Ja, dat gaat prima. Heel prettig zelfs af en toe. Man is nu ziek thuis en ik irriteer me rot Huis is opgeruimder en ben vrolijker als ik regelmatig alleen ben. Aan de andere kant, ik werk niet vanwege mijn gezondheid en ben wel heeel veel alleen. Eigenlijk dagelijks tijdens schooltijd, en vaak zie ik alleen mijn kinderen op een doordeweekse dag, Das best wel saai.
Goede vraag... ik denk dat ik vooral gewoon graag thuis ben om mijn eigen ding te doen. Het gaat me dus niet persé om het alleen zijn, maar vooral om gewoon mijn eigen gang te gaan. Door de week gaan man en ik 2x samen sporten 's avonds en als we thuis komen, heeft de oppas de kinderen al op bed gelegd en gaan we daarna ook gewoon iets voor onszelf doen. De andere twee avonden gaan we ook behoorlijk ons eigen gang: nog wat werken, rondje hardlopen (ik nu niet, maar man nog wel), boek lezen, lekker in bad enz. Man werkt ook regelmatig thuis en dan vind ik het wel gezellig dat hij mee-eet, maar verder ook heerlijk dat hij lekker op zijn werkkamer zit, zodat ik ook gewoon beneden mijn eigen gang kan gaan. Al typen kom ik tot de conclusie dat ik dus niet echt graag alleen ben, maar dat ik vooral van mijn vrijheid hou.
Oh ja heerlijk! En al dat medeleven als mn man een week van huis is en ik alleen voor de kids zorg…ik doe juist een vreugdedans. Alle avonden zelf kiezen wat ik ga netflixen en niemand die tegen me praat. Feest!
Oh dat is echt heel herkenbaar Man is nu een week op familiebezoek, daarna een paar dagen thuis en dan weer 1,5 week weg voor werk. Heerlijk! Kan ik alle kerstfilms kijken zonder gezeur
Ik neem ook soms gewoon vrije dag op, man naar werk, kinderen naar de kinderopvang en dan ga ik lekker zelf rommelen, ergens koffie drinken met een krant en/of in mn eentje overdag naar de bios! Maar als man tijdje in buitenland zit, en ik alleen met kinderen, dat vind ik echt vreselijk. Dan heb ik dus ook neiging om vrij te nemen en ergens heen te gaan of bij mn ouders te logeren.
Voordat ik zelf kinderen had, had ik een collega die dat ook deed om 'zomaar' een dag vrij te nemen met de kinderen op de opvang. Toen snapte ik dat niet zo, zonde toch van je dagen dacht ik toen, want zo veel heb je er nou ook weer niet. Maar inmiddels heb ik zelf al een paar jaar kinderen en snap ik haar juist prima. Ik ben ook graag alleen, maar sinds corona werkt bijna iedereen van het bedrijf van mijn man thuis. Hij vindt zelf de hele week thuis werken heel lekker. Maar ik mis mijn vrije dagen alleen thuis wel. Soms als er een reden is dat hij op kantoor moet zijn, dan maak ik in mijn hoofd wel even een vreugdedansje en geniet ik echt even van die dag. Wat ik hiervoor las van een half jaar voor werk in het buitenland, dat hoeft dan weer niet voor mij.
Ik denk dat het heel veel uitmaakt of je af en toe alleen bent, het een keuze is of gedwongen door de situatie. Na een vakantie vindt ik het ook fijn als iedereen de deur uit is maar met deze grauwe weken voel ik me soms erg alleen. Gelukkig is de kat wel altijd thuis!!
Ik ben dus wel graag alleen, dat vriend 's nachts werkt en ik overdag vinden we beiden echt heerlijk. Toen ie een paar jaar geleden een ernstig motorcrossongeluk kreeg, lag ie 3 weken in het ziekenhuis. Toen was het huis een troep! Hij is de netste van ons 2 En toen ie na 3 weken ziekenhuis thuis kwam, was het ook even wennen. Had ik een drukke dag op werk, avondspits met kind en dacht ik: zo, rust! Maar vriend dacht dan juist: zo, iemand om tegen te praten.
Ik heb het echt nodig af en toe even alleen. Als ik die tijd niet krijg wordt ik echt kribbig; Helaas een man en kinderen die mij echt bij heel veel nodig hebben. En dat in combi met mijn ADHD dus altijd druk in mijn hoofd heb ik soms echt tijd nodig dat er niemand is. Daar wordt iedereen vrolijker van haha. Gelukkig heeft mijn ma om de week avonddiensten dus heerlijk alleen thuis die avonden.
Ja ik vind het heerlijk, heb het ook echt nodig. Gelukkig ook maar aangezien ik tbm ben en de kinderen allang naar school gaan.
Ja ik kan heel goed alleen zijn. En ook ik heb het echt nodig. Even tijd voor mezelf om weer even op te laden/bij te komen. Ik kan heel slecht tegen teveel prikkels.
Ik had 1,5 week geleden als enige van het gezin corona..... Zo vervelend... En ik was er helemaal niet zo ziek van
Ik heb alleen zijn voor een deel nodig tegen overprikkeling. Maar als ik buiten ben zorgt niet alleen zijn juist voor minder prikkels. Dan heb ik iets om mijn aandacht op te richten ipv dat alles binnen komt. Ik vind alleen zijn binnen het fijnste als iedereen op bed ligt. Overdag ben ik sinds kort, na 8 jaren telkens nodig te zijn, een paar uur 'vrij'. Voor mij voelt het nog erg onwennig. Ik loop mezelf compleet voorbij omdat ik in een paar uur een heleboel wil doen waar ik al jaren niet aan toe kom.
Ja, maar ben het zelden. Heb nu een aantal keer een dag verlof opgenomen om gewoon even alleen te kunnen zijn. Maar echt elke keer was er tot nu toe een kind ziek. Tussen kerst en oud en nieuw gaan de oudste 2 een paar daagjes naar opa en oma. Ik kijk er echt naar uit. Even rust. De jongste is wel thuis maar een baby ‘beperkt’ mij niet in m’n vrijheid ofzo.
ik woon ook alleen, ik heb de jongste in het weekend. Ook vanwege medische redenen. Ik mis eigenlijk wel een groep vriendinnen om me heen. Maar ik ga ook gewoon alleen naar het theater, (is op 5 min loopafstand) alleen je blijft niet hangen voor drankje.
Ja, ik geniet er enorm van. Een keer per half jaar een nacht met vriend weg. En eens per zoveel tijd heb ik een dag op zolder. Dan sluit ik me op met tv en eten, telefoon en een pakje sigaretten. We hebben een groot balkon waar ik dan een sigaret kan roken. Die tijd is zo fijn. Gewoon lekker niks doen en met mijn dikke kont in bed liggen De kinderen weten dit en respecteren dit ook. Ik ben dan ook direct opgeladen na een dag.
Oh dit vind ik dus zoooo gruwelijk, vooral als ie loopt te stressen op zn werk krijg ik t hele verhaal tig keer te horen. Ik kan inmiddels zo als invaller aan de gang zowat. (En dat zijn de taakuren, niet t lesgeven dat kan ik sowieso wel dromen). En dat in contrast met M* of die bevalling van G dat hij zn kaken dicht hield en t er liever niet over had...Terwijl ik t nog een plekkie moest geven. Mja dat doet zeer en t ander is stress, dat is anders... Maar t gruwelijkste vind ik nog t klagen over moe zijn. Heeft t weekend tot 1030 uitgeslapen, beide dagen. Ik zat 0330 en 0545 al weer in de mama modus. Vervolgens R die de afgelopen 2 nachten spookt, nog niet naar kdv mag en intussen mn werk er doorheen proberen te proppen (wat niet lukt dus ik werk deze week vrees ik 5 dagen). Mailbox puilt over, werk tot over de klippen...echt klets ff online verder uit mn gehoorbereik ofzo, ik wil rust aan mn hoofd na zo'n dag.
Ja hier heb ik soms wel moeite mee. Dan had ik een zware dag op werk of nu zware emotionele middag bij psycholoog (ben overspannen) en dan kom ik thuis en moet ik al opladen om de avondspits met kids door te komen en dan gaat mijn man allemaal onboeiende verhalen over werk of mensen aan me vertellen die normaal prima zijn maar op dat moment wil ik gewoon dat hij niet tegen me praat Overigens zeg ik dat tegenwoordig gewoon: ik wil even niet praten en luisteren, later weer