veel stress gegeven)
Pijnstilling tablet uur vantevoren en infuus. t prikken duurde echt zoo kort. Meer tijd kwijt met gaan liggen. Gegevens checken enz. Ik vond t geen pijndoen.
Haha, dit is dus precies het plaatje waar ik zo van geschrokken ben! Dit plaatje heb ik op internet voorbij zien komen. Het ziekenhuis heeft wel op basis van plaatjes de uitleg gegeven, maar daar kon ik dit niet goed uit op maken. Hopelijk is de pijnstilling voldoende.
Dank voor het delen van je ervaring. Ik moet voor mezelf ook een manier vinden om een redelijk ontspannen sfeer te creëren voor het spuiten, denk dat dat zeker zal helpen. Punctie duurt gelukkig niet lang, dus daar probeer ik me dan maar aan vast te houden en idd; het feit dat het voor een goed doel is.