Ik vond het wel fijn dat er geen studioshow van gemaakt is dit jaar! Daardoor vond ik all you need leuker om te kijken. En ik kan wel emo worden van die verhalen hoor
Ik heb het eigenlijk dit jaar voor het eerste helemaal gekeken Ik vond het een leuk programma. Geen ervaring met de studio, in het verleden daar wel eens kleine stukjes gezien. Ik denk dat dit voor de mensen zelf ook het leukst is. Niet in een studio zitten en de ander eindelijk weer eens IRL zien, maar gewoon in je eigen omgeving. Maar ik had aan de andere kant wel te doen met al die mensen die uit het buitenland zijn gekomen. Eerst een lange vliegreis maken (sommigen met jonge kinderen) en dan hup die bus in. Hoeveel uur hebben ze niet in die bus gezeten? De laatsten kwamen pas om 1 uur 's nachts aan, dan ben je toch helemaal kapot?
Mijn gestoorde ex is eindelijk uit zijn huis gezet! Zag het huis (was van zijn stiefvader die in een verzorgingshuis zit) net op Funda staan. Enige nadeel is dat ie nou in dezelfde stad woont als mij
30 jaar geleden, pikte ik steevast de gele zaklamp van mn vader en was ik stiekem aan t lezen. Fantastische zaklamp, de batterijen gingen nooit op! (Tot zo ver mijn kinderlogica, want mn vader deed er uiteraard geregeld nieuwe in en vond t helemaal prima omdat we aan het lezen waren) Nu 30 jaar later zit G. met exact dezelfde zaklamp lekker te lezen in dr bed. Mn vader had in een deuk gelegen, helaas is hij er niet meer.
Weer begonnen met alle kasten opruimen en schoonmaken. Helft van de keuken gedaan vandaag. Morgen de bijkeuken en dan elke dag een kast totdat het hele huis klaar is. Geeft zo'n heerlijk opgeruimd en schoon gevoel als alles straks weer gedaan is.
Pwoah, G is heel lang enigskind geweest, niet de bedoeling maar M ging natuurlijk mis dus met R er achteraan zit er 5 jaar tussen. De rel van vandaag was het ikea keukentje. Staat nu opgesteld als GEZAMENLIJK speelobject. Maar zij ziet het als HAAR keukentje. Het is ook een mega hoarder en ontzettend bezitterig ook naar andere kinderen toe hoor. Gisteren kleuren met dr neefje en ik ben de tel kwijt dat ze even moest benoemen dat het HAAR stiften waren. Manneke deed er niks geks mee, zat gewoon netjes te kleuren, maakte niks kapot of grootspraak ofzo. Krijgt R een autootje dan mag hij blij zijn als hij m zelf nog even vast heeft kunnen houden na uitpakken want "zij mag er ook mee spelen" en vervolgens is t zowat gelijk geannexxeerd (al voorkomen wij dat structureel). Samen spelen, samen delen wordt genoeg geroepen maar in de praktijk is t nogal eenrichtingsverkeer. (Als in alles voor haar) Iemand nog pedagogisch advies in de aanbieding? T alternatief wat ik nog heb is een kookwekker inzetten om eerlijk te delen in tijd. Nare eigenschap...bah.
Hier ook zulke bezitterige kinderen. Ik ben ook zo begonnen met samen delen. Maar dat werkt hier niet. Nu ben ik dus super streng: terug geven dat is van E. Afblijven dat is van J etc. Ze mogen het vragen aan de ander maar als die nee zegt, is het pech. En sinds een tijdje zegt er toch wel eens een; ja hoor dat mag wel. Met daar steevast achteraan; maar ik wil hem wel terug hoor!
Gisteren met dochter naar Amsterdam geweest. Op de planning stonden 6 boekwinkels en dat was een groot succes. Ze heeft 22 boeken voor zichzelf gekocht van haar opgespaarde zakgeld, en ik nog 3 voor haar broertje en 4 voor mijzelf. Daarnaast tientallen boeken op haar wishlist gezet, zo heerlijk om alles in het echt te kunnen bekijken. Ze kwam vol inspiratie weer thuis, heeft savonds nog haar boekenkast gereorganiseerd. Weet nu ook waar ze terecht kan (zelf heen kan) als ze haar genre zoekt, ze leest Engels en bij ons in de omgeving kennen de boekwinkels die taal niet zo geloof ik En ja, er bestaan bibliotheken, vinden we allebei helemaal niets, wij bouwen onze eigen bibliotheek Hebben inmiddels rond de 3000 boeken in huis. Heerlijke dag, nu bijkomen want was fysiek veel te inspannend. Denk dat ik dochter niet meer hoor deze vakantie
Heerlijk he.. Ik hoef zelf geen bieb haha als ik de boeken zou kopen die ik lees dan had ik er nu 100 gehad en dat elk jaar plus dochter die ook gemiddeld 2 per week lees. Mij te duur. En ik betaal niets aan mijn abbo dat doet de gemeente (minima).
Ik heb juist gelezen dat je niet moet aandringen op delen. Misschien deelt ze wel graag koekjes uit oid? Je kunt uitleggen hoe het voor de ander is als ze niet wil delen, maar als ze daar niet gevoelig voor is, zou ik het maar gesplitst houden en focussen op het positieve met dingen die ze wel wil delen. Mijn oudste zei slim tegen zijn broertjes dat ze al hun gekregen speelgoed met hem moesten delen, want dat zingt partypiet pablo ook en daar herinnert hij ze dan aan. Maar andersom is een ander verhaal hoor, zijn spullen waren toch vooral van hem
Wij hadden onze eigen bieb in huis. Maar neemt zoveel ruimte in. En dat stof ... Zijn deze vakantie aan het opruimen geslagen. Gisteren met 12 grote boodschappentassen naar de kringloop gereden. Vandaag komen daar nog een flink aantal bij. En 2 Billy gaan we afbreken. Ruimte voor een extra werkplek boven. Niet alle boeken gaan weg. Op zolder staat nog een billy vol, die voor rlopig mag blijven.en beneden en op de slaapkamer van ons. nog een kleiner kastje met kinderboeken. De kinderboeken houden we nog. En in het kastje van de hoogslapers van de kinderen liggen er ook nog een heleboel.
We hebben maandag op m'n 4 jarige metekindje en z'n 1 jarig broertje gepast voor een dag. Was superleuk echt zalig om te zien hoe goed mijn man kan omgaan met zo kleintjes ook. Maar ik vond het ook echt super confronterend om aan mezelf te merken hoe weinig ik nog steeds aankan. En dan begint heel mijn "is het wel een goed idee om mama te worden" getwijfel weer. Vb heffen kan mijn lijf eigenlijk niet zo goed aan, meespelen op de grond enz ook, prikkels algemeen komen veel heftiger binnen. Ben nu nog aan het bijkomen ervan, en vrijdag komen ze nog een dag. Gelukkig is man er dan ook, wat weet oprecht niet of ik dat alleen aankan. Ik wil echt zo zo zo graag mama worden, maar weet niet of ik een goede mama zou zijn op deze manier. Ik weet dat het veel mensen wel goed afgaat met chronische ziektes mits wat hulpmiddelen en dat er ook altijd iets kan gebeuren nadat ze al geboren zijn. Maar momenteel zitten het engeltje en het duiveltje op mijn schouders weer heel hard te discussiëren
Dat lijkt me een ontzettend moeilijk dilemma. Sowieso goed dat je er bewust over nadenkt natuurlijk. Wat ik in mijn omgeving en in mijn werk (vk en lactatiekundige) wel zie is dat moeders er in vele soorten en maten zijn, met en zonder (zichtbare) beperkingen. En naar mijn mening bepalen je beperkingen niet of je een goede moeder bent. Als je een kind krijgt groei je daarin mee, je bedenkt stapje voor stapje oplossingen voor de dingen waar je tegenaan loopt. En je kind leert wat mama wel en niet kan, hij of zij weet ook niet beter dus dat is volkomen normaal. Ik denk dat dit echt niet te vergelijken is met een 1 en 4 jarige die een dagje komen. Hoe lief ze ook zijn en hoe goed de band ook is, ze zijn hun eigen thuis gewend met alles wat daarbij hoort dus ineens een andere omgeving is voor hen en voor jullie enorm vermoeiend. Ik vind kinderen van een ander ook vermoeiender dan mijn eigen kinderen. Nou kan ik natuurlijk niet voelen wat jij voelt en nogmaals, heel goed om hier over na te denken. Maar ik denk dat als jij kinderen krijgt, je daarin je weg prima zal vinden.
Dankjewel voor je lieve berichtje! Ik probeer me inderdaad ook wel voor te houden dat je natuurlijk niet ineens 2 tegelijk krijgt die al kunnen stappen en de boel op stelten zetten en dat je er ook wel in groeit vermoed ik. En inderdaad bij 2 kindjes die het hier niet gewend zijn moet je ogen op je rug hebben, ik denk bij eigen kindjes ook wel maar die weten misschien wel iets beter hoe alles hier dan draait (en dat hun moeder wat beperktere energie heeft leren ze ook vanaf het begin) Ik ben van opleiding ook vk en pediatrie verpleegkundige, en je ziet inderdaad moeders van alle soorten voorbijkomen. Helaas ook wel eens van de niet zo liefhebbende soort. En dan weet ik zeker dat kindjes bij ons wel enorm veel liefde en ondersteuning gaan krijgen. En zelf heb ik ook goede begeleiding en hulp. Misschien zal ik niet niet een moeder worden die mee in de bomen klimt of een uur kan voetballen, maar daarvoor hebben ze gelukkig hun vader (en fitte opa langs de deur) dan. Maar het blijft wel moeilijk. Heb er meer dan 4 jaar voor moeten vechten om zwanger te mogen worden, nu is dat eindelijk zover (ronde 2 aan het proberen haha volgende week testweek) begint mijn eigen twijfel weer.
Niet twijfelen je groeit mee. En ja ze worden sneller zelfstandig en zien heel veel. En vergeet niet anderen kinderen zijn vaak pittiger als eigen. Zo paste wij op nichtje en dat was wel even anders als later ons eigen.
Ze is verder wel heel lief voor m, vind t fantastisch om dr broertje een fruithap te geven en dansjes voor m te doen waar hij dan mee gaat dansen, lachen en kraaien.
Ben zo moe Slaapdienst gehad en slaap daar gewoon zo slecht, ga dan normaal wel even nog mijn bed in als ik thuiskom maar dat kon natuurlijk niet doordat het vakantie is. Hele dag beetje bank gehangen, ze hebben een hut met zus gemaakt en daar film in gekeken en we hebben monopoly gespeeld.. verder weinig gedaan Zo blij als ik straks mn bed in kan Voel me ook niet helemaal lekker, hopelijk niet die rot griep.