Hoop het ook echt ! Hoe is het bij jou? Nog een keer getest vandaag of probeer je er nu op te vertrouwen ?
nee ik heb geen testen meer thuis. Anders had ik t wel gedaan vandaag. Heb bewust niet gehaald. Ik ben echt een stress kip als het om testen gaat. Ik heb een mail gestuurd naar m’n ziekenhuis voor een vroege echo. Enige wat ik nu kan doen is wachten helaas
Ja, hoe moeilijk het ook is… je kan alleen maar afwachten. Vind je test overigens wel echt hoopgevend !
dankjewel. Ja die predictor wel gelukkig. De action moet je iig niet kopen die geven heel licht aan. Zag het ook bij andere.
Hier nog lichte krampjes, bloed nu wel. Hcg is aan het zakken vanmorgen bloedgeprikt. Vlg week terug bloedprikken. Komende week nog wel een gesprek staan met arts die laat ik ook lekker staan want wil wel t een en ander vragen. Iemand een idee wanneer nu ongeveer de vlg tp zou kunnen zijn na mijn miskraam? Donderdag miskraam gehad, wss enkele dagen nu bloed verlies maar dat is geen menstruatie zoals ik begrijp, maar van mezelf word ik wss ook niet ongesteld dus vraag me af hoe het vervolg er dan uit ziet gezien ik nu bloed en m'n bms neem ik aan dun wordt.
In principe moet je na een miskraam een cyclus overslaan . Dus nu wachten tot je menstruatie — die cyclus is je rustmaand — menstruatie die dan volgt, kun je weer starten . Zo ging het bij mij
Ah oke ja zal het allemaal navragen. Ik zou dan ook weer medicatie moeten nemen om die menstruatie weer op te wekken neem ik aan want vanwege m'n pcos krijg ik terugplaatsing in kunstmatige cyclus.
Misschien dat het dan wel anders gaat… geen idee eigenlijk ! Mijn menstruatie kwam iets later dan dat ik gewend was, weekje later ongeveer . Maar ik heb een vrij regelmatige cyclus, dus dat is niet echt te vergelijken. Hoe gaat het nu met je ? Kan je het een beetje een plekje geven ?
Hier vandaag gesprek gehad met de uroloog. Mijn man krijgt 30 november de TESE operatie. In eerste instantie zou hij een PESA krijgen maar ze hebben nu voor een TESE gekozen omdat het effectiever zou zijn. Erg blij dat het komende maand nog kan (anders werd het januari). Ik merkte wel dat ik op de terugweg in de auto emotioneel was. Ook door die miskraam. Alles spookt door je hoofd. Onze zoon duurde bijna 5 jaar met veel tegenslagen, hebben we dan nog niet genoeg te voortduren gehad? Moest dat nou echt die miskraam? Nu moet alles weer opnieuw en anders was mijn man die operatie bespaard gebleven. Ik weet dat het geen zin heeft om dat allemaal te denken en ook niet als je er wel een antwoord op hebt maar vandaag was ik gewoon even verdrietig. Morgen gaan we er tegenaan maar vandaag moet het er even uit. Ik voel me ook schuldig naar mijn man toe. Omdat ik een miskraam heb gehad moet hij die operatie. Ik weet dat ik er niks aan kan doen maar toch voelt het ergens zo.
@LisaW27 oh lieverd, dikke knuffel. Het is ook niet niks allemaal. Ik weet zeker dat hij je niks kwalijk neemt. Hier heeft mijn man 1 keer gezegd dat hij het zo erg vond dat het zijn schuld was dat we het traject in moesten. Dat vond ik zo erg. Ik zie het helemaal niet als iemands schuld maar ons gezamenlijke traject. Het is niet jouw schuld. Wat fijn dat het al zo snel kan gebeuren! Heel veel succes ❤️
Agh meid toch .. geef jezelf alsjeblieft niet de schuld . Aan een miskraam kun je helemaal niets doen! Het is een loodzwaar traject en je hebt echt je portie wel gehad. Maar geef niet jezelf hier de schuld van. Verdriet mag er zeker zijn en gooi dat er zeker uit. Ik denk dat wij jou allemaal heel goed begrijpen . ❤️ Dikke knuffel voor jou
Lief! ❤️ Mijn man zei dat ook in het begin. Hij riep alleen maar sorry en “ik voel me een mislukking” en “als je kinderwens groter is dan je liefde voor mij dan moet je nu gaan”. Heb hem ook duidelijk gemaakt dat we dit samen doen en dat hij er ook niks aan kan doen. Ik weet dat dat andersom ook zo is maar ergens in mijn hoofd hoor ik dat stemmetje die dat zegt. Pff dan denk je “ervaren” te zijn in dit traject en te weten hoe je met bepaalde situaties om moet gaan maar toch niet.
Morgen lekker weer werken na een lange tijd. Ik heb onbetaald verlof gehad, vakantie gehad en met zwangerschap mag ik mijn normale werk niet doen dus moest ik vervangend werk doen. Ik ben nog steeds niet toe aan mijn “normale” werk, nu nog iets te zwaar, dus ik krijg nu tijdelijk een andere functie. Morgen mijn eerste dag en heb er enorm veel zin in. Eindelijk weer iets voor mezelf, me goed nuttig maken en goede afleiding.
Wat voor werk doen jullie? Is dat makkelijk te combineren met het traject en krijgen jullie van het werk genoeg medewerking?
Nee is idd niet te vergelijken. Ik verlies nu best wat bloed elke x bij naar het toilet gaan. Het gaat wel goed, zijn dit weekend weggeweest met de familie en dat deed best deugd. Verder wil ik gewoon weer door... ik ben alleen zo bang voor het vervolg. En daarmee bedoel ik echt de volgende tp. Heb nog maar 1 cryo, zou leuk zijn als deze ook meteen innestelt dan ben ik gelukkig maar dit keer dan ook erg bang wat natuurlijk logisch is. Want na deze miskraam kijk ik er anders tegen aan. Ik voelde me goed tot ik bloed in de wc zag en daarna begonnen de krampen, zo uit het niets kan het dus gebeuren.. ik wil te snel denk ik, wat logisch is enerzijds en ik was al zovankbaar dat de eerste tp meteen raak was, de hcg prima was en dan dit.. waar je nooit achter gaat komen waarom dit is gebeurd, want het was toch zo'n sterke blastocyst?? Of is er iets met mijn lichaam? Ach zo probeer ik maar niet te denken. Ik hoop gewoon dat het ons ooit gegund is en blijf de nuchtere ik. Ik weet namelijk dat er in deze groep heel wat vrouwen zijn die al zo lang bezig zijn dan mag ik eigenlijk nog niet "klagen" vind ik..