Ik kan wel zeggen dat ik nu in betere jaren zit. Vanaf mijn 14 tm 19 was gewoon weg knudde scheiding ouders, veel ruzie met moeder zwaar autistische zusjes, vader aan de alcohol, snel volwassen geworden daarna samen wonen(19 jaar) dat was wel beter maar kreeg een depressie en overlijden vader, en best een pittige opleiding. Vanaf mijn 23ste ging alles langzaam beter, dochter gekregen maar vond het wel zware jaren met weinig nachtrust, op financieel toch nog niet zoals nu. Nu loopt alles eigenlijk lekker, fijn leven en fijne baan, dochter zelfstandiger. Alleen geen contact meer met mijn moeder en daardoor ook een deel vd familie. Maar ondanks alles zit ik nu in een goede vibe. Ik ben 31 nu
Ik snap het wel denk ik. Begin 30 zonder kinderen is alsof je 20er bent maar met geld . Gelukkigste tijd voor mij was denk ik 23-28 . Daarvoor was ik nog teveel aan het uitzoeken wie ik nou eigenlijk was. Maar vanaf 23 : werken, getrouwd, huis gekocht. Toekomst lag aan onze voeten en geen idee wat het ons zou brengen. Daarna chronische zieke vrouw, kinderwens die maar niet wil, 3 van mijn 4 grootouders overleden... als ik terug kon naar die naïve onbezorgheid.
Het zal voor iedereen verschillen natuurlijk, maar nee ik vind dit niet de gelukkigste fase. M’n oudste is mega aan het puberen en super opstandig en de jongste heeft zo’n pittig karakter dat de peuterfase echt verschrikkelijk is. Daarnaast heb ik een drukke baan en werkt mijn man ook onregelmatige diensten waardoor overdag toch veel op mijn schouders ligt. Ik kijk echt uit naar de leeftijd van 50+
Doe mij maar 16 of 23. Genoeg meegemaakt, zorgen gehad en nu op zich geen slechte tijden hoor gewoon druk en dat komt met een humeurschommeling der irritatie (en wallen).
Welke periode de beste is, kan ik nog niet zeggen Onze kinderen zijn nog volop aan het opgroeien dus wie weet wat volgt er allemaal nog. Ik weet wel dat ik nog nooit ongelukkig was. En het is zeker niet dat we nog geen problemen hadden .
Ik keek net terug naar onze trouwfoto's. 9 jaar geleden al weer. Ik was 20 onbevangen gelukkig en onwetend. Als ik dan kijk heeft het leven ons echt getekent de afgelopen jaren zijn als een rollercoaster gegaan. Ik hoop dat wij ooit rustige jaren tegemoet gaan. Ik ben gelukkig met de kleine dingen in het leven. Maar het is geen ' leven nog lang en gelukkig' het is een continue strijd tussen geluk en intens verdriet.
Ik denk dat maar weinig leden hier nu goed antwoord op kunnen geven. Zo'n vraag kun je m.i. pas tegen het einde van je leven goed beantwoorden. De mensen die voor dit onderzoek deze vraag hebben beantwoord zullen dus ook allemaal 'ouder' zijn, zeg 70+? Daarbij komt dat de tijd waarin zij 30-35jaar waren, heel anders is dan de mensen die nu in die categorie vallen. En alles ertussen natuurlijk. Los van wat je meemaakt op welke leeftijd uiteraard want het is een gemiddelde.
Ik ben benieuwd naar waar het onderzoek is gedaan, onder hoeveel mensen, mannen/ vrouwen en bovenal; wat is in dit onderzoek de definitie van geluk?
Goede vragen ja. Staat er niet bij. Heb ook eens ergens gelezen dat mensen na hun 30e gelukkiger zijn omdat hun zelfbeeld en het vermogen goede keuzes te maken dan vaak veel beter is dan toen ze 20 waren.
Gelukkigste tijd was voor mij 19-24. Heerlijk die vrijheid! Toen ik 25 werd is mijn oudste geboren, wat ons leven heel veel ingewikkelder maakte. Inmiddels zijn we ruim tien jaar verder, ruim tien jaar in de luiers en aan het ‘zorgen’. Veel verhuisd, opleiding gedaan, geswitcht van werkgever en natuurlijk onze oudste die overleed. Veel onrust. Ik hoop dat het de komende jaren weer wat makkelijker wordt allemaal, de kinderen wat meer zelfstandig en zo wat meer tijd voor mezelf. Kan me iig niet voorstellen dat de afgelopen 5 jaar (ik word bijna 36) de gelukkigste waren
De tijd dat ik thuiswoonde vond ik fijnste. Weinig stress, liefdevolle ouders en een warm thuis. Ik heb ook veel te lang thuis gewoond haha Ooit zei een client tegen mij van 90+ jaar die zei toen ik een jaar of 18 was: de tijd thuis was de mooiste tijd van mijn leven. Ik snap haar nu wel. Nu ben ik 37, 1 ouder plotseling overleden, jonge kinderen, zwanger en mijn moeder die ook echt ouder wordt. Idee dat ik voor mijn 40e haar ook kan verliezen is vreselijk.
Ik ben nu 33 en heb 2 doodongelukkige jaren achter me, het gaat nu op en neer met mijn emoties. Vorig jaar eindelijk een punt gezet achter een relatie waar ik zelf al heel lang klaar mee was maar ik durfde het gewoon niet, bang voor wat zou komen. Mijn gelukkigste jaren waren tussen 21/22 en 28/29 als ik nu terug kijk. Hoop dat ik dat geluksgevoel ooit weer terug vind
Goh goede vraag. Ik heb werkelijk geen idee. Ik ben 31 en erg zoekende naar mijzelf. Ik ben niet echt ongelukkig maar leef wel te vaak met het iedee dat het gras altijd groener is aan de andere kant. De afgelopen 10 jaar heb ik alleen maar stressvolle jaren gehad. Ik had hier een hele opsomming staan van die 10 jaar. Maar dat leverde een huilbui op . Dus het zit nog wel hoog. Overigens zit ik voor het eerst nu op een ontzettende roze wolk. Ik wil graag geloven dat mijn gelukkige jaren nu beginnen