Ik weet dat de enige die op deze vraag antwoord kan geven, ik zelf ben. Maar ik ben wel heel benieuwd naar jullie visie. Ik ben dus alleenstaand, heb een dochter van 1,5 en ben begonnen aan een traject voor een 2e kindje. Bij mijn dochter was ik ronde 5 IUI zwanger, ik was toen net 38. Nu ben ik 40. In overleg met de kliniek is het plan dat we 3 rondes IUI doen en daarna op IVF overstappen als er nog geen zwangerschap is. Ik ben in totaal 3x zwanger geweest: in ronde 3, ronde 2, ronde 5. Dit weekend is mijn Nod in ronde 1, ik heb al een vermoeden waar het op uitdraait. Daarom begin ik nu al te piekeren over “over twee maanden”. Maar hoe pittig is IVF als je alleen bent en thuis een dreumes hebt rondlopen die hard richting peuterpuberteit sprint? Volgens mij is het al pittig genoeg als je wél een partner hebt. Ik zou liever niet teveel hulp thuis willen, bijvoorbeeld na de punctie. Maar hoe reëel is dat? Kun je na de punctie meteen doorrrrrrrr? Ik ben ook bang voor een teleurstellend resultaat, gezien mijn leeftijd en al redelijk laag amh (0,85 ruim 2,5 jaar terug). Zoveel pijn en moeite voor met een beetje geluk 1 of 2 bevruchtingen, ik heb het bij vrienden gezien. Misschien moet ik vaker IUI proberen, een keer of 5 - 6. Ook al zijn de rietjes idioot duur. En wil ik daarna eventueel op IVF overstappen? Ik ben er eigenlijk nog niet uit. Misschien dat jullie mij nieuwe inzichten kunnen geven. Alvast bedankt!
Ja lastig idd.. ik vond ivf qua belasting meevallen maar dat is voor ieder verschillend. Het fijne vond ik dat je (meestal) meer kansen hebt in een poging. De punctie viel bij mij ook altijd mee. Die dag wel rustig aan gedaan/in bed gelegen maar de volgende dag deed ik in principe alles weer.
Ik heb dit jaar 3 puncties gehad en ik heb er altijd wel een week flink last van daarna. Ik had zelf niet voor een anderhalf/twee jarige kunnen zorgen vlak na de puncties. In jouw geval zou ik voor 3x IUI gaan en daarna IVF. Want IVF geeft ook geen garantie dat het die ronde lukt, ik had bijvoorbeeld de eerste ronde maar 1 embryo (en de tweede ronde overigens ook). Dus dan moet je na 1 terugplaatsing weer het hele circus opnieuw doen en ivm je leeftijd zou dat wel zonde van de tijd zijn zegmaar. Je kunt ook eerst 6x IUI doen maar als dat niet lukt en je moet daarna pas beginnen met IVF dan is je eerste terugplaatsing pas over een maand of 8. Ik snap wel dat je het lastig vindt. Aan iedere behandeling zitten voor- en nadelen.
Lastige keuze ! Ik heb in totaal 2 x een punctie gehad . Dit waren beide grote, pittige puncties met 25+ follikels. Bij de tweede punctie was mijn dochter net 2 jaar. Ik vond het prima te doen. Ik ben dan weliswaar niet alleenstaand maar mijn vriend was na de punctie fulltime aan het werk en dag na de punctie had ik zelf de zorg voor onze dochter. Twee dagen na de punctie ben ik ook weer gaan werken. Voelde af en toe wel steken, vooral bij onverwachtse bewegingen. Maar elke punctie is natuurlijk anders . Heb ook verhalen gelezen op het forum dat vrouwen echt wel even last ervan hebben gehad … succes met het nemen van je beslissing !
Ik heb lange medische trajecten gehad. Voor dochter 15x iui zonder hormonen en 3x ivf. Traject voor 2de niet gelukt. 3x iui zonder hormonen en 4 ivf pogingen. Maar de eerste dagen na de punctie kon ik weinig. Dochter was vaak 1 nachtje voor de punctie (ivm er vroeg zijn in het ziekenhuis) aan het logeren bij de gastouder. En de nacht na de punctie bleef er een vriendin slapen. Ook met oog op als er iets niet goed gaat. Maar de 2 dagen erna zoveel bij gastouder of oppas. Je hebt op dag 3 of dag 5 een terugplaatsing. Kinderen mogen niet altijd mee naar de echo's vooraf de punctie. En je hebt er gemiddeld toch wel 3. Zijn je hormonen ook al bepaald? lh, progesteron, oestrogeen/oestradial en amh.
Per persoon en per punctie zal dit heel veel verschillen. Zelf heb ik weinig last gehad van de ivf-punctie. Wel vond ik de zwangerschap met een peuter erbij veel zwaarder en sowieso de zorg daarna voor 2 kleine kinderen behoorlijk intensief. Voor mij valt die hele punctie daarbij in het niet (maar ik had dan ook geluk met het resultaat..2 doorgaande zwangerschappen uit 1 punctie).
Gewoon doen! Het is en blijft natuurlijk een persoonlijke keuze. Maar het feit dat het allemaal door je hoofd dwarrelt moet je het doen. Je wordt natuurlijk met de dag ouder en vanaf een bepaalde leeftijd mag je geen IVF meer. Ik zou echt IVF doen omdat je er nu recht op hebt en naar mijn persoonlijke ervaring minder emotioneel belastend is dan IUI. Ze halen er toch zoveel mogelijk eicellen uit waardoor de kans groot is dat er een goede tussen zit. Met iui is het elke maand een gokje of die ene gesprongen wel goed genoeg is.
Je hebt nergens "recht" op. Voor ivf moet je een medische indicatie hebben en het moet zinvol zijn. Bij te weinig eitjes of niet reageren op stimulatie is het dat al snel niet. Dat is een beoordeling van de artsen. Daarnaast is ivf een eindstation, daarna is er niets anders meer. In het kader van meer kansen creëren kan het daarom als je alleen bent juist wel zinvol zijn om al je IUI 's te pakken, zeker als je er wel zwanger van wordt zoals topic startster.
Hi, Lastige afwegingen hè. Ik ben mama van een dochter van bijna 2 nu van gekende donor. Zij is er na een lang traject met talloze IUI's en IVF pogingen uiteindelijk soort van spontaan gekomen (met zelfinseminatie). Nu bezig voor een tweede. Helaas gaat ook dit weer niet zoals gehoopt ivm de asherman die ik tijdens de bevalling heb opgelopen en waarvan het 1.5 jaar geduurd heeft tot de diagnose is gesteld. Nu bezig met een ivf behandeling voor een tweede kindje. Vorige maand stimulatie gehad en punctie. Verse is helaas niet blijven zitten. Het is anders met een kindje. Net als wanneer je ziek bent kan je niet een dag in bed gaan liggen ofzo. Je moet toch gewoon door. Ik heb altijd veel follikels en dus ook behoorlijk last na de punctie. Deze keer iets te veel gedaan omdat ik dochter al heb en daardoor zeker de eerste nacht veel pijn (veel meer dan de 3 puncties hiervoor). Maar ja alles voor het goede doel hè. Ik heb daarbij overigens geen hulp of iets gehad, maar alles zelf gedaan. Donor is mee geweest naar de kliniek en vers ingeleverd en gereden, want dat mag je niet na een punctie. Met een laag AMH en beperkte hoeveelheid follikels is het een beetje de vraag hoe zinvol ivf nog gaat zijn, zeker aangezien je eerder van de IUI's wel gewoon zwanger bent geworden. Na 1 poging kan je er nog niets zinnigs van zeggen voor deze keer en na 3 eigenlijk ook nog niet. Het is een beetje aan jezelf denk ik en je eigen gevoel. Artsen willen sowieso graag door naar ivf is mijn indruk, dus blijf ook vooral dichtbij jezelf en laat je niet gek maken door wat anderen zeggen. Succes met alles.
Natuurlijk heeft ze er recht op. Ze is ronde 2, 3 en 5 zwanger geweest. In combinatie met leeftijd en de miskramen is dat zelfs voor Nederland rede genoeg om in aanmerking te komen voor IVF. Hier werd ik op 28 jarige leeftijd na de 3e miskraam via OI al geadviseerd om IVF te doen (niet alleenstaand)
Miskramen zijn geen indicatie voor ivf, alleen als er iets uit je chromosomen onderzoek is gekomen. IVF voorkomt miskramen ook niet, tenzij je genetische tests doet ofzo, maar dat is zeker niet standaard. Geloof me, heb er helaas ervaring mee. Ook met leeftijd en alleenstaande traject.
Dan heb ik denk ik geluk gehad. Wij hebben uiteindelijk later ICSI gedaan in Gent, daar konden we de embryos vooraf testen (PGS en geen PGD). Ook toen werd niet moeilijk gedaan. Ik denk ook wel dat het afhankelijk is hoe meewerkend je arts is dat scheelt al een boel. Uiteindelijk als je arts vind dat iets moet dan gaan verzekeraars er wel in mee. Zoals ik het lees bij Eevie staat haar kliniek wel open voor IVF
Jazeker, het was hun eigen voorstel. Ik zou eens moeten navragen, voordat ik de knoop doorhak, of het een optie is om als ik de ivf om wat voor reden dan ook helemaal niks vind, terug te switchen naar iui. Want ik vind iui zelf totaal niet belastend, niet fysiek en niet emotioneel. Het nadeel is dat de rietjes met donorsperma zo gruwelijk duur zijn, elke iui wordt 1 rietje gebruikt. En bij ivf hebben ze per punctie genoeg aan 1 rietje. Maar ik ben het wel met jou eens @Chitje dat je na 3 iui’s er nog niet zoveel over kunt zeggen. Ik ben dan ook geneigd om het toch wel 5 of 6 keer te willen proberen. Die twee of drie maanden extra maakt voor mijn gevoel dan ook niet meer zoveel uit. Bedankt voor het delen van jullie ervaringen en inzichten!
Mijn ervaring is dat je eigenlijk alleen hoger kunt, dus van iui naar IVF, maar dat als de ivf om wat voor reden dan ook niet werkt of te belastend is je niet zomaar terug mag. De enige reden daar is als er met stimuleren niet meer dan 1-2 eitjes groeien en IUI dus eigenlijk net zon grote kans geeft en ivf geen meerwaarde (de truc met ivf is dat je meer eitjes in 1x laat groeien, als je die niet hebt is er met open eileiders etc geen bewezen meerwaarde).