Is birdnesting een optie eventueel? Verder een mediator zoeken en ouderschapsplan opstellen. Ik herken je verhaal wel helaas. Hebben jullie relatietherapie gehad? Misschien kan jullie dat nog helpen? Sterkte! Het zal een pittige tijd worden maar hopelijk uiteindelijk met goede afloop.
Moest even opzoeken wat bird nesting is... Ik denk het niet, één van de vele irritaties is, dat vriend niet veel in huis doet/ snel vind dat hij teveel doet, ben bang dat als we dat gaan doen ik continu zijn zooi kan gaan opruimen. Relatie therapie hebben we eerder gehad, hij loopt nu bij een psycholoog en wilt daar graag samen nog een keer naar toe dus dat gaan we wel doen. Aankomende week gaat hij nog een paar dagen weg en ook bedenken hoe nu verder. Blijft wat onwerkelijk allemaal, maar zo door gaan kan iig niet... Wat vervelend dat je ook herkenning hebt in mijn verhaal, hoe hebben jullie dat opgelost?
Wat lastig dat ook jij herkenning hebt in je relatie die nu niet lekker loopt. Hoe proberen jullie dit op te lossen? Kids staan gelukkig voor beide wel voorop, maar alsnog ingewikkeld hoe daar dan verder alles op aan te gaan passen
Pfff dat lijkt me helemaal heftig als je zo bedrogen bent... Ingewikkelde keuzes die je dan maken moet hé, hoe oud zijn je kids? Ons streven is dan wel om in deze woonplaats voor de kinderen te blijven, nu zegt hij iig dat als we dit echt door gaan zetten hij co-ouderschap wilt (zelf kom ik van 60 km de andere kant en vriend van 40km weer de andere kant.. ) Heel veel sterkte ook jij!
Sterkte met alles. Ik heb hier zelf geen ervaring mee gelukkig. Dus geen echte tips. Maar zie bij anderen wel hoe enorm de impact op de kinderen is. Hoe goed je alles ook regelt. Het blijft vreselijk verdrietig voor hun ook. Dus mijn enige inbreng hier is hen goed in de gaten te houden. En eventueel hulp voor ze inschakelen. En ondanks alles. Blijf met elkaar in gesprek en probeer elkaars kant te begrijpen. Scheiding is voor alle partijen moeilijk en emotioneel. Als daar dan ook nog steeds ruzie bij is, dan wordt het alleen maar nog moeilijker. Als zal het soms ook niet te voorkomen zijn.
We gaan idd nog een keer therapie proberen, maar heb partner wel duidelijk gezegd dat er echt veel moet veranderen.. Ik überhaupt niet weet of dat realistisch is en hij dat zelf ook moet willen... Blijft ingewikkeld allemaal. We gaan nu nadenken over hoe we aankomende periode in gaan pakken. Qua woning heeft hij wel nogmaals gezegd dat ik erin kan blijven, dus even zien hoe dat uit zal pakken..
De Kids blijft ook de reden dat ik niet weet waar ik/ we goed aan doen.. Je ouders in een (momenteel) nagenoeg liefdeloze relatie, ge-irriteer en gemopper... En zelf wil ik mijn kinderen ook helemaal niet maar 'half' zien, maar is voor de Kids bij elkaar blijven dan wel oké... verdienen ze niet ook ouders die gelukkig zijn en is dat niet juist ook veel beter voor ze...
Dat is idd de moeilijkste keuze ooit. En alleen jullie zelf kunnen die keuze maken. Ik ken een stel wat voor de kinderen bij elkaar is gebleven. Voor het oog gelukkig getrouwd. In huis als broer en zus. Toen de kinderen uit huis waren zijn ze gescheiden. Of dat de juiste keuze is geweest?
Wat een pittige situatie waar je in zit, heel veel sterkte. Heb zelf een vriendin waarbij de ouders bij elkaar zijn gebleven maar gewoon als broer en zus leefden (ook andere slaapkamer in huis) en pas uit elkaar zijn gegaan nadat kinderen het huis waren. Zij heeft er nu in haar eigen relaties last van want eigenlijk heeft ze nooit een voorbeeld gehad van hoe een liefdevolle relatie is. Haar ouders hebben nu andere relaties en ze had haar ouders veel eerder weer gelukkig willen zien, zoals nu dus wel het geval is.
We geven elkaar momenteel vooral even de ruimte.. doen dingen voor onszelf, maar ook wel samen. En praten over de dingen die ons dwarsliggen. Dat laatste is nogal eens lastig. Heb ook wel eens aan relatietherapie gedacht, maar staan daar beide (nog) niet echt voor open. Al zou dat misschien juist wel goed zijn, want we weten waar onze irritaties liggen, maar het lukt ons niet om die voor langere tijd te voorkomen. Ik kan me voorstellen dat het erg ingewikkeld is hoe alles te regelen rondom de kinderen.. of ze op dezelfde school kunnen blijven etc. Wie er in de woning blijft wonen en of het financieel allemaal lukt. Hebben jullie daar al over gesproken of laten jullie eerst alles even bezinken?
Heftig ook! Hoe reageerde jullie kinderen erop dat jullie eerder al uit elkaar waren? En hoe hebben jullie uiteindelijk beslist dat het dan echt klaar is? Hoe verzorgen jullie nu de kinderen?
Ik herken idd dat we soms raakvlakken hebben, hoe gaan jullie er nu mee om dan? Kunnen jullie er wel over praten of heb je het idee dat jij de kar trekt en er eigenlijk helemaal niet uit te komen is? Jij ook veel sterkte en wijsheid...
Relatie therapie kan echt wel helpend zijn, je moet uiteindelijk alleen wel iets doen met wat je daar bespreekt... Hier was het voor ons toen wel wat helpend, maar helaas niet genoeg om echt grote veranderingen aan te brengen. Vriend loopt vanwege meerdere redenen nu bij een psycholoog en daar gaan we het nog een keer mee proberen. Communicatie is zo belangrijk en oa ook een van de dingen die hier niet goed gaat.. Bedoeling is idd wel om dochter hier dan op school te laten. En van daaruit te kijken hoe en wat we dan verder kunnen en moeten regelen..
Dank je wel. Precies dat soort situaties maken dus dat ik een uiteindelijke beslissing nemen echt moeilijk vind. Wat is uiteindelijk het minst schadelijk voor alle partijen..
hoi ik las je en wilde toch even reageren heel veel sterkte. (zit momenteel midden in een scheiding) groetjes
Nou.. we hebben helemaal niks opgelost. Hier begint de ellende nu pas echt. Eigenlijk ben ik al lang ongelukkig in mijn relatie maar ik heb er nooit over gesproken omdat ik niet wilde scheiden voor de kinderen. Maar dat is geen eeuwigheid vol te houden natuurlijk dus uiteindelijk toch erover praten. Met man maar ook met vriendinnen en psycholoog. Relatietherapie hebben we nog niet gedaan, dat staat nog op de planning na mijn eigen traject. Maar mijn grootste probleem is dat ik helemaal geen fysieke aantrekkingskracht heb richting mijn man en ik weet niet of dat op te lossen valt. Ruzie hebben we nooit. Is er bij jullie nog aantrekkingskracht? Omdat we nog niet zo lang in dit huis wonen was ik birdnesting uit aan het zoeken vandaar dat ik het hier schreef, maar al het huishouden een issue is zal dat niet de meest handige oplossing zijn.
Dit herken ik ook. Mijn ouders zijn gescheiden toen ik 17 was. Ook geen liefdevolle relatie al sliepen ze wel samen. En nu heb ik dus dezelfde fout gemaakt. Maar ik weet dus ook dat je geluk moet hebben met je stiefouders. Ik heb héél blij dat ik niet meer thuis woonde toen mijn stiefmoeder in beeld kwam.
Ingewikkeld hoor, hoe staat jouw partner er in? Hier is aantrekkingskracht ook een stuk minder, maar hebben we ook te vaak onenigheid. Vriend is helaas niet zo van het praten en al helemaal niet met vrienden, heeft dat ook lastig gevonden dat ik het wel deel met een aantal mensen...
Lastig als je nu herkend dat je dezelfde fout maakt, maar misschien wel 'fijn' dat je dat nog op tijd in ziet en weet dat je een andere keuze kan maken. Ik hoor idd te vaak dat voor de kinderen bij elkaar blijven niet de goede reden is. (Hoewel mijn gevoel daar dus ook bij is dat ik de kinderen helemaal niet parttime wil zien, dus misschien ergens ook weer een soort 'egoïsme '..)