@Adje: Ik maak me niet zo zorgen omdat mijn man eventueel domme dingen doet, zelfs niet per se dat mijn kinderen ze doen, maar wél dat ánderen ze doen en daarmee ook de mensen waar ik van houd iets mee aan doen. En vroeger hadden ouders die zorgen ook, de mijne tenminste wel. Zij probeerden die dus ook, met de mogelijkheden die er toen waren, in te perken. Net als dat veel mensen nu doen. Zolang je er mensen of jezelf geen dingen door gaat onthouden ed, zie ik het probleem niet zo.
Ja dat snap ik wel, maar dat lijkt me toch heel lastig voor jezelf. Ik kan dat dus gelukkig uitschakelen. Ik ga daar gewoon niet over nadenken. Heeft ook geen zin, want anderen die domme dingen doen en daarbij je naasten pijn doen, kan ook overdag gebeuren. Onder naar werk, school, op het werk, op school, in de winkel, etc. En even cru gezegd: het helpt mijn dochter geen donder dat ik wakker lig als zij daadwerkelijk die ene idioot die haar kwaad wil doen tegenkomt. Ik maak natuurlijk ook afspraken met mijn pubers om e.e.a. te voorkomen, zoals niet alleen naar huis fietsen, niet in de auto stappen van iemand die heeft gedronken, etc. En dan weten ze dat ze me altijd kunnen bellen, dan kom ik ze wel halen. Maar alles daar buiten laat ik dus echt gewoon los. Ik zie loslaten dus ook niet als loze kreet, maar iets wat je daadwerkelijk zelf kan doen. Mijn oudste gaat binnenkort een jaar naar de usa als aupair. Ik kan daar een hoop horrorscenario’s bij laten opdoemen, maar dat doe ik niet, want ze moet uiteindelijk toch haar eigen weg vinden. En dan heb ik de keuze: ga ik een jaar lang niet meer slapen uit ongerustheid of schakel ik die onrust uit.
Ik slaap wekelijks 4 nachten alleen. Maar op het begin vond ik het ook lastig. Niet het feit dat mijn man er niet was maar ik was doodsbang dat er ingebroken werd. Van elk geluidje zat er rechtop, mijn hersenen gingen overuren draaien en ik bedacht de meest vreselijke horror scenario’s Ik durfde snachts ook niet naar beneden. het los laten heeft mij wel echt geholpen. Heeft wel even geduurd hoor. Maar ik durf nu wel naar beneden en kijk niet meer op van rare geluiden.
@Adje: Als het een keus was, dan zou ik het ook uitschakelen, maar dat is het (voor mij) dus niet. En er wel over nadenken maakt het probleem niet altijd meteen groot genoeg om 'er wat mee te doen'. Voor mij werkt die wekker zetten om 's avonds rustiger te gaan slapen. Ieder zijn eigen manier dus. En juist fijn van een forum als dit, dat iemand die om tips vraagt, dan van verschillende mensen verschillende tips krijgt. Dan kan iemand uitzoeken en uitproberen wat voor hem/haar werkt.
@jessy77 wat grappig, mijn man is nu ook voor 4 dagen naar Parijs voor zn werk. Ik heb ook last van slecht slapen als hij er niet is. Niet omdat ik bang ben dat er iets met hem gebeurt of dat ik bang ben voor inbrekers… maar op de een of andere manier sta ik heel erg “aan” dan. Ik wil alles heel erg goed doen, omdat ik niet wil dat de kinderen hem missen, of dat er iets mis gaat. Ik wil dan ook niets afzeggen of voor de makkelijke weg kiezen. Dus gisteravond na mn werk was ik de hele avond totaal in de weer met sporten, kinderen, koken, ouderavond, huiswerk, poetsen… Toen het bedtijd was , was ik helemaal hyper dus ik lag te stuiteren in mn bed tot een uur of 3 en dan om 6:30 gaat de wekker weer Ik ben blij als hij weer thuis is! De oplossing is natuurlijk afentoe een keer nee zeggen tegen iets en wat meer rust plannen in de avond… maar ja. Ik had er wel ooit last van, van angst dat mijn man iets zou overkomen. Maar andersom is mijn man echt nooit bang dat mij iets overkomt. En als ik dan savonds een keer weg was dan probeerde ik me voor te stellen hoe dat zou voelen, als mijn man thuis zou zitten en bang zou zijn dat me iets overkwam. Dat voelde heel gek en onrealistisch. Ik zat dan gewoon gezellig in een restaurant met collega’s bijvoorbeeld… natuurlijk overkwam me dan helemaal niks! Misschien helpt dit gedachten-experiment jou ook?
Precies, alleen hebben wij beide een totaal andere tip voor ts. En dan is het aan haar om te kijken waar ze wat aan denkt te kunnen hebben.
Ow sorry Ja heel onhandig, ik had een persoonlijke ervaring gedeeld mbt dit onderwerp, maar toen dacht ik; dit topic gaat niet over mij, dus heb ik het weer weggehaald. Voor wat betreft de quote ging het om dit stukje; En even cru gezegd: het helpt mijn dochter geen donder dat ik wakker lig als zij daadwerkelijk die ene idioot die haar kwaad wil doen tegenkomt. Dat is namelijk zó waar!
Mijn vriend werkt 's nachts. Dan slaap ik zoveel fijner. Hij slaapt dan als ie vroeg klaar is, zelfs op de bank, zodat ie mij niet wakker maakt. Want dat vind ik dan weer irritant, rond 6 uur dat hij dan erin komt. Dan slaap ik niet meer verder.
Hier is het juist andersom. Ik slaap juist slechter wanneer hij wel in bed ligt.\ Komt meestal denk ik omdat hij niet alleen in ploegen werkt (en dus elke 3 weken een week nachtdienst heeft) maar ook omdat het echt superveel voorkomt dat hij dus of op de bank in slaap valt of ergens pas om 5/6 uur naar boven komt en ik er een uur of 2 later alweer uit ben. Als hij dan wel een paar avonden in bed komt liggen ligt hij eigenlijk alleen maar in de weg soms
Ik vind dat dus echt heel anders. Als ik weet dat ie niet komt slaap ik heerlijk. Anders slaap ik toch niet diep.. wakker bij ieder geluidje. Ohja, oordoppen!
Als je (zoals ik) gewoon lekkerder slaapt met gezelschap, misschien dan met (een van) je kinderen een slaapfeestje houden in jullie bed? Ik weet niet hoe oud jouw kinderen precies zijn hoor, maar als jij van 1997 bent zullen het nog geen pubers wezen