Vind ook dat er tegenover moet staan dat je ook de positieve dingen bespreekt. En moet zeggen dat ik momenteel ontzettend weinig te mopperen heb en vooral heel veel positieve dingen zie. Denk dat hij over mij nu meer te mopperen heeft
Hahah ja indd en moet zeggen dat ik het soms wel lastig vind de positieve dingen ook te benoemen. Dat vergeet ik al snel. En natuurlijk mopper ik soms ook wel eens over hem bij een vriendin, maar dat is dan over de meest gebruikelijke zaken zoals taakverdeling en het huishouden
Zeker de laatste maanden voor dat ik een punt zette achter m’n relatie heb ik heel veel met m’n vriendinnen gepraat over hoe het ging. Zij waren mijn steun en toeverlaat.
Nee, dat doe ik niet. Maar ik moet ook wel zeggen dat ik niet echt grote irritaties naar mijn man toe ervaar, wellicht maakt dat het anders. Over de goede dingen praat ik ook niet echt. Ik denk dat ik andere gespreksonderwerpen gewoon interessanter vind ofzo.
Dat versta ik ook onder mopperen Als het serieuzer wordt dan bespreken we dat samen. Maar juist die kleine onbenulligheden kunnen soms zo opstapelen dat het iets groots wordt. En het is zo lekker om dan te kunnen ventileren, kun je daarna weer met een schone lei beginnen
Hier ook, is zelfs een tijdje geweest dat mijn man blij was als ik afsprak met enkele vriendinnen, als ik dan thuis kwam was ik weer extra blij met hem, dan ging het over irritaties van mijn vriendinnen die ik totaal niet herkende, eerder omgekeerd... Vaak dat ik moest zeggen tegen mijn vriendinnen: OH daar klaagt L soms ook over tegen mij... Ik leek wel "de man" in onze relatie (rommelig, vaak weg, was langs bed, ... Stomme, kleine dingen...) Nu is er een vriendin gescheiden en heeft ze ook een L- achtige (goede) man... Nu klagen we allebei weer over pietluttig heden.
Ik klaag niet om te klagen , ik bespreek dingen waar ik mee zit of ik moeilijk vind om mee om te gaan met mijn vriendinnen. Aan de ene kant om te relativeren en aan de andere kant voor een bepaalde herkenning. Het is dan niet zo dat mijn partner daar dan niet van af weet maar hij heeft vaak een vrij nuchtere kijk op dingen en kan zich dan soms wat moeilijker in mij verplaatsen. Als ik het dan besproken heb met een vriendin helpt het me juist om dingen los te laten en niet om dingen op te kroppen zoals iemand hier zei.
Nee, eigenlijk niet echt. Wel eens iets onbelangrijks als huishoudingen (maar daar heb ik weinig te klagen). Maar mijn man is eigenlijk mijn beste vriend en als ik zou klagen over hem bij mijn beste vriendinnen zou dat voelen als roddelen. Wel meer de grappige dingen: hij wil graag kamperen, ik ontwikkel me als luxe-poes. Hij wil met vrienden en de gezinnen naar een camping in Spanje, ik wil naar New York. Deze ‘discussies’ deel ik wel. (En de uiteindelijke overwinning/compromis). Maar een ‘echte’ crisis bespreek ik niet met hen.