Ja, dit moet ik even uitleggen, haha. Ik had het er vandaag met 2 vriendinnen over. Over seks, ja. De een (zonder kinderen) vond het allemaal ‘een groot avontuur’. Nouja, fantastisch . De ander (met kleine kindjes) vond het allemaal maar ‘gedoe’ en het kostte maar wat energie. Toen bedacht ik me dat ik dat ongelofelijk jammer vond voor haar. En dat zette me dus aan het denken. ‘Een groot avontuur’ zou ik mijn seksleven niet willen noemen. Ik ben oprecht blij als mensen allerlei dingen uitproberen en daar gelukkig mee zijn, maar dan komt het er voor mij toch echt op neer op dat ik dat dus ook ‘gedoe’ vind. Ik heb geen tierelantijnen en fratsen nodig, want ja. Ik ben ook wel eens moe en 4 kinderen hakken er echt wel in. Maar dat deed mij dus ook beseffen dat het voor mij persoonlijk niet gaat om frequentie of duur, maar juist echt om die connectie. Ik zou het dus vooral omschrijven als heel intens. Niet spannend of uitdagend, nee. Intens, dat zeker. Wij hebben zo ongelofelijk veel respect voor elkaar • dat wordt echt met elk kind meer • dat dat gegeven op zich voor mij enorm zwaar telt. Dat maakt het voor ons dus bijzonder en gewoon intens. Ik kan het lastig onder woorden brengen. Maar dat je elkaar haarfijn aanvoelt en enkele blikken genoeg zeggen vind ik oprecht bijzonder. Mocht je er iets over kwijt willen; hoe ervaar jij dit? Uiteraard niet mijn bedoeling om een pervers topic te openen maar ik heb gewoon gezonde interesse in hoe dat voor anderen werkt. Het lijkt me zo jammer als dat stukje niet goed zit. Het gesprek van vanmiddag heeft me dus bezig gehouden.
Oeh, jij durft op ZP, waar dit soort topics (gek genoeg) compleet uit den boze zijn Om je vraag te beantwoorden: Het is een heel belangrijk onderdeel van onze relatie en het wordt alleen maar fijner en beter - ondanks dat we al 13 jaar samen zijn. Misschien is het leeftijd (we zijn net 30, he, het valt nog mee), misschien is het wat jij omschrijft (het wederzijdse respect, waardering, etc) - maar hoe dan ook; zou het niet anders willen
Haha, ik ben benieuwd hoe lang dit topic blijft staan Seks is voor mij heel belangrijk in mijn leven. Ik ga graag op ontdekking, ben heel avontuurlijk in seks en mijn partner gelukkig ook. Niks geks is ons vreemd. Wij zijn polyamoureus, maar wat is dat fijn. We hebben beiden de vrijheid om verbindingen aan te gaan met anderen en komen daarna extra tevreden weer bij elkaar terug, wat weer een extra boost is voor ons seksleven.
Bij ons is het een lastig iets. Ik heb autisme (licht) maar seks vind ik heel overprikkelend. Ik moet dus echt 100% in de mood zijn en niet al ver in de prikkels zitten, wat een soort van onmogelijk is met jonge kinderen en een baan. Dusja we maken er het beste van, maar ik zou graag zien dat het wat makkelijker was voor mij
Ik vind het ook belangrijk. Na een weekend zonder seks (als ik ongesteld ben) voelt mijn potje "lichamelijke aandacht" niet goed vol, ondanks gewoon knuffelen. Kan dan ook echt verdrietig worden. Door de week heen raakt mn potje leeg omdat we dan niet samen zijn en dus ook een gewone kus en knuffel missen. Maar als we veel bij elkaar zijn doen we het niet vaker dus blijkbaar is deze frequentie wel goed
Ik ben dus iemand die niet zo tevreden is, helaas. Dit wordt een open en lang verhaal. Ik was al jong seksueel actief (de eerste keren met tegenzin, ik durfde geen nee te zeggen) en toen ik als jong meisje (8-10) bij mijn buren over de vloer kwam lag daar overal p***no in huis waardoor ik dat echt zag als "dat is seks". Toen ik eenmaal vrijwillig seksueel actief werd, had ik dat hele 'p***no' beeld nog voor mij staan waardoor de jongens 'hun ding deden'. Ik vond het niet lekker. Maar ik dacht alleen maar: dit is hoe het hoort, het zal wel aan mij liggen. Mijn moeder zei bv ook altijd bij voorspel: dat is vies, gatver. Daar hebben mannen uit geplast, dat doe je toch niet!? Dus dat zit ergens ook achter in mijn hoofd ookal denk ik daar zelf anders over. Anyway: ik weet dus niet goed wat ik precies fijn vind. Ik heb altijd maar gedaan wat ik verwachte dat van mij verwacht werd op seksueel gebied. Ik heb bv nog nooit een orgasme gehad bij voorspel. kan het zelf ook niet voor elkaar krijgen. Ik vind het niet fijn en ik heb ook geen idee hoe ik het wel fijn vind. Orgasme tijdens de seks lukt me wel, gelukkig. Maar 9/10 standjes vind ik dus niet dusdanig fijn dat ik daar een orgasme van krijg. Daar baal ik wel eens van. Ons seksleven is niet heel actief, ik heb ook vaak geen zin. Ik denk dat we het een keer of 3/4 per maand doen. Het is niet zo dat de seks helemaal niet goed is: want ik kan er wel echt van genieten en helemaal los gaan áls ik maar goed in de mood ben. Maar ik zou soms wel willen dat ik óveral van zou genieten, en me dus niet 'raar' voel.
Leuk om te lezen, ja ach. Als het niet mag dan zie ik vanzelf wel wanneer die wordt gesloten . Ik vind het namelijk helemaal geen raar onderwerp mits je het gewoon netjes houdt!
Niet zo spannend of frequent maar wel met veel respect en liefde. Door mijn lichamelijke toestand is het vaak niet mogelijk, soms zijn er periodes van enkele maanden dat er niks gebeurd, en dan weer wat vaker. Momenteel proberen we zwanger worden, dus dan proberen we wat vaker op de juiste periode maar dat gaat helaas dus wel met redelijk wat pijn gepaard. Man en ik zijn op dit vlak ook wel echt een perfecte match. Ik ben zijn eerste, hij niet die van mij, maar hij voelde al meteen vanaf het begin heel goed aan wat werkt en wat niet. Laat ons dus maar lekker verder gaan op ons niet zo spannende slakkentempo, het werkt voor ons prima zo
Voor ons is het goed zoals het gaat maar ik ben een laat bloeier en doet nu na de zwangerschap dingen die ik voor de zwangerschap nu 4 jaar geleden niet durfde. Vraag me niet waarom het nu wel kan. Een goede vriendin is erg open, die kon op het werk bij een bak koffie openen met "hoe was jullie weekend is er nog gen**kt" in het begin vond ik dat raar maar het is eigenlijk iets normaals en er over praten is niet heel erg gek "toch".
Beetje op een laag pitje. Stress en kleine kinderen doen mijn libido niet veel goeds blijkbaar.. of zal het de hormonen zooi van de spiraal zijn?!
Dood Ik ben al blij als ik even niet aan geraakt word. Komt wel weer terug weet ik uit ervaring. Maar dat duurt vaak wel even na een bevalling. Vorige keren kwam het terug en raakte ik gelijk zwanger Duurde de laatste keer bijna 1,5 jaar voordat me libido terug was. Dit keer ben ik niet meer van plan zwanger te raken dus hopelijk hebben we er nu langer plezier van moet wel zeggen dat ik op dit moment ook niet lekker in mijn vel zit en dat wel erg mee speelt.
nou ik ben echt nog nooit zo down geweest. Heb mijn spiraal nu bijna een jaar maar mijn humeur word er niet beter op.
Gek hoe het varieert... Ik heb er ook eentje (don't ask me why - gezien mijn eerdere post hier ) maar ondervind er geen last van.