@Nina Sanders heel begrijpelijk hoe je je voelt. Hij is voor jou heel waardevol geweest, dus dit komt als een klap. Ik heb in 2015 iemand leren kennen op een datingsite en dat is toen mijn beste vriend geweest een aantal jaar. 2,5 jaar geleden ruzie mee gekregen en geen contact meer maar als ik nu zou horen dat er iets met hem gebeurd is zou ik ook echt van slag zijn. En zeker als dit je eerste verlies is is het heel logisch (maar ook al zou dat niet zo zijn). Sterkte!
Vannacht tot 0230 met een huilende/spelende R bezig geweest. Vanmorgen is meneer sacho. Man pas 2100 klaar met werken, ik mn gemiste werkuren van afgelopen 2 dagen nog inhalen (tis een beetje errug druk) en 1400 G weer uit school halen. Ik ben blij als t 1900 is geloof ik en hoop op zoet slapende kinderen.
Vandaag een uur in de kou staan wachten omdat de chauffeur mijn zoon vergeten was op te halen (leerlingenvervoer) ,mijn zoon werd pas een uur na dat school uit was opgehaald.,pas na anderhalf uur thuis in totaal..bij de planning kom je niet zo heel ver als je ze belt helaas.Het is bijna iedere dag wel wat met het vervoer nu sinds de zomervakantie.
Dat mijn zoontje voor de 5e dag op rij als een dood vogeltje op de bank ligt en we maar weer moeten wachten op telefoon van de huisarts (want blijkbaar niet zorgelijk genoeg). Probleem is dat hij altijd pas na sluitingstijd belt dus dan gaat er weer een nacht overheen voor we langs kunnen komen... Mijn gevoel zegt gewoon dat hij iets van een bacteriële infectie heeft en er niet vanzelf vanaf komt.
Hij eet nauwelijks.. vanmorgen ging het opzich wel, toen nog een gekookt ei gegeten, maar dat kwam er weer uit. Drinken ook minimaal, hij klaagt over maagpijn en is bang om te spugen wanneer hij eet/drinkt. Het is echt super sneu indd.
Nee maar hij is nog even gezien.. Hij heeft een oorontsteking, verder niks ernstigs en plots waren ook veel klachten ineens weg. Denk dat hij het zelf ook een beetje heeft overdreven nouja nu lekker in bed, deze week in ieder geval geen zwemles voor hem.
Oh my G. Zeg gewoon als jullie mijn geklaag zat zijn hoor. Ik ben mezelf zo zat. Maar het is weer avond en ik heb de hele dag gehad om na te denken.. en dan nu komt alles zo binnen. Bah! Man is echt begripvol en gewoon hij doet normaal. Maar ik voel me echt vreselijk. Hoe kan ik dit nou uiten en met hem bespreken? Dat is toch zoooo raar. ‘Ja sorry schat, we waren toen uit elkaar. Hij heeft me eigenlijk geholpen om over je heen te komen. Wat hem verdomd goed lukte. Kan het niet mooier maken. Tot ik besefte dat ik toch echt voor jou wilde gaan. Maar nu is hij dood. Een vreselijk ongeluk. En dat valt me zwaar en ik voel me klote. Maar hee, Houd jij even in de gaten hoe M zich morgen voelt?’ Dit klopt toch gewoon niet? De hele situatie. De hele dag heb ik me zo groot gehouden en gewoon normaal gezorgd voor m’n gezin. En dan nu zit ik even alleen en het grijpt me zo aan. Why! Why why why? Zoooo enorm sorry voor m’n geklaag maar ik wil echt graag ff m’n hart luchten. En zeuren. Haha. Morgen sta ik weer aan. En dit weekend ook m’n nachtje alleen weg. Heerlijk
Wat naar allemaal. Natuurlijk ben je vreselijk verdrietig. Het lijkt erop dat je verdriet er volgens jou eigenlijk niet mag zijn. Je schrijft het zelfs in het klein. Terwijl het levensgroot in je zit. Rouwen is hard en rauw. Helemaal wanneer je het op afstand moet doen. En het leven voor je directe naasten gewoon doorgaan. Gelukkig is het begrip er wel Verdriet is er. Mag er zijn. En jij moet een manier gaan vinden om het te verwerken. Sterkte met alles
Dit klopt helemaal. Hoe moet ik dat in godsnaam gaan doen? Nu heb ik ruimte om te klagen en me klote te voelen. Maar morgen vanaf 5.30 niet meer. Ik haat het om toe te geven maar ik vind dit veel erger dan ik ooit had verwacht. Natuurlijk komt het met mij goed. Ik heb de allerliefste man en kinderen. Maar dit wist mijn verleden niet uit. En in stilte ga ik echt kapot. Ik wist oprecht niet dat het zo diep zat. Ik weiger om alles te delen met man. Ik wil idd niemand kwetsen. Ik hou enorm van mijn gezin. Whoe wat heb ik het getroffen. Maar dit nieuws.. madness..
Neem je tijd... schrijf het van je af (hier of gewoon voor jezelf). Ik had het nummer van mijn ex nog en heb een soort afscheids app gestuurd. Wetende dat hij het nooit meer zou lezen, meer als afscheid voor mezelf... Ik heb ook niet alles gedeeld met man, tuurlijk hebben we erover gepraat en ja ik heb ook gejankt, maar dat mag ook he! In het begin dacht ik nog best vaak aan hem, zonder dat telkens te hoeven delen met man, vond ik niet nodig. Er waren bij mij gewoon veel vragen en verdriet omtrent zijn dood. Het was ook zijn eigen keuze, dat maakte het wel lastig. Maar het verdriet slijt en het komt goed! Knuffel!
Dankjewel voor de reacties. Echt zo lief. En dank voor de eerlijkheid. Ik had nooit gedacht in deze situatie terecht te komen en me dus zo verloren te voelen terwijl dit echt 10 jaar geleden was..