Aafje, ik zou het ook gewoon proberen! Wie niet waagt, wie niet wint! Hoe is het nu met je? Beetje kunnen uitrusten na de mislukte poging? Bloem, dat is balen, maar een vakantie is ook een heel fijn vooruitzicht. Je blijft dus niet in NL? Anders zou je nog heen en weer kunnen rijden. Chi, wat intens verdrietig. Je hoopt zo op iets anders. Waar loop je? Wel tevreden over de kliniek? Ik heb voor mijn oudste meiden bij het MCK in Leiderdorp gelopen en kan niet anders zeggen dat ze daar geweldig waren. Op 1 arts na dan, maar die zou ik nu weigeren. Mocht deze tweede poging mislukken dan hebben we daar een second opinion voor de laatste poging. Het ziekenhuis waar ik nu loop is overigens ook geweldig hoor! Tijdens mijn miskraam deden ze er alles aan om geen curettage te hoeven doen omdat ze bang waren voor asherman. Daar waren ze zoch er juist heel bewust van dat dit een volgende zwangerschap ernstig zou kunnen bemoeilijken. Wat erg dat ze dit bij jou gemist hebben! Hier 7 dagen na de punctie... Nog 7 dagen te gaan. De dagen kruipen voorbij en met 2 zieke kinderen is er ook niet iets wat we kunnen doen. Ik houd mezelf dus maar bezig met opruimen, opruimen en nog eens opruimen. Mijn man noemt het vervroegde nesteldrang
Wat frustrerend. In het ETZ waar wij lopen doen ze ook alleenstaande. Wij vinden het een fijn ziekenhuis.
Wat fijn dat ze daar in jouw ziekenhuis zoveel oog voor hadden. Dat is best zeldzaam. Ik hoor zoveel dramaverhalen van vrouwen die lang zonder diagnose rondgelopen hebben met alle ellende van dien en vrouwen die aangeven geen curettage te willen vanwege dit risico waarvan gynaecologen dan zeggen het is zo zeldzaam dat het echt niet uitmaakt. Maar het is eigenlijk helemaal niet zo zeldzaam. Ik heb de asherman waarschijnlijk tijdens mijn bevalling opgelopen bij manuele placenta verwijdering (bleek achteraf een accreta te zijn). Dat was spoed en geen andere optie, dus dat het gebeurd is is niet zoveel aan te doen, maar de gyn in dat ziekenhuis wuifde mijn vraag of die ingreep beschadigingen aan het bms kon opleveren echt weg met nee dat is onmogelijk. Nu begreep ik later dat bij een MPV 1:4 asherman ontwikkelt. Echt een extreem hoog percentage dus. Daarna een MA gehad met een nacurettage voor restweefsel (het zit bij mij echt altijd mega vast). Ik gaf toen zelf aan dat ik bang was voor verklevingen want altijd de pechkaart, maar was zo'n klein risico bijna verwaarloosbaar. Die curettage heeft het waarschijnlijk erger gemaakt waardoor er bij mij alarmbellen begonnen te rinkelen na een minimale menstruatie met alleen maar bruin. Dat was in een ander ziekenhuis. Toen heb ik de gyn direct gevraagd is het geen asherman. Die heeft toen een waterecho gedaan en geconcludeerd dat er niets aan de hand was, maar verzuimd uit te leggen dat je daarmee geen zekere diagnose kunt stellen (1 op de 4 gevallen mis je hiermee) en te zeggen dat ik terug moest komen als het allemaal minimaal bleef en zo nog wat dingen gezegd die niet klopten waardoor ik valselijk gerustgesteld ben. Uiteindelijk ben ik nog 2 vmk later zelf naar dr Emanuel gestapt die het al wist op basis van verhaal en symptomen. Maar toen was ik dus wel een jaar proberen (1.5 sinds de bevalling) en 3 miskramen verder. Ik ben nu onder behandeling bij Nij Geertgen en daar erg tevreden over hoor. Ze zijn daar erg lief een meedenkend. Het enige nadeel is dat het 1.5 uur rijden is. Leiderdorp is voor mij een stuk dichterbij, maar toen ik daar in mei naartoe belde wilden ze me niet eens op de wachtlijst zetten, omdat ik deze maand 43 word en die wachttijden zo lang waren dat dat volgens hen geen zin meer had. Maar niet ontevreden dus ofzo over wat er nu gebeurt. Niemand kan hier iets aan doen. De uitgangssituatie met zowel al hogere leeftijd als asherman is natuurlijk gewoon ruk, ondanks dat ik gelukkig nog veel eicellen heb. Vanuit de asherman specialisten word ik goed behandeld en ook bij NGG zijn ze echt prima. De enige die hier wellicht wel iets aan hadden kunnen doen zijn die gynaecologen die niet op de hoogte waren van de risico's van de asherman en die me steeds met een kluitje in het riet hebben gestuurd. Dat blijft heel zuur, 3 kindjes van spontane zwangerschappen verloren waarvan ik nooit zal weten of er daar niet eentje van toch gewoon geboren had kunnen worden als ik eerder behandeld was.
Ja dat is nieuw volgens mij. Alleen niet met eigen donor. Dat is echt maar op een paar plekken. Mijn dochtertje is van een bekende donor en die helpt ook weer voor een tweede kindje. Wel zo fijn een vol broertje of zusje.
Maan, hier doen ze na een mislukte verse poging ook een wachtmaand voor een cryo tp. Heb het even opgezocht. Weet niet hoe dat is met meerdere cryo's, of daar ook wachtmaanden tussen zitten.
Jeetje Chi wat een heftig verhaal. Is er iets te doen wat het beter kan maken of maakt elke operatie het alleen maar erger? Hier zeiden ze meteen, we gaan geen curettage doen als je nog een kinderwens hebt, tenzij het echt niet anders kan. Veel te veel kans op verklevingen.
Buh, zo verliep mijn biochemische ook. Wel iets betere oploop, maar lang niet genoeg als bij mijn zwangerschap van mijn dochter. Dat waren vrij snel dikke strepen. Shit zeg! Sterkte ermee!
Echt heel goed van jouw ziekenhuis, maar dat is helaas zeldzaam. Ik ken veel meer verhalen van vrouwen waar de risico's echt gebagatelliseerd werden of niet eens genoemd. Hopelijk doet goed voorbeeld volgen. Ze kunnen die verklevingen weghalen. Dat is voor het eerst in augustus gebeurd. Het lullige is alleen dat het bij ongeveer de helft van de vrouwen weer terugkomt en dan vaak ook terug blijft komen tenzij je zwanger raakt. Helaas hoor ik bij de groep waar het (snel) weer terugkomt ondanks dat de verklevingen niet heel hevig zijn. Asherman is er in gradaties, van milde verklevingen op 1 plek tot de hele baarmoeder die aan elkaar geplakt zit. Bij mij zit het onderin op de overgang naar de baarmoedermond. Dat is een veelvoorkomende plek omdat het slijmvlies daar van nature al dunner is. Helaas is het elke tweede cyclus weer terug, dus de afspraak is nu om voor elke tp aan het begin van die cyclus een hysteroscopie te doen om te zorgen dat het schoon wordt of blijft. Het probleem is dat als er verklevingen zijn er een soort rem op de opbouw van het bms gaat waardoor dat dun blijft. Het bms reageert dan niet goed op je hormonen. Dat veroorzaakt allerlei problemen van onvruchtbaarheid tot (herhaalde) miskramen en als het wonder boven wonder toch lukt complicaties met placentagroei. Ze weten niet waarom het zo werkt alleen dat het zo is. En echt hele minimale verklevingen zijn voldoende om die rem erop te gooien en dus al die problemen te veroorzaken. Helaas heb je ook na behandeling nog steeds een 2x zo groot risico op een miskraam en ook een groot risico op placentaproblemen waaronder een placenta accreta. Wederom weten ze niet waarom dit zo is alleen dat het zo is en maakt het niet echt uit of de verklevingen mild of ernstig waren. Dus echt een hele akelige aandoening als je nog een kinderwens hebt.
Wat verdrietig dat er niet goed naar je geluisterd is en dat je daardoor zoveel kostbare tijd en embryo’s bent verloren. En dan nu weer een biochemische zwangerschap. Dan ben je er zo dichtbij … en dan toch geen echte streep. Heel veel succes de komende dagen om dit een plekje te geven en om weer op te veren… Maakt het iets uit voor je behandeling bij Geertjen dat je deze maand 43 wordt?
Haha wil je toevallig ook hier komen poetsen? Heel veel succes met de laatste dagen (wachten). Die tweede week pfff. Ik ben wel paar dagen beetje droevig geweest, maar het ging overall best wel eigenlijk. Denk dat we het idd gewoon op de natuurljk manier gaan proberen dus dan mag ik over een paar dagen alweer ‘aan de slag’. Ben nog steeds vrij en dat was echt wel even goed. Echt wel beetje kunnen lummelen maar ook wel constructieve dingen gedaan. Zoals vanochtend me dan eindelijk naar de sportschool gesleept voor een intake en kennismaking. Ik ben nog nooit zo in-actief geweest als de afgelopen 2 jaar dus ik hoop dat ik het voor elkaar krijg weer een beetje te gaan sporten. Stiekem zijn er ook wel een paar kilo bij gekomen dus het is een beetje alles: Lekkerder in m’n vel proberen te komen, zo gezond mogelijk leven om álles uit m’n laatste pogingen te halen etc … - net weer een hand chocolade rozijnen op dus ik ben benieuwd hoe ik het ‘gezonder leven’ ervan af ga brengen de komende periode
Dank je. Ja veel boosheid en dat wordt ook na een half jaar eigenlijk niet echt minder. Vooral omdat het allemaal zo onnodig was. Als ze gewoon meteen goed gekeken hadden... In eerste instantie niet. Die cryo's zijn uit een poging van voor m'n 43e verjaardag en dus nog gewoon vergoed als ze teruggeplaatst worden. Pas als die 2 niet blijven zitten moet ik het zelf gaan betalen, maar aangezien ik nog veel eitjes heb zullen ze dat nog best een keer willen proberen denk ik. Waarschijnlijk wel met een lagere dosis hormonen, maar dat zullen we tijdens de evaluatie wel bespreken gok ik. Ik hoop alleen heel erg dat het niet nodig is.
Vooral de lat niet te hoog leggen, want dan is het gedoemd om te mislukken en om de handdoek weer volledig in de ring te gooien. Kleine veranderingen kunnen op de lange termijn best een groot effect hebben. Zo ben ik vorig jaar gestopt met zelf chocola kopen (en dus elke avond eten). Scheelt 6-8 kilo zonder verder iets anders te veranderen. Op dit soort momenten is dat wel even moeilijk, maar na een week ofzo was dat eigenlijk weg.
@Aafje80, wat een bummer . Heb je de arts nog gesproken of het mogelijk is om de eerstvolgende cyclus de terugplaatsing te doen?
Hoi @Rianne1988, ik ben benieuwd wat de kosten zijn voor een poging wanneer de 3x vergoedingen ''op'' zijn. Zou je mij daar mee over kunnen vertellen?
Wat goed dat je je hebt aangemeld @Maan14 Ik ben flink aangekomen de laatste maanden. Ik droeg altijd m/l, maar daar pas ik nu niet meer in Ik heb bepaalde medicatie waar ik niks door aankom, maar zodra ik daarmee stop zet werkelijk alles aan. Ik moest stoppen vanwege we de onverwachtse zwangerschap en ben niet meer begonnen omdat dit niet mag zolang je in een vruchtbaarheidstraject zit. Bij de meiden had ik dit ook en ik vond het altijd jammer dat ik best flink was tijdens de zwangerschappen. Van de zomer riep ik nog; eindelijk slank zwanger! Helaas mocht dat toch niet zo zijn. Nouja er zijn veel ergere dingen. Ik zal mijn best moeten doen om mijn gewicht nu stabiel te houden, maar als ik in het gunstigste geval over een jaar weer mijn medicatie mag weet ik dat het er ook weer af gaat en blijft. Ik vind de tip van @Chitje een hele goede! In mijn geval gaat het dan om drop en zoete snoepjes, maat het principe werkt hetzelfde hihi! @Rianana jaaa wat fijn, starten! Daar word ik gek genoeg altijd vrolijk van, want dan gebeurt er eindelijk wat!