Geen medicatie. Hij heeft het bij zichzelf geaccepteerd en zegt dat hij gewoon zo is. Hij heeft ook veel moeite met zijn huis op orde houden en schoonmaken, in dat opzicht zou ik hem wel wat extra hulp/ondersteuning gunnen.
Weet je ik ben 100 % voor mensen met een label niet teveel anders te behandelen. Kijk naar hun kunnen en ga samen op zoek nazr iets wat helpt. Oké dat vraagt veel van iedereen maar is zo belangrijk. Je kan er niet aan doen en we laten het zo is voor mij een soort van opgeven. Want er word vooraf al bepaald dat het toch niet gaat lukken. Zonde vind ik dat.
Dank voor je excuses. Je bent er ook bijna . Waar ik denk dat het fout gaat is dat je mijn opmerkingen over druk op mijn dochter betrekt, terwijl die ging over een volwassen man. In relatie met mijn dochter had ik het over consequenties. De relatie tussen druk opvoeren en ouder-kind en opvoeding relatie kwam niet bij mij vandaan.
Ik zou ook gewoon geen uren wachten… zoals ik eerder al zei als je 5/10/15 min te laat bent prima Maar 2 uur is echt overdreven en je gaat mij echt niet wijsmaken dat hij dat niet in de gaten heeft
En ook dat 2 uur te laat komen niets met ADHD te maken heeft. 2 uur te laat is gewoon asociaal gedrag.
Dat ligt er denk ik aan of je tools mee geeft of niet. Eisen zonder helpen is iets heel anders dan een kind aanleren dat iets belangrijk is en samen kijken naar wat er nodig is om dat te bereiken.
Dat zou ik dus onacceptabel vinden. Structureel een beetje te laat zou ik irritant vinden, maar wel mee kunnen leven. En daar zou ik net als @suus1983 wel zelf wat trucjes voor bedenken, zoals eerder afspreken. Maar uren te laat, vind ik gewoon respectloos, ongeacht of het voor hem moielijker is vanwege adhd. Dat zoiets een keer gebeurt, a la, maar structureel uren, daar kan je in mijn ogen niet op vertrouwen. Ik zou dus echt even om de tafel gaan zitten en duidelijk maken wat dit met jou doet en wat voor gevolgen het voor jou heeft. En dat daar iets in moet veranderen en dat je samen wil kijken hoe jullie dat kunnen aanpakken.
Er is eigenlijk vrij weinig wat zo goed werkt als medicatie. Misschien dat het voorheen geen probleem vormde, maar als hij een fijne relatie wil hebben en verantwoordelijkheid wil dragen voor een nieuw gezin dan moet hij deze keuze misschien toch heroverwegen. Ik denk dat het belangrijk is dat je met hem bespreekt wat jouw gevoel is bij het ADD stuk en dat daar dus wel verandering nog in kan worden gebracht met medicatie.
Mijn man komt soms 3 uur later thuis omdat hij op het werk terwijl hij bv aan het inpakken was, nog iets tegen kwam en dat éven moest afmaken. Dan verliest hij volledig de tijd uit het oog (en dit is vaak nadat z’n medicatie is uitgewerkt, hij zit dan vast in een soort hyperfocus). Hij heeft dit pas in de gaten als de bewaker hem uit die focus haalt omdat het gebouw wordt afgesloten. Máár ik ga dan zelf natuurlijk niet 3 uur aan tafel met het eten zitten wachten. En als het bv zo zou zijn dat we samen nog weg zouden moeten, dan zet ik er wel druk op. Maar op een doodgewone dag zonder verder afspraken, werkt die druk opvoeren niet - dan voelt het voor hem continu als falen. Hij kreeg z’n werk niet af, was niet op tijd thuis, hij kan het allemaal niet - dat wil ik hem ook niet aan doen. Dus ik kies wat ik accepteer zodat hij ook rust heeft. Máár ik verwacht ook wel dat hij niet bij de pakken neer gaat zitten en ‘ik heb adhd dus kan ik het niet’ zegt. Met twee kinderen kwam er ook gewoon meer druk op hem en is hij hulp gaan zoeken, met medicatie gestart en nu gaat het een stuk beter - ook met vaker op tijd komen. Bij TS lees ik dat hij geen medicatie wil (snap ik ook, soms zijn de bijwerkingen gewoon niet te aanvaarden), maar ik zou dan wel willen dat hij bv hulp krijgt met plannen, z’n huishouden onder controle krijgen en houden. Ik denk alleen dat híj die hulp moet zoeken en die hulp niet van bv TS moet komen - niet in die basis in ieder geval. Ik help mijn man natuurlijk ook, maar in de basis heeft hij hulp gehad door psycho-educatie (en dus icm medicatie wel). Dat stukje kan ik niet bieden, want dan word ik een soort moedertje voor hem…
Ontopic ts, ik zou kijken of jij hiermee om kan en wil gaan. Bij een volwassen man verwacht ik niet echt dat dit nog gaat veranderen (los van ADHD). Hoe belangrijk vindt jij dit zou ik voor mijzelf proberen te bepalen.
Dit heb ik ook. Bij een kapper of tandarts ben ik vaak exact op tijd of één minuut te laat, maar dan wel enorm gehaast en kortaf voor vertrek. Ik zou willen dat het anders is maar de ADD denkt er anders over.
Ik ben het ermee eens dat het veel energie kost om structuur te houden met ADHD. Het scheelt wel hoe ver je erin bent. Als de kasten etc al netjes zijn kost een tweede opruiming weer minder moeite etc. Zo gaat dat ook met tools, daar hoef je steeds minder bij stil te staan. Maar vergeet de kosten ook niet van het niet aanleren van deze vaardigheid. Dat kan een diploma, werk en vrienden kosten.
je zou natuurlijk ook elke dag een wekker kunnen instellen op een bepaalde tijd. Hoef je maar 1x te doen en dan gaat hij elke dag Maar dat werkt natuurlijk ook alleen maar als je elke dag rond dezelfde tijd klaar ben met werken. maar volgens mij dacht ik gelezen te hebben dat vriend van ts zegt, zo ben ik nou eenmaal… Tsja dat vind ik niet echt je best doen… zij heeft ook een kind en een eigen leven, zij kan natuurlijk niet alles aanpassen aan hem, hij zal dat ook moeten doen
Heel cru, maar dan is het ook aan jou om te bepalen of jíj dit kan accepteren. Als hij bv niet wil meedenken over iets dat voor jullie allebei zou werken, maar halsstarrig vast houdt aan ‘zo ben ik gewoon’, dan moet jij dus bepalen of dat genoeg is. Hier zie ik bij mijn man totaal geen onwil, juist al jaren dat hij heel graag op tijd wil zijn, en er ook alles aan doet dat voor elkaar te krijgen (hulp, medicatie) - als het dan tóch niet altijd lukt, dan is dat maar zo.
Ja, eens. (Wekkers hier wel geprobeerd, werkt soms wel en soms niet, nu met een iets hogere dosis medicatie en langwerkend + kortwerkend gecombineerd, gaat het weer vaker goed. Niet enkel met op tijd ergens zijn, maar ook met bv op tijd zijn én je spullen bij je hebben én geen chaos hebben achtergelaten )
Ja zo denk ik er ook over. Ik geloof best dat adhd het je lastig kan maken om op tijd te komen, maar 2 uur?
Ja ik heb dan geen diagnose maar herken wel heeeel veel Ik ben ook chaoot eerste klas, ik presteer het zelfs om dingen op m’n boodschappenlijst te vergeten, zo zit ik al 3 dagen zonder thee en ik kan een uur van te voren opstaan, dan heb ik genoeg tijd, ben ik al 20 minuten Klaar, maar alsnog te laat komen (5 minuten oid) omdat ik op het laatste moment weer iets bedacht
Maar het kost iemand die moet samenleven met iemand met ADHD ook heel erg veel. Ik denk dat je je niet kan voorstellen hoeveel energie dat kost. En ik ben vast een slecht voorbeeld met 3 huisgenoten met ADHD, maar sorry, het is vreselijk echt waar! Overal in je eentje voor op moeten draaien en verantwoordelijk zijn en dan steeds: "ja sorry" horen. Ik hou zielsveel van deze 3 mensen, maar het is echt niet te doen.
Heel herkenbaar… Door mijn dochter ben ik altijd voor 2 aan het denken. Ik moet alles mbt haar ook in de gaten houden, controleren, etc. Want alleen lukt het haar niet. En dat terwijl het in mijn eigen hoofd ook al zo’n chaos is. Dodelijk vermoeiend… Laat staan als je dat voor drie extra personen moet gaan doen. Ik zou het meedenken voor een volwassene wel extra vervelend vinden. Pittig hoor!