Ik baal wel als een stekker als ik een negatieve test heb en ongesteld word dus daaraan zie ik dat ik het wel heel graag wil. Maar tuurlijk heb ik ook twijfels maar die zullen er altijd zijn denk ik. Ben nog steeds bang voor nog een keizersnee met complicaties en nog een postpartum depressie. Die angst zal er altijd wel zijn. Maar ik zie op dit moment een nieuwe ronde ook als iets fijns ofzo, een nieuwe kans waar ik nu nog naar uit kijk. Maar wij zijn nog niet zo lang bezig dus ik kan negatieve gevoelens makkelijk opzij zetten. Ik snap dat dat naarmate de rondes oplopen dit lastiger wordt. Maar ik heb ook die twijfels van of ik niet teveel gesport heb of toch net te ongezond heb gegeten.
Ja klopt ik baalde gisteren ook even flink dat ik ongesteld was geworden, dus dat is dan toch wel een teken dat ik het graag wil. En mijn man ook trouwens. Al vind hij het ook doodeng. Maar samen komen we er wel. Ik ben blij om te lezen dat die twijfels normaal zijn. Het is gewoon een soort angst.
Ik vind elke ms ook super k*t @Babywishh en dan heb ik ook twijfels over waar we goed aan doen en of dat rotgevoel het waard is. En dan richting eisprong nieuwe stress maar toch ook altijd wel weer hoopvol. Soms voelt het wel als het is tot nu toe niet gelukt dus waarom deze ronde wel. En dat je er naast seks hebben eigenlijk heel weinig aan kunt doen is verdomde frustrerend
Ik ook! En voor anderen die nog gaan testen eventueel? Kom op, er moeten deze ronde nog meer roze bij komen!
Ja klopt, dat je geen controle hebt is het ergste. Maar ooit gaan we allemaal een goede zwangerschap hebben en hopelijk ben je dit dan allemaal snel vergeten.
Vervelend eh Verwacht je je ei ook al snel? Tegen alle verwachtingen in hebben mn man en ik het toch gezellig kunnen maken gisteren Het liep 's avonds anders dan anders en dat wat blijkbaar handig
Wat fijn zeg! Normaal heb ik m'n ei rond CD30, maar laatste 2 keer al op CD17 dus hoop het nu ook heel erg, haha. Maar denk het niet, want heb nog geen afscheiding ofzo en ben nu op CD12.
Als de rhr nu zou stijgen had ik meer hoop gehad eerlijk gezegd. Kan nog natuurlijk, maar als hij stabiel 58 blijft dan ben ik niet zwanger.
Piek momenten hebben alle moeders. Het is een drie dubbele fulltime job. Je kan er niet direct tussen uit als je dat even nodig hebt. Vooral niet in de begin jaren. Of het zwaar is verschilt per periode, moment. Het is geen optelsom van het aantal kinderen. Je krijgt doordat het langer duurt denk ik teveel tijd om na te denken en een weg vol beren te bouwen.
Hier heb je helemaal gelijk in. Vooral de laatste zin, dat is denk ik het probleem. Dus ik ga nu proberen me te focussen op het zwanger worden en ondertussen veel afleiding zoeken en niet meer zoveel na te denken hierover. Ik wil heel graag een 2e als het me gegunt is, klaar.
Emoties mogen er ook zijn! Het valt ook steeds zwaarder hoe langer het duurt. En dat falen herken ik ook wel. Zeker omdat we in 14 rondes niet eens een tuurstreepje hebben gehad. Hier over analyseer ik ook of ik wat anders had kunnen doen. Wanneer ik zie hoeveel meiden uit de NOD groepjes zwanger worden realiseer ik mij weer hoe klein de kans eigenlijk is en hoeveel geluk je moet hebben. Desondanks hebben bij mij de afgelopen twee dagen ook veel tranen gevloeid. Ik dacht dat ik het wel redelijk onder controle had en nuchter kon afwachten tot de intake in het ziekenhuis, maar dus niet. En dat mag ook. Het is voor ons een eerste kindje dus de wens zullen wij voorlopig niet loslaten en daar twijfelen we ook niet over. Ik heb mezelf gisteren maar getrakteerd op een armband met maanstenen. Iets leuks koppelen aan deze situatie helpt wel. Kan niet wachten tot mijn pakket er is