Ik denk dat dat persoonlijk is en dat voor iedereen anders is. De een heeft wat meer temperament dan de ander en heeft meer behoefte om het gevoel te uiten. Met het volgende gedeelte ben ik het eens: Eigenlijk heb je dan ook al wat stationnetjes gepasseerd waar je wel normaal met elkaar kan praten. Als daar vervolgens niet voldoende veranderingen hebben plaats gevonden, mag er wat mij betreft wel eens heel duidelijk worden gesteld dat er een grens is bereikt. Misschien had dat eerder moeten zijn en is het te laat, maar ook dat is zo persoonlijk en afhankelijk van de situatie. Zoals @roever zegt, ‘we zijn allemaal mensen’.
Het maakt volgens mij wel uit waar je klaar mee bent. Klaar zijn met de situatie (Ik ben er klaar mee dat het hier steeds zo'n puinhoop is oid) vind ik nog wel kunnen. Vind dat op zich ook niet erg als er dan vanuit mijn partner een ontploffing komt, niet te vaak maar dat is mij ook wel eens gebeurd. Steeds roepen dat je klaar bent met de relatie vind ik wel een stuk heftiger en niet 'veilig'. Ik zou het echt niet prettig vinden als dat steeds wordt geroepen. TS: Wij hebben geen kinderen dus situatie iets anders, wel een paar jaar terug door een heel diep dal gegaan. Wij gaan 'op avontuur' (en zo noemen we het ook). Dat kan zijn dat we spontaan besluiten om een willekeurige stad in Nederland te bezoeken maar ook iets simpels als een keer 's avonds met wandelen een ander paadje nemen in het park zodat we op een stuk komen waar we niet eerder zijn geweest. Of iets nieuws uitproberen: geocachen bijvoorbeeld. Wel thuis op de bank hangen met Netflix maar het net wat specialer maken: kaarsjes aan en een plank met borrelhapjes: soms uitgebreid met allerlei zelfgemaakte tapas, en soms alleen een kaasje en een nootje, telefoons weg, gewoon net iets specialer dan gebruikelijk.
Dat ben ik helemaal met je eens. Ik ben nooit klaar geweest met de relatie, maar wel met een situatie. (Vaak rommel/ teveel drukte etc.)
Waarom? Ik zeg dat ook weleens. Als ik heel de week al de stormen heb opgevangen dan kan ik in het weekend ook weleens ontploffen als de kinderen weer bezig gaan en man (op dat moment ib mijn ogen) niet (juist) reageert. Niet omdat ik dan echt iedereen zou achterlaten maar omdat mijn emmer overloopt, ik tijd voor mezelf en rust nodig heb. Dus ja, dan ben ik dat moment helemaal klaar met mijn gezin. Na me-time zonder verantwoordelijkheid, wat doordeweeks tegenvalt omdat man er dan niet is en ik dus ook bijv in bad nog de verantwoordelijkheid heb, en een knuffel kan ik er weer tegenaan
Maar klaar zijn met een bepaalde situatie van is toch anders dan zeggen dat je klaar bent met je relatie en je partner. Als je het niet meent dan moet je zeggen wat je wel wil of waar je dan klaar mee bent.
Maar waarom zou je dan niet zeggen. Ik ben moe, ik ben op, ik ga nu een half uur in bad liggen, even iets voor mezelf doen, dan ben ik erna hopelijk weer een beetje mezelf. Het is echt een passief agressieve houding, door te zeggen dat je je kinderen en je man wil verlaten. Maar het vervolgens niet doen omdat je het niet meent. Ik zou me persoonlijk ook niet geborgen voelen in een relatie waar partner met enige regelmaat roept dat hij klaar is met de relatie. Dat kan hij een keer zeggen, misschien twee keer. Erna vliegt hij eruit.
Dat maak jij ervan he? Klaar met de relatie. Dat haal ik er niet uit. Klaar met de situatie wel, maar niet perse klaar met de relatie
Ik denk dat het heel persoonlijk is wat voor jullie werkt, maar ik kan wel vertellen wat bij ons werkt. Wij zijn inmiddels bijna 16 jaar samen en toen we bijna 3 jaar geleden onze tweede kregen, was dat best een pittige tijd. Toen de tweede bijna een jaar was, wilde ik weer gaan sporten en kwam man met het idee om dat samen te gaan doen. Inmiddels hebben wij twee avonden in de week 1,5 uur oppas en gaan we samen sporten. Voor ons werkt dat. Daarnaast proberen we ook twee avonden in de week samen op de bank te zitten. En ja, in de praktijk zijn dat dan filmavonden. Maar we zitten lekker dicht naast elkaar, knuffelen tussendoor en na de film praten we meestal ook. Maar die tijd met elkaar, op welke manier dan ook, werkt echt goed voor ons. Ik hoop dat jullie ook de positieve spiraal weer vinden!
Niet klaar met de relatie, maar met de situatie. En niet iedereen kan even makkelijk me-time opeisen, zowel qua gevoel als praktisch. Klinkt leuk in theorie maar evht niet altijd haalbaar in de praktijk. "Ja, ik ga nu eerst een uur in bad want ik heb een pauze nodig. Avondeten + avondritueel schuift dus een uur op vandaag" vaak is het een opeenstapeling. Van 1 druppel raakt je emmer niet vol, van vele wel. En ja, dan kan iets onbenulligs de emmer laten overstromen. En dàt zijn de momenten dat je zegt er klaar mee te zijn. En die vallen vaak op tijden dat je niet makkelijk een pauze kan nemen. Maar iedereen zal dat wel anders ervaren en handelen
Opeenstapelingen komen omdat je dingen op laat stapelen. Wil niet zeggen dat het niet ‘mensenlijk’ is. Maar als je de patronen herkent kan je er wat aan doen. En soms is het even nodig om afstand te nemen van een situatie. Al sluit je je 5 min op in de wc. Zo lang je de ‘luxe’ hebt van een partner waar je tegen kan tieren. Kan die ook even op zn kinderen letten of het avondeten maken. Maar goed ieder zn ding. blijkbaar, als ik de reacties hier lees, de normaalste zaak van de wereld om zo nu en dan tegen je partner uit te vallen.
Nah vind ik ook niet hoor. Ik zou dat nooit doen en mijn partner hoeft het ook niet bij mij te proberen. Maar, waar ik het wel mee eens ben is dat het aan persoon en situatie ligt hoor. Ik ben zelf bijvoorbeeld een controlefreak, conflictontwijkend en geef dingen niet graag uit handen in het huishouden. Wij zijn beide ook niet echt mega praters. Ik kan me dood ergeren aan de meest kleine dingen die mijn partner laat slingeren, niet opruimt. Eens in de zoveel tijd maak ik een opmerking, gaat het even goed, om zo weer in hetzelfde patroon te vallen. Ook zou ik het leuk vinden om wat vaker leuke dingen samen te doen, maar ja 3 kleine kinderen en de stijgende prijzen werken dan niet echt mee. In ons geval denk ik dat het nu echt ook de tropenjaren zijn die meespelen en ben blij als ik over 5 weken weer ga werken en wat tijd voor mezelf heb (haha).
Ik ben het met je eens. Alle voorbeelden die ik hier lees zijn wel een kwestie van persoonlijkheid en dat is voor iedereen anders, maar dat neemt niet weg dat men altijd verantwoordelijk is voor eigen (kwetsende) gedrag. Uit de situatie gaan is een manier om eruit te stappen, maar er zijn tal van andere manieren om je emoties te reguleren. Die kun je in allerlei situaties toepassen zonder eruit te hoeven ed. Ik vind het mensen hun eigen verantwoordelijkheid om daar iets aan te doen ipv te zeggen dat hoort er nu eenmaal bij / is mijn persoonlijkheid. Met dat laatste maak je het er heel makkelijk vanaf, want dan voelt het alsof het iets is wat niet te veranderen valt. In dit geval; erkennen dat het niet oké is en je stinkende best doen om het anders te gaan doen. Ik heb cliënten in behandeling gehad die veel erger reageerde op situaties waar ze klaar mee waren (letterlijke suïcide pogingen bijv) en zelfs hen is het gelukt om het anders aan te pakken. Dan moet het ook kunnen als je gewoon even vol stroomt. Verandering is hard werken en daar heb je de juiste mindset voor nodig. Doen alsof het de normaalste zaak van de wereld is helpt naar mijn mening niet in verandering.
Als je het daarna weer uit praat kan het in mijn ogen geen kwaad dat je af en toe even een momentje heb dat het allemaal niet zo lekker gaat. Ik hou nog heel veel van m’n man, maar de jongste heeft de afgelopen 1.5 jaar slecht geslapen. Op een gegeven moment ben je gewoon beide heel moe en val je ook sneller tegen elkaar uit. Wij weten dat van elkaar en spreken het ook naar elkaar uit. Is het leuk? Nee! Maar wij zijn ook gewoon mensen, en soms loopt je emmertje dan over en juist op de drukke momenten dat me time gewoon niet uit komt. Nu slaapt ze weer beter en gaat dit stukje ook weer een stuk beter! Is het dan goed dat we zo af en toe tegen elkaar doen, ik denk het niet. Maar hè, zeg sorry tegen elkaar, praat het uit en geef elkaar een knuffel. Een gezin met (jonge) kinderen vraagt gewoon veel van elkaar.
Ik vind het ook pijnlijk als mensen zoals zeggen tegen hun partner. Ik denk niet dat het bewuste manipulatie is, want het is een reactie van hoog oplopende emoties. Maar waar het voor de ander wel als manipulatief kan voelen, is omdat je als partner volledig klem wordt gezet en dus geen andere keus voelt om iets anders te willen / vinden. Het gesprek is niet meer mogelijk, want het is al klaar. Jij hebt een gigantische grens getrokken die eng is. Kijk soms is er een context (bijv tijdelijk slaapgebrek) dat het even sneller oploopt. Dan is het een fase. Maar voor veel mensen zit zo’n reactie dus in de persoonlijkheid en is het structureel. Dan moet je er wel iets mee. Eigenlijk is zoiets roepen dus voor mensen een emotie-regulatie techniek. Ze kunnen hun emoties niet op een andere manier reguleren (bijv gewoon erover praten, iets anders gaan doen etc) en roepen dan zoiets. Via de ander probeer je dan je emoties te reguleren. Maar het is wel enorm pijnlijk voor de ander. Ik ben het met @Huismuisie eens dat het in zulke gevallen echt je verantwoordelijkheid is om een andere manier van die hoogoplopende emoties af te komen. En dat kan vanalles zijn wat voor je werkt, maar niet zulke dingen zeggen in een relatie. Het is pijnlijk en schadelijk voor de relatie op de langere termijn. Dit betekent niet dat ik vind dat je iets moet inslikken over situaties waarvan jij vindt dat ze echt bespreekbaar gemaakt moeten worden. Dingen bespreekbaar maken doe je het liefst altijd en graag juist eerder zodat je niet hoog in de emoties zit. Je wil een dialoog met je partner. Roepen dat je er klaar mee bent daarmee gooi je eigenlijk de deur dicht voor een dialoog, want er is geen ruimte meer vanaf de andere kant.
Ik vind ‘klaar zijn met iemand’ of ‘klaar zijn met een situatie’ echt 2 totaal verschillende dingen, maar goed, dat is mijn mening.
Ah ja, zal mn hormonen zeggen normaal te doen. Want 9/10x is het rond menstruatie. Dat is vaak juist 1 van de druppels, dat dat níét kan. Samen met zijn beroep. Maar he, onweer zuivert de lucht, soms is een regenbuitje niet voldoende verfrissend maar juist benauwend. En niks zo fijn als goedmaaks*ks zeggen ze toch
Doordeweeks gescheiden leven was hier een goede stap wat dat betreft maar ik geloof niet dat dat voor iedereen geldt Zoveel relaties, zoveel mensen, zoveel manieren.