Ons zoontje gaat sinds dit schooljaar naar school wat hij super leuk vindt. De BSO daarentegen wil hij eigenlijk niet naartoe. De BSO zit in hetzelfde pand als het KDV waar hij naartoe ging, hij kende alle leidsters al, is tijdens de zomervakantie overgegaan samen met 2 KDV groepsgenootjes die ook 4 zijn geworden en de eerste weken ging dat super. Maar nu wil hij dus niet meer naar de BSO. Hij gaat 2 dagen in de week naar de VSO en BSO en die 2 dagen is het drama om op tijd de deur uit te komen. Als ik hem zelf zou brengen ben ik echt te laat op mijn werk dus de VSO skippen is helaas geen optie. Ik zorg zelf dat ik uiterlijk 7.00u aangekleed ben zodat ik om 7.00u zoontje wakker kan maken. Dan begint vrijwel direct het gezeur dat hij niet wil dat de BSO hem naar school brengt. Ik leg hem altijd uit dat het niet anders kan, dat ik hem aan het eind van de dag weer kom halen en dat de andere 3 dagen papa of mama hem wegbrengt. Meestal lukt het dan nog wel om redelijk vlot beneden te komen maar dan begint echt het getreuzel. Hij heeft dan 40 min om zijn brood te eten maar dat is dus echt drama. Ik ben niks anders aan het doen dan hem aan te sporen om te eten. Niks zeggen werkt ook niet, dan eet hij niet/gaat hij er mee zitten spelen. De deur uit gaan met brood in de hand van dan had je maar door moeten eten werkt ook niet dan ontploft er een bom. Ook andere dingen die net ff niet gaan zijn reden om te gaan huilen/mopperen. Het gekke is dat op de andere 3 dagen het wel lukt om op tijd klaar te zijn. Dan heeft hij weliswaar meer tijd voor we de deur uit moeten, maar dan is hij meestal klaar op de tijd dat we voor de BSO de deur uit zouden moeten (terwijl hij juist vaak pas 7.15u uit bed komt). En dat gaat dan veel meer vanzelf. In het begin gooide ik het op hij moet wennen maar inmiddels zijn we 7 weken verder en is het nog steeds drama. De meeste dagen geef ik hem huilend bij de BSO af. Bij mijn dochter van 1 die een keer door een voor haar onbekende leidster wordt aangepakt en eenkennig reageert kan ik me daar prima overheen zetten, zodra ze op de groep is, is het over, maar bij mijn zoontje van 4 raakt dat me echt in mijn moederhart. En die stress ‘s ochtends zorgt er ook voor dat ik de rest van de dag al met zo’n achterstand begin en niet lekker in mijn werk kom. Iemand tips hoe we dit kunnen veranderen? Zodat we wel op tijd en zonder stress de deur uit gaan. En dat hij de BSO leuk gaat vinden? Want als ik het zo bekijk kan het niet anders dan dat daar het getreuzel vandaan komt.
Heb je met hem gepraat over waarom hij niet wil dat de bso hem brengt. Is er iets specifieks wat hij niet fijn vindt?
Probeer regelmatig met hem te praten erover. Op de vraag waarom hij niet wil dat de BSO hem brengt krijg ik alleen maar als reactie “omdat ik wil dat jij me brengt” Over waarom de BSO niet leuk is krijg ik geen duidelijk antwoord, maar kijkend naar zijn karakter en wat ik van de leidsters hoor (ook van de peuterleidster die hem goed kent en een beetje meedenkt/kijkt) vindt hij het lastig dat de groep wat groter is met ook grotere kinderen waardoor het soms toch wat drukker is. Als ze lekker aan het spelen zijn gaat het prima, ook met de grote kinderen, maar als het dan even een druk moment is, uit school komen, binnenkomen van het buitenspelen, aan tafel gaan, dan vindt hij het spannend en gaat hij huilen. Er gaan overigens veel minder kindjes naar de VSO dus dan is het niet druk. Ze houden hier echt wel rekening mee, nemen hem even apart en geven aan dat het echt verbeterd, maar ik merk dat nog niet in het er naartoe willen.
Misschien denk hij dat als hij niet eet en gaat treuzelen je hem niet gaat brengen. Uitleggen nu ga je zitten en ga je eten. Je krijgt zoveel tijd en dan moet het op zijn. Misschien een timer zetten zo dat hij kan zien hoeveel tijd nog. Bij treuzelen veranderd er alleen dat je niks hebt gegeten, je gaat toch. Niet op dan gaat het mee voor als tussendoortje op school. Soms zijn er dingen die nou eenmaal zo zijn. Wanneer het goed gaat op reageren en voor de rest maar zo laten. Op andere momenten samen eens bespreken wat leuk is op de vso/bso en wat is lastig.
Wat zegt de bso er zelf van. Als hij daar is hoe gaat het dan met hem? Ook na schooltijd. Mijn dochters wilde ook niet altijd naar de bso. Maar er moet echt gewerkt worden. Ik zal daar ook heel duidelijk in zijn. BSO is geen keuze. Net zoiets als tandenpoetsen. Ik zou gewoon zeggen eet door want we moeten zo weg. Dat werkte hier trouwens niet. Hier gingen we dan dus ook zonder boterham de deur uit. Zo leerden ze wel dat treuzelen geen zin had. Ik deed altijd een boterham in een zakje en gaf die aan de leidster. Bij de vso is nog genoeg tijd om die boterham er in te werken. En anders maar een dagje niet. Ik kan ze niet dwingen om te eten. Alleen aanbieden.
Hier moeten ze ook naar de vso/opvang. De keuze is hier thuis eten of op de bso/opvang. Als ze thuis eten dan weten dat ze op tijd klaar moeten zijn. Hebben ze t niet op dan hebben ze pech. Jongste eet dan bij de gastouder wel weer en oudste eet vij de vso of ze moet wachten op het fruit moment op school. Tot nu toe dochter nog maar 1 keer in pyjma naar de vso gebracht. Kleren in de tas en kleed je maar aan bij de bso. Daarna nooit meer nodig geweest.
Tja, sorry maar wat moet dat moet. Als er geen traumatische reden achterzit heeft hij gewoon pech. Toen de mijne nog op de dagopvang zat en bij vlagen was het drama heb ik hem gewoon op een ochtend ( na heel wat gemartel, was me nog eerder gelukt om een wilde zwerfkat in het kinderstoeltje te proppen) gewoon weer terug achter het carporthek gezet en ben zelf in de auto gaan zitten en de auto gestart. Nou toen kon hij ineens heel snel meewerken. Moet ook toegeven dat mij de stoom ook uit mijn oren kwam... Ik zou hem gewoon eens aan de tafel laten zitten en net doen alsof man en jij weggaan en zeggen: je red je maar... Zal wel niet pedagogisch verantwoord zijn en kind zal later wel een psychiater nodig zijn maar niet alles gaat naar kind zijn zin in het leven.
In 40 minuten aan kleden en eten? Misschien toch eerder uit bed halen. En in rust eten,aankleden, etc. Hier met dat geen drama. Wel aankleden. Ze mag met de ipad ontbijten. Anders zit er helemaal geen vaart in. Denk dat ik haar maar een keer in piama naar school laat gaan
Hij wil wel naar school en ik weet niet of hij al zo ver door denkt dat als we te laat bij de bso zijn, ik hem zelf zal moeten brengen, dat heb ik ook nooit benoemd. Maar die timer is wel een idee, dat werkt bij het treuzelen met avondeten wat hij niet lekker vindt ook wel goed.
Bij de bso geven ze aan dat hij wel lekker speelt, ook goed met alle andere kindjes overweg kan, maar de drukke momenten waarbij ze bijv uit school komen, binnenkomen van het buitenspelen, aan tafel gaan, dan raakt hij overprikkelt en gaat hij huilen. Meestal is het snel weer over, een enkele keer is hij nog even naar zijn juf van de peuters gegaan om even uit de drukte te zijn, maar dan is het ook 5 min later weer goed en voegt hij zich weer bij de bso groep. En ze geven aan de het wel steeds beter gaat, dat merk ik dus alleen nog niet aan zijn wil om er naartoe te gaan. Hij komt wel altijd vrolijk thuis, wel moe, maar dat lijkt me logisch, na een school + bso dag. Dat is ook altijd mijn reactie, mama moet werken om geld te verdienen dus je zal toch echt naar de bso moeten. Ik wil inderdaad even overleggen of hij bij de bso (de rest van) zijn brood op kan eten, anders kijken of ik het bij het 10 uurtje op school erbij kan doen.
Ik geef hem ook aan dat er geen andere optie is dan de bso omdat ik moet werken. Hier is het geen fysiek tegenstribbelen waarbij ik hem met moeite de auto in krijg oid, en dat wil ik ook graag voorkomen. Ik zoek dus vooral naar een manier om te zorgen dat hij het wel leuk gaat vinden.
40 minuten is de tijd die hij heeft om te eten, dan is hij al aangekleed. Dat zou toch genoeg moeten zijn… Op school bij de overblijf heeft hij in minder tijd zonder moeite zijn brood schoon op.
Op vso dagen heeft dochter 40 minuten om te eten, aan te kleden, tanden poetsen. Dat werkt echt prima. Juist omdat er geen ruimte is voor getreuzel. Hoe langer de tijd, hoe lastiger hier.
Hier komen de kinderen rond 6:45/07:00 uit bed en gaan rond 7:30 de deur uit. Scheelt wel dat ik 1 van de 2 dagen opvang thuis werk dus dan red ik het ook nog als we om 7:45 de deur uit gaan. De andere dag moet ik uiterlijk om 7:45 vertrekken bij de bso. @Annefien ik zou idd kijken hoe t met een timer gaat. En denk dat je los moet laten dat het leuk moet zijn. Prima als t leuk is maar als t niet leuk is dan moet het alsnog
Hier staat brood al voorgesmeerd in de koelkast voor t ontbijt. Normaliter kijkt ze tv en eet dr boterham, kleed zich om en dan doe ik dr haren. Is t in treuzelmodus gaat die tv dus uit en pas weer aan als ze klaar is, mits daarvoor nog tijd is dan. Her loss not mine. Eet ze niet, prima, gaat die boterham in trommel in de tas en zoekt ze t op de vso maar uit. Wederom, her loss not mine. Maar dit exemplaar is vrij koppig en hardnekkig. Genetisch geloof ik, ik ben zelf geen haar beter. En het vooral HAAR probleem laten blijven werkt erg goed, bij haar althans (en zeker ook niet met alles)
Zoals ik het lees wat je schrijft zou je de VSO stopzetten om hem als dat zou kunnen. Je legt telkens uit dat het niet anders kan. Het raakt je in je moederhart. Misschien eens proberen je eigen gevoel uit te schakelen hierin? Het is nou eenmaal niet anders. Zolang hij merkt dat JIJ het vervelend voor hem vindt en je er in mee blijft gaan qua gevoel zal er weinig veranderen. Je kind voelt dit haarfijn aan. Hier ook wel bij tijden gehad toen ze klein waren, en ook heel praktisch gewoon brood meegegeven om op te eten bij de VSO. Waaide vanzelf weer over.
Dat is herkenbaar, zoon is erg koppig en standvastig en heeft dat niet van een vreemde. Maar hij is ook erg gevoelig en ook dat heeft ie van mij. En ik denk dat dat me nu een beetje in de weg zit. Bij het kdv was ik er heel makkelijk in, zodra ik de hoek om was, het over en ‘s middags wilde hij niet mee naar huis, maar nu is hij echt verdrietig, ook gedurende de dag, het zijn geen krokodillen tranen om het maar zo te zeggen, dat maakt dat ik het moeilijker vind. Maar ik moet inderdaad wat harder zijn, als je niet eet is dit het gevolg, jouw keuze, jouw probleem. ‘S avonds doe ik dat ook dus ‘s ochtends moet het dezelfde strategie worden.
Het is niet dat ik het stop zou zetten voor hem, maar ik vind het een hoop geld voor 30 tot 40 min opvang en ik breng hem als het qua tijd zou kunnen net zo lief zelf naar school (sta daarna alleen gruwelijk vast om daar weer weg te komen en dan ben ik echt veel te laat op kantoor). Dus wat dat betreft geen andere optie dan de vso. Wat ik in reactie op vero0504 ook schrijf, bij het kdv kon ik daar prima mee omgaan, maar nu vind ik het inderdaad moeilijker. Het is een gevoelig jongetje, daar zit ook de oorzaak van het moeilijk vinden op de bso, maar je hebt een punt dat hij ook voelt dat ik het lastig vindt dat hij het moeilijk vindt. Dat helpt inderdaad niet mee. Dus ik moet inderdaad proberen mijn gevoel wat uit te schakelen en er wat praktischer in te zitten.
Het is niet zo zeer harder, maar je laat zijn "probleem" niet jouw probleem worden...meeeh lastig uitleggen zo klinkt t wel erg bot. G heeft er ook wel eens commentaar op hoor, maar als ze weet dat t hoe dan ook gebeurd en daar gewoon geen ruimte voor onderhandeling in zit en vertraging vanuit haar kant geen invloed heeft (want dan eet ze maar op de vso). Dan steekt ze daar ook geen energie in. Op andere punten heeft ze dan weer wel die ruimte/keuze en anders maak ik die ruimte. Ze heeft ook een mening en tuurlijk telt die, maar ze maakt niet de dienst uit. Momenteel onderhandelingen gaande over bedtijd, ze mag langer opblijven maar dan trekt ze wel vast dr pyjama aan en poets dr tanden....(oftewel we draaien de boel gewoon om en ze kleed zich als een razende beneden om, maar effectief is ze langer beneden dus zij wint en de doorlooptijd is exact t zelfde )