Overigens zijn de meningen over gecontroleerd huilen wel verschillend, ook vanuit professioneel oogpunt. Wij lopen in het Wilhelmina kinderziekenhuis en daar krijg ik toch wel goede adviezen hier over. Ik denk dat je sowieso altijd moet kijken naar je kindje. Onze L had het vóór de regressie soms al nodig om eventjes te huilen voordat hij in slaap viel. Je kan het precies horen aan het huiltje als ouder zijnde. Ook niet hysterisch laten huilen en altijd nabijheid bieden maar dan in het bedje. Ik sta er wel achter, ik geloof niet dat het schadelijk is. Wetenschappelijk onderzoek blijft hierin helaas een beetje uit, normaal is dat iets waar ik graag op terug val. Maar inmiddels ook geleerd naar gevoel te luisteren en de kijken naar je kindje.
Het is alsof je mijn jongste beschrijft. En in tegenstelling tot iedereen die hier schrijft dat het vanzelf goed komt kan ik dat (nog) niet beamen. Hij is nu bijna een jaar oud en slaapt nog steeds tussen ons in savonds en snachts en overdag 2x45 minuten in zijn eigen bedje terwijl hij veel meer slaap nodig heeft. Dat hij overdag in zijn eigen bed slaapt is al een hele prestatie want tot 8 maanden was het alleen maar in onze armen slapen. We kunnen hem alleen in zijn bedje leggen als hij in slaap is, hij kan niet zelf in zijn bed in slaap vallen. Heeft ons dus heel erg nodig. Gecontroleerd laten huilen hebben wij ook geprobeerd en daar is hij volgens mij getraumatiseerd door geraakt. Als je hem wakker in zijn bed zet gaat hij huilen. Ik zou daar dus heel erg voorzichtig mee zijn want het kan echt averechts uitpakken.
Ach wat verdrietig! Dat is zeer zeker een angst, ik wil hem absoluut geen schade toebrengen. Hier nog de hoop dat het goed komt met andere manieren. En ik zou het echt geen punt vinden als hij de rest van z'n leven rolleyes tussen ons in zou slapen. Of dat hij lekker op mij slaapt. Maar ik vind het ook wel fijn als er wel een keer iemand op kan passen. Jij zal er waarschijnlijk ook alles aan gedaan hebben. Hebben jullie medische zaken uitgesloten destijds of nu nog?
We hebben inderdaad al veel geprobeerd maar we snappen ook wel hoe het is ontstaan. Hij is namelijk heel vaak ziek geweest in zijn eerste jaar en vooral op momenten dat hij net in een sprong zat. Ik heb hem in die periodes heel veel bij me gehad, bij ons laten slapen en vastgehouden. Daar was hij helemaal aan gewend geraakt. Toen we hem gecontroleerd lieten huilen is hij daar door getraumatiseerd en daarna hebben we eigenlijk niets meer geprobeerd. Ik accepteer het nu maar zoals het is want dat kost het minst aan energie. Hopelijk krijgt hij op een gegeven moment het zelfvertrouwen om zonder ons te kunnen slapen in zijn eigen bed.
Ach het prulleke, zo zielig. Wel echt heftig te horen dat het gecontroleerd laten huilen zo traumatisch is geweest. Daar kom je dus zo 123 niet vanaf lijkt me? Wel herkenbaar wat je zegt over accepteren want kost minste energie. Ik heb het nog niet geaccepteerd hier hoor, daarvoor is mijn belang nog te groot, maar ik kies wel snel voor de makkelijkste weg; kom dan maar lekker bij mama liggen, dan hoef ik er geen 20x uit midden in de nacht Ook niet helemaal een juiste instelling natuurlijk, maar snachts ben ik gewoon te moe. Man doet de nachten veel beter dan ik. Ik hoop ook gewoon heel erg dat L gaat ervaren dat zijn bedje een fijne, veilige plek is om te slapen. Dat gun ik hem ook heel erg, niet alleen mijzelf. Inmiddels heeft L natuurlijk koorts van de vaccinaties en weigerde hij z'n bedje weer om 19u. Dus ligt ie lekker op mij en ik schuif hem zo door naar het midden van het bed en kruip lekker tegen hem aan. Nu mag het ❤️. Zo balen dat die vaccinaties net komen na een eerste goede nacht van 19u-07u. Maar ik geef de moed nog niet op.
Hou je hart maar vast voor de 8 maanden slaapregressie.. Hell on Earth Maar ook onze kleine jongen heeft een periode gehad met niet willen slapen of alleen op/naast mij/ons. Uiteindelijk ook maar de situatie geaccepteerd en ineens sliep hij wel. Vaak zijn er geen trucjes en is het toch gewoon uitzitten. Het wordt vaak wel weer beter.
Daar doet onze jongen niet aan maar ik gok er op dat ie met 8 maanden nog in z'n 4 maanden slaapregressie zit duurt nu al 2 maanden! Bizar allemaal. Voor m'n gevoel gaat ie van regressie naar sprong naar regressie en weer naar sprong. Terwijl ik ook denk: dit is dus gewoon wat het is, baby zijn. Maar vervelend dat jullie zo'n last hebben (gehad?) van die 8 maanden regressie. Ik las overal dat de 4 maanden vaak het ergst is, dus ik hoop met heel m'n hart dat we door die 8 maanden heen fietsen En weet je wat ik ook wel denk? Als ik het niet slapen op kan lossen door hem op mij te nemen en tussen ons in kan leggen, dan doe ik dat toch gewoon? Scheelt me een hoop frustratie en slapeloze nachten. Alleen op die leeftijd wel wat banger voor slaapassociaties en bang dat ik er dan dus nog moeilijker vanaf kom. Maar das voer voor over 2 maanden
Je valt inderdaad van de ene sprong in de andere regressie en weer terug. Gelukkig hier weinig last van sprongetjes. 4 maanden slaapregressie niet gehad, maar die 8 maanden dus wel. Zeker 2,5 maand last van gehad met zowel overdag als in de avond/nacht slapen. Nu weer iets nieuws, sinds vorige week last van verlatingsangst en eenkennigheid. Wil er eentje zo’n beetje de hele dag stickeren D. Heeft tot 2,5 week geleden (ruim 11 maanden) in de Co Sleeper geslapen. Nu ging hij erin staan dus te gevaarlijk. Slaapt sindsdien in zijn eigen kamer in het ledikant en gaat prima. Af en toe een lastiger nachtje en dan krijgt hij wat borstvoeding en slaapt dan gewoon veilig tussenin. Onze slaap is ook heilig dus dan maar op deze manier.
Oef, 2,5 maand dat is ook echt lang! Sliep hij toen overdag ook zo kort? En dat is ineens goed gekomen? Verlatingsangst hier nog geen last van gelukkig, maar eenkennigheid wel . L gaat nog niet naar de opvang en heeft één oppas (oma) die op woensdag oppast bij ons thuis. En wij zorgen dan dat er altijd iemand van ons bij is (op verzoek oma, oma heeft geen reanimatiecursus gevolgd en L slaapt aan monitor, oma vindt het allemaal nog een beetje spannend). Dus L is vanaf geboorte echt elke seconde bij één van ons geweest. Als oma nu komt op woensdag is het meteen huilen, zeker als wij ook nog in de kamer zijn. Dus we proberen nu maar uit het zicht boven te blijven. Wij moeten ook gewoon werken op de woensdagen . Maar dan nog is het brullen, fles weigeren, hapje weigeren etc. Hoop dat dat ook snel voorbij gaat want dat was in het begin helemaal niet! Hij trekt een instant pruillipje bij iedereen die hij ziet die niet papa of mama zijn 11 maanden in de cosleeper, heerlijk! Hier voorlopig ook nog niet aan toe om hem naar eigen kamer te bonjouren. Mede omdat hij nog aan die rot monitor ligt. Daar zou ik wel graag vanaf willen, wat een vreselijk apparaat. Ding gaat af bij wat beweging, zit om teentje, nou dan weet je het wel. Kan helaas niet anders afgesteld worden en alarm kan ook niet minder zacht . Als L eenmaal supergoed en diep slaapt heeft hij hartslagdips, en dan gaat het alarm dáár weer van af. Slaapt hij eindelijk goed, wij alsnog niet onding inmiddels.
Hier met een jaar...Zolang t dermate niveau is dat ik t nog kan hebben ben ik er voor m, maar zal ook moeten kunnen werken of kunnen autorijden. Dan is t wel handig zelf nog enige slaap te kunnen pakken. Hier doen die gladiolen van kinderen aan wisseldiensten. Overigens wolft meneer er graag nog een fles bij hoor. Gaat na zn avondeten en toetje wel slapen maar na een uurtje of 2 wordt er roomservice verzocht en geregeld komt dat verzoek zo rond 2300 of 0100 nog een keer. Ik noem mezelf soms een hobbit, maar kennelijk is t genetisch
mijn jongste zit al 2,5 maand in zijn 12 maanden slaapregressie. Vreselijk. Maar goed. Ja, tot een jaar of 4 gaan ze van sprong naar regressie, naar weet ik veel wat. Ze hebben het druk die kleintjes. Slaapassociaties zou ik me niet zo druk om maken. (is wel makkelijker gezegd dan gedaan. Maar ook ik heb een getraumatiseerd kind door gecontroleerd laten huilen en daar hebben we , nu hij bijna 6 jaar is, nog steeds 2 a 3 nachten per week last van, en dan is er al emdr en alles geweest.. en het gaat wel beter. Heel heel erg langzaam). Mijn middelste die heb ik de eerste 7 maanden altijd in de co gehad en daarna afgewisseld, omdat hij wakker werd van ons. Die slaapt ondertussen bijna altijd door, en is echt een prima slaper. Maar die eerste 7-8 maanden. Wat een drama. Mijn jongste was altijd een prima slaper tot 2,5 maand terug. En eerlijk, om 19 uur in bed leggen is op die leeftijd ook best nog vroeg, hier sliepen ze vaak op de bank in een nestje of iets dergelijks en gingen dan met ons mee naar bed, nog een voeding en dan in de co. Alle drie de kids pas rond de 8-10 maanden dat ze s avonds echt naar bed gingen. Wel heftig met je monitor zeg! Slaapt je kind goed en wordt je nog wakker. Dat maakt het wel extra zwaar. Hoe lang moet hij nog met de monitor slapen?
Ook al 2,5 maand zoet met een regressie! Wat pittig joh. Stik irritant dat sommige baby's er zo'n last van hebben en sommige baby's altijd als een roosje slapen. Waaaaarom treffen wij het dan niet vraag je je af he? En ook getraumatiseerd ik weet niet of ik nu nog wel durf! Hoe merkten jullie dat de kindjes daardoor getraumatiseerd zijn? Maar serieus heel heftig. EMDR dit is allemaal echt wel serieuze shit..... ik wil dat mijn baby natuurlijk niet aan doen! Anderhalve week geleden zijn we een nachtje opgenomen in het zkh. Toen heb ik gevraagd hoe lang nog aan de monitor, maar dat was niet onze eigen arts. Zij gaf toen het standaard antwoord denk ik: tot hij zelfstandig kan draaien in bed. Vandaag spreken we onze eigen arts en ga ik het nog eens voorleggen. Baby is inmiddels zo super sterk omdat hij vanaf 8 weken al op buik slaapt. Hij heeft aan alle kanten doekjes in zijn gezicht en mond (dat vertrouw ik nu omdat ie toch aan een monitor zit, soms wel handig dus ) en ik heb niet de illusie dat hij zichzelf verstikt oid. Dus wie weet zegt onze arts vandaag wel dat we mogen stoppen. Hoop ik met heel m'n hart. Wel spannend maar het is zo'n blok aan ons been inmiddels. En stiekem sluiten we hem overdag al niet meer aan .
Ja overdag ook, allemaal van die hazenslaapjes van een halfuurtje. En dan rond 20:00 uur naar bed om vervolgens iedere 2 uur zo'n beetje wakker te worden, te huilen, melk willen, dat soort dingen. Langzaam werd dat steeds minder en ging hij weer beter en langer slapen. Heb toen wel het CB gebeld en om advies gevraagd en deze zei ook "laat maar huilen". Dat doen ze maar even. Je hebt 2 methodes, in bed leggen en laten huilen of in bed leggen en dan naar 1 minuut terug, kus geven, weltrusten zeggen en weer weggaan. Dan na 2 minuten terug en hele riedeltje opnieuw, dan na drie minuten, etcetera. Werkte voor D. niet, kind werd nog meer overstuur van dat we iedere keer weer weggingen. Dus wij kozen voor manier 1. 1e dag breekt je hart, zo zielig huilen ze. 1e keer ruim een uur gehuild en toen slapen. Volgende slaapje was het 40 minuten huilen en de 3e keer maar 30 minuten. Op dag 3 was het neerleggen, 1-2 minuten piepen en slapen en zo gaat het nog steeds nu. Ben blij dat we het zo gedaan hebben want het naar bed gaan is een stuk relaxter zo. Wij hebben dit gedaan toen D. zo'n 6 weken in die slaapregressie zat, dus hij was zo'n 9-9,5 maand oud. En ineens sinds dat hij 10 maanden is ging hij overdag goed slapen, zo out of the blue. Hij gaat nu om 09:15/09:30 naar bed en slaapt dan dik 2,5 uur. Maak hem soms wakker als 3 uur slaapt. In de middag slaapt hij 1 tot 1,5 uur. Gaat meestal rond 15:00/15:00 naar bed dan. En sinds hij ziek is geweest 3 weken geleden heeft hij zijn droomvoeding van 23 uur laten vallen en slaapt hij van 20:00/20:30 tot 06:00/07:00 uur. Zo lastig he die eenkennigheid, hier precies zoals jij het beschrijft. Zodra ik hem aan oma geef is het brullen, terwijl oma eerst fantastisch was. En D. gaat sinds hij 7 maanden is naar de opvang en zijn mentor heeft hij zich ook echt aan gehecht, dus het gaat wel goed met eten, slapen en andere dingen daar gelukkig. Maar sinds van de week dus wel huilen als we hem brengen en weggaan, daarvoor nooit een traan gelaten en nu hangt hij bijna aan je been van "neeeeeee laat me hier niet achter". En thuis ook, dan zit hij te spelen en dan loop ik naar de keuken en is het keihard huilen, loop je terug is hij weer stil Het zijn echt kleine draakjes Maar het blijkt erbij te horen. Ik was er ook niet aantoe hoor en in de meeste co sleepers kunnen en mogen ze ook niet zolang slapen. Hadden eerst een kleiner model maar daar paste hij met 6 maanden niet meer in. Heb toen een grotere aangeschaft waar ze tot 9 kilo in konden. Nu zat hij daar nog niet op, maar hij ging steeds staan in zijn co sleeper en vond het te gevaarlijk worden. En ik lag een avond ziek op bed dat mijn man dacht.... co sleeper en vrouw wakker wellicht of eigen bed... eigen bed gedaan, sliep als een roosje en wij ook en sindsdien dus op zijn eigen kamer. Dat is nu 3 weekjes. Waarom ligt je kleintje aan de monitor? Hopelijk niets ernstigs?
Hier het meeste last gehad van de 4 maanden regressie en de 18 maanden waar we nog een beetje inzitten. En rond een jaar zit idd ook een vervelende.. maar vanaf 6 maanden is eigen bedje wel altijd gelukt. Het is dan meer het vaak wakker worden of vroeg de dag beginnen, korte slaapjes overdag, dat soort dingen. Maar geen draagdoek meer nodig gehad. Rond de 8 maanden hebben wij voor het eerst gecontroleerd laten huilen vanwege krijsen zodra ze op bed werd gelegd. Dit had bij ons na 2 dagen heel veel effect en sindsdien nooit meer gedoe. Dus het zal heel erg per kind verschillen.. wij gingen dan wel elke 1/2 minuten naar haar toe, langer kon ik niet aan. En ik zou daar idd zo lang mogelijk mee wachten als je het overweegt, het liefst niet voor 6 maanden is het advies volgens mij. Maar hopelijk gaat het vanzelf snel beter!
Ja weet je, ik kreeg toen het advies ook , gecontroleerd laten huilen, dus ik heb die methode opgevolgd, toen hij 4,5 maand was, ondanks elke vezel in mijn lijf riep nee. En dan volgens een schema , steeds wat langer laten huilen. en toen ik aangaf dat het na een week niks deed, moest ik gewoon even doorzetten. En daar is het denk ik mis gegaan. We gingen toen in rap tempo naar helemala niet meer slapen, naar spugen van het huilen (en al na 1 min huilen), dus ik ben na 3 weken gestopt ermee, maar toen had ik een kind wat helemaal niet meer kon huilen zeg maar, zonder direct in mega paniek te raken en te spugen. (en kreeg ik nog het commentaar dat het mijn eigen schuld was, want ik had niet doorgezet.). Vooral voor het stukje huilen+spugen hebben we emdr gehad, omdat weer los te koppelen, dat heeft ook goed geholpen. Maar hij is s avonds nog steeds bang om alleen in slaap te vallen. Hij slaapt pas sinds een half jaar de hele nacht in zijn eigen bed. We doen dus nu alles op zijn tempo om niks meer te forceren. Dat werkt, maar gaat wel langzaam. Ik denk dat je prima de methode kan toepassen, als je kindje wat ouder is en als je echt heel heel goed naar je eigen gevoel blijft luisteren en niet naar anderen. Zodra je merkt dat je kippenvel krijgt, onrustig wordt van het huilen, dan is het gewoon niet goed. Ik ga voor je duimen dat de monitor af mag!
Thanks voor je reactie, fijn! De manier die je beschrijft met laten huilen, die jullie toegepast hebben, heeft een vriendin precies zo gedaan. Werkte daar ook. Dus vandaar dat ik het toch wilde proberen. Maar de verhalen van trauma's vind ik toch eng. Man heeft hem net op bed gelegd, ik ga nu dit weekend eerst proberen om er bij te liggen in de slaapkamer en zodra hij ook maar dreigt wakker te worden, dingen proberen zodat hij hem hopelijk iets langer doortrekt dan 30 min uiteindelijk. Ben benieuwd. Als dat ook niet werkt dan toch maar het huilen overwegen. Wat je zegt over de cosleeper is ook wel een eye-opener; L weegt bijna 8,5 kilo (tis een gezonde jongen zullen we maar zeggen ) en ik heb dus géén idee tot hoeveel kilo deze cosleeper mag. Hij past er nog net in, maar zou er niet in kunnen draaien. Nu kan hij dat ook nog niet dus ik gok dat het nog even geen probleem is... Maar wel iets om in de gaten te houden, wanneer past het nog en wanneer niet meer? Vind dat wel een lastige. Hij ligt aan monitor omdat hij laryngomalacie (sjiek woord maar betekent zoveel als een slap strottenhoofd, groeit hij uiteindelijk overheen) heeft, en moet van zkh op buik slapen, en omdat het dus een luchtwegprobleem is + buikslapen gevaarlijk (wiegendood) moet hij aan de monitor. We kunnen zo de saturatie en hartslag in de gaten houden. Net arts gesproken en helaas adviseert hij nog steeds om monitor te blijven gebruiken tot L kan rollen. Omdat hij ook reflux heeft (krijgt al medicijnen en we dikken voeding in) oefenen we niet heel veel met rollen . De momenten waarop dat kan zijn schaars, moeten precies uitkienen wanneer dat handig uitkomt tussen voedingen en slaapjes in. Dus helpt allemaal niet mee. Reflux maakt ook trouwens dat hij wakker wordt soms denken wij. Niet altijd, maar soms zit er nog een boertje dwars na de 30 min slaapjes. Dat maakt ook dat de huilmethode spannend is; als hij huilt komt het er in golven uit, moet je bed weer verschonen, dus toch baby optillen uit bed etc. In het ergste geval nieuwe slaapzak. Nou, dan schiet het dus helemaal niet op. Eet al wel veel fruit en groenten+koolhydraten en we merken wel dat het iets beter gaat, iets minder spugen. Maar het zuur blijft natuurlijk wel en dat is ook oncomfortabel voor hem. Dan wil ik hem ook niet laten huilen terwijl het misschien gewoon pijn is . Kortom nog even een zoektocht als ik het zo allemaal typ.
Wat vreselijk om te lezen en dat je dat advies kreeg om door te zetten terwijl er na een week geen verbetering was! Als ik de andere dames zo lees hier en wat ik van m'n vriendin hoor, is het met een dag of 3 'doorbroken'. En dat spugen en huilen is dus heel herkenbaar.. ik moet er dus echt op gaan letten als we het huilen toe gaan passen. Die associatie moet hij niet krijgen! Jouw laatste alinea is een goede tip. Ik ga echt mijn gevoel volgen en kijken naar L. Meestal voel ik het wel echt heel goed aan!
Omg ik ben dit nu aan het proberen as we speak. Lag er om 12.00 in. Om 12.25 ben ik naar boven gegaan en op bed gaan zitten, in de startblokken 12.30 dreigt ie netjes wakker te worden ik meteen hoofd zachtjes fixeren en pink in mond. Kwam steeds met hoofd omhoog maar werd niet 'wakker-wakker'. Ongeveer 5 minuten zo gezeten en toen voelde ik hem weer wegzakken. Na 5 minuutjes ging hij 'graven' met gezicht in lakens, even hand op hoofd gelegd. En hij ligt nu dus gewoon bij elkaar al een uur te slapen!! Ik voel me zo'n oen dat ik dit niet eerder heb geprobeerd. Komende dagen ga ik dit proberen (maandag werken maar ik las wel een lange pauze in) en dinsdag is m'n vrije dag met hem. Woensdag is man aan de beurt bij oma, dus ben benieuwd komende dagen. Duizend maal dank voor deze super baby-vriendelijke tip!!!
Dat is inderdaad een goede tip. Toen wij zoontje gecontroleerd lieten huilen zat er na drie dagen totaal geen verbetering in, alleen maar verslechtering. En eigenlijk had ik er tijdens het laten huilen een slecht gevoel over. Ik heb nog twee kinderen en die hebben we ook gecontroleerd laten huilen en ging prima. Maar bij mijn jongste voelde het anders, zijn gehuil klonk en voelde ook anders. Echt dikke paniek. We hebben dat geprobeerd rond de 8 maanden en sindsdien wil hij niet meer in zijn bed. Zodra hij zijn bed zag raakte hij al helemaal in paniek. Nu lukt het om hem in onze armen overdag in slaap te laten vallen en dan leggen we hem over in zijn bed. Maar zodra hij wakker wordt is het krijsen en wil hij er uit. Nog steeds die paniek in zijn ogen. Als hij snachts tussen ons in slaapt voelt hij ook regelmatig aan mijn arm of ik er nog ben. Hij ligt graag helemaal tegen ons aan. Hij zoekt echt die veiligheid op en wil echt niet alleen gelaten worden.
Oh wat breekt dit mijn hart om te lezen. Maar écht. Je voelde het dus aan alles. Ik denk dat daar zo'n kern van waarheid in zit ja; mama's kennen hun kindje echt het beste. Ik kan de huiltjes ook wel goed onderscheiden. Vóór de regressie liet ik hem wel eens huilen voor ontprikkeling voor het slapen gaan. Aan alles voelde ik dat dat even nodig was. Maar dat is echt wel even wat anders dan wat er nu speelt. Dit is geen ontprikkeling, dit is de cycli nog niet zelfstandig aan elkaar kunnen plakken. Ik ben zó blij dat ik dit topic geopend heb, dat jullie je ervaringen delen en dat ik tips er uit mag halen! NB hij slaapt nog steeds, niet meer hoeven 'in te grijpen'