Ojee zo is mijn moeder ook. Nu is zij ook wel zo geworden door veel heftige gebeurtenissen in haar leven maar het is soms knap irritant. Dan vertel je iets leuks en dat wordt dan direct negatief gemaakt. Als het echt te gortig wordt dan zeg ik er wel iets van in de zin van goh wij vinden het leuk en hebben er zin in en daar gaat het toch om en dan bindt ze wel in maar af en toe kom ik er zo sjaggerijnig vandaan. Ik heb sws een bloedhekel aan mensen die altijd maar over van alles aan het klagen zijn. Mijn oudste dochter werkt bij de Jumbo en als ik weleens hoor wat voor shit zij over zich heen krijgt van klanten, niet normaal om zo tegen een 16 jarige te praten. Ik vraag me dan af hoe ze het zouden vinden als een ander zo tegen hun kind zou praten man man. Ik denk dan maar dat ik altijd blij ben dat ik niet zo als een zuurpruim in het leven sta en dat het hun verlies is om zo hun dagen te slijten.
Wat heerlijk dat je dit gaat doen meid! Ik trok mijzelf er ook altijd wat van aan. Ging ik mezelf verantwoorden. Maar heb ik niet meer. Ik denk bij iedere opmerking; het feit dat jij nu zo reageert, zegt iets over jezelf en dat jij het niet zo zou doen of het wellicht wel zou willen maar niet durft. Niet over mij. Jouw leven, jouw keuzes. Mijn leven en mijn keuzes. Overigs, zeg ik dit tegenwoordig ook gerust hoor.
Waarschijnlijk bedoelt ze het goed. Omdat dat is wat zij zou doen en zij daar behoefte aan heeft. Maar echt, bemoei je er niet mee. Ik zou dus de volgende keer als ze dit zegt vragen: hoezo? Ik heb er geen last van. Moet ik dit doen omdat jij wil dat ik dit doe, omdat dit is hoe jij het zou doen? Waarom? Het is toch mijn keuze. Hoe zou jij het vinden dat ik jou ga vertellen hoe jij je leven moet leven.
Ik ben heel direct en vraag dan waar mensen zich mee bemoeien. Of ik vraag of ze soms jaloers zijn. Meteen afkappen die handel.
Dat probeer ik ook, maar ze wijzigt haar mening niet. Vroeg naar bed is voor alle kinderen goed, altijd. Het ligt aan mij dat ik dat niet begrijp. En avondjes samen met je partner weg is ook voor alle relaties goed, altijd Als je geen tijd voor elkaar vrijmaakt steven je zo af op een echtscheiding Ik kan dat gesprek beter niet meer met haar aangaan, het is zinloos
Negeren is bij mij het credo bij dit soort opmerkingen. Niet dat ik er ongevoelig voor ben. Maar ik kan er echt niks mee en heb al helemaal geen energie om het te verdedigen. Dan vertel je hoe moeilijk het is dat jongste niet zindelijk is. Komt het verhaal dat ze 2-jarige op t potje zette en de luier af deed. Nou.. binnen een week was het klaar hoor. Leuk voor je. Maar denk je echt dat ik dat nog nooit had geprobeerd? Na de rij specialisten die intensief met hem gewerkt hebben en die het ook niet meer weten
Ja dat is ook zo’n ding ja, waar iedereen goed bedoelde adviezen over gaat geven, vanuit een vooroordeel wat al ergens vaststaat en nooit aangepast kan worden. Want kinderen met zindelijkheidsproblemen hebben luie inconsequente ouders, of ouders die teveel werken en geen tijd voor ze hebben. Of anders heeft ie misschien een zware stoornis X, die wij dan nog niet door hadden al die jaren Daar heb ik ook echt geen geduld meer voor, dat soort gesprekken. maar toch valt dit misschien niet perse onder negativiteit. Die mensen zelf vinden waarschijnlijk dat ze een heel positief gesprek hebben waarin ze jou goede adviezen geven
In dit geval zou ik het mss ook zo zeggen.. joh dit gesprek hebben we al een paar keer gehad, we raken het niet eens, dus zullen we het hierbij laten. Ik vind dat wel onwijs moeilijk om aan te geven maar besef dat dat een hoop frustratie gaat schelen
Volgens mij is dat van alle tijden. Kon je bijvoorbeeld niet zonder commentaar bij de roomse bakker brood halen terwijl je zelf protestant was.
Als het elke keer de zelfde personen zijn dan vertel ik zo min mogelijk. En die mij echt leeg zogen heb ik aan de kant gezet. Mijn emmer was gewoon zo vol en ben blij met deze keuze. Weerszijde is dat dochter geen opa en oma en heel veel fam niet ziet of spreekt. Maar kreeg daarom vaak meningsverschil met man omdat hij mijn klaag paal werd. Werd zelfs depri van al het gezeur en negatief geouwhoer. Dus ook nu vertel ik wat ik wil en als ik merk dat het negatief word dan ben ik snel klaar. Als in nou ja wij hebben plezier haha. Kom op je bent geen broedmachine die klaar moet staan voor het gezin. Waar je energie uithaald moet je gewoon doen. Man kan net zo goed verzorgen daar heeft hij jou niet bij nodig. Hier dus ook beide even veel en gaan en staan waar wij willen. ,mijn ouders hebben dit nog nooit gedaan stonden heel erg klaar voor broertje maar ik hing er maar wat bij. Ook toen broer maanden ergens anders was in de week werd er niets ondernomen ja pas waneer wij weer kompleet waren. Dus geniet hier van en laat ze maar lullen
Dat is waar… ik bedoel meer nu met social media, dat iedereen denkt dat ze maar alles over iedereen kunnen zeggen.
Die heb je idd ook. De goed bedoelde open deuren. Dit voorbeeld kwam uit een vrouw die zich niet kon voorstellen dat het hebben van jonge kinderen zwaar kan zijn. Ik was in gesprek met een andere moeder van 2 jonge kinderen. Even klagen boj elkaar hoe zwaar het is met een labelkindje (ass vs adhd). Komt xij ertussen dst dat toch echt iets vsn de laatste jaren is. Zij was gewoon heel consequent in de opvoeding en met haar dochter had ze nooit problemen. En ze vond het ook nooit zwaar, terwijl ze toch altijd had gewerkt. Fijn voor je meid dst jij een makkelijke dochter hebt. Had ik alleen mijn oudste, dan kon ik met je meepraten over hie leuk en makkelijk het allemaal is. Maar ik heb er nog een. En die is wel leuk, maar niet makkelijk. Niks gaat vanzelf. Geen normale opvoedstijl werkt bij hem. En ik zit nu met een vriendin die hetzelfde meemaakt mijn hart te luchten. Dus zout maar even op met je meningen
Bij mij is het gevaar dat ik mij laat meezuigen in de negativiteit en zelf ook negatief wordt. Dus als 3 collega's mopperen over een kerstborrel dan heb ik er ineens ook geen zin meer in terwijl dat daarvoor wel een goed idee was en dat ik weet dat ik het wel leuk ga vinden. Mij daarvan bewust zijn en dan even actief dat soort onderwerpen vermijden om zelf weer te bedenken hoe ik er in sta... af en toe nog lastig. Sowieso, als mensen ergens enthousiast over zijn, gewoon je mond houden als je niet aardig kan zijn. Net als iemand zijn hobby afkraken, kom op zeg, als je er verder geen last van hebt lekker laten.
Het ligt er aan bij mij wie het zegt, want wat als negativiteit klinkt is lang niet altijd zo bedoeld. Mijn moeder bijvoorbeeld zegt ook wel eens: zou je dat wel doen? En dan probeer ik juist te reflecteren op mijzelf. Want ik weet dan dat zij zich dan zorgen om me maakt. En ja, 80 % van die zorgen zijn onterecht, maar 20% toch stiekem wel terecht. En soms besef ik me dat pas als ik eerlijk nadenk over dat 'zou je dat wel doen?' Daarnaast kan het ook bezorgdheid zijn naar je kind toe. Maar soms is het goed om te vragen waarom iemand zich zorgen om jou of je kind maakt, want misschien zit ergens wel wat in, waar ik nog niet aan had gedacht. Maar als het heel vaak gezegd zou worden vertel ik denk iets niet meer, als het steeds door dezelfde persoon zou zijn.als ik het me zo bedenk, ik heb bijna niet met echt negativiteit te maken (of ik vergeet het ), behalve 1 persoon die regelmatig zei dat ze iets raar vindt, gek vindt, stom vindt want vroeger..blablabla. Daar heb ik eens tegen gezegd dat ik niet meer wil dat ze zich met onze opvoeding bemoeit, en sindsdien is het veel minder. En als het wel gebeurt dan kom ik er gewoon een tijdje bijna niet omdat het mij dan energie kost en die steek ik liever in zinnige contacten.
Ooh vreselijk! Ik zou zeggen; joh. We komen hier niet uit. Laten we het maar niet meer erover hebben.