Zo nu en dan bekruipt mij dat gevoel en het kan niet anders dan dat ik niet de enige ben. Toch? Hoop ik? Bij mij zit het enorm in werk en opleiding. Ik ben een jaar of 7 geleden gestart met omscholen. Na de scheiding ben ik een MBO 4 maatschappelijke dienstverlening gaan doen. Vol passie en inspiratie. Vond een baan, heb alles op tijd en met hoge cijfers afgerond en heb toen een half jaartje pauze gehad om daarna door te stromen naar HBO social work. Ik ga mijn tweede jaar afronden. Maar de laatste tijd ervaar ik een soort studie-moe. Ik vind de theorie super interessant, naar school gaan vind ik leuk en het werk best ok. Maar ik mis de passie die ik had in het begin. Misschien hoort het erbij. Maar ik betrap mezelf wel eens op de gedachten dat ik een zelfde soort baan met hetzelfse inkomen,maar dan op MBO 4 niveau en dus zonder studie, ook best ok zou vinden. In mij zit dan weer iemand die niet opgeeft, maar ik ervaar dus een soort verveling, vermoeidheid, is dit het? Gevoel. Wie herkent dit en hoe ga je hiermee om pf hoe heb jij dit opgelost? Ik werk 28 uur, een dag school in eigen tijd en zo'n 10 a 15 studie uren per week. Alleenstaande moeder met een dochter van 13. Sociaal leven op nul zeg maar. Studie staat altijd vooraan.
Ik denk niet dat het echt verveling is, maar te weinig afwisseling en inderdaad de vermoeidheid. Je doet nu te weinig dingen die mogen en niet moeten. Plan vaker wat voor jezelf en je dochter, (of alleen voor jezelf) om weer op te laden. En frisse energie te vinden. Laat niet alles draaien om werk en studie. Al is dat best moeilijk en lastig.
Dat herken ik niet eigenlijk. Ik werk momenteel niet, maar ook toen ik werkte had ik dat niet. Maar ik denk dat het scheelt dat ik werk altijd alleen als middel heb gezien, en geen doel. Een middel om rond te komen, met als bonus dat het leuk is. Toen mijn werk niet meer leuk was, ben ik ook gestopt. Ik heb geen werk stress in combi met kinderen (opvang, wat doen als ze ziek zijn, gedoe met sporten en werktijden, etc), ik heb een leuke hobby waarin ik veel ontspanning vind, en ik verveel me dus eigenlijk zelden. Als ik lees hoeveel uren je maakt met werk/school/studie, dan moet ik daar dus echt niet aan denken in combi met kinderen en dan ook nog als alleenstaande moeder. Ik vind het knap van je, maar misschien zou het wel helpen als je meer tijd voor jezelf creëert waarin ruimte is voor sociale contacten, hobby, sport, e.d.
Te weinig tijd voor jezelf? Welke andere behoeften heb je waar nu niet aan voldaan kan worden? Hobby? Sociale contactenten? Zelf heb ik dit ook met regelmaat. Als een bepaalde situatie net iets te lang duurt en er weinig is dat de boel even opfleurt.
Wat voor werk doe je op dit moment. Denk dat, dat ook wel bepalend kan zijn. Ik werk met veel scw ers. En hun vervelen zich nooit mega veel contakten sturen een heel centrum aan. Gaan de wijk in sturen iedereen aan bedenken van alles. Ook tijdens de opleiding word er door veel gedaan. Zodat ze een idee hebben hoe alles loopt. E halen echt energie uit wat zij doen door dat ze tijdens het werk al zoveel contacten leggen. Ze hebben nog een vacature openstaan. Wel in randstad.
Ik herken het gevoel. Ik doe nu zelf een postmaster opleiding die 4 jaar duurt en zit nu eind derde jaar. Hiervoor heb ik ook een postmaster van 2 jaar gedaan. Eigenlijk komt dit in een soort fases terug; wanneer het even wat drukker is, weinig ruimte voor mezelf. Als de drukte weer gaat liggen heb ik er weer zin in. Dus dat is ook wat mij helpt; realiseren dat het even een fase is wat over waait. Zo gaat het namelijk al 5 jaar over deze twee opleidingen heen. Ik probeer daarnaast bewust tijd voor mezelf te plannen, dingen te doen die ik leuk vind. Even de opleiding op een laag pitje, af en toe dingen niet lezen etc.
Ik herken het. Ben net afgestudeerd (hbo 4 jaar) en heb steeds 24uur werk, 20-25 uur studie en gezin kinderen huishouden gecombineerd. Na 3,5 jaar was ik het gewoon moe.. het is gewoon keihard werken en leren en weinig lol. Je offert alles op. Ga wat leuks doen is makkelijk gezegd want je wilt niet achterlopen of examens niet halen. Ik probeerde dat in vakanties een beetje bij te tanken en wat meer ruimte te pakken. En nu ik ben afgestudeerd voel ik die ruimte weer meer en komt het goed. Het is gewoon een keuze en het wordt beter.
Ik ben het hier helemaal mee eens. Op het forum zijn vaak discussies gevoerd over werken/niet werken. En dan werd voor wel werken vaak het argument aangevoerd dat diegene anders uitdaging mist in zn leven. Ik heb dat nooit begrepen, uitdaging in mn leven zoek ik op heel andere gebieden dan werk. Ik ben dol op mn werk en leg de lat daar voor mijzelf ook hoog. Maar mijn werk voelt niet als werk daarom vind ik het zo leuk. Zodra de grootste uitdaging in mn leven mn werk wordt denk ik dat ik het niet meer leuk vind. Kort gezegd denk ik dat je beter passie in andere dingen kan zoeken en zoals @Adje zegt werk ziet als middel. Maar ik denk ook dat een stuk vermoeidheid meespeelt met deze uren.
Maar is het juist door dit gevoel niet je passie? Als je je werk juist zo leuk vind, hangt er toch ook veel vanaf? Althans, zo ervaar ik dat wel. Ik kan juist niet een beroep doen waar ik geen passie voor heb of niet met plezier naartoe ga. Dan word ik dood ongelukkig. Werken bestrijkt nu eenmaal veel tijd van je leven of je het nu wil of niet. Ik werk maar 27 uur. Maar als ik in die 27 uur iets zou doen waar ik dood ongelukkig van word haak ik af. Een opleiding doen kan een middel zijn om het leuke werk te kunnen doen. Alleen moet je daarvoor dus een tijd inleveren..
Ja herkenbaar. Maar dan met het gevoel; wat wil ik nog? Mijn werk vind ik alles behalve uitdagend, de 3 dagen dat ik werk zijn goed vol te houden, maar verder haal ik er geen voldoening uit. Ik vind het fijn om vastigheid te hebben nu de kinderen nog klein zijn. Toch denk ik er ook aan om weer iets van een opleiding te gaan doen. Maar wat wil ik? Waar is veel werk in en wat vind ik leuk? Ik denk dat je vooral moet kijken waar je energie uit haalt. Is dat meer vrije tijd voor jezelf? Kun je niet eventueel een studiepauze inlassen?
Hier idem, ik ben echt zo blij met mn werk en kan daar echt mn hele ei kwijt. Tuurlijk kneiter druk soms ook maar fijne werkgever, prima salaris, leuke collega's, goed bereikbaar en inhoudelijk precies wat ik zoek (nooit uitgeleerd). Pittig zeker maar op alle facetten echt een checkbox afgevinkt. Met een opleiding er nog achter wordt t alleen wel t gevoel dat je "geleefd wordt". Zelfs met de beste doelen voor ogen ben je dat op sommige momenten gewoon ff spuugzat. Nou heb ik geen opleiding (ben wel verder aan t leren maar in eigen tijd/tempo dus niet via een instelling oid) maar een dagtaak met die twee kleintjes dus vergelijk ik t daar dan maar mee. Vaak als je een goede planning maakt en je er aan houdt dat je de balans goed kan houden, dan scheelt t al een berg in die blues emotie
Ja dat is het zeker. Het is een passie, daarom voelt het niet als werk. Maar het is niet mijn hele bestaan zeg maar. Ik kan ook uitdagingen op andere gebieden vinden, dat bedoelde ik eigenlijk te zeggen.
Ik werk als sociaal werker, dat vind ik ook echt wel leuk. Althans; als er genoeg te doen is en afwisseling in zit. Veel van hetzelfde past me niet. Door de jaren heen is het behalen van een HBOpapiertje wel echt een doel geworden en was sociaal werker worden ook echt het einddoel. Nu ik het dus heb bereikt ( diploma nog niet dan), bekruipt me dt " is dit het" gevoel. En daar baal ik van. Het voelt als falen en ontevreden. Ik ben nog niet eens klaar. Natuurlijk onderzoek ik waar dit vandaan komt. Wat wil ik bewijzen of bereiken? Vraag me soms af of ik niet te oud ben voor al die ambitie; de overgang zorgt inmiddels voor andere behoeftes. Dat botst wel eens. Lastige dingen bij elkaar. Meer vrije tijd,meer sociaal leven is wel iets wat genoemd wordt en waar ik een " ja, dat wil ik wel" gevoel bij krijg. Even niets. Tijdelijk stoppen kan niet, ivm mijn contract. Theoretisch plan ik studie uren s avonds in, maar in de praktijk is dat amper te doen in mijn uppie; er moet gekookt worden, dochter is er uiteraard ook,ik sport één avond en ik heb om het weekend anderhalve dag dat dochter bij haar vader is. Dat is niet veel. Misschien is alles bij elkaar wel te veel. Maar hoe dit anders te doen, weet ik ook niet zo goed. Gisteren heb ik de halve middag zitten huilen van ellende. Kortom: signalen genoeg om iets mee te moeten.
Ja alleen denk ik dus dat je je zo voelt omdat je leven vooral uit studie en zorgen bestaat. Zodra jij je diploma hebt, dan heb je pas je doel behaald, en valt het studeren af. Dan komt er weer makkelijk ruimte om andere dingen te doen. Is het niet mogelijk om je studie vertraagd te doen? Een aantal vakken later? Minder hard je best te doen voor vakken? Net halen is ook je diploma halen, geen haan die naar je cijfers kraait straks.
Vertragen is wat lastig, dan zou ik een module X moeten volgen; afronden wat is blijven liggen. Dat kost een semester. Ik heb geen vast contract, dus ik wil het liefst op schema blijven lopen. De afgelopen dagen ben ik erg bezig geweest met en werk en studie. Ik had de neiging om per direct te stoppen en op zoek te gaan naar een andere baan. Dat deed ik uiteraard niet. Wel heb ik de voors en tegens van stoppen met de studie op een groot vel gezet en wat ik daaruit lijk te halen is dat ik vooral last heb van de druk en het ontbreken van de balans tussen ontspanning en inspanning. En een stukje faalangst. Dit staat los van mijn werkplek, waar ook twijfel zit. Maar dat mag. Het is logisch dat je ervaart en ontdekt en daar waar dingen eerst ok zijn,ontdek en ervaar ik nu dat ook ik veranderd ben, samen met mijn behoeftes. Maar ok..de balans dus in combinatie met een toch wel strakke planning. Ik probeer het eerst eens hier; is er iemand die mij wat tips kan geven?
Mijn ervaring (als psycholoog én als iemand die zelf dus studie etc combineert met gezin) is dat druk zijn soms meer is wat in je hoofd gebeurd dan feitelijk zegmaar: iemand kan heel druk zijn feitelijk, maar nog steeds geen druk voelen en andersom. Het is de subjectieve beleving die mensen koppelen aan dingen. Daarmee wil ik niet zeggen dat je het niet druk hebt; maar je kan het wel zwaarder maken in je hoofd. Als ik hoor dat je faalangst hebt, vermoed ik dat er in ieder geval winst te behalen is in je hoofd door je eigen gedachtengang. Probeer dingen los te laten; het komt wel op z’n pootjes terecht. Kies af en toe gewoon voor ontspanning ipv je studie. Die 6 is echt prima. Meer studeren betekent niet per definitie betere cijfers. Sterker nog, meer ontspannen studeren zorgt voor betere cijfers. Het gaat om kwaliteit, niet om kwantiteit. Ik zou in jouw geval - want je hebt het ook feitelijk druk - in ieder geval rust / ontspanning momenten echt inplannen. Iedere dag een moment. Kijk of er iets ontspannen is wat je samen met je kind kan doen; yoga bijv. Of een wandeling.
Mijn lat ligt inderdaad wel hoog. Ik heb eens per week een avond sporten ( pilates en yoga, achter elkaar) en hoewel ik dat leuk vind, voelt ook dat nog wel eens als " oh ja..ik moet nog sporten" terwijl het juist fijn is om uit mijn hoofd te komen. Begin dit jaar kreeg ik de diagnose ADHD, daar heb ik deels hulp bij. Ik heb het gevoel daar nog wel heel wat in uit te moeten zoeken. En dat een deel faalangst daar ook mee te maken heeft. Los leren laten dus...
@justme1974 je schrijft: "Ik werk 28 uur, een dag school in eigen tijd en zo'n 10 a 15 studie uren per week" Dat is een behoorlijk hoge work-load, hoe lang is dit al? is dit die hele periode zo? dat zijn zo 45-50 werk uren. dat is echt wel pittig als je ook je huishouden moet runnen en tijd voor jezelf en dochter wil hebben. ik snap wel dat je hierdoor in een blues raakt. als je dan ook geen sociaal leven verder kunt hebben. zijn er avonden naast die ene die je voor jezelf zou kunnen vrij maken om met andere mensen iets af te spreken. dus met een vriendin, of om een team sport, hobby club of iets te gaan doen waar je energie uit haalt. waar ik energie uit haal is hardlopen. dat kan namelijk erg efficient, je doet kleren aan, loopt 30 min. hard, en bent weer thuis, dus in 35 min. heb je je work out gedaan, ipv. dat je naar iets toe moet, daar iets gaat doen, en daarna weer naar huis. voor mij zet het mijn gedachten op een rij. ben ik even buiten, na een dag binnen zitten. het geeft me energie. Verder zwem ik 1 x per week, dat kost iets meer tijd, en is pas savonds best laat. dat kost me 1,5 uur. maar ik hoef er verder niets voor te repeteren, of de rest van de week energie in te steken. het lijkt me juist als alleenstaande lastig dat je niemand op de bank hebt zitten waar mee je kunt sparren hoe je dit kunt aanpakken. of die je motiveert om iets te gaan doen. ook even een praatje of een knuffel kan dan even helpen. dus heel goed dat je het hier neer zet. ik denk namelijk dat veel mensen er in sommige momenten wel doorheen zitten. soms is het met werk, soms is het dat al het geregel rond kinderen. soms iets anders. maar even de blijk van herkenning, de waardering die je partner of iemand je kan geven kan echt helpen. Dus bij deze, super knap wat je al die tijd al doet! en een knuffel van deze kant, omdat het je nu even te veel wordt. Ik hoop dat je jezelf kunt helpen alles weer positief te bekijken.
Faalangst komt veel voor bij mensen met ADHD, door eerdere faal ervaringen. Heb je medicatie voor ADHD? Want studeren gaat vaak ook veel moeizamer voor mensen met ADHD. Ze raken snel afgeleid en hebben meer moeite met hoofd en bijzaken onderscheid. Dan is daar echt enorme winst te behalen door medicatie te gebruiken. Ik werk veel met mensen met ADHD (met name diagnostiek en advies behandeling).
Ik moest hier toch ook even inbreken, was mijn gevoel toch goed dat je ergens toch een stuk aanvulling zoekt in je leven, ook al vind je dat lastig in te passen. De vraag voor jezelf is op welke manier je aanvulling zoekt, waar haal jij rust uit wat levert jou energie op! Want ook dingen die energie kosten kunnen energie opleveren op de lange termijn. Stel je doet iets wat je erg leuk vind dan kost dat erg veel energie op dat moment en kun je er misschien wel tegenop zien om het te gaan doen op dat moment, maar achteraf kun je nog tijden lang met een glimlach eraan terug denken en heeft het dus in je gedachten energie opgeleverd. Ik denk dat je toe bent aan iets meer tijd voor jezelf en iets meer dingen doen waar je ontspannen van raakt en die je doet omdat je ze echt leuk vind en niet omdat ze moeten. En dan niet eenmalig maar probeer geregeld zoiets te plannen voor jezelf, dat je echt dingen hebt staan om naar vooruit te kijken. Voor wat betreft je studie zou ik hem zeker afmaken, volgens mij duurt dat niet zo heel lang meer en dan kun je vanuit daar altijd weer verder kijken wat je wilt gaan doen. Succes met je beslissingen, mijn aanvulling is vast niet de meest nuttige maar ik kan ook niet zo maar weg klikken.