En vandaag doe ik mijn 13 weken dansje, yes het tweede trimester is begonnen! En het fijne is ik voel me zo vreselijk veel beter de afgelopen week dan de weken ervoor. Bijna geen ochtend misselijkheid meer en de moeheid is ook echt nog maar een fractie.
Ah ja, dan zul je komende week wel krijgen! Ik hoop ik ook. Als.ik maandag nog niet heb bel ik s middags de verloskundige nog eens.
Lijkt mij ook zo onhandig, als je gaat trouwen/gp en je wil ook zijn/haar naam erbij voegen is t wel een raadsel met al die koppeltekens.
Mijn man moest wel toestemming geven dat onze oudste (en dus alle volgende kinderen) mijn achternaam kreeg. De man van de gemeente moest navragen of dat überhaupt kon want wij waren de eerste in zn lange carrière die met dat formulier aan kwamen zetten
O dames... word t ooit makkelijker die feestdagen zonder ouder? Ik heb gewoon nu al stress voor al die confronterende dagen. Sinterklaas... kreeg altijd van die scherpe gedichten van pa... en hij ze weer terug van mij waarbij we elkaar heerlijk plaagden. Onze oudste zei al: opa kan geen cadeau meer krijgen van sinterklaas, zullen wij wat kopen voor opa en bij zijn graf leggen? De geboortedag van mijn vader nadert ook. Pfff
Ik voel de baby trouwens sinds een paar dagen. Echt heel vaak van die zachte vlinderachtige streeltjes langs m’n buik zo leuk. Alleen dit is dus denk ik alweer een druktemaker. Mijn andere twee waren niet normaal beweeglijk, dus ik vrees weer ervoor
Ahh heel veel sterkte ❤️. Het wordt ooit makkelijker maar vergeten doe je het nooit en je zal altijd iemand missen.
Vaak de alles “de eerste keren zonder” is erg confronterend. Het zal altijd verdrietig zijn, maar het verdriet slijt naar gemis. mijn man heeft op jonge leeftijd ( rond de 20jr ) allebei zijn ouders binnen zeer korte tijd verloren. Het is kapot lastig, en je zal vaak denken “och dit had ik hem graag willen vertellen of had die graag bij willen zijn”. Gemis blijft altijd maar je koestert straks zijn herinneringen.. Sterkte wel
Dat is fijn om te horen ♡ Ik neem al genoegen met dat t niet meer zo beladen is... zou al fijn zijn als tijd ons dat gunt. Dat ik de kerstboom weer wil opzetten. En zin krijg om sint cadeautjes te kopen...
Wat vreselijk voor je man jeetje... al wees dan en dan wordt je snel volwassen ook... pfoe. Ik hoop ook zo dat de herinneringen de plek overnemen, waar ik nu nog vooral t beeld zie van mijn overleden vader.... mijn zus droomt elke nacht van papa in zn kist, dat ze aan het varen is en hij voorbij drijft. Ik droom niet gelukkig. Maar zie t beeld dagelijks voor mij. En goddank lag hij er mooi bij...
Onze zoon is ziek en daar baal ik zo erg van. Had leuke plannen dit weekend.. dus heb ik mijn man maar eten laten halen zojuist want ik ben zwanger hahaha. En hij doet dat met liefde. Zijn jullie ook zo?
ja en nog thuis wonend en in opleiding. Keihard is het leven.. bij hem hielp wel om er zoveel mogelijk over te praten, het word steeds makkelijker maar ook steeds meer blije verhalen waarom je kan lachen. ja het is jammer dat ze nooit hun kleinkinderen hebben ontmoet en vragen we ons zonaal af hoe ze het hadden gevonden. Maar dat doen we niet in verdrietige manier, maar op positieve manier wat ze hadden gedaan met hun etc.
Dat gaat echt terug komen. Niet dit jaar en misschien volgend jaar nog steeds wat moeizaam, maar dat komt echt terug. En steeds meer zul je met een lach terug denken aan je vader, en missen zal je hem nog steeds doen, maar dat gevoel veranderd echt. Laat tijd maar zn werk doen en in de tussentijd veel.over praten!
Het “slijt” echter duurt het wel jaren… Wat mij troost bied is dat ik weet dat ze er altijd is, en als ik er straks uiteindelijk niet meer ben weer bij haar kan zijn. ( mijn moeder is overleden toen ik 15 jaar was)
Het is toch idioot dat hij daar toestemming voor moet geven... Ik kan me niet herinneren dat ik toestemming heb moeten geven dat mijn zoontje de achternaam van mijn man krijgt... En zoals anderen zeggen, het gemis gaat niet weg, maar het slijt wel. De eersten zijn klote, maar gelukkig gaan die voorbij. Accepteren dat het verdriet en gemis er is, er wat moois van maken met hem in gedachten en er vooral veel over hebben. Meer kun je niet doen. Het is er en het mag er ook echt zijn.