De pijn valt echt mee, hangt ook wel wat af van de plek. Is het een ontspannende massage, oke nee. Maar aan de buitenkant van mn arm waren er hele stukken waar ik bijna lag te slapen. Nou kan het alleen maar mee vallen als je je voorbereid op het ergste natuurlijk haha. Maar je kan altijd beginnen met iets kleins en dan even ervaren of het mee of tegen valt Het scheelt ook dat deze naalden niet in je lijf gaan maar meer oppervlakkig je huid ''krassen'', maar dat is natuurlijk iets rationeels en dat is angst niet maar voor sommige mensen helpt die gedachte. Lijk wel een of andere verkoper zo met mn tattoo advies, maar het is meer dat ik het zelf ook lang uitgesteld heb voor ik iets durfde en dat echt niet nodig was achteraf
Oh, ik ben totaal niet bang om van mijn lob naar millimeter te gaan. Ik heb echt een haat liefde verhouding met mijn haar. De kleur van mezelf is echt fantastisch. Maar het is is veel, dik en zwaar. Ik kan geen staart in zonder na 5 minuten al hoofdpijn te krijgen. (Als het elastiek het al houdt zeg maar) Het is meer dat ik nog even niet lekker in mijn vel zit. Doel is als ik 10 kilo afval dit ook echt te doen. En ja, de meningen van anderen. Mijn vriend lijkt het verschrikkelijk, wat zullen ze ervan vinden op mijn werk. En dan komt natuurlijk de tussenfase als je besluit het weer te laten groeien..
Haar extensions.. maar bang dat ik mijn haar ermee beschadig.. Een neuscorrectie, ik vind mijn neus gewoon niet mooi hahaha.
Gewoon doen! Ik doe het al jaren, het is echt heerlijk om met niemand rekening te hoeven houden. Ik begon in Nederland en vlieg ondertussen ook alleen naar plekken in Europa voor een weekendje weg. De eerste keer alleen uit eten vond ik de eerste 5 minuten wat ongemakkelijk, maar nu vind ik het heerlijk. Je zou trouwens ook kunnen beginnen om met een vriendin weg te gaan, dan ben je er ook even op een andere manier uit.
Gewoon doen! Je hebt er niks mee te verliezen en ik kan het alleen maar aanraden. Ik doe dit nu sinds een aantal jaren 2x per jaar. En behalve dat die weekendjes zo fijn zijn, heb ik ook geleerd mijn grenzen te verleggen in dingen die ik voorheen nooit alleen zou doen, want ‘misschien is het raar’ of ‘misschien is het te spannend’ e.d. Zo ging ik in het begin ook wel uiteten, maar nog redelijk basic. En inmiddels ben ik tijdens die weekendjes ook alleen naar sterrenrestaurants geweest. En afgelopen zomer ben ik alleen naar een concert geweest. Mijn vaste concertbuddy wilde niet en ik kon zo gauw niemand anders bedenken die de Red hot chili pepper live wilde zien. Dus ben ik gewoon alleen gegaan. Want ik wilde niet iets missen, alleen omdat er niemand in mijn omgeving dat wilde én ik had geen zin om te gaan leuren. En begin oktober ben ik alleen naar Chicago (daar woont mijn broertje) gevlogen voor een paar dagen. Dat vond ik best spannend, want ben niet zo’n wereldreiziger. Maar was uiteindelijk heel tof, dus ben blij dat ik het niet gelaten heb vanwege wat spanning. En door overlijden in mijn broertjes schoonfamilie vroeg mijn broertje me om op zijn kinderen te gaan passen. Dus begin november ben ik weer alleen naar Chicago gevlogen, dit keer voor een week. En eenmaal in Chicago ben ik ook alleen op stap geweest. Dat had ik een jaren geleden echt niet voor mogelijk gehouden. Het heeft mijn wereld dus ook nog verruimd sinds ik die weekendjes doe.
Ik heb geen rijbewijs dus afhankelijk van het openbaar vervoer of mijn man. Het voelt voor mij raar om "achtergelaten " te worden door mijn gezin...
Nee joh! Echt niet. Ik bewonder @Adje heel erg want alleen Chicago, wat een stap. Maar wat tof. Maar gewoon een nacht ofzo ergens in NL. Oh wat heerlijk. Was een drempel maar zo chill. Ben zelf meestal met het openbaar vervoer gegaan of de auto..
Het valt echt zo ontzettend mee. Het ligt natuurlijk ook aan de plek waar je laat tatoeëren, maar echt het valt zo mee! Je hebt ook verdovende creme die je aanbrengt voor het tatoeëren.
Ogen laten laseren. Ergens zou ik zonder bril willen. Lenzen verdraag ik niet, maar ogen laseren durf ik niet..
Een Zorgvakantiehuis opstarten voor gezinnen Überhaupt iets voor mezelf beginnen durf ik niet aan, te onbetrouwbare gezondheid
Solliciteren op mijn droombaan, waar ik eigenlijk voor gestudeerd heb. Maar ik ben bang dat ik het niet aankan. Dat ik die snelheid en werkdruk tussen al die jonge mensen niet meer kan halen (ben al 40+) en dat ik veel meer uren zou moeten gaan maken en autorijden, waar ik dus ook moeite mee heb.
Stom he. Ben drie keer bevallen, met een infuus hier en daar, 3x een ruggenprik gehad etc en dan bang zijn voor een kleine tatoeage. Maar ja, ik ben ook bang voor de tandarts. Of ja meer om pijn te lijden eigenlijk.
Ik doe dat nu 2 keer per jaar. Een weekje in een huisje op de Veluwe. Echt de tijd helemaal voor mezelf. Ik kom echt opgeladen weer thuis
Is het echt heel ander werk dan wat je nu doet? Leeftijd hoeft niet perse een struikelblok te zijn hoor. Ik ben een stuk ouder dan jij en ik ben bezig met een opleiding, ik hoop volgend jaar door te groeien naar de functie waarvoor ik nu studeer. Wel binnen dezelfde organisatie dus iets minder eng.
Met een loopbaancoach kun je daar achter komen. Het is zo zonde om door te gaan met iets waar je niet meer blij van wordt. Of zoals jij zegt die onregelmatige tijden.